Η απόφαση 1084/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που αφορά την άρνηση καταβολής τόκων επί αχρεωστήτως καταβληθέντος ποσού φόρων και προστίμων ύψους 42.337,59 ευρώ. Το ποσό αυτό επεστράφη στον προσφεύγοντα τον Νοέμβριο του 2024, μετά από ακυρωτικές αποφάσεις του Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης, οι οποίες ακύρωσαν πράξεις προσδιορισμού φόρου και προστίμων των ετών 2014 και 2015. Ο προσφεύγων ζήτησε την καταβολή τόκων επί της αχρεώστητης καταβολής, αίτημα που απέρριψε η Προϊσταμένη του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. Θεσσαλονίκης. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι ο προσφεύγων δεν είχε υποβάλει αίτημα έντοκης επιστροφής φόρων (τόκων) στα αρχικά δικόγραφα των προσφυγών του, προϋπόθεση που απαιτείται από τις διατάξεις του άρθρου 53 του ν. 4987/2022 για τη γένεση σχετικού δικαιώματος.

Η απόφαση 674/2025 απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της σιωπηρής απόρριψης του αιτήματος έντοκης επιστροφής αχρεωστήτως καταβληθέντων ποσών ύψους 112.165,63 ευρώ. Ο προσφεύγων είχε αρχικά κατορθώσει την εξώδικη επίλυση φορολογικών διαφορών (άρθρο 16 ν.4714/2020) με την Επιτροπή Εξώδικης Επίλυσης, βάσει των οποίων διαγράφτηκαν οι φόροι, και του επιστράφηκε το συνολικό ποσό των 118.910,63 ευρώ τον Ιούνιο του 2024. Το αίτημα για καταβολή τόκων υποβλήθηκε μετά την επιστροφή των φόρων. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο προσφεύγων ουδέποτε υπέβαλε αίτημα επιστροφής φόρου ή διακριτό αίτημα καταβολής τόκων przed την επιστροφή, όπως απαιτείται από τον ΚΦΔ και τη νομολογία (ΣΤΕ 1684/2023). Δεδομένου δε ότι η φορολογική αρχή προέβη άμεσα στην εκτέλεση των πρακτικών επίλυσης και στην επιστροφή των ποσών εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας των 90 ημερών, δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για έντοκη επιστροφή.

Η Απόφαση 310 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της σιωπηρής απόρριψης του αιτήματος καταβολής τόκων επί αχρεωστήτως καταβληθέντος φόρου εισοδήματος ύψους 47.249,65 ευρώ, ποσό που είχε ήδη επιστραφεί ατόμως. Ο προσφεύγων ζητούσε την έντοκη επιστροφή αναδρομικά από την ημερομηνία άσκησης της αρχικής δικαστικής προσφυγής (02-05-2012). Η απόφαση έκρινε ότι, σύμφωνα με τη νομολογία του ΣτΕ, η αξίωση για τόκους είναι πενταετής και διακόπτεται μόνο με ρητή υποβολή αιτήματος για καταβολή τόκων. Καθώς ο προσφεύγων δεν είχε συμπεριλάβει αίτημα τόκων στην αρχική δικαστική προσφυγή, ούτε υπέβαλε αίτημα εντός της πενταετίας, η αξίωσή του έχει παραγραφεί, και κρίθηκε ορθώς η απόρριψη του αιτήματός του.

ΓνΝΣΚ(Τμ.Ε)181/2001  Δημόσια έργα. Προσφυγή αναδόχου Κοινοπραξίας. Ανατοκισμός. Τόκοι υπερημερίας. Νομιμότητα αποφάσεων. Εν προκειμένω δεν συνέτρεξε καμία των, ως άνω, προϋποθέσεων ανατοκισμού, ενώ αντιθέτως συνέτρεξε αρνητικός όρος αυτής, όπως η κατάθεση (άσκηση) της προσφυγής της αναδόχου Κ/Ξ (προσφυγής χωρίς ειδικό και συγκεκριμένο, περί ανατοκισμού, αίτημα) πριν από την πάροδο της προαπαιτούμενης ελάχιστης χρονικής περιόδου δεδουλευμένων τόκων υπερημερίας (ημερομηνία καταθέσεως της προσφυγής: 19-4-95, έναρξη τόκων υπερημερίας: 16-6-94). β) Η προσφυγή της αναδόχου Κ/Ξ καθίσταται, δυνάμει ειδικώς θεσμοθετημένου δικαίου, ένδικο βοήθημα (μέσο) που τελεί υπό δικονομική και ουσιαστική ισοδυναμία με την αγωγή, κατά τη δικαιοτελεστική της λειτουργία και τις, εκ της ασκήσεώς της (καταθέσεως), συνέπειες, στο πλαίσιο δίκης σχετικής με διαφορές από σύμβαση εκτελέσεως δημοσίων έργων. γ) Η αριθ. 416/98 δικαστική απόφαση, αποφαίνεται στο εύρος του, και προδικαστικώς (δια της ενστάσεως και αιτήσεως θεραπείας) νομιμοποιουμένου αιτήματος της προσφυγής, επί του οποίου δεν διαλαμβάνει καμιά διάταξη περί ανατοκισμού, αλλά μόνο διάταξη περί καταβολής οφειλομένων, από συγκεκριμένη ημερομηνία, τόκων υπερημερίας, προφανώς του Ν 1947/91, σύμφωνα με το αίτημα και τη νόμιμη προδικασία της προσφυγής καθ όσον, άλλως, αν δηλαδή δεν ταυτίζεται το σχετικό, περί τόκων υπερημερίας, αίτημα της προσφυγής προς αυτό της ενστάσεως και αιτήσεως θεραπείας, το προβαλλόμενο με την προσφυγή αίτημα κρίνεται απαράδεκτο, ως μη νομιμοποιημένο, κατά τα απαιτούμενα στην ενδικοφανή διαδικασία. δ) Αν ασκηθεί εκ μέρους του φορέα -κυρίου του εκτελουμένου έργου αίτηση θεραπείας, όπως πράγματι ασκήθηκε στην περίπτωση του ζητήματος, τότε αναστέλλεται η εκτελεστότητα της αποφάσεως της Προϊσταμένης Αρχής, μέχρις ότου εκδοθεί η, επί της αιτήσεως θεραπείας, απόφαση του αρμοδίου Υπουργού. Συνεπώς, εξ αυτού του αρκούντος λόγου, η Προϊσταμένη Αρχή δεν δικαιούται να διατάξει την διευθύνουσα Υπηρεσία να προβεί στην εκτέλεση της σχετικής, με τον ανατοκισμό, αποφάσεως, μη υφισταμένης επί τούτου σχετικής υποχρεώσεως της διευθύνουσας Υπηρεσίας. Υπό άλλη εκδοχή, κατά τη συμπληρωματική εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 25 παρ.1,4 του Ν 2683/99 η, ως άνω, Υπηρεσία, αν περί της νομιμότητας των αναγκαίων ενεργειών της είχε επιφύλαξη, θα όφειλε να τη διατυπώσει εγγράφως, προκειμένου να απαλλαγεί των τυχόν ευθυνών της, και να προβεί ακολούθως, στις οφειλόμενες, ως αναγκαίες, ενέργειες της αρμοδιότητάς της. ε) Με την ιστορηθείσα προσφυγή ζητήθηκαν οι τόκοι υπερημερίας, αποκλειστικώς, βάσει του Ν 1947/91, και ότι το ίδιο αίτημα είχε υποβληθεί με τα βοηθήματα της ενδικοφανούς διαδικασίας, που προηγήθηκε της προσφυγής, και επ αυτού του αιτήματος (ευνοούντος προφανώς τον κύριο του έργου) αποφάνθηκε το Δ.Εφ. Πατρών με την αριθ. 416/98 απόφασή του. Ενόψει των ανωτέρω, καταβολή τόκων υπερημερίας βάσει του νομοθετικού καθεστώτος που προηγήθηκε, κατ ισχύ, των Ν 1418/84 και 1947/91, δεν αντιστοιχεί σε αίτημα της προσφυγής και της αιτήσεως θεραπείας ούτε καλύπτεται, περαιτέρω, από τις διατάξεις της, ως άνω, δικαστικής αποφάσεως, μη δυνάμενο συνακολούθως, να ικανοποιηθεί βάσει αυτής της αποφάσεως. 

Η παρούσα απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής από εταιρεία. Η εταιρεία ζητούσε την ακύρωση αρνητικής απάντησης της Προϊσταμένης του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. Αττικής, με την οποία απέρριπτε το αίτημα της εταιρείας για επιστροφή συνολικού ποσού 245.000,00€ (πλέον τελών, προσαυξήσεων και τόκων) και ρύθμιση των σχετικών οφειλών σε μηνιαίες δόσεις. Τα ποσά είχαν εξοφληθεί μέσω συμψηφισμού, ενώ η εταιρεία επικαλούνταν αποφάσεις του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών που διέτασσαν την καταβολή σε δόσεις. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη (ενώπιον της ΔΕΔ), καθώς έκρινε ότι τα πρόστιμα αυτά, επιβληθέντα από την Τράπεζα υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου, δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (ν. 5104/2024).

Φορολογία. Επί αχρεώστητης καταβολής φόρων, τόκοι οφείλονται από την άσκηση της προσφυγής, με την οποία υποβάλλεται το σχετικό αίτημα. Το άρθρο 38 παρ. 2 του ν. 1473/1984, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 3 του ν. 2120/1993, καθ’ ό μέρος ορίζει διαφορετικό χρόνο έναρξης της τοκοφορίας, αντίκειται στα άρθρα 4 παρ. 5 και 17 παρ. 1 του Συντάγματος και 1 του ΠΠΠ της ΕΣΔΑ. Επιτρέπεται να υποβληθεί το πρώτον κατ’ έφεση αίτημα περί επιδικάσεως τόκων, γεννηθέντων μετά την τελευταία 13 συζήτηση στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο, με την έφεση και όχι με το υπόμνημα. Το ίδιο ισχύει και για τη συζήτηση της έφεσης ενώπιον του μετ’ αναίρεση επιλαμβανόμενου δικαστηρίου. Νομίμως το διοικητικό εφετείο απέρριψε το περί τόκων αίτημα της αναιρεσείουσας. Απορρίπτεται η αναίρεση (επικυρώνει την αριθμ. 2148/2008 απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών). Όμοια με την αρ. 2909/2019 ΣτΕ. 

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ανώνυμης εταιρείας κατά της άρνησης του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Φ.Α.Ε. Αθηνών να της καταβάλει τόκους υπερημερίας, ύψους 40.753,45 ευρώ, επί πιστωτικού υπολοίπου φόρου του φορολογικού έτους 2019, που είχε ήδη επιστραφεί άτοκα. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών είχε προηγουμένως κρίνει βάσιμο το αίτημα της εταιρείας για έντοκη επιστροφή. Ωστόσο, η Δ.Ο.Υ. αρνήθηκε την καταβολή τόκων επικαλούμενη την έλλειψη δημοσίευσης του κανονιστικού πλαισίου για τον καθορισμό του τρόπου και της διαδικασίας πληρωμής των έντοκων δικαιωμάτων (παρ. 2 άρθρου 53 του ν. 4174/2013). Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι το ζήτημα αφορά την εκτέλεση της προηγούμενης απόφασης και όχι φορολογικό ζήτημα, καθώς η μη καταβολή οφείλεται σε έλλειψη δημοσιονομικών κανονιστικών ρυθμίσεων ενταλματοποίησης που εκπίπτουν της δικαιοδοσίας της.

Η απόφαση 833/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά διορθωτικού προσδιορισμού φόρου κληρονομίας έτους 2013, με συνολικό καταλογιζόμενο ποσό 990,46€. Η προσφεύγουσα αμφισβητούσε τον υπολογισμό των τόκων και των προσαυξήσεων, ισχυριζόμενη ότι η φορολογική της υποχρέωση γεννήθηκε στις 19-03-2021, λόγω της αμετάκλητης λήξης της επιδικίας. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό, κρίνοντας ότι ο χρόνος γένεσης της φορολογικής υποχρέωσης ήταν η 28-06-2017 (ημερομηνία δημοσίευσης της τελεσίδικης απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης). Συνεπώς, η εμπρόθεσμη υποβολή της δήλωσης έπρεπε να είχε γίνει έως τις 28-12-2017, και οι προσαυξήσεις υπολογίστηκαν ορθώς.

Η απόφαση 497/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κληρονόμου επ’ ωφελεία απογραφής, ο οποίος αμφισβητούσε τις προσαυξήσεις που του επιβλήθηκαν για εκπρόθεσμη υποβολή δήλωσης φόρου κληρονομιάς. Ο προσφεύγων υποστήριξε ότι η φορολογική του υποχρέωση γεννήθηκε στις 25/2/2020, με την αποποίηση του «τελευταίου νόμιμου κληρονόμου». Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό, κρίνοντας ότι η επαγωγή της κληρονομιάς επήλθε την 1/6/2018, την ημερομηνία αποποίησης του πατέρα του προσφεύγοντος. Συνεπώς, η προθεσμία για υποβολή δήλωσης έληξε στις 1/3/2019, και η εκπρόθεσμη υποβολή στις 23/9/2024 δικαιολογούσε τον προσδιορισμό φόρου (€59.828,77) και τις σχετικές προσαυξήσεις τόκων (άρθρο 52 ΚΦΔ) λόγω καθυστέρησης. Η πράξη διορθωτικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς επικυρώθηκε.

Η απόφαση αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής και την ακύρωση πράξης επιβολής προστίμου 100,00 
    € από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Ιωαννίνων, για το φορολογικό έτος 2023. Το πρόστιμο είχε επιβληθεί λόγω εκπρόθεσμης υποβολής δεύτερης τροποποιητικής δήλωσης Φ.Π.Α. για την περίοδο 01/10/2023 έως 31/12/2023, η οποία είχε μηδενικό υπόλοιπο. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκρινε ότι, βάσει του άρθρου 53 παρ. 7 περ. α) του Ν.5104/2024, δεν επιβάλλεται πρόστιμο για εκπρόθεσμη τροποποιητική δήλωση Φ.Π.Α. που δεν προκαλεί καταβολή φόρου, εφόσον η αρχική δήλωση είχε υποβληθεί εμπρόθεσμα. Συνεπώς, η πράξη επιβολής προστίμου ακυρώθηκε.