Η απόφαση 674/2025 απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της σιωπηρής απόρριψης του αιτήματος έντοκης επιστροφής αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών ύψους 112.165,63 ευρώ. Ο προσφεύγων είχε αρχικά κατορθώσει την εξώδικη επίλυση φορολογικών διαφορών (άρθρο 16 ν.4714/2020) με την Επιτροπή Εξώδικης Επίλυσης, βάσει των οποίων διαγράφτηκαν οι φόροι, και του επιστράφηκε το συνολικό ποσό των 118.910,63 ευρώ τον Ιούνιο του 2024. Το αίτημα για καταβολή τόκων υποβλήθηκε μετά την επιστροφή των φόρων. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο προσφεύγων ουδέποτε υπέβαλε αίτημα επιστροφής φόρου ή διακριτό αίτημα καταβολής τόκων przed την επιστροφή, όπως απαιτείται από τον ΚΦΔ και τη νομολογία (ΣΤΕ 1684/2023). Δεδομένου δε ότι η φορολογική αρχή προέβη άμεσα στην εκτέλεση των πρακτικών επίλυσης και στην επιστροφή των ποσών εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας των 90 ημερών, δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για έντοκη επιστροφή.

Η απόφαση 1096/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών της ΑΑΔΕ αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής ενός φορολογούμενου κατά της αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. Ιωαννίνων, η οποία απέρριψε το αίτημα του για καταβολή τόκων επί αχρεωστήτως καταβληθέντος ποσού 121.334,75 ευρώ. Το ποσό είχε επιστραφεί κατόπιν της με αριθμό ..../2020 απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου Ιωαννίνων, η οποία ακύρωσε εν μέρει πράξεις διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος (οικ. ετών 2007, 2009, 2010). Η ΔΕΔ έκρινε ότι η αξίωση για καταβολή τόκων γεννήθηκε από την επομένη της κατάθεσης της δικαστικής προσφυγής, στην οποία περιλαμβανόταν αίτημα έντοκης επιστροφής, και διέταξε την επιστροφή των τόκων. Η παραγραφή της αξίωσης κρίθηκε πενταετής και δεν είχε συμπληρωθεί.

Η απόφαση 1084/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που αφορά την άρνηση καταβολής τόκων επί αχρεωστήτως καταβληθέντος ποσού φόρων και προστίμων ύψους 42.337,59 ευρώ. Το ποσό αυτό επεστράφη στον προσφεύγοντα τον Νοέμβριο του 2024, μετά από ακυρωτικές αποφάσεις του Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, οι οποίες ακύρωσαν πράξεις προσδιορισμού φόρου και προστίμων των ετών 2014 και 2015. Ο προσφεύγων ζήτησε την καταβολή τόκων επί της αχρεώστητης καταβολής, αίτημα που απέρριψε η Προϊσταμένη του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. Θεσσαλονίκης. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι ο προσφεύγων δεν είχε υποβάλει αίτημα έντοκης επιστροφής φόρων (τόκων) στα αρχικά δικόγραφα των προσφυγών του, προϋπόθεση που απαιτείται από τις διατάξεις του άρθρου 53 του ν. 4987/2022 για τη γένεση σχετικού δικαιώματος.

Δυνατότητα ανάκλησης πράξης διαγραφής φοιτητή από προπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών προς ικανοποίηση σχετικού αιτήματός του, όταν για την οικεία διαγραφή, η οποία προκλήθηκε με αίτημα του ιδίου φοιτητή, έχει εκδοθεί πιστοποιητικό διαγραφής(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Δυνατότητα ανάκλησης πράξης διαγραφής φοιτητή από προπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών προς ικανοποίηση σχετικού αιτήματός του, όταν για την οικεία διαγραφή, η οποία προκλήθηκε με αίτημα του ιδίου φοιτητή, έχει εκδοθεί πιστοποιητικό διαγραφής.

Η απόφαση 1036/2025 αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης απόρριψης αιτήματος μείωσης 100% επί του ΕΝ.Υ.Ι.Α. έτους 2018. Η προσφεύγουσα, ως κληρονόμος, ζητούσε την έκπτωση λόγω αναπηρίας 88% του αποβιώσαντα πατέρα της, επικαλούμενη το άρθρο 7§2δ του ν. 4223/2013. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι το αρχικό αίτημα για την έκπτωση υποβλήθηκε εκπρόθεσμα στις 28/01/2025. Σύμφωνα με το άρθρο 37§1 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας, το δικαίωμα της Φορολογικής Διοίκησης να κοινοποιήσει πράξη διοικητικού προσδιορισμού φόρου για τον ΕΝΥΙΑ 2018 είχε παραγραφεί μετά τη λήξη του έτους 2023. Επομένως, το αίτημα απορρίφθηκε λόγω παραγραφής του δικαιώματος ελέγχου και προσδιορισμού φόρου.

Η Απόφαση 287/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή φορολογουμένου που ζητούσε τον επανυπολογισμό των τόκων για αχρεωστήτως καταβληθέντα ποσά φόρου. Ο προσφεύγων ζητούσε εφαρμογή επιτοκίου 6% και αλλαγή του χρονικού διαστήματος τοκοφορίας. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο αρχικός υπολογισμός των τόκων, που πραγματοποιήθηκε με επιτόκιο 4,20%, ήταν ορθός, καθώς βασίστηκε στις διατάξεις του άρθρου 38 του Ν. 1473/1984. Οι διατάξεις του άρθρου 53 του Ν. 4174/2013, που προβλέπουν διαφορετικό επιτόκιο, δεν είχαν εφαρμογή, αφού η αρχική προσφυγή για έντοκη επιστροφή είχε υποβληθεί στις 20-11-2012, δηλαδή πριν την έναρξη ισχύος του Ν. 4174/2013 (01-01-2014).

Η απόφαση αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογουμένου κατά της αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. Ζ’ Θεσσαλονίκης (αρ. πρωτ. …/26.09.2024) επί του αιτήματός του για εκκαθάριση της δήλωσης φορολογίας εισοδήματος του φορ. έτους 2018 ως φορολογικού κατοίκου εξωτερικού (κωδικός 319). Η Δ.Ο.Υ. απέρριψε το αίτημα, επικαλούμενη ότι ο φορολογούμενος προσκόμισε ιδιωτικό έγγραφο και όχι δημόσιο για την έκπτωση φόρου. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) διαπίστωσε ότι η αρνητική απάντηση πάσχει από σαφή, ειδική και επαρκή αιτιολογία, καθώς απορρίπτει αίτημα πίστωσης φόρου αλλοδαπής ενώ ο προσφεύγων είχε υποβάλει αίτημα μεταβολής της φορολογικής του κατοικίας. Κατά συνέπεια, η Δ.Ε.Δ. ακυρώνει την προσβαλλόμενη πράξη λόγω τυπικής πλημμέλειας και καλεί τη Δ.Ο.Υ. να ενεργήσει σύμφωνα με το σκεπτικό της παρούσας απόφασης.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ανώνυμης εταιρείας κατά της άρνησης του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Φ.Α.Ε. Αθηνών να της καταβάλει τόκους υπερημερίας, ύψους 40.753,45 ευρώ, επί πιστωτικού υπολοίπου φόρου του φορολογικού έτους 2019, που είχε ήδη επιστραφεί άτοκα. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών είχε προηγουμένως κρίνει βάσιμο το αίτημα της εταιρείας για έντοκη επιστροφή. Ωστόσο, η Δ.Ο.Υ. αρνήθηκε την καταβολή τόκων επικαλούμενη την έλλειψη δημοσίευσης του κανονιστικού πλαισίου για τον καθορισμό του τρόπου και της διαδικασίας πληρωμής των έντοκων δικαιωμάτων (παρ. 2 άρθρου 53 του ν. 4174/2013). Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι το ζήτημα αφορά την εκτέλεση της προηγούμενης απόφασης και όχι φορολογικό ζήτημα, καθώς η μη καταβολή οφείλεται σε έλλειψη δημοσιονομικών κανονιστικών ρυθμίσεων ενταλματοποίησης που εκπίπτουν της δικαιοδοσίας της.

Η Απόφαση 120/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του φορολογούμενου κατά της σιωπηρής άρνησης της ΔΟΥ Βόλου για την έντοκη επιστροφή αχρεωστήτως καταβληθέντων φόρων ύψους 89.586,52€. Η επιστροφή των κεφαλαίων έγινε αυθορμήτως από τη ΔΟΥ στις 04-06-2024, σε εκτέλεση της ακυρωτικής απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου Βόλου (Α.../2023), λόγω παραγραφής. Το αίτημα για τόκους €67.359,90, υπολογιζόμενους από τον χρόνο της αρχικής καταβολής (20-11-2015), κρίνεται αβάσιμο. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η επιστροφή πραγματοποιήθηκε εντός της νόμιμης προθεσμίας των 90 ημερών από την κοινοποίηση της δικαστικής απόφασης (16-04-2024), και πριν την υποβολή της σχετικής αίτησης τόκων (05-06-2024), επομένως δεν οφείλονται τόκοι βάσει του άρθρου 52 του Ν 5104/2024.

ΓνΝΣΚ(Τμ.Ε)181/2001  Δημόσια έργα. Προσφυγή αναδόχου Κοινοπραξίας. Ανατοκισμός. Τόκοι υπερημερίας. Νομιμότητα αποφάσεων. Εν προκειμένω δεν συνέτρεξε καμία των, ως άνω, προϋποθέσεων ανατοκισμού, ενώ αντιθέτως συνέτρεξε αρνητικός όρος αυτής, όπως η κατάθεση (άσκηση) της προσφυγής της αναδόχου Κ/Ξ (προσφυγής χωρίς ειδικό και συγκεκριμένο, περί ανατοκισμού, αίτημα) πριν από την πάροδο της προαπαιτούμενης ελάχιστης χρονικής περιόδου δεδουλευμένων τόκων υπερημερίας (ημερομηνία καταθέσεως της προσφυγής: 19-4-95, έναρξη τόκων υπερημερίας: 16-6-94). β) Η προσφυγή της αναδόχου Κ/Ξ καθίσταται, δυνάμει ειδικώς θεσμοθετημένου δικαίου, ένδικο βοήθημα (μέσο) που τελεί υπό δικονομική και ουσιαστική ισοδυναμία με την αγωγή, κατά τη δικαιοτελεστική της λειτουργία και τις, εκ της ασκήσεώς της (καταθέσεως), συνέπειες, στο πλαίσιο δίκης σχετικής με διαφορές από σύμβαση εκτελέσεως δημοσίων έργων. γ) Η αριθ. 416/98 δικαστική απόφαση, αποφαίνεται στο εύρος του, και προδικαστικώς (δια της ενστάσεως και αιτήσεως θεραπείας) νομιμοποιουμένου αιτήματος της προσφυγής, επί του οποίου δεν διαλαμβάνει καμιά διάταξη περί ανατοκισμού, αλλά μόνο διάταξη περί καταβολής οφειλομένων, από συγκεκριμένη ημερομηνία, τόκων υπερημερίας, προφανώς του Ν 1947/91, σύμφωνα με το αίτημα και τη νόμιμη προδικασία της προσφυγής καθ όσον, άλλως, αν δηλαδή δεν ταυτίζεται το σχετικό, περί τόκων υπερημερίας, αίτημα της προσφυγής προς αυτό της ενστάσεως και αιτήσεως θεραπείας, το προβαλλόμενο με την προσφυγή αίτημα κρίνεται απαράδεκτο, ως μη νομιμοποιημένο, κατά τα απαιτούμενα στην ενδικοφανή διαδικασία. δ) Αν ασκηθεί εκ μέρους του φορέα -κυρίου του εκτελουμένου έργου αίτηση θεραπείας, όπως πράγματι ασκήθηκε στην περίπτωση του ζητήματος, τότε αναστέλλεται η εκτελεστότητα της αποφάσεως της Προϊσταμένης Αρχής, μέχρις ότου εκδοθεί η, επί της αιτήσεως θεραπείας, απόφαση του αρμοδίου Υπουργού. Συνεπώς, εξ αυτού του αρκούντος λόγου, η Προϊσταμένη Αρχή δεν δικαιούται να διατάξει την διευθύνουσα Υπηρεσία να προβεί στην εκτέλεση της σχετικής, με τον ανατοκισμό, αποφάσεως, μη υφισταμένης επί τούτου σχετικής υποχρεώσεως της διευθύνουσας Υπηρεσίας. Υπό άλλη εκδοχή, κατά τη συμπληρωματική εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 25 παρ.1,4 του Ν 2683/99 η, ως άνω, Υπηρεσία, αν περί της νομιμότητας των αναγκαίων ενεργειών της είχε επιφύλαξη, θα όφειλε να τη διατυπώσει εγγράφως, προκειμένου να απαλλαγεί των τυχόν ευθυνών της, και να προβεί ακολούθως, στις οφειλόμενες, ως αναγκαίες, ενέργειες της αρμοδιότητάς της. ε) Με την ιστορηθείσα προσφυγή ζητήθηκαν οι τόκοι υπερημερίας, αποκλειστικώς, βάσει του Ν 1947/91, και ότι το ίδιο αίτημα είχε υποβληθεί με τα βοηθήματα της ενδικοφανούς διαδικασίας, που προηγήθηκε της προσφυγής, και επ αυτού του αιτήματος (ευνοούντος προφανώς τον κύριο του έργου) αποφάνθηκε το Δ.Εφ. Πατρών με την αριθ. 416/98 απόφασή του. Ενόψει των ανωτέρω, καταβολή τόκων υπερημερίας βάσει του νομοθετικού καθεστώτος που προηγήθηκε, κατ ισχύ, των Ν 1418/84 και 1947/91, δεν αντιστοιχεί σε αίτημα της προσφυγής και της αιτήσεως θεραπείας ούτε καλύπτεται, περαιτέρω, από τις διατάξεις της, ως άνω, δικαστικής αποφάσεως, μη δυνάμενο συνακολούθως, να ικανοποιηθεί βάσει αυτής της αποφάσεως.