Στην απόφαση 1235/2019, οι προσφεύγοντες ζητούν την ακύρωση της απόφασης της Οικονομικής Επιτροπής που τους απέκλεισε από τη διαδικασία ανάθεσης της σύμβασης για την «Προμήθεια Καυσίμων & Λιπαντικών» για το Δήμο και τις νομικές του οντότητες για το έτος 2019, με συνολική εκτιμώμενη αξία 947.290,20 ευρώ (άνευ ΦΠΑ). Ο πρώτος προσφεύγων αμφισβητεί τον αποκλεισμό του από την Ομάδα Β Λιπαντικών (αξίας 54.025,00 ευρώ) λόγω έλλειψης πιστοποιητικού ISO 14001/2015, ισχυριζόμενος ότι υπέβαλε λανθασμένο τεχνικό φυλλάδιο λόγω τυπογραφικού σφάλματος και ότι η αναθέτουσα γνώριζε την ύπαρξη του πιστοποιητικού. Παράλληλα, κατηγορεί τον μοναδικό αποδεκτό διαγωνιζόμενο για μη συμμόρφωση με τις προδιαγραφές GL-4 και GL-5 για το λιπαντικό Άρθρου 20, καθώς και για μη συμβατότητα με προδιαγραφές EURO VI για το λιπαντικό Άρθρου 14. Ο δεύτερος προσφεύγων επικεντρώνεται στον αποκλεισμό του από την ίδια Ομάδα Β Λιπαντικών, επειδή το προσφερόμενό του αντιψυκτικό χαρακτηρίστηκε λανθασμένα ως «έτοιμο προς χρήση» αντί «συμπυκνωμένο», παρά τη συμπλήρωση των όρων της διακήρυξης. Και οι δύο ζητούν την επανεξέταση της διαδικασίας με βάση τη νομοθεσία για τα δημόσια συμβάσεις.

Η προσφεύγουσα εταιρεία με την προδικαστική προσφυγή της αιτείται την ακύρωση της πράξης της Οικονομικής Επιτροπής του Δήμου, η οποία απέρριψε την προσφορά της για την Ομάδα ΣΤ΄ (Έτοιμο ψυχρό ασφαλτόμιγμα) στον ανοικτό δημόσιο ηλεκτρονικό διαγωνισμό. Το αντικείμενο της σύμβασης αφορά την προμήθεια οικοδομικών υλικών για τη συντήρηση και επισκευή πεζοδρομίων, οδών, πλατειών και κτιρίων του Δήμου για τα έτη 2021-2022, με συνολική εκτιμώμενη αξία 671.313,68 ευρώ (συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ). Η προσφεύγουσα θεωρεί ότι η απόρριψη της προσφοράς της για μη προσκόμιση πιστοποιητικού εγγραφής σε Επιμελητήριο ήταν παράνομη, καθώς σύμφωνα με την ερμηνεία της, αρκεί η υποβολή του Ευρωπαϊκού Ενιαίου Εγγράφου Σύμβασης (ΕΕΕΣ) στο στάδιο της αξιολόγησης των προσφορών.

Η παρούσα απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε κατά πράξης επιβολής προστίμου, ύψους 100,00€, για το φορολογικό έτος 2019. Το πρόστιμο επιβλήθηκε λόγω εκπρόθεσμης υποβολής κατάστασης πελατών-προμηθευτών. Η προσφεύγουσα ζήτησε την ακύρωση, υποστηρίζοντας ότι η υποβολή είχε γίνει εντός των προθεσμιών. Ωστόσο, η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι η πράξη επιβολής προστίμου κοινοποιήθηκε στην προσφεύγουσα στις 19/09/2024. Επειδή η ενδικοφανής προσφυγή κατατέθηκε εκπρόθεσμα στις 12/02/2025, δηλαδή μετά την πάροδο της αποκλειστικής προθεσμίας των 30 ημερών (άρθρο 72 ΚΥΔ), η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη λόγω εκπρόθεσμης άσκησής της, χωρίς να εξετάσει την ουσία των ισχυρισμών.

Με την προδικαστική προσφυγή, όπως παρουσιάζεται στο έγγραφο, ο προσφεύγων (οικονομικός φορέας) αιτείται την ακύρωση της προσβαλλόμενης απόφασης με την οποία ανακηρύχθηκε ο οικονομικός φορέας «...» ως προσωρινός ανάδοχος για την Ομάδα Β του διαγωνισμού. Αντικείμενο της σύμβασης είναι η «Προμήθεια υγρών καυσίμων και λιπαντικών του Δήμου ... και των Νομικών του Προσώπων έτους 2020-2021 για τη Δ.Ε. ...». Ο προσφεύγων θεμελιώνει το έννομο συμφέρον του με βάση την απόρριψη της προσφοράς του και τη δήθεν παράνομη συμμετοχή τρίτου στο διαγωνισμό, υποστηρίζοντας ότι ο κριθέντας προσωρινός ανάδοχος δεν πληρούς τις τεχνικές προδιαγραφές του διαγωνισμού για τα προμήθεια λιπαντικών (όπως η έλλειψη πιστοποιητικού ISO 9001 και μη υποβολή υποχρεωτικών υπευθύνων δηλώσεων σύμφωνα με το άρθρο 43 του Ν.4605/2019).

Η προσφεύγουσα εταιρεία με την προδικαστική προσφυγή αίτησε την ακύρωση της απόφασης του Δήμου Ευόσμου-Κορδελιού, η οποία προέβη στην κατάπτωση της εγγυητικής επιστολής συμμετοχής της, ποσού 4.839,00 ευρώ, και ζήτησε την επιστροφή της. Το αντικείμενο της σύμβασης αφορούσε την «Προμήθεια εξοπλισμού οπτικοακουστικής εγκατάστασης για το Πολυλειτουργικό Κέντρο - Θέατρο του Δήμου Κορδελιού-Ευόσμου» (μελέτη 265/2017), με προϋπολογιζόμενη αξία 241.935,48 € (χωρίς ΦΠΑ). Η προσφεύγουσα διέκρινε παράνομη την απόρριψη της προσφοράς της και την επακόλουθη κατάσχεση της εγγύησης, υποστηρίζοντας ότι πληρούσε τα κριτήρια της Διακήρυξης, ιδίως ως προς την επαγγελματική καταλληλότητα, και ότι η βεβαίωση του ΤΕΕ που προσέφερε ήταν ικανή. Ωστόσο, η ΑΕΠΠ απέρριψε το αίτημα, θεωρώντας ότι η μη προσκόμιση πιστοποιητικού εγγραφής σε βιοτεχνικό/εμπορικό επιμελητήριο (όπως απαιτούσε η Διακήρυξη) δικαιολογούσε την κατάπτωση της εγγύησης σύμφωνα με τον Ν. 4412/2016.

Δημόσιες Συμβάσεις Μελετών και Παροχής Υπηρεσιών:Με την αίτηση αυτή η αιτούσα Κοινοπραξία επιδιώκει να ακυρωθούν: α) η τεκμαιρόμενη σιωπηρή απόρριψη της από 21.2.2014 (υπ’ αριθ. πρωτ. 1405727/21.2.2014) προδικαστική προσφυγή της από την αναθέτουσα αρχή «…» (…), β) το υπ’ αριθμ. 578/3/21.1.2014 πρακτικό του Διοικητικού Συμβουλίου της ….(....)Επειδή, εν προκειμένω, όπως προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου, ο αποκλεισμός της αιτούσης εχώρησε λόγω της παραιτήσεως από την άσκηση του δικηγορικού λειτουργήματος, μετά την αξιολόγηση των τεχνικών προσφορών, της δικηγόρου …, μέλους της ομάδας μελέτης της. Ήδη, όμως, κατά τον χρόνο εκδόσεως της πράξεως αποκλεισμού της αιτούσης το ανωτέρω μέλος της ομάδας μελέτης είχε επανακτήσει την ιδιότητα της δικηγόρου, όπως προκύπτει από τα υπάρχοντα στο φάκελο στοιχεία (βλ. την δημοσιευθείσα στο ΦΕΚ τ. Γ΄ 1447/12.12.2013 υπ’ αριθ. 101706/4.12.2013 απόφαση της Αναπληρώτριας Προϊσταμένης της Διεύθυνσης Δικηγορικού Λειτουργήματος του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων περί επαναδιορισμού της ως άνω δικηγόρου και το από 20.12.2013 πρακτικό ορκωμοσίας της ενώπιον του Α΄ Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Αθηνών). Δεδομένου δε ότι η απροειδοποίητη παραίτηση της ανωτέρω δικηγόρου από το δικηγορικό λειτούργημα συνιστά, ως προς την αιτούσα κοινοπραξία, σπουδαίο λόγο που θα δικαιολογούσε την εφαρμογή της διατάξεως της περ. ε΄ της παρ. 17 του άρθρου 45Α του ν. 3316/2005, χωρίς να απαιτείται η τήρηση διαδικασίας νέας αξιολογήσεως, εφ’ όσον τελικώς δεν εισήλθε νέο μέλος στην ομάδα μελέτης, ο αποκλεισμός της αιτούσης εχώρησε κατά παράβαση της προαναφερθείσης διατάξεως της περ. ε΄ της παρ.17 του άρθρου 45Α του ν. 3316/2005, όπως βασίμως προβάλλεται με την υπό κρίση αίτηση. Δεν ασκεί δε καμία επιρροή από την εξεταζόμενη άποψη, υπό την έννοια ότι δεν καθιστά νόμιμο τον αποκλεισμό της αιτούσης, το γεγονός ότι η αιτούσα δεν ζήτησε την αντικατάσταση της ως άνω δικηγόρου κατά το χρονικό διάστημα κατά το οποίο αυτή είχε απολέσει την εν λόγω ιδιότητα, εφ’ όσον, εν πάση περιπτώσει, τελικώς την επανέκτησε κατά τα προεκτεθέντα. Δέχεται την υπό κρίση αίτηση.

ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ:Επειδή, εν προκειμένω, όπως προκύπτει από την προσβαλλομένη απόφαση, με την από 4.8.2005 σύμβαση, η οποία συνήφθη κατόπιν μειοδοτικού διαγωνισμού, η αναιρεσείουσα τεχνική εταιρεία ανέλαβε την εκτέλεση του έργου «Οδοσήμανση Οδικού Επαρχιακού Δικτύου», σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 1418/1984 και του π.δ/τος 609/1985. Στις 30.6.2006 υπεγράφη η 1η συμπληρωματική σύμβαση, λόγω υπερβάσεως του συμβατικού αντικειμένου του έργου. Στα πλαίσια των ανωτέρω συμβάσεων, στις 29.9.2006 υποβλήθηκε ο 4ος λογαριασμός του έργου, ποσού 204.049,91 ευρώ. Στις 6.10.2006 εγκρίθηκε από τη διευθύνουσα υπηρεσία το ένα μόνον αντίγραφο του εν λόγω λογαριασμού, προς διευκόλυνση της αναιρεσειούσης, ώστε να προβεί σε ενεχυρίαση – εκχώρηση της απαιτήσεώς της από τον ως άνω λογαριασμό προς την «Εγνατία Τράπεζα Α.Ε.». Για την εν λόγω εκχώρηση συνήφθη η από 19.10.2006 σύμβαση μεταξύ της αναιρεσειούσης και της ως άνω Τραπέζης προς εξασφάλιση πιστώσεως με ανοικτό αλληλόχρεο λογαριασμό. Κατά τον ίδιο τρόπο, στις 17.1.2007 υποβλήθηκε ο 5ος λογαριασμός του έργου, ποσού 142.704,92 ευρώ, εγκρίθηκε στις 19.1.2007 το ένα μόνον αντίγραφο αυτού από τη διευθύνουσα υπηρεσία και με την από 2.2.2007 σύμβαση εκχωρήσεως λόγω ενεχύρου, μεταξύ της αναιρεσειούσης και της ίδιας Τραπέζης, ενεχυριάσθηκε η ως άνω απαίτηση του 5ου λογαριασμού, προς εξασφάλιση πιστώσεως με ανοικτό αλληλόχρεο λογαριασμό προς την αναιρεσείουσα. Με την αγωγή της η αναιρεσείουσα ζήτησε την αναγνώριση της καταβολής των ως άνω ποσών, προσαυξημένων με τον νόμιμο τόκο υπερημερίας από της επιδόσεως της αγωγής, υποστηρίζοντας ότι η απαίτησή της για την εξόφληση των δύο ανωτέρω λογαριασμών, συνολικού ποσού 346.754,83 ευρώ, είναι, μετά τη θεώρηση – έγκριση αυτών από τη διευθύνουσα υπηρεσία, βεβαία και εκκαθαρισμένη και, επομένως, έπρεπε οι εν λόγω λογαριασμοί να εξοφληθούν εντός διμήνου από την υποβολή τους ή εντός μηνός από την έγκριση και θεώρησή τους, ήτοι από τις 7.11.2006 και 20.2.2007, αντιστοίχως. Με τα ως άνω δεδομένα, το Διοικητικό Εφετείο δέχθηκε τα ακόλουθα: «Επειδή σε περίπτωση ενεχυριάσεως απαιτήσεως (προς εξασφάλιση απαιτήσεως ανωνύμου εταιρίας με αιτία αλληλόχρεο λογαριασμό), μετά την αναγγελία της εκχωρήσεως της απαιτήσεως στον οφειλέτη αποκόπτεται κάθε δεσμός του τελευταίου με τον εκχωρητή, σύμφωνα με τα αναφερόμενα στην 5η σκέψη. Όταν όμως υφίστανται οφειλές του εκχωρητή προς το ΙΚΑ, εκχώρηση της απαιτήσεως που συναρτάται με τις οφειλές αυτές δεν ισχύει, σύμφωνα με το τελευταίο εδάφιο της παρ. 7 του άρθρου 39 του ν. 2065/1992. Εν προκειμένω, προκύπτει ότι η ενάγουσα ανώνυμη εταιρία, εκχώρησε τις απαιτήσεις της από τον 4ο και 5ο λογαριασμό προς την «Εγνατία Τράπεζα Α.Ε.», χωρίς να καταβάλει τις οφειλές της προς το ΙΚΑ, ή τουλάχιστον χωρίς να αποδεικνύει ότι δεν έχει σχετικές οφειλές, αφού δεν προσκομίζει αποδεικτικό ασφαλιστικής ενημερότητας. Περαιτέρω, η καταβολή του ανωτέρω ποσού και πριν από την ενεχυρίαση της σχετικής απαιτήσεως και μετά, δεν μπορεί να γίνει χωρίς την προσκόμιση πιστοποιητικού ασφαλιστικής ενημερότητας. Επομένως, εφόσον δεν καθίσταται γνωστό στο δικαστήριο, εάν εχώρησε νόμιμη ή όχι εκχώρηση των ανωτέρω απαιτήσεων για καταβολή των ανωτέρω ποσών των δύο λογαριασμών (4ου και 5ου) και μόνο υπό την εκδοχή ότι η ενάγουσα νομιμοποιείται ενεργητικά για την άσκηση αγωγής, πρέπει η κρινόμενη αγωγή να απορριφθεί και ως προς την κύρια απαίτησή της, για καταβολή των ποσών των δύο πιο πάνω λογαριασμών, αφού πληρωμή λογαριασμών δεν χωρεί, χωρίς την εξόφληση των αντιστοιχουσών εισφορών και επιβαρύνσεων προς το Ίδρυμα, η δε ενάγουσα δεν απέδειξε ότι δεν υφίστανται οι παραπάνω οφειλές αυτής προς το Ίδρυμα. Τέλος, εφόσον η τελευταία δεν προσκομίζει το σχετικό αποδεικτικό ασφαλιστικής ενημερότητας, δεν υφίσταται υπαιτιότητα του κυρίου του έργου –Νομαρχιακού Διαμερίσματος Ροδόπης– για τη μη πληρωμή του 4ου και 5ου λογαριασμού του παραπάνω έργου και κατά συνέπεια, δεν γεννάται υποχρέωση αυτού προς καταβολή τόκων υπερημερίας επί των καθυστερουμένων ποσών, καθ’ όλο το χρονικό διάστημα κατά το οποίο διαρκεί η παράλειψη της ενάγουσας αναδόχου να υποβάλλει την κατά τα ανωτέρω απόδειξη για καταβολή των υπέρ του ΙΚΑ ασφαλιστικών εισφορών». Επειδή, η αναιρεσείουσα προβάλλει, ειδικότερα, ότι η προπαρατεθείσα κρίση του δικάσαντος Διοικητικού Εφετείου είναι αναιρετέα, διότι, κατά την έννοια των ως άνω διατάξεων, η μη υποβολή εξαρχής από την ανάδοχο της ασφαλιστικής και φορολογικής της ενημερότητας δεν δύναται να θεμελιώσει υπαιτιότητά της για τη μη πληρωμή, αφού δεν προκύπτει από τις εν λόγω διατάξεις ότι η ανάδοχος είναι υποχρεωμένη να συνυποβάλει τις ως άνω ενημερότητες με τις σχετικές πιστοποιήσεις προς πληρωμή, αλλά τουναντίον η ανάδοχος έχει την ευχέρεια να τις υποβάλει μεταγενεστέρως και μάλιστα μετά την οριστικοποίηση των πληρωτέων ποσών, οπότε και θα γνωρίζει το ύψος των σχετικών ποσών που πρέπει να αποδοθούν στους τρίτους. Σύμφωνα, όμως, με τα γενόμενα δεκτά στην όγδοη σκέψη, εφόσον, κατά την ανέλεγκτη περί των πραγμάτων κρίση του δικαστηρίου της ουσίας, οι επίδικοι λογαριασμοί δεν συνοδεύονταν από τις, απαραίτητες κατά το νόμο για την πληρωμή τους, βεβαιώσεις ασφαλιστικής και φορολογικής ενημερότητας, δεν γεννήθηκε υποχρέωση της αναιρεσίβλητης προς πληρωμή τους. Πρέπει, συνεπώς, να απορριφθεί ο ως άνω λόγος ως αβάσιμος.