Η απόφαση 437/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών Θεσσαλονίκης αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ και επιβολής προστίμου για τη φορολογική περίοδο 01.01.2019 έως 31.12.2019. Η φορολογική αρχή καταλόγισε κύριο φόρο συνολικού ποσού 9.419,01€, καθώς διαπιστώθηκε η μη έκδοση φορολογικών στοιχείων αξίας για πραγματοποιηθείσες πωλήσεις αγαθών καθαρής αξίας 39.245,87€ (πλέον Φ.Π.Α. 9.419,01€). Ο προσδιορισμός έγινε μέσω ανάλυσης πιστώσεων τραπεζικών λογαριασμών (μεταφορές και κάρτες) και εισπράξεων αντικαταβολών από εταιρείες ταχυμεταφορών. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος περί αοριστίας της έκθεσης ελέγχου και ακυρότητας του προστίμου, κρίνοντας ότι ο έλεγχος ήταν πλήρως αιτιολογημένος και ότι ο προσφεύγων δεν προσκόμισε στοιχεία για την ανατροπή του πορίσματος, ούτε τήρησε αξιόπιστα λογιστικά αρχεία για να υπολογίσει το κόστος κτήσης των πωληθέντων.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη της ενδικοφανούς προσφυγής μιας εταιρείας κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος Νομικών Προσώπων (ΦΕνπ) και ΦΠΑ για τις περιόδους 2018 και 2019. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών επικύρωσε τις πράξεις της Δ.Ο.Υ. Σύρου, οι οποίες βασίστηκαν στην εφαρμογή έμμεσων τεχνικών ελέγχου (συγκεκριμένα τη μέθοδο σχέσης τιμής πώλησης προς συνολικό όγκο κύκλου εργασιών) λόγω διαπιστωμένης αναξιοπιστίας του λογιστικού συστήματος της εταιρείας. Η προσφεύγουσα απέτυχε να τεκμηριώσει δαπάνες λόγω έλλειψης παραστατικών (€33.375,96) και λόγω μη εξόφλησης μέσω τραπεζικού μέσου για ποσά άνω των €500 (€33.207,41). Οι αρχικοί προσδιορισμοί φόρου και προστίμων διατηρήθηκαν, καταλογίζοντας συνολικά €82.178,54 για ΦΕνπ και €102.982,79 για ΦΠΑ για το φορολογικό έτος 2019.

Η απόφαση 505/04-03-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ομόρρυθμης εταιρίας κατά Οριστικών Πράξεων Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος και ΦΠΑ για το φορολογικό έτος 2018. Η εταιρία κατείχε εικονικά φορολογικά στοιχεία συνολικής καθαρής αξίας 59.044,90 € από συναλλακτικά ανύπαρκτες εταιρίες. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό περί ανωτέρας βίας (κλοπή λογιστικών αρχείων) λόγω έλλειψης δέουσας επιμέλειας και επικύρωσε τις προσβαλόμενες πράξεις, καταλογίζοντας συνολικό ποσό 27.112,67 € για Φόρο Εισοδήματος και 54.787,31 € για ΦΠΑ (συμπεριλαμβανομένων προστίμων) εις βάρος της προσφεύγουσας.

Η απόφαση (1470/2025) του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών έκανε δεκτή την ενδικοφανή προσφυγή μιας ατομικής επιχείρησης και ακύρωσε την αρνητική απάντηση του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Γρεβενών. Η διαφορά αφορούσε την άρνηση χορήγησης αναστολής καταβολής ΦΠΑ ύψους 11.419,35€ για την αγορά ενός Φ.Ι.Χ. τύπου VAN. Η Δ.Ο.Υ. είχε κρίνει ότι το όχημα πιθανόν θα χρησιμοποιηθεί για εμπορικές και όχι παραγωγικές δραστηριότητες. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η επιχείρηση είναι βιοτεχνική (παραγωγή ενδυμάτων), όπως τεκμηριώνεται από τα στοιχεία του φακέλου (αγορές πρώτων υλών, ΚΑΔ και προηγούμενες εγκρίσεις αναστολής ΦΠΑ για μηχανολογικό εξοπλισμό). Καθώς το όχημα προορίζεται για τη διακίνηση υλικών και προϊόντων, εμπίπτει στις διατάξεις της ΚΥΑ Π.2869/1987 και ο ισχυρισμός περί μη νόμιμης απόρριψης έγινε αποδεκτός.

Η Απόφαση 1057/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ), που εκδόθηκε στις 05/06/2025, απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κληρονόμων κατά της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2020 της Δ.Ο.Υ. ΒΟΛΟΥ. Η πράξη επέβαλε συνολικό φόρο και πρόστιμα 24.810,33€, καταλογίζοντας αδικαιολόγητη προσαύξηση περιουσίας 46.320,38€ στην αποβιώσασα, καθώς το ποσό αυτό δεν δικαιολογήθηκε μέσω ανάλωσης κεφαλαίου προηγούμενων ετών, σε σχέση με τα 250.000,00€ που κατέλιπε. Η ΔΕΔ έκρινε τους ισχυρισμούς των προσφευγόντων αβάσιμους, καθώς δεν τεκμηρίωσαν επαρκώς τη νομιμότητα της πηγής του ποσού, ούτε την οικονομική δυνατότητα διατήρησης του ποσού εκτός τραπεζικού συστήματος.

Η απόφαση 670 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογούμενου (με αντικείμενο το λιανικό εμπόριο απορρυπαντικών) κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και Φ.Π.Α. για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Οι πράξεις αυτές βασίζονται στη μη αναγνώριση δαπανών ύψους περίπου €146.000 λόγω λήψης εικονικών φορολογικών στοιχείων. Ο προσφεύγων επικαλέστηκε ανεπαρκή αιτιολογία και καλή πίστη ως προς το πρόσωπο του εκδότη. Η ΔΕΔ, λαμβάνοντας υπόψη την έκθεση ελέγχου, η οποία τεκμηρίωσε την ανυπαρξία υποδομής και εργατικού δυναμικού του εκδότη, καθώς και τις μεθοδευμένες εξοφλήσεις, έκρινε ότι δεν αποδεικνύεται η καλή πίστη του λήπτη. Συνεπώς, η συνολική οριστική φορολογική του υποχρέωση παραμένει αμετάβλητη στα ποσά που καταλογίστηκαν από τον έλεγχο (€69.325,29 για το 2018 και €9.724,19 για το 2019 σε φόρο εισοδήματος, πλέον €52.558,73 σε Φ.Π.Α. και πρόστιμα).

Η απόφαση (Αριθμός 656/12.3.2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος (φορολογικό έτος 2019) που εκδόθηκε σε βάρος λυθείσας επιχείρησης, καταλογίζοντας φόρο και πρόστιμα συνολικού ποσού 91.181,52 €, λόγω μη προσκόμισης λογιστικών αρχείων. Η προσφεύγουσα αναφερόταν στην πράξη ως αλληλεγγύως υπεύθυνο πρόσωπο υπό την ιδιότητα της κληρονόμου του θανόντος (23.04.2020) διαχειριστή της εταιρείας. Η ΔΕΔ δέχθηκε τον ισχυρισμό της προσφεύγουσας ότι αποποιήθηκε εμπρόθεσμα την κληρονομιά (29.10.2024) εντός του τετραμήνου από τη θετική γνώση της επαγωγής (5.9.2024), καθώς αγνοούσε τις προηγούμενες αποποιήσεις των άλλων κληρονόμων. Κρίθηκε ότι ο έλεγχος δεν θεμελίωσε τη θετική γνώση της προσφεύγουσας ως κληρονόμου. Ως εκ τούτου, η πράξη τροποποιείται ώστε να μην αναγραφεί η προσφεύγουσα ως αλληλεγγύως υπεύθυνο πρόσωπο.

Η υπ' αριθμόν 1011/2025 απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της εταιρείας «.............................................» κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ του φορολογικού έτους 2018, εκδοθεισών από τη ΔΟΥ Κοζάνης. Ο έλεγχος διαπίστωσε ότι η προσφεύγουσα έλαβε έξι εικονικά φορολογικά στοιχεία συνολικής καθαρής αξίας 139.375,00€ από την εταιρεία «............................................». Η εικονικότητα τεκμηριώθηκε βάσει ελέγχου της ΔΟΥ Λάρισας, ο οποίος έδειξε ότι η εκδότρια επιχείρηση δεν διέθετε την απαραίτητη υποδομή, προσωπικό ή μηχανήματα για την πραγματοποίηση των συναλλαγών, οι οποίες αφορούσαν την πώληση άμμου και χαλικιών. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η προσφεύγουσα λήπτρια απέτυχε να αποδείξει την αλήθεια των συναλλαγών. Ως εκ τούτου, επικυρώνονται οι προσβαλλόμενες πράξεις, διατηρώντας οφειλή 60.628,13€ για φόρο εισοδήματος και 88.077,72€ για ΦΠΑ, καθότι η λήψη των εικονικών στοιχείων είχε ως αποτέλεσμα την αποφυγή καταβολής των αναλογούντων φόρων.

Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά ενδικοφανή προσφυγή κατά εκκαθαριστικού σημειώματος φόρου εισοδήματος οικονομικού έτους 2011, το οποίο εκδόθηκε μετά την απώλεια των ευεργετημάτων του ν. 4446/2016 (οικειοθελής αποκάλυψη). Ο προσφεύγων είχε υπαγάγει την οφειλή σε ρύθμιση 24 δόσεων, την οποία απώλεσε στις 30/04/2019. Μετά από δικαστική απόφαση (Διοικητικό Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης) που ακύρωσε την ταμειακή βεβαίωση του πρόσθετου φόρου, η ΔΟΥ Καλαμαριάς προέβη σε επανεκκαθάριση (14/08/2024), καταλογίζοντας πρόσθετο φόρο 52.675,50€. Η ΔΕΔ δέχτηκε τον ισχυρισμό του προσφεύγοντα περί παραγραφής του δικαιώματος του Δημοσίου, καθώς η πράξη καταλογισμού εκδόθηκε πέραν της τριετίας από την ημερομηνία απώλειας της ρύθμισης (30/05/2019). Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ ακύρωσε το προσβαλλόμενο εκκαθαριστικό σημείωμα. Το αίτημα για έντοκη επιστροφή των καταβληθέντων ποσών απορρίφθηκε, καθώς η αξίωση για τόκους εκκινεί 90 ημέρες μετά την κοινοποίηση της απόφασης στην αρμόδια υπηρεσία.

Η απόφαση 508 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή εταιρίας χονδρικού εμπορίου παλαιών σιδήρων και μετάλλων (scrap) κατά της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού Φ.Π.Α. και επιβολής προστίμου για τη φορολογική περίοδο 01/01/2018 - 31/12/2018. Η φορολογική αρχή είχε καταλογίσει φόρο ύψους 69.913,30 € και πρόστιμο 34.956,65 €, συνολικού ποσού 104.869,95 €, καθώς δεν αναγνώρισε προς έκπτωση τον ΦΠΑ που αναλογούσε σε σαράντα πέντε (45) τιμολόγια συνολικής καθαρής αξίας 347.194,78 € που κρίθηκαν εικονικά. Η προσφεύγουσα υποστήριξε ότι οι συναλλαγές ήταν πραγματικές. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι ο εκδότης των τιμολογίων δεν διέθετε τις απαραίτητες υποδομές (εγκαταστάσεις, οχήματα, προσωπικό) ούτε είχε προβεί σε αγορές αποθεμάτων, επιβεβαιώνοντας έτσι την εικονικότητα των συναλλαγών.