Η απόφαση 156/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Γονικής Παροχής φορολογικού έτους 2014. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση της πράξης και του προστίμου, υποστηρίζοντας ότι η αρχική λανθασμένη εκκαθάριση του φόρου (στο μισό της δηλωθείσας αξίας) ήταν σφάλμα της φορολογικής αρχής. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό περί παραβίασης της αρχής της προστατευόμενης εμπιστοσύνης λόγω παρέλευσης δέκα ετών. Ωστόσο, έκανε δεκτό ότι το πρόστιμο ανακρίβειας του άρθρου 54 του Ν.5104/2024 έπρεπε να επιβληθεί μόνο επί της διαφοράς φόρου που αντιστοιχούσε στην ανακρίβεια της δηλωθείσας αξίας των μεριδίων (7.594,49 ευρώ) σε σχέση με την αξία του ελέγχου, και όχι στην συνολική διαφορά που προέκυψε από το σφάλμα της διοίκησης. Καθώς η διαφορά ήταν μικρότερη του 20%, το πρόστιμο μειώθηκε από 50% (4.851,50 ευρώ) σε 10% (37,97 ευρώ), τροποποιώντας το συνολικό ποσό για καταβολή από 14.554,49 ευρώ σε 9.740,96 ευρώ.

Η απόφαση 996/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς που εξέδωσε η Δ.Ο.Υ. ΠΟΛΥΓΥΡΟΥ. Η προσφεύγουσα αμφισβητούσε τον προσδιορισμό της αγοραίας αξίας κληρονομηθέντος ακινήτου, ο οποίος οδήγησε σε αύξηση της φορολογητέας αξίας από 158.989,34€ σε 247.994,52€, και την επιβολή προστίμου ανακρίβειας 50%. Η ΔΕΔ έκρινε ορθό τον προσδιορισμό της αξίας του ακινήτου στα 150,00€/τ.μ., βασιζόμενη σε προηγούμενη προεκτίμηση του ίδιου ακινήτου που έγινε αποδεκτή. Επιβεβαίωσε επίσης το πρόστιμο 50%, καθώς η διαφορά φόρου (8.900,52€) υπερέβαινε το 50% του αρχικά δηλωθέντος φόρου. Η συνολική οριστική φορολογική υποχρέωση ανήλθε σε 13.350,78€.

Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή εταιρείας κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Μεταβίβασης Ακινήτων (Φ.Μ.Α.) της Δ.Ο.Υ. Πύργου. Η προσβαλλόμενη πράξη καταλόγισε συνολικό ποσό 40.271,90 ευρώ (συμπεριλαμβανομένης διαφοράς φόρου 22.929,97 ευρώ και προστίμου 11.464,99 ευρώ), διότι η αγοραία αξία του ακινήτου προσδιορίστηκε σε 997.899,04 ευρώ, έναντι της δηλωθείσας αξίας των 233.566,00 ευρώ. Η ΔΕΔ έκρινε ορθό τον προσδιορισμό της αξίας βάσει συγκριτικών στοιχείων και των αντικειμενικών τιμών όμορων περιοχών. Απέρριψε επίσης τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας περί εσφαλμένης χρήσης συγκριτικών στοιχείων προ της μνημονιακής εποχής και την καταγγελλόμενη παραβίαση του δικαιώματος προηγούμενης ακρόασης.

Η απόφαση 993/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς της Δ.Ο.Υ. ΠΟΛΥΓΥΡΟΥ. Ο κληρονόμος αμφισβήτησε τον προσδιορισμό της αγοραίας αξίας κληρονομούμενου οικοπέδου στα 150€/τ.μ., καθώς και την επιβολή προστίμου 50%. Η ΔΕΔ επικύρωσε την αξία του ακινήτου, καθώς εξέτασε ότι αυτή είχε γίνει αποδεκτή σε προηγούμενες δηλώσεις φόρου μεταβίβασης ακινήτων. Όσον αφορά το πρόστιμο, κρίθηκε ορθό, διότι η διαφορά φόρου (€8.900,52) υπερέβαινε το 50% του αρχικά δηλωθέντος φόρου (€9.398,93), δικαιολογώντας την επιβολή προστίμου 50% (€4.450,26). Το συνολικό καταλογιζόμενο ποσό επικυρώθηκε στα €13.350,78.

Η απόφαση 606/10-04-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά της πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς της Δ.Ο.Υ. Καβάλας. Η προσφεύγουσα αμφισβήτησε την υπαγωγή τιμήματος εκποίησης ακινήτων πενταετίας (αξίας 
47.154,16€ βάσει αντικειμενικής αξίας) στην κληρονομιαία περιουσία, τον προσδιορισμό της αξίας οικοπέδου, και τον υπολογισμό της αξίας της οικοσκευής (1/30 της αξίας των κτισμάτων). Η ΔΕΔ απέρριψε τους δύο πρώτους ισχυρισμούς καθώς δεν προσκομίστηκαν επαρκή αποδεικτικά στοιχεία. Ωστόσο, δέχτηκε εν μέρει τον ισχυρισμό περί οικοσκευής, κρίνοντας ότι ο υπολογισμός της αξίας της (1/30) έπρεπε να βασιστεί μόνο στην αξία των κτισμάτων (συνολικής αξίας 
102.576,41€), εξαιρουμένης της αξίας των οικοπέδων. Κατόπιν επανυπολογισμού, η οφειλόμενη διαφορά φόρου για την προσφεύγουσα μειώθηκε σε 
2.506,93€ (από 
2.531,31€) και το συνολικό ποσό προς καταβολή σε 
3.760,39€ (από 
3.796,96€).

Η απόφαση 994/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της κληρονόμου κατά της πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς της Δ.Ο.Υ. ΠΟΛΥΓΥΡΟΥ. Η φορολογική αρχή είχε επαναπροσδιορίσει τη φορολογητέα αξία κληρονομηθέντος ακινήτου (οικόπεδο εκτός σχεδίου) από 158.989,34€ σε 247.994,52€, οδηγώντας σε διαφορά φόρου 8.900,52€ και πρόστιμο 4.450,26€. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε εσφαλμένο προσδιορισμό της αγοραίας αξίας και λανθασμένη επιβολή προστίμου 50%. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο προσδιορισμός της αξίας στα 150€/τ.μ. ήταν ορθός, καθώς στηρίχθηκε σε προγενέστερη αποδεκτή προεκτίμηση του ίδιου ακινήτου. Επίσης, επιβεβαίωσε την ορθότητα του προστίμου 50%, καθώς η διαφορά φόρου υπερέβαινε το 50% του αρχικά δηλωθέντος φόρου, ποσοστό που αντιστοιχεί σε 94,7%.

Η απόφαση 350 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών, με ημερομηνία 17.02.2025, απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας επιχείρησης κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Μεταβίβασης Ακινήτου (ΦΜΑ) για το φορολογικό έτος 2019. Ο έλεγχος είχε προσδιορίσει τη φορολογητέα αξία ενός οικοπέδου έκτασης 2.170,68 τ.μ. στα 569.029,00 € αντί της δηλωθείσας αξίας των 324.672,73 €. Η διαφορά οδήγησε σε καταλογισμό συνολικού ποσού 11.215,96 € (κύριος φόρος 7.330,69 €, πρόστιμο 3.665,35 € και δημοτικός φόρος 219,92 €). Ο προσδιορισμός της αξίας, σε περιοχή που δεν ίσχυε το αντικειμενικό σύστημα το 2019, βασίστηκε στα συγκριτικά στοιχεία και, λόγω μεγάλης απόκλισης, εφαρμόστηκε η ΠΟΛ.1129/2004 λαμβάνοντας τον μέσο όρο μεταξύ της αξίας των συγκριτικών και της αντικειμενικής αξίας της πρώτης εφαρμογής (2022). Η ΔΕΔ επικυρώνει την πράξη, καθώς η προσφεύγουσα δεν προσκόμισε νέα ή πιο πρόσφορα στοιχεία.

Η απόφαση 602/10.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Κληρονομιάς του 3ου ΕΛ.ΚΕ. Αττικής για φορολογική υποχρέωση του 2010. Η προσφεύγουσα αμφισβήτησε την αρχική καταλογισθείσα αξία των κληρονομιαίων οικοπέδων στα 535,00€/τ.μ., υποστηρίζοντας ότι το μοναδικό συγκριτικό στοιχείο ήταν απρόσφορο και ανεπαρκές. Η ΔΕΔ απέρριψε αρχικά τον ισχυρισμό περί παραγραφής, αλλά έκανε εν μέρει δεκτό τον ισχυρισμό περί ανακρίβειας της αξίας. Καθορίστηκε νέα τιμή μονάδας στα 338,00€/τ.μ. (αντί 535,00€/τ.μ.), με αποτέλεσμα τη συνολική αξία της κληρονομικής μερίδας να ανέρχεται σε 624.424,92€. Ο οφειλόμενος φόρος, μετά την τροποποίηση, ανήλθε σε 16.071,25€ και το πρόστιμο σε 19.285,50€, δηλαδή συνολικό ποσό προς καταβολή 35.356,75€.

Η απόφαση 995/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς της Δ.Ο.Υ. ΠΟΛΥΓΥΡΟΥ. Η προσφεύγουσα, εξ αδιαθέτου κληρονόμος, αμφισβήτησε τον προσδιορισμό της αγοραίας αξίας κληρονομηθέντος ακινήτου, η οποία αναπροσαρμόστηκε από τη φορολογική αρχή, αυξάνοντας τη φορολογητέα κληρονομική της μερίδα από €158.989,34 σε €247.994,52. Η ΔΕΔ έκρινε ορθή την εκτίμηση της αξίας στα €150/τ.μ. (σύνολο €577.560,00) βασιζόμενη σε πρόσφορα συγκριτικά στοιχεία, συμπεριλαμβανομένων δηλώσεων φόρου μεταβίβασης του ίδιου ακινήτου. Απέρριψε επίσης τον ισχυρισμό περί εσφαλμένης επιβολής προστίμου, επικυρώνοντας το πρόστιμο 50% (€4.450,26), καθώς η διαφορά του φόρου προς καταβολή (€8.900,52) υπερέβαινε το 50% του αρχικά δηλωθέντος φόρου (94,7%).

Η Απόφαση 402/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός νόμιμα υπόχρεου κληρονόμου κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς της Δ.Ο.Υ. ΚΑΒΑΛΑΣ. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε την αύξηση της αξίας της κληρονομιαίας περιουσίας σε 96.029,29€, η οποία οδήγησε σε διαφορά κύριου φόρου 2.126,49€. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο προσδιορισμός της αξίας και του φόρου ήταν ορθός, καθώς προέκυψε από το σύνολο των υποβληθεισών δηλώσεων. Ωστόσο, η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντα που αφορούσαν την ταμειακή βεβαίωση του φόρου (τόκους, προσαυξήσεις, δόσεις και ημερομηνία 1ης δόσης), κρίνοντας ότι αυτά τα ζητήματα δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 72 του ΚΦΔ, καθώς αφορούν τη διαδικασία είσπραξης και όχι τον προσδιορισμό του φόρου, και αποτελούν αντικείμενο ανακοπής στα διοικητικά δικαστήρια.