Η απόφαση 911/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας μονοπρόσωπης ιδιωτικής κεφαλαιουχικής εταιρίας κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ και προστίμου της Δ.Ο.Υ. Έδεσσας για τις φορολογικές περιόδους 2020, 2021 και 2022. Η φορολογική αρχή επέβαλε ΦΠΑ σε συναλλαγές χωρίς Ειδικό Διπλότυπο Δελτίο Απαλλαγής ΦΠΑ και σε ενδοκοινοτικές παραδόσεις, ύψους €28.930,05 (2020) και €22.518,84 (2022), κρίνοντας ότι δεν αποδείχθηκε η φυσική μεταφορά των αγαθών, καθώς και σε αποκρυβείσα ύλη. Απέρριψε επίσης εκπτώσεις ΦΠΑ εισροών για καύσιμα, ανταλλακτικά και δαπάνες φιλοξενίας. Η ΔΕΔ έκρινε ότι οι ισχυρισμοί της προσφεύγουσας — συμπεριλαμβανομένης της έλλειψης αιτιολογίας, της παραβίασης της αρχής της ουδετερότητας και της κακής εκτίμησης αποδείξεων — ήταν αβάσιμοι.

Η παρούσα απόφαση (Αριθμός 541/01-04-2025) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής εταιρίας παροχής υπηρεσιών αισθητικής κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2018, 2019, 2020 και 2021. Οι πράξεις βασίστηκαν σε λογιστικό προσδιορισμό φορολογητέων κερδών, καθώς ο έλεγχος διαπίστωσε αποκρυβείσα φορολογητέα ύλη συνολικής καθαρής αξίας 228.403,24€ λόγω μη έκδοσης ή ανακριβούς έκδοσης φορολογικών στοιχείων (ΑΠΥ). Η προσφεύγουσα αμφισβήτησε την εγκυρότητα των πράξεων, την αιτιολογία της έκθεσης ελέγχου και τον καταλογισμό ΦΠΑ (παραβίαση αρχής ουδετερότητας). Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς, κρίνοντας τις διαπιστώσεις του ελέγχου βάσιμες και αιτιολογημένες. Επικυρώθηκε η συνολική οφειλή φόρων και προστίμων που υπερβαίνει τις 120.000€.

Επίσπευση επιστροφής πιστωτικού υπολοίπου για τις επιχειρήσεις που πραγματοποιούν κυρίως πράξεις που δεν επιβαρύνονται με ΦΠΑ και έχουν δικαίωμα έκπτωσης του φόρου των εισροών τους.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ιδιωτικής κεφαλαιουχικής εταιρείας κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και Φ.Π.Α. για το φορολογικό έτος 2018, που εκδόθηκαν από τον Προϊστάμενο του 1ου ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης. Ο καταλογισμός (φόρος εισοδήματος και πρόστιμο συνολικού ποσού 10.424,18 € και μείωση πιστωτικού υπολοίπου ΦΠΑ) βασίστηκε σε έλεγχο που διαπίστωσε τη λήψη επτά (7) ολικώς εικονικών και ενός (1) μερικώς εικονικού φορολογικού στοιχείου. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε εσφαλμένη κρίση περί εικονικότητας, καλή πίστη και εσφαλμένη μη αναγνώριση εκπεστέων επιχειρηματικών δαπανών. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε τους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι ο έλεγχος τεκμηρίωσε ότι ο εκδότης των στοιχείων στερούταν πραγματικής υπόστασης και χρησιμοποιούσε μεθοδολογίες ανακύκλωσης χρημάτων, αποδεικνύοντας έτσι την ανυπαρξία των συναλλαγών και τη μη νόμιμη έκπτωση των δαπανών και του Φ.Π.Α. εισροών.

Η απόφαση του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρείας κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, ΦΠΑ και προστίμων της ΔΟΥ Κατερίνης για τα φορολογικά έτη 2018, 2019 και 2024. Ο έλεγχος διαπίστωσε ότι η προσφεύγουσα έλαβε εικονικά φορολογικά στοιχεία από συναλλακτικά ανύπαρκτη επιχείρηση. Η ΔΕΔ επικύρωσε τις προσβαλλόμενες πράξεις, κρίνοντας ορθά τη μη αναγνώριση του δικαιώματος έκπτωσης δαπανών και ΦΠΑ εισροών, καθώς η εταιρεία δεν ανταποκρίθηκε στα αιτήματα της φορολογικής αρχής και δεν προσκόμισε τα απαραίτητα παραστατικά και αποδεικτικά στοιχεία για τις επίμαχες συναλλαγές. Τροποποιήθηκε μόνο η νομική βάση για ένα πρόστιμο έτους 2024.

Η απόφαση 727 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής της εταιρείας «……………………..» και την ακύρωση της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού ΦΠΑ/Επιβολής Προστίμου, φορολογικής περιόδου 01/04/2024 - 30/06/2024, του Προϊσταμένου του 4ου ΕΛ.ΚΕ. Αττικής. Η εταιρεία προσέφυγε ζητώντας την αναγνώριση του δικαιώματος επιστροφής φόρου εισροών ποσού 379.399,45€. Ο έλεγχος είχε διαπιστώσει ότι δεν υπήρχε δικαίωμα συμψηφισμού του ποσού αυτού στον κωδικό 402 της περιοδικής δήλωσης ΦΠΑ, διότι προέρχονταν από προγενέστερη φορολογική περίοδο (01/07/2023 – 30/09/2023), όπου είχε απορριφθεί το αίτημα επιστροφής. Ωστόσο, η ΔΕΔ έκρινε ότι, εφόσον η προσφεύγουσα είχε δικαίωμα έκπτωσης του επίμαχου ΦΠΑ εισροών (όπως είχε αναγνωριστεί σε προηγούμενο έλεγχο), είχε και δικαίωμα να αιτηθεί άμεσα την επιστροφή του, σύμφωνα με τις τροποποιημένες διατάξεις του ν. 2859/2000 και την ευθυγράμμιση με την Οδηγία 2006/112/ΕΚ.

Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ 1815/2024) αφορά αίτηση αναιρέσεως αστικής εταιρείας κατά της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (Α.Α.Δ.Ε.), η οποία ζητούσε την ακύρωση πράξης διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ και την επιστροφή πιστωτικού υπολοίπου 301.092,89 ευρώ για τη χρήση 2012. Το Διοικητικό Εφετείο είχε απορρίψει την προσφυγή, κρίνοντας ότι οι πράξεις της εταιρείας, οι οποίες χρηματοδοτούνταν κυρίως μέσω εθνικών και κοινοτικών επιχορηγήσεων για την προώθηση οίνων, ήταν εκτός πεδίου εφαρμογής του ΦΠΑ και, συνεπώς, η εταιρεία δεν δικαιούνταν έκπτωση φόρου εισροών. Το ΣτΕ έκρινε εσφαλμένη την ερμηνεία αυτή, τονίζοντας ότι η λήψη επιδότησης δεν συνεπάγεται αυτομάτως ότι οι πράξεις εξαιρούνται από τον ΦΠΑ. Το δικαστήριο υπογράμμισε ότι έπρεπε να διερευνηθεί αν η εταιρεία ασκούσε οικονομική δραστηριότητα εξ επαχθούς αιτίας. Κατόπιν αυτού, έκανε δεκτή την αίτηση, ανήρεσε την προσβαλλόμενη απόφαση και παρέπεμψε την υπόθεση στο ίδιο δικαστήριο για νέα κρίση.

Η απόφαση 864/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ιδιωτικής κεφαλαιουχικής εταιρείας κατά της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού Φ.Π.Α. για την περίοδο 01.01.2019 – 31.12.2019. Η φορολογική αρχή είχε αρνηθεί την έκπτωση ΦΠΑ εισροών ύψους 3.933,88€ (επί αγορών α' υλών 16.435,93€), καταλογίζοντας φόρο 2.460,54€ και πρόστιμο, συνολικού ποσού 3.690,82€. Η άρνηση βασίστηκε στην κρίση ότι η εταιρεία (παραγωγής απορρυπαντικών) δεν διέθετε τον απαραίτητο μηχανολογικό εξοπλισμό ούτε δαπάνες ηλεκτρικού ρεύματος, με αποτέλεσμα οι αγορές να μη σχετίζονται με την παραγωγική της δραστηριότητα. Η προσφεύγουσα απέτυχε να αποδείξει (λόγω μη θεώρησης ιδιωτικού συμφωνητικού χρησιδανείου εξοπλισμού και ελλείψεως αποδεικτικών για δανεισμό ρεύματος) ότι οι αγορές χρησιμοποιήθηκαν για πράξεις που υπάγονται σε φόρο, όπως απαιτεί το άρθρο 30(1) του Ν. 2859/2000.

Η απόφαση 72/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μονοπρόσωπης ιδιωτικής κεφαλαιουχικής εταιρίας κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φ.Π.Α. Οι προσβαλλόμενες πράξεις αφορούσαν τις φορολογικές περιόδους 01.12.2023-31.12.2023 και 01.01.2024-31.05.2024, εξαλείφοντας συνολικό πιστωτικό υπόλοιπο προς έκπτωση και επιστροφή ύψους 26.345,81€, λόγω μη αναγνώρισης επενδυτικών δαπανών. Η εταιρεία ισχυρίστηκε ότι οι δαπάνες πραγματοποιήθηκαν για την ανακαίνιση ακινήτου, την αγορά του οποίου είχε προσυμφωνήσει, με σκοπό τη διενέργεια φορολογητέων πράξεων. Η Δ.Ε.Δ. έκρινε ότι ορθώς η φορολογική αρχή απέρριψε το αίτημα, καθώς δεν προέκυψε συσχέτιση των δαπανών με ακίνητο ιδιοκτησίας ή νόμιμης χρήσης της προσφεύγουσας, ούτε επιβεβαιώθηκε η μεταφορά των αγαθών στο επικαλούμενο ακίνητο, αφού ως τόπος παράδοσης αναγραφόταν η έδρα της εταιρείας.

Επίσπευση επιστροφής πιστωτικού υπολοίπου των υποκειμένων που έχουν δικαίωμα έκπτωσης του φόρου των εισροών τους και είτε πραγματοποιούν κυρίως πράξεις που δεν επιβαρύνονται με ΦΠΑ, είτε είναι κάτοχοι «άδειας Α.Ε.Ο. Authorised Economic Operator» ή «αδειών απλουστευμένων διαδικασιών».