Η απόφαση 534/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της πράξης επιβολής προστίμου ύψους 500,00€, η οποία επιβλήθηκε από τον Προϊστάμενο του 2ου ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης. Το πρόστιμο αφορά τη μη ανταπόκριση του προσφεύγοντος (ατομική επιχείρηση χονδρικού εμπορίου αλκοολούχων ποτών) σε έγγραφο αίτημα της φορολογικής αρχής για παροχή λογιστικών στοιχείων (ισοζυγίων και αναλυτικών καθολικών) κατά παράβαση των άρθρων 14 και 53 παρ. 2 του Ν. 5104/2024 (ΚΦΔ).
Ο προσφεύγων προέβαλε δύο ισχυρισμούς: α) ότι τα στοιχεία προσκομίστηκαν τελικά από τον λογιστή του (ο οποίος είχε ζητήσει παρατάσεις) και β) ότι δεν διέθετε φοροδοτική ικανότητα. Η ΔΕΔ απέρριψε τον πρώτο ισχυρισμό ως αβάσιμο, τονίζοντας ότι τα ζητούμενα στοιχεία δεν είχαν διαβιβαστεί κατά τη σύνταξη της έκθεσης ελέγχου, και τον δεύτερο ως αλυσιτελή, καθώς η φορολογική αρχή εφάρμοσε τις κείμενες διατάξεις δίχως ευχέρεια μείωσης του προστίμου.

Η απόφαση 1140/19-06-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής και την ακύρωση πράξης επιβολής προστίμου άρθρου 53 ΚΦΔ, φορολογικού έτους 2021, που εκδόθηκε από τη ΔΟΥ Γρεβενών. Ο προσφεύγων είχε υποβάλει εκπρόθεσμα μια δεύτερη τροποποιητική δήλωση φορολογίας εισοδήματος, με αποτέλεσμα την επιβολή προστίμου 100,00 ευρώ. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η υποβολή της δεύτερης τροποποιητικής δήλωσης, η οποία οδήγησε στο ίδιο χρεωστικό ποσό με την αρχική δήλωση, έλαβε χώρα εκ παραδρομής, καθώς ο φορολογούμενος προσπάθησε να διαγράψει αναδρομικά ποσά που είχε συμπεριλάβει στην πρώτη τροποποιητική δήλωση, ώστε να υποβάλει ορθή τρίτη τροποποιητική δήλωση. Υπό το πρίσμα των αρχών χρηστής διοίκησης, αποφασίστηκε ότι δεν στοιχειοθετείται διαδικαστική παράβαση του άρθρου 53 ΚΦΔ και ακυρώθηκε το πρόστιμο.

Η απόφαση 529/01.04.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρίας χονδρικού εμπορίου φρούτων και λαχανικών κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φ.Π.Α. και φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2018 και επιβολής προστίμου για το 2024. Ο έλεγχος διαπίστωσε την εικονικότητα 25 τιμολογίων αγοράς συνολικής καθαρής αξίας €79.899,80 και ΦΠΑ €10.386,92. Η εικονικότητα τεκμηριώθηκε καθώς ο φερόμενος ως προμηθευτής είχε αποβιώσει από το 2017, ενώ η εταιρία συνέχιζε να εκδίδει στο όνομά του τιμολόγια αγοράς το 2018. Η προσφεύγουσα δεν προσκόμισε στοιχεία για την καλή της πίστη, ούτε τραπεζικά έγγραφα για την εξόφληση των συναλλαγών αξίας άνω των €500. Ως αποτέλεσμα, επικυρώθηκαν οι καταλογισμοί φόρου εισοδήματος και Φ.Π.Α. για το 2018, καθώς και πρόστιμο €250,00 για μη ανταπόκριση στις κλήσεις της φορολογικής αρχής.

Η απόφαση αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής και την ακύρωση πράξης επιβολής προστίμου ύψους 100,00 ευρώ, που είχε επιβληθεί βάσει του άρθρου 53 του ΚΦΔ για εκπρόθεσμη υποβολή της 1ης τροποποιητικής δήλωσης φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2019. Ο προσφεύγων υποστήριξε ότι η καθυστέρηση δεν οφειλόταν σε δική του υπαιτιότητα, καθώς τα αναδρομικά εισοδήματα που αφορούσαν παρελθόντα έτη (2018) αναρτήθηκαν ηλεκτρονικά από τον ΕΦΚΑ (αρμόδιος φορέας) στις 30.10.2020, μετά την εμπρόθεσμη υποβολή της αρχικής δήλωσης φορολογίας εισοδήματος (13.07.2020). Επίσης, ο φορέας δεν τον ενημέρωσε εγκαίρως, ως όφειλε. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκανε δεκτό τον ισχυρισμό, καθώς δεν προέκυψε υπαιτιότητα του φορολογουμένου, και ακύρωσε το επιβληθέν πρόστιμο, καθορίζοντας τη συνολική φορολογική υποχρέωση προστίμου στα 0,00 ευρώ.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, προστίμου και ΦΠΑ για το φορολογικό έτος 2018. Ο έλεγχος διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων δεν είχε εκδώσει τουλάχιστον 234 φορολογικά παραστατικά εσόδων (Τιμολόγια ή αποδείξεις λιανικής), συνολικής αξίας 109.127,28 ευρώ, ποσό που τεκμηριώθηκε από κατασχεθέντα ψηφιακά αρχεία παραγγελιοληψίας. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντα, συμπεριλαμβανομένου του ισχυρισμού περί λήξης της διάρκειας του ελέγχου, καθώς οι περιοριστικές διατάξεις του ν. 5104/2024 δεν εφαρμόζονται αναδρομικά. Επίσης, απέρριψε τους ισχυρισμούς περί έλλειψης αιτιολογίας και παραβίασης της αρχής της αναλογικότητας, επικυρώνοντας τον συνολικό καταλογισμό φόρου και προστίμων ύψους €59.890,95 (φόρος εισοδήματος) και €21.190,37 (ΦΠΑ).

Η απόφαση (62/17.01.2025) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ετερόρρυθμης εταιρίας εστιατορίου κατά πράξεων επιβολής προστίμου και διορθωτικού προσδιορισμού Φ.Π.Α. του 2ου ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης για τη φορολογική περίοδο 2018. Ο έλεγχος διαπίστωσε μη έκδοση φορολογικών στοιχείων (Φ.Π.Α. 18.005,34€ και πρόστιμα 9.197,75€) μέσω αντιπαραβολής των δηλωθέντων εσόδων με τα στοιχεία εκτελεσθεισών παραγγελιών από ηλεκτρονικές πλατφόρμες (διαφορά 95.174,65€), καθώς η εταιρία δεν προσκόμισε τα ζητούμενα αρχεία του Φορολογικού Μηχανισμού της. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τους ισχυρισμούς της εταιρίας περί συμπερίληψης εικονικών και ακυρωμένων παραγγελιών, κρίνοντας ότι δεν προσκομίστηκαν επαρκή αποδεικτικά. Επιπλέον, επιβεβαιώθηκε πρόστιμο 250,00€ για μη πλήρη ανταπόκριση σε αίτημα παροχής πληροφοριών, διορθώνοντας τη νομική βάση των προστίμων στα άρθρα 54 και 58Α του ν.4987/2022.

Η απόφαση 41/10.01.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή ενός επιχειρηματία που δραστηριοποιείται στο εμπόριο ψαριών. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση πράξεων επιβολής προστίμου (άρθρου 58Α Ν.4987/2022) για τα φορολογικά έτη 2020 και 2021, συνολικού ύψους 5.177,27€, που επιβλήθηκαν λόγω μη έκδοσης φορολογικών στοιχείων και απόκρυψης συναλλαγών. Η προσφυγή κρίθηκε απαράδεκτη διότι ο προσφεύγων είχε ήδη υποβάλει προηγουμένως ενδικοφανή προσφυγή κατά των ίδιων ακριβώς πράξεων, η οποία είχε απορριφθεί με την απόφαση 2708/19.12.2024, καθιστώντας έτσι τη δεύτερη προσφυγή απαράδεκτη βάσει δικονομικών κανόνων.

Η Απόφαση 531/01.04.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός ατομικού επιχειρηματία χονδρικού εμπορίου αλκοολούχων ποτών. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ και επιβολής προστίμου (άρθρο 58α Ν. 4987/2022) για τη φορολογική περίοδο 2019, συνολικού ύψους €1.064,43. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι η πράξη βασίστηκε σε μη προσκόμιση παραστατικών, τα οποία προσκόμισε αργότερα, και στην έλλειψη φοροδοτικής ικανότητας. Η ΔΕΔ απέρριψε τον πρώτο ισχυρισμό ως αβάσιμο, τονίζοντας ότι οι διαπιστώσεις του 2ου ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης ήταν ορθές και αιτιολογημένες. Απέρριψε επίσης τον ισχυρισμό περί φοροδοτικής ικανότητας ως αλυσιτελή, καθώς η φορολογική αρχή εφάρμοσε νόμιμα τις κείμενες διατάξεις για τον καταλογισμό φόρου και προστίμου λόγω ανακρίβειας.

Η απόφαση αφορά την εν μέρει αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά εννέα πράξεων επιβολής προστίμων για εκπρόθεσμη υποβολή τροποποιητικών δηλώσεων ΦΠΑ των ετών 2018 και 2019. Το δικαστήριο διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων είχε υποβάλει εμπρόθεσμα τις αρχικές δηλώσεις ΦΠΑ. Ως εκ τούτου, ακύρωσε οκτώ πράξεις επιβολής προστίμου ύψους €100 έκαστη (άρθρο 53 ΚΦΔ), καθώς διαπιστώθηκε πως δεν επιβάλλονται πρόστιμα για εκπρόθεσμες τροποποιητικές δηλώσεις, αν η αρχική υποβλήθηκε εμπρόθεσμα και δεν προέκυψε φόρος. Ωστόσο, επικύρωσε την πράξη επιβολής προστίμου €48,37 (άρθρο 54 ΚΦΔ) για περίοδο όπου η τροποποιητική δήλωση είχε φόρο προς καταβολή, καθώς η σχετική εξαίρεση του άρθρου 53 δεν εφαρμόζεται στα πρόστιμα του άρθρου 54.

Ο προσφεύγων αιτείται την ακύρωση της υπ’ αρ. 49026/12.10.2021 απόφασης της αναθέτουσας αρχής, η οποία αποδέχθηκε την προσφορά ενός άλλου οικονομικού φορέα στον ηλεκτρονικό διαγωνισμό για το έργο «...» με εκτιμώμενη αξία 147.863,25 ευρώ (συμπερ. ΦΠΑ). Επιχειρηματολογεί ότι η απόφαση είναι παράνομη, καθώς ο επιλεγείς αναδόχος δεν προσέφερε εντός προθεσμίας υπεύθυνη δήλωση για το ανεκτέλεστο υπόλοιπο, όπως απαιτούσε η διακήρυξη, ενώ η αναθέτουσα αρχή του παραχώρησε δεύτερη προθεσμία με αναδρομική εφαρμογή του άρθρου 103 ν.4412/2016 (ως τροποποιήθηκε με το ν.4782/2021), παρά το ότι η διακήρυξη δημοσιεύθηκε πριν την τροποποίηση.