Η απόφαση 77/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ιδιοκτήτη ατομικής επιχείρησης κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φ.Π.Α. και Πράξης Επιβολής Προστίμου για τη φορολογική περίοδο 01/01/2019 - 31/12/2019. Ο προσφεύγων κατηγορήθηκε ότι έλαβε 20 εικονικά φορολογικά στοιχεία από δύο επιχειρήσεις για ανύπαρκτες συναλλαγές, συνολικής καθαρής αξίας €7.710,00, με αποτέλεσμα τον καταλογισμό συνολικού ποσού €2.775,60 (περιλαμβανομένων ΦΠΑ €1.850,40 και προστίμου €925,20). Η Φορολογική Διοίκηση τεκμηρίωσε ότι οι εκδότριες οντότητες ήταν «συναλλακτικώς ανύπαρκτες», δεδομένου ότι δεν είχαν υλικοτεχνική υποδομή, προσωπικό, τραπεζικούς λογαριασμούς ή αγορές. Όλοι οι ισχυρισμοί του προσφεύγοντα, συμπεριλαμβανομένων εκείνων περί έλλειψης αιτιολογίας, παραβίασης του τεκμηρίου αθωότητας και αναλογικότητας, απορρίφθηκαν.

Η απόφαση 901/19.05.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2019 και 2020. Οι πράξεις αφορούσαν τη μείωση της δηλωθείσας ζημίας του προσφεύγοντος, ατομικού επιχειρηματία στο χονδρικό εμπόριο ειδών ιματισμού, λόγω μη αναγνώρισης δαπανών από λήψη τριών εικονικών φορολογικών στοιχείων (συν. καθαρή αξία 6.300,00€). Η ΔΕΔ επικύρωσε τα πορίσματα του ελέγχου, σύμφωνα με τα οποία ο εκδότης των στοιχείων δεν διέθετε την απαραίτητη υλικοτεχνική οργάνωση. Απορρίφθηκαν όλοι οι ισχυρισμοί του προσφεύγοντος, συμπεριλαμβανομένων αυτών περί έλλειψης αιτιολογίας, καλοπιστίας και παραβίασης του τεκμηρίου αθωότητας, καθώς δεν προσκόμισε στοιχεία που να επιβεβαιώνουν την πραγματοποίηση των συναλλαγών.

Η απόφαση του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά τριών πράξεων της Δ.Ο.Υ. ΣΕΡΡΩΝ που αφορούν τα φορολογικά έτη 2017, 2018 και 2019. Οι πράξεις καταλόγιζαν πρόστιμο για λήψη ανακριβούς στοιχείου (υποτιμολόγηση) και διόρθωση Φ.Π.Α., καθώς και πρόστιμα, λόγω λήψης εικονικών φορολογικών στοιχείων. Ο προσφεύγων πρόβαλε λόγους περί έλλειψης αιτιολογίας, καλοπιστίας στις συναλλαγές, παραβίασης του τεκμηρίου αθωότητας και μη τήρησης της προηγούμενης ακρόασης. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τους ισχυρισμούς, καθώς οι εκθέσεις ελέγχου στοιχειοθετούν αναλυτικά την εικονικότητα, αποδεικνύοντας ότι οι εκδότριες εταιρείες δεν διέθεταν την απαραίτητη υποδομή, προσωπικό ή μέσα για την πραγματοποίηση των συναλλαγών.

Η απόφαση 78 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ιδιοκτήτη ατομικής επιχείρησης κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος και Προστίμου για το φορολογικό έτος 2018. Καταλογίστηκε συνολικό ποσό 12.273,48 ΕΥΡΩ λόγω της λήψης 75 εικονικών φορολογικών στοιχείων, καθαρής αξίας 29.954,80 ΕΥΡΩ, για ανύπαρκτες συναλλαγές. Τα φορολογητέα κέρδη διαμορφώθηκαν σε 32.285,03 ΕΥΡΩ. Η φορολογική αρχή τεκμηρίωσε την εικονικότητα των στοιχείων βασιζόμενη στο γεγονός ότι οι εκδότριες εταιρείες ήταν συναλλακτικά ανύπαρκτες (έλλειψη έδρας, προσωπικού, υποδομής, και εξόφλησης μέσω τραπεζικού συστήματος). Οι ισχυρισμοί του προσφεύγοντα περί καλής πίστης, έλλειψης αιτιολογίας και παραβίασης του τεκμηρίου αθωότητας απορρίφθηκαν.

Η απόφαση (278/2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του φορολογούμενου κατά πέντε οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου Εισοδήματος, ΦΠΑ και Παρακρατούμενου Φόρου (για αμοιβές τεχνικών έργων) για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Η Φορολογική Διοίκηση επικύρωσε τις καταλογιστικές πράξεις, συνολικού ύψους άνω του 1.45 εκατομμυρίων ευρώ (μαζί με πρόστιμα), διότι ο έλεγχος διαπίστωσε τη λήψη και χρήση εικονικών φορολογικών στοιχείων, καθώς και τη μη αναγνώριση λοιπών δαπανών λόγω μη προσκόμισης κατάλληλων δικαιολογητικών, καθιστώντας αδύνατη τη διαπίστωση του πραγματικού των συναλλαγών. Ο έλεγχος τεκμηρίωσε ότι η εξόφληση των τιμολογίων αποτελούσε μέρος σχήματος μεταφοράς κεφαλαίων για να προσδώσει αληθοφάνεια στις εικονικές συναλλαγές. Όλοι οι ισχυρισμοί του προσφεύγοντος περί καλοπιστίας και παραβίασης της αρχής της αναλογικότητας απορρίφθηκαν ως αβάσιμοι.

Η Απόφαση 375/10.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αποδέχεται μερικώς ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2017 και 2018. Η Δ.Ε.Δ. αποδέχθηκε τον ισχυρισμό περί παραγραφής για το φορολογικό έτος 2017 (διαφορά ΦΠΑ 2.228,40€), καθώς το ποσό δεν υπερέβαινε το όριο των 50.000€ που απαιτείται για τη δεκαετή παραγραφή λόγω φοροδιαφυγής, ακυρώνοντας την εν λόγω πράξη. Αντίθετα, για το φορολογικό έτος 2018, όπου καταλογίστηκε διαφορά ΦΠΑ 12.103,37€ λόγω λήψης 37 εικονικών στοιχείων από τρεις ανύπαρκτες επιχειρήσεις, η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας περί έλλειψης αιτιολογίας, καλοπιστίας, παραβίασης προηγούμενης ακρόασης και τεκμηρίου αθωότητας, κρίνοντας τις διαπιστώσεις του ελέγχου βάσιμες.

Η απόφαση 843/13.05.2025 απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός ασκούντος ατομική επιχείρηση μηχανικού κατά της πράξης διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ (περίοδος 2018) του 2ου ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης. Ο έλεγχος καταλόγισε διαφορά ΦΠΑ €2.371,20 και πρόστιμο €1.185,60, λόγω μη αναγνώρισης έκπτωσης ΦΠΑ που προήλθε από τρία (3) φορολογικά στοιχεία συνολικής καθαρής αξίας €9.880,00, τα οποία κρίθηκαν εικονικά ως προς τη συναλλαγή στο σύνολό της. Διαπιστώθηκε ότι ο εκδότης των στοιχείων, επιχείρηση χονδρικού εμπορίου παλαιών σιδήρων, δεν είχε την απαραίτητη υλικοτεχνική υποδομή ή προσωπικό για τη διενέργεια των πωλήσεων. Οι ισχυρισμοί του προσφεύγοντα περί υπαρκτών συναλλαγών (αγορά κυκλοφορητών) και καλοπιστίας απορρίφθηκαν, καθώς δεν προσκόμισε στοιχεία που να επιβεβαιώνουν την πραγματοποίηση των επίμαχων συναλλαγών.

Η απόφαση 737/02.05.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη της ενδικοφανούς προσφυγής ατομικής επιχείρησης (λιανικό εμπόριο ειδών ιματισμού) κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φ.Π.Α./πράξεων επιβολής προστίμου των φορολογικών περιόδων 2019 και 2020. Η φορολογική αρχή είχε κρίνει τις συναλλαγές με τέσσερις προμηθευτές ως εικονικές, με αποτέλεσμα τη μη αναγνώριση έκπτωσης ΦΠΑ (συνολικά €39.943,32) και τον καταλογισμό συνολικού ποσού €38.302,86 για το 2019, και €7.635,93 για το 2020. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος περί έλλειψης αιτιολογίας, καλοπιστίας, παραβίασης του τεκμηρίου αθωότητας και της αναλογικότητας, κρίνοντας βάσιμες τις διαπιστώσεις του ελέγχου ότι οι εκδότες των τιμολογίων ήταν ανύπαρκτοι ή δεν διέθεταν την απαραίτητη υποδομή για την εκτέλεση των φερόμενων πράξεων.

Η απόφαση 76 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του προσφεύγοντα κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος και Πράξης Επιβολής Προστίμου, φορολογικού έτους 2019. Ο καταλογισμός ύψους 2.698,58 ΕΥΡΩ προήλθε από τη μη αναγνώριση δαπανών συνολικής καθαρής αξίας 7.710,00 ΕΥΡΩ, οι οποίες βασίζονταν σε εικονικά φορολογικά στοιχεία που έλαβε ο προσφεύγων από δύο εκδότες. Η ΔΕΔ επικύρωσε την πράξη, κρίνοντας ότι η φορολογική αρχή τεκμηρίωσε πλήρως την εικονικότητα των συναλλαγών, καθώς οι εκδότριες εταιρείες κρίθηκαν συναλλακτικώς ανύπαρκτες, βάσει της έλλειψης εγκαταστάσεων, προσωπικού, αγορών ή φορολογικής συμμόρφωσης. Απορρίφθηκαν όλοι οι ισχυρισμοί του προσφεύγοντα, συμπεριλαμβανομένων εκείνων περί έλλειψης αιτιολογίας, παραβίασης του τεκμηρίου αθωότητας (καθώς πρόκειται για διοικητική κύρωση) και φορολόγησης πλασματικού εισοδήματος.

Η απόφαση 295/21.02.2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υπέβαλε ατομική επιχείρηση (χονδρικό εμπόριο επιτραπέζιων ρολογιών) κατά της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος/πράξης επιβολής προστίμου (φορολογικό έτος 2020) του 1ου ΕΛ.ΚΕ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. Η αρχική πράξη επέβαλε φόρο 22.587,09€ πλέον προστίμου 11.293,55€, επειδή η φορολογική αρχή δεν αναγνώρισε προς έκπτωση δαπάνες καθαρής αξίας 51.400,00€, λόγω λήψης δύο εικονικών φορολογικών στοιχείων για ανύπαρκτες συναλλαγές. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας (έλλειψη αιτιολογίας, καλή πίστη, παραβίαση τεκμηρίου αθωότητας, αναλογικότητας και προηγούμενης ακρόασης). Η απόφαση επιβεβαίωσε την εικονικότητα των στοιχείων, επικαλούμενη την έλλειψη υλικοτεχνικής υποδομής και οικονομικής οργάνωσης του εκδότη, καθώς και το γεγονός ότι τα τραπεζικά παραστατικά πληρωμής δεν αποδείκνυαν από μόνα τους την πραγματοποίηση των συναλλαγών.