Η απόφαση 331/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή εταιρείας κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ (2021-2023), οι οποίες απέρριπταν αίτημα επιστροφής ΦΠΑ συνολικού ποσού 290.000€, προερχόμενου από δαπάνες ανέγερσης ακινήτου (επενδυτικό αγαθό). Ο έλεγχος αρνήθηκε την έκπτωση, υποστηρίζοντας ότι το ακίνητο προοριζόταν αποκλειστικά για απαλλασσόμενες πράξεις (μισθώσεις). Η ΔΕΔ έκανε δεκτή την προσφυγή, κρίνοντας ότι η εταιρεία πληροί τις ουσιαστικές προϋποθέσεις για το δικαίωμα έκπτωσης. Τονίστηκε ότι το δικαίωμα έκπτωσης για επενδυτικά αγαθά κρίνεται οριστικά κατά την έναρξη χρησιμοποίησης (υπόκειται σε πενταετή διακανονισμό) και ότι η εταιρεία είχε εκφράσει τη βούληση να το εκμεταλλευτεί ως φορολογητέο τουριστικό κατάλυμα. Κατόπιν αυτού, οι πράξεις τροποποιήθηκαν και αναγνωρίστηκε το σύνολο του πιστωτικού υπολοίπου.

Η απόφαση απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της εταιρείας «…………………………» κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού/επιβολής προστίμου ΦΠΑ για τις φορολογικές περιόδους 2018 έως 2023. Η προσφεύγουσα αμφισβήτησε την υποχρέωση καταβολής ΦΠΑ για υπηρεσίες που παρείχε στην ολλανδική μητρική της εταιρεία, ισχυριζόμενη ότι ο τόπος παροχής δεν ήταν η Ελλάδα, καθώς δεν υπήρχε μόνιμη εγκατάσταση. Η ΔΕΔ επικύρωσε τις διαπιστώσεις του 3ου ΕΛΚΕ Αττικής, κρίνοντας ότι η ολλανδική εταιρεία απέκτησε μόνιμη εγκατάσταση στην Ελλάδα μέσω της προσφεύγουσας, δεδομένου ότι η δραστηριότητά της (ηλεκτρονική πλατφόρμα μεταφοράς) είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με υπηρεσία μεταφοράς. Ως εκ τούτου, οι υπηρεσίες φορολογούνται στην Ελλάδα με ΦΠΑ 24%. Επιπλέον, απορρίφθηκε η έκπτωση ΦΠΑ εισροών για δαπάνες μίσθωσης/διαχείρισης επαγγελματικών χώρων λόγω μη επαρκούς τεκμηρίωσης.

Η απόφαση (411/2025) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ολλανδικής εταιρείας και επικυρώνει τις πράξεις του Κ.Ε.ΜΕ.ΕΠ. περί μη επιστροφής ΦΠΑ συνολικού ποσού περίπου 97.739 € για τις φορολογικές περιόδους του 2023. Η εταιρεία είχε επιβαρυνθεί με ελληνικό ΦΠΑ για δαπάνες επισκευής και συντήρησης ενός σκάφους αναψυχής. Η Δ.Ε.Δ. έκρινε ότι: 1) Όσον αφορά στις υπηρεσίες, ο τόπος φορολογίας είναι η Ολλανδία, ο ΦΠΑ χρεώθηκε εσφαλμένα και δεν προβλέπεται επιστροφή. 2) Όσον αφορά στα αγαθά, εφόσον δεν αποδεικνύεται χρήση για φορολογητέες πράξεις, συνάγεται ιδιωτική χρήση, για την οποία δεν παρέχεται δικαίωμα έκπτωσης/επιστροφής ΦΠΑ, βάσει των άρθρων 30 παρ. 4 του ν. 2859/2000 και ΠΟΛ 1003/2010.

Η υπ' αριθ. 900 Απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών, εκδοθείσα στις 19.05.2025, απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ιδιώτη επιχειρηματία χονδρικού εμπορίου ενδυμάτων κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ και προστίμου για τις χρήσεις 2019 και 2020. Ο συνολικός φόρος και πρόστιμο ανέρχεται σε €2.268,00. Οι πράξεις βασίστηκαν στη μη αναγνώριση έκπτωσης ΦΠΑ, καθώς κρίθηκε ότι ο προσφεύγων έλαβε τρία εικονικά φορολογικά στοιχεία για ανύπαρκτες συναλλαγές. Η φορολογική αρχή τεκμηρίωσε την εικονικότητα του εκδότη λόγω σοβαρών ελλείψεων σε υποδομή, προσωπικό, και λογιστική οργάνωση. Απορρίφθηκαν οι ισχυρισμοί του προσφεύγοντος περί έλλειψης αιτιολογίας, καλοπιστίας, παραβίασης του τεκμηρίου αθωότητας (καθώς δεν υπήρχε αμετάκλητη ποινική απόφαση), και αναλογικότητας, επικυρώνοντας έτσι τις αρχικές καταλογιστικές πράξεις.

Υποχρεώσεις υποκειμένων που παρέχουν απαλλασσόμενες από το ΦΠΑ υπηρεσίες εκπαίδευσης σύμφωνα με την περ. ιβ΄ της παρ. 1 του άρθρου 22 του Κώδικα ΦΠΑ, όπως ισχύει (άρθρο 19 του Ν. 4346/2015).

Η Απόφαση 650/2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής ανώνυμης επιχείρησης και την ακύρωση δύο Οριστικών Πράξεων Διορθωτικού Προσδιορισμού ΦΠΑ (περιόδων 2023 και 2024) του 1ου ΕΛ.ΚΕ. ΑΤΤΙΚΗΣ. Ο έλεγχος είχε καταλογίσει συνολικό ποσό €37.544,95 (φόρο και πρόστιμα), κρίνοντας ότι τιμολόγια παροχής υπηρεσιών προς Ολλανδική επιχείρηση, μέλος του ίδιου ομίλου, δεν ήταν απαλλασσόμενες ενδοκοινοτικές πράξεις. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η προσφεύγουσα τελικά προσκόμισε την επίσημα μεταφρασμένη σύμβαση, αποδεικτικά VIES και τραπεζικές κινήσεις, τα οποία τεκμηριώνουν ότι οι υπηρεσίες εμπίπτουν στις διατάξεις του άρθρου 14 του ν. 2859/2000. Συνεπώς, ο τόπος φορολόγησης δεν ήταν το εσωτερικό της χώρας, οπότε οι πράξεις ακυρώθηκαν.

Η απόφαση 1018/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) δέχεται την ενδικοφανή προσφυγή και ακυρώνει τις πράξεις διορθωτικού προσδιορισμού Φ.Π.Α. και την επιβολή προστίμου της Δ.Ο.Υ. Το κύριο ζήτημα ήταν το δικαίωμα έκπτωσης ΦΠΑ ύψους 62.061,30 ΕΥΡΩ επί χρέωσης τόκων δανείου που χορήγησε η ανάδοχος εταιρεία για τη χρηματοδότηση της κατασκευής εννέα φωτοβολταϊκών πάρκων. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η παροχή του δανείου και η κατασκευή του έργου συνιστούν μία ενιαία σύνθετη πράξη για τους σκοπούς του ΦΠΑ. Δεδομένου ότι η κύρια πράξη (κατασκευή) υπόκειται σε ΦΠΑ, η παρεπόμενη παροχή (τόκοι) ακολουθεί την ίδια φορολογική τύχη. Ως εκ τούτου, ο προσφεύγων είχε νόμιμο δικαίωμα έκπτωσης του ΦΠΑ, με αποτέλεσμα να ακυρωθούν οι πράξεις καθώς και το σχετικό πρόστιμο των 100,00 ΕΥΡΩ για ανακριβή δήλωση.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη της ενδικοφανούς προσφυγής που υπέβαλε ο διαχειριστής της εταιρείας «...................», η οποία εταιρεία ήταν διαχειρίστρια της πρωτοφειλέτιδας εταιρείας «...................», κατά πράξεων επιβολής προστίμου, ΦΠΑ και φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2019, 2020 και 2021. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε την αλληλέγγυα ευθύνη του, επικαλούμενος εσφαλμένη ερμηνεία και πλημμελή εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 49 Κ.Φ.Δ. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη, καθότι στις καταλογιστικές πράξεις δεν αναγραφόταν ο ίδιος ως αλληλεγγύως υπεύθυνο πρόσωπο, αλλά η εταιρεία της οποίας τυγχάνει διαχειριστής.

Η απόφαση 298/2025 αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ενός διαχειριστή κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, Φ.Π.Α. και επιβολής προστίμου στην εταιρεία που εκπροσωπούσε για το φορολογικό έτος 2018. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αποδέχεται μερικώς την προσφυγή, κρίνοντας ότι ο προσφεύγων δεν φέρει αλληλέγγυα ευθύνη για τον φόρο εισοδήματος (βάσει ευνοϊκότερων προγενέστερων διατάξεων) και για το αυτοτελές πρόστιμο (άρθρο 53 ν. 5104/2024). Ωστόσο, διατηρεί την αλληλέγγυα ευθύνη του για τις οφειλές ΦΠΑ και επικυρώνει πλήρως τις καταλογιστικές πράξεις σε βάρος της εταιρείας, καθώς η λήψη εικονικών στοιχείων και η μη προσκόμιση λογιστικών αρχείων στοιχειοθετούν τις παραβάσεις.

Η απόφαση 214/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την αποδοχή της ενδικοφανούς προσφυγής μιας επιχείρησης κατά πέντε Οριστικών Πράξεων Διορθωτικού Προσδιορισμού ΦΠΑ για τις φορολογικές περιόδους 2020 έως 2024. Η φορολογική αρχή είχε μειώσει το υπόλοιπο ΦΠΑ για έκπτωση/επιστροφή κατά συνολικά 349.359,17 € επειδή έκρινε ότι η προσφεύγουσα δεν είχε εννεαετή μίσθωση στο ακίνητο όπου πραγματοποίησε κατασκευές επενδυτικών αγαθών κατά τον χρόνο γένεσης του δικαιώματος έκπτωσης, σύμφωνα με το άρθρο 33 του Κώδικα ΦΠΑ (όπως ίσχυε). Η ΔΕΔ, επικαλούμενη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ 1108/2021) και του Δικαστηρίου της ΕΕ, έκρινε ότι το δικαίωμα έκπτωσης ΦΠΑ εισροών γεννάται εφόσον τα αγαθά χρησιμοποιούνται για φορολογούμενες πράξεις, και ότι η προϋπόθεση της εννεαετούς χρήσης δεν επηρεάζει τη γένεση του δικαιώματος έκπτωσης. Συνεπώς, η ΔΕΔ ακυρώνει τις προσβαλλόμενες πράξεις και αναγνωρίζει πλήρως το δικαίωμα της επιχείρησης για έκπτωση/επιστροφή του εν λόγω ποσού ΦΠΑ.