Η Απόφαση 742/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά Πράξης Εκτιμώμενου Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος Φ.Π. φορολογικού έτους 2019 της Δ.Ο.Υ. Πατρών. Η φορολογική αρχή είχε προσδιορίσει φόρο, θεωρώντας την προσφεύγουσα φορολογικό κάτοικο Ελλάδας, για εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες (23.345,94 ευρώ) που απέκτησε στη Ρουμανία, βάσει διασταυρώσεων δεδομένων. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι ήταν κάτοικος Ρουμανίας για το 2019 (προσκομίζοντας πιστοποιητικό φορολογικής κατοικίας, βεβαίωση εισοδήματος και στοιχεία διαμονής/εργασίας) και ότι το εισόδημα υπέκειτο σε αποκλειστική φορολόγηση στη Ρουμανία δυνάμει της Σύμβασης Αποφυγής Διπλής Φορολογίας Ελλάδας – Ρουμανίας (ν.2279/1955). Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι το κέντρο των ζωτικών συμφερόντων της προσφεύγουσας βρισκόταν στη Ρουμανία. Ως εκ τούτου, έγινε δεκτή η προσφυγή και διατάχθηκε η διενέργεια νέας εκκαθάρισης για το έτος 2019.

Η απόφαση 362/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την αποδοχή της ενδικοφανούς προσφυγής ενός φυσικού προσώπου και την ακύρωση της Πράξης Εκτιμώμενου Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2019. Η φορολογική αρχή είχε προσδιορίσει κύριο φόρο εισοδήματος και εισφορά αλληλεγγύης (συνολικά 21.575,80€) με βάση εισοδήματα από μισθωτές υπηρεσίες στη Ρουμανία. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι ήταν φορολογικός κάτοικος Ρουμανίας το 2019, προσκομίζοντας πιστοποιητικό φορολογικής κατοικίας, άδειες παραμονής και στοιχεία εργασίας. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο προσφεύγων ήταν φορολογικός κάτοικος Ρουμανίας και, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 4172/2013 και τη Σύμβαση Αποφυγής Διπλής Φορολογίας Ελλάδας-Ρουμανίας, δεν φορολογείται στην Ελλάδα για εισόδημα αλλοδαπής προέλευσης.

Η απόφαση αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογούμενου κατά της Πράξης Εκτιμώμενου Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος 2019, η οποία εκδόθηκε λόγω μη υποβολής δήλωσης και συμπεριέλαβε εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες ύψους 177.177,14 € που απέκτησε από την Γερμανία. Ο προσφεύγων, ιρλανδικής υπηκοότητας, ισχυρίστηκε ότι ήταν φορολογικός κάτοικος Γεωργίας για το έτος 2019, όπου διέμενε πάνω από 183 ημέρες και είχε το κέντρο των ζωτικών του συμφερόντων (οικογενειακή εστία, εργασία). Προς επίρρωση των ισχυρισμών του προσκόμισε μεταξύ άλλων πιστοποιητικό φορολογικής κατοικίας Γεωργίας, στοιχεία εργασίας στην αλλοδαπή και προηγούμενες αποφάσεις της ΔΕΔ που τον αναγνώριζαν ως κάτοικο εξωτερικού. Η ΔΕΔ δέχθηκε ότι ο προσφεύγων ήταν φορολογικός κάτοικος Γεωργίας και συνεπώς φορολογείται στην Ελλάδα μόνο για εισόδημα ελληνικής πηγής (τόκοι), οδηγώντας στην αποδοχή της προσφυγής και την τροποποίηση της πράξης.

Η απόφαση 568 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και επιβολής προστίμου για τα φορολογικά έτη 2020, 2021, 2022 και 2024. Ο προσφεύγων ισχυριζόταν ότι ήταν φορολογικός κάτοικος Βουλγαρίας. Η ΔΕΔ επικύρωσε τις πράξεις του Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π., κρίνοντας ότι ο προσφεύγων ήταν φορολογικός κάτοικος Ελλάδας, καθώς πληρούσε τα κριτήρια του άρθρου 4 του ν. 4172/2013 (παραμονή άνω των 183 ημερών, ύπαρξη κύριας κατοικίας, κέντρο ζωτικών συμφερόντων). Επικυρώθηκε η καταλογισθείσα προσαύξηση περιουσίας ύψους €4.000 για το 2020 και η επιβολή φόρου πολυτελούς διαβίωσης για την κατοχή αυτοκινήτων και σκάφους αναψυχής για τα έτη 2020, 2021 και 2022, καθώς και πρόστιμο μη ανταπόκρισης σε αίτημα πληροφοριών για το 2024.

Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αποδέχθηκε την ενδικοφανή προσφυγή κατά της Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου φορολογικού έτους 2023. Η πράξη είχε καταλογίσει φόρο ύψους 158.158,58€, προκύπτοντας από προστιθέμενη διαφορά αντικειμενικών δαπανών ύψους 377.860,41€, λόγω της αγοράς ακινήτου. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι είναι φορολογικός κάτοικος αλλοδαπής (Γαλλίας), έχοντας εκεί το κέντρο των ζωτικών της συμφερόντων, και δεν αποκτά εισόδημα στην Ελλάδα. Η ΔΕΔ, λαμβάνοντας υπόψη τα προσκομισθέντα δικαιολογητικά (όπως Πιστοποιητικό φορολογικής κατοικίας Γαλλίας και αποδεικτικά οικονομικών δεσμών), έκρινε ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις εφαρμογής της εξαίρεσης του άρθρου 33 περ. η' του ν. 4172/2013, περί μη εφαρμογής αντικειμενικών δαπανών σε μη κατοίκους που δεν αποκτούν εισόδημα στην Ελλάδα. Ως αποτέλεσμα, η πράξη ακυρώθηκε και η οριστική φορολογική υποχρέωση ορίστηκε σε 0,00€.

Η απόφαση 503/04.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος (χρήση 2009) του Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π., και επικυρώνει τη φορολογική οφειλή ύψους 607.854,74€. Ο καταλογισμός του φόρου (273.092,02€, πλέον προστίμων) βασίστηκε σε τραπεζικές πιστώσεις ύψους 705.230,05€ που κρίθηκαν ως αδικαιολόγητη προσαύξηση περιουσίας. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι ήταν φορολογικός κάτοικος εξωτερικού (Μεγάλης Βρετανίας) και άρα φορολογείται μόνο για εισοδήματα πηγής Ελλάδας. Η ΔΕΔ απέρριψε αυτό τον ισχυρισμό, καθώς διαπιστώθηκε ότι ο προσφεύγων δεν είχε προβεί ποτέ στις απαραίτητες διαδικασίες αλλαγής φορολογικής κατοικίας, παραμένοντας καταχωρημένος ως φορολογικός κάτοικος Ελλάδας.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά της σιωπηρής απόρριψης αιτήματος ανάκλησης τροποποιητικής δήλωσης φορολογίας εισοδήματος φορολογικού έτους 2018. Ο προσφεύγων ζητούσε την ανάκληση της δήλωσης, η οποία είχε υποβληθεί τον Φεβρουάριο 2024 μετά από ειδοποίηση της ΑΑΔΕ για ανακριβή δήλωση εισοδημάτων αλλοδαπής προέλευσης (Ρουμανίας), με αποτέλεσμα σημαντική αύξηση του φόρου. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι η τροποποιητική δήλωση υποβλήθηκε λόγω συγγνωστής πλάνης, καθώς θεωρούσε ότι ήταν ήδη κάτοικος Ρουμανίας από το 2016. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι ο προσφεύγων δεν απέδειξε τη μόνιμη και πραγματική εγκατάστασή του στη Ρουμανία για το φορολογικό έτος 2018. Συγκεκριμένα, διαπιστώθηκε ότι διατηρούσε κύρια κατοικία και σημαντικούς οικονομικούς δεσμούς στην Ελλάδα, καθώς εργαζόταν με πλήρες ωράριο σε ελληνική εταιρία, επομένως ορθά φορολογήθηκε ως κάτοικος Ελλάδας για το παγκόσμιο εισόδημά του.

Η απόφαση (342) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά τεσσάρων πράξεων του Προϊσταμένου της ΔΟΥ Ιωνίας Θεσσαλονίκης, οι οποίες αφορούσαν πράξεις διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και επιβολής προστίμων για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019, λόγω εκπρόθεσμης υποβολής δήλωσης. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι είναι φορολογικός κάτοικος Κύπρου και ότι βρισκόταν στην Ελλάδα μόνο για σπουδές. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο προσφεύγων υπέβαλε τις αρχικές δηλώσεις ως κάτοικος Ελλάδας χωρίς να διατυπώσει επιφύλαξη, με βάση τα στοιχεία που ο ίδιος παρείχε. Τα πρόστιμα επιβλήθηκαν ορθά επειδή το ποσό του κύριου φόρου που προέκυπτε προς καταβολή για κάθε έτος (117,04€ και 115,72€) ήταν μεγαλύτερο από το όριο των 100,00€ που ορίζεται στο νόμο.

Η απόφαση 1104/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης επιβολής προστίμου ύψους €100,00 από την Δ.Ο.Υ. ΕΔΕΣΣΑΣ. Το πρόστιμο επιβλήθηκε για την εκπρόθεσμη υποβολή της αρχικής δήλωσης φορολογίας εισοδήματος φορολογικού έτους 2023, η οποία υποβλήθηκε στις 16/01/2025. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι δεν μπορούσε να την υποβάλει εμπρόθεσμα (έως 31/12/2024, ως κάτοικος εξωτερικού) επειδή η μεταβολή της φορολογικής του κατοικίας (προς Σουηδία) εγκρίθηκε επίσημα μόλις στις 10/01/2025. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό, τονίζοντας ότι ο προσφεύγων είχε υποβάλει εκπροθέσμως όλες τις αρχικές αιτήσεις και τα δικαιολογητικά για τη μεταβολή κατοικίας το 2024. Συνεπώς, όφειλε να είχε υποβάλει τη δήλωση ως φορολογικός κάτοικος Ελλάδος έως την κανονική καταληκτική προθεσμία της 02/08/2024, καθιστώντας την υποβολή του Ιανουαρίου 2025 εκπρόθεσμη και την επιβολή του προστίμου σύννομη.

Η απόφαση 1172/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης επιβολής προστίμου 100,00€ για το φορολογικό έτος 2024. Η προσφεύγουσα είχε υποβάλει εκπρόθεσμα, στις 22.10.2024, την αρχική δήλωση στοιχείων ακινήτων (Ε9), η οποία αφορούσε ακίνητα που αποκτήθηκαν μέσω εξ αδιαθέτου κληρονομιάς (θάνατος στις 27.08.2023). Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι ως φορολογικός κάτοικος εξωτερικού δεν μπορούσε να υποβάλει έγκαιρα τη δήλωση. Η ΔΕΔ έκρινε ότι, λαμβάνοντας υπόψη την ετήσια προθεσμία αποποίησης κληρονομιάς λόγω της κατοικίας της στο εξωτερικό, η καταληκτική ημερομηνία υποβολής της δήλωσης Ε9 ήταν η 30.09.2024. Συνεπώς, η υποβολή της 22.10.2024 ήταν εκπρόθεσμη, και το πρόστιμο επιβλήθηκε ορθώς σύμφωνα με το άρθρο 53 παρ. 1δ του ν. 5104/2024.