Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής εταιρείας κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Μεταβίβασης Ακινήτων (Φ.Μ.Α.) της Δ.Ο.Υ. Πύργου. Η φορολογική αρχή είχε προσδιορίσει την αγοραία αξία του ακινήτου στα 838.404,43 ευρώ, έναντι της δηλωθείσας αξίας 114.329,00 ευρώ, καταλογίζοντας συνολικό ποσό 38.150,56 ευρώ (συμπεριλαμβανομένης διαφοράς φόρου 21.722,13 ευρώ, προστίμου 50% και τόκων). Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι τα συγκριτικά στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν ήταν εσφαλμένα και χρονολογικά μη πρόσφορα. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε τους ισχυρισμούς, επικυρώνοντας την αξία που προσδιόρισε ο έλεγχος βάσει συγκριτικών στοιχείων και των ισχυουσών αντικειμενικών τιμών του 2022, επιβεβαιώνοντας έτσι την οριστική φορολογική υποχρέωση της εταιρείας.

Η απόφαση 299/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Κληρονομιάς της Προϊσταμένης της Δ.Ο.Υ. Πατρών. Η πράξη αφορούσε κληρονομιά του 2013 και καταλόγισε οφειλόμενη διαφορά φόρου ύψους 7.805,13 ευρώ, λόγω ανακριβούς δήλωσης της αξίας κληρονομιαίων ακινήτων, συνολικού ποσού προς καταβολή 17.171,29 ευρώ (συμπεριλαμβανομένων τόκων).
Ο προσφεύγων επικαλέστηκε παραγραφή του δικαιώματος ελέγχου και εσφαλμένη εκτίμηση της αγοραίας αξίας των ακινήτων. Η ΔΕΔ έκρινε ότι δεν επήλθε παραγραφή, καθώς η δεκαετής προθεσμία (άρθρο 102 ν.2961/2001) έληγε 31.12.2024 και η πράξη εκδόθηκε εντός αυτής. Επιπλέον, έκρινε ότι ο έλεγχος εφάρμοσε ορθά τη φορολογική νομοθεσία και τις οδηγίες της Διοίκησης (ΠΟΛ.1129/2004) για τον προσδιορισμό της αξίας των ακινήτων, χρησιμοποιώντας τον μέσο όρο των συγκριτικών στοιχείων και των αντικειμενικών αξιών πρώτης εφαρμογής.

Η Απόφαση 522/05.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού Φόρου Μεταβίβασης Ακινήτου (ΦΜΑ) του 4ου ΕΛΚΕ Αττικής. Η πράξη καταλόγισε συνολικό ποσό €21.149,62 (ΦΜΑ και πρόστιμο), καθώς η φορολογική αρχή προσδιόρισε την αγοραία αξία δύο οικοπέδων στα €550.000,00, έναντι της δηλωθείσας αξίας των €93.697,52, χρησιμοποιώντας συγκριτικά στοιχεία, βάσει του ν. 1249/1982. Η ΔΕΔ επιβεβαίωσε ότι ο έλεγχος βασίστηκε ορθώς σε συγκριτικά στοιχεία, λαμβάνοντας υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των ακινήτων. Οι αιτιάσεις του προσφεύγοντος περί εσφαλμένης νομικής βάσης και μη κοινοποίησης εντολής ελέγχου απορρίφθηκαν ως αβάσιμες. Τέλος, ο ισχυρισμός που αφορούσε την ακυρότητα των καταλογισθέντων τόκων/προσαυξήσεων κρίθηκε απαράδεκτος, καθώς ανάγεται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης.

Η απόφαση 156/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Γονικής Παροχής φορολογικού έτους 2014. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση της πράξης και του προστίμου, υποστηρίζοντας ότι η αρχική λανθασμένη εκκαθάριση του φόρου (στο μισό της δηλωθείσας αξίας) ήταν σφάλμα της φορολογικής αρχής. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό περί παραβίασης της αρχής της προστατευόμενης εμπιστοσύνης λόγω παρέλευσης δέκα ετών. Ωστόσο, έκανε δεκτό ότι το πρόστιμο ανακρίβειας του άρθρου 54 του Ν.5104/2024 έπρεπε να επιβληθεί μόνο επί της διαφοράς φόρου που αντιστοιχούσε στην ανακρίβεια της δηλωθείσας αξίας των μεριδίων (7.594,49 ευρώ) σε σχέση με την αξία του ελέγχου, και όχι στην συνολική διαφορά που προέκυψε από το σφάλμα της διοίκησης. Καθώς η διαφορά ήταν μικρότερη του 20%, το πρόστιμο μειώθηκε από 50% (4.851,50 ευρώ) σε 10% (37,97 ευρώ), τροποποιώντας το συνολικό ποσό για καταβολή από 14.554,49 ευρώ σε 9.740,96 ευρώ.

Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Κληρονομιάς, ύψους 75.140,15 ευρώ, που καταλογίστηκε βάσει της αντικειμενικής αξίας ενός αγροτεμαχίου (751.401,56 ευρώ). Ο προσφεύγων αμφισβητούσε τον χαρακτηρισμό της πράξης και ισχυρίστηκε ότι η αντικειμενική αξία υπερβαίνει την αγοραία, προσκομίζοντας εκθέσεις εκτιμητών. Η ΔΕΔ έκρινε ορθό τον προσδιορισμό του φόρου με βάση την αντικειμενική αξία, καθώς το ακίνητο υπάγεται στο αντικειμενικό σύστημα. Τέλος, σημείωσε ότι η αμφισβήτηση της αξίας ως μεγαλύτερης της αγοραίας, υπάγεται στην αρμοδιότητα του αρμόδιου Διοικητικού Πρωτοδικείου, επικυρώνοντας έτσι την προσβαλλόμενη πράξη.

Η απόφαση 350 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών, με ημερομηνία 17.02.2025, απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας επιχείρησης κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Μεταβίβασης Ακινήτου (ΦΜΑ) για το φορολογικό έτος 2019. Ο έλεγχος είχε προσδιορίσει τη φορολογητέα αξία ενός οικοπέδου έκτασης 2.170,68 τ.μ. στα 569.029,00 € αντί της δηλωθείσας αξίας των 324.672,73 €. Η διαφορά οδήγησε σε καταλογισμό συνολικού ποσού 11.215,96 € (κύριος φόρος 7.330,69 €, πρόστιμο 3.665,35 € και δημοτικός φόρος 219,92 €). Ο προσδιορισμός της αξίας, σε περιοχή που δεν ίσχυε το αντικειμενικό σύστημα το 2019, βασίστηκε στα συγκριτικά στοιχεία και, λόγω μεγάλης απόκλισης, εφαρμόστηκε η ΠΟΛ.1129/2004 λαμβάνοντας τον μέσο όρο μεταξύ της αξίας των συγκριτικών και της αντικειμενικής αξίας της πρώτης εφαρμογής (2022). Η ΔΕΔ επικυρώνει την πράξη, καθώς η προσφεύγουσα δεν προσκόμισε νέα ή πιο πρόσφορα στοιχεία.

Η απόφαση 1005 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά οριστικής πράξης προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς φορολογικού έτους 2014, η οποία είχε επιβάλει συνολικό ποσό πληρωμής 41.402,64€. Η ΔΕΔ επιβεβαίωσε τον ορθό προσδιορισμό της αγοραίας αξίας των κληρονομηθέντων ακινήτων από τον έλεγχο, ο οποίος οδήγησε σε διαφορά φόρου 18.819,38€. Ωστόσο, η ΔΕΔ έκρινε ότι η δήλωση φόρου κληρονομιάς κρίθηκε εσφαλμένα ανακριβής. Καθώς η διαφορά μεταξύ της δηλωθείσας και της οριστικής αξίας (€39.829,13) ήταν κατώτερη του 20% της οριστικής αξίας, ακυρώθηκε ο πρόσθετος φόρος ανακρίβειας ύψους 22.583,26€, και το τελικό οφειλόμενο ποσό για καταβολή διαμορφώθηκε σε 18.819,38€.

Η απόφαση 603/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά διορθωτικής πράξης προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς έτους 2019, που εκδόθηκε από την Δ.Ο.Τ. Καβάλας. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε τρεις ισχυρισμούς: το τεκμήριο περί ύπαρξης τιμήματος από πωλήσεις ακινήτων, την αξία οικοπέδου βάσει συγκριτικών στοιχείων και τον υπολογισμό της αξίας της οικοσκευής. Η ΔΕΔ απέρριψε τους δύο πρώτους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι ο φορολογούμενος δεν απέδειξε την ανάλωση του τιμήματος ούτε την πλημμέλεια στην εκτίμηση της αξίας του ακινήτου. Ωστόσο, έγινε δεκτός ο ισχυρισμός για την οικοσκευή, καθώς ο νόμος ορίζει ότι η αξία της (1/30) υπολογίζεται μόνο επί της αξίας των κτισμάτων και όχι των οικοπέδων. Κατόπιν επαναϋπολογισμού της φορολογητέας αξίας, η συνολική οφειλή του προσφεύγοντος μειώθηκε από €3.796,96 σε €3.760,39.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ομόρρυθμης εταιρίας κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και Φ.Π.Α. του φορολογικού έτους 2018. Ο έλεγχος καταλόγισε φόρο εισοδήματος λόγω παράλειψης καταχώρισης μερισμάτων και, κυρίως, λόγω λήψης εικονικών φορολογικών στοιχείων (αξίας €91.574,00) για ανύπαρκτες συναλλαγές. Η προσφεύγουσα υποστήριξε την πραγματικότητα των συναλλαγών (αγοράς αδρανών υλικών), επικαλούμενη φυσικές επιμετρήσεις υλικών σε έργο και παλαιότερες ευνοϊκές αποφάσεις ΔΕΔ. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε τους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι ο εκδότης στερούνταν υποδομής, ενώ η προσφεύγουσα παρουσίασε πλαστά καταθετήρια πληρωμής. Επιπλέον, λόγω της εξόφλησης σε μετρητά, οι δαπάνες κρίθηκαν μη εκπεστέες βάσει του ΚΦΕ. Καταλογίστηκε συνολικό ποσό 78.820,95€.

Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου Μεταβίβασης Ακινήτων (Φ.Μ.Α.), επικυρώνοντας τη φορολογική υποχρέωση του προσφεύγοντος ύψους 4.635,00 €. Ο προσφεύγων ζητούσε απαλλαγή από τον Φ.Μ.Α. λόγω απόκτησης πρώτης κατοικίας, ισχυριζόμενος ότι οι εκτάσεις οικοπέδων που κατείχε εξ αδιαιρέτου σε οικοδομικό συνεταιρισμό δεν πληρούσαν τις στεγαστικές του ανάγκες επειδή δεν ήταν δυνατή η έκδοση οικοδομικής άδειας (λόγω μη ολοκλήρωσης έργων υποδομής). Η ΔΕΔ έκρινε ότι η προσβαλλόμενη πράξη εκδόθηκε ορθά βάσει της αρχικής δήλωσης Φ.Μ.Α., η οποία δεν επικαλούνταν λόγο απαλλαγής. Επιπλέον, η προσφυγή ως προς την επικαλούμενη σιωπηρή απόρριψη αιτήματος απαλλαγής κρίθηκε απαράδεκτη, καθώς το επικαλούμενο έγγραφο ήταν απλό ερώτημα και όχι επίσημο αίτημα προς τη Φορολογική Διοίκηση. Ωστόσο, η ΔΕΔ σημειώνει ότι ο προσφεύγων διατηρεί τη δυνατότητα υποβολής τροποποιητικής δήλωσης με τα απαραίτητα δικαιολογητικά εντός της προθεσμίας παραγραφής.