Η απόφαση 705/2025 αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής φορολογούμενου κατά της άρνησης του Κέντρου Φορολογίας Κεφαλαίου (ΚΕΦΟΚ) Αττικής να επιστρέψει Φόρο Μεταβίβασης Ακινήτου (ΦΜΑ) και δημοτικό φόρο, συνολικού ύψους 2.472,00€. Ο φόρος είχε καταβληθεί λόγω δήλωσης μεταβίβασης, αλλά η αγοραπωλησία ματαιώθηκε και το συμβόλαιο δεν συντάχθηκε. Το ΚΕΦΟΚ είχε απορρίψει το αίτημα επιστροφής επικαλούμενο την παρέλευση της ετήσιας προθεσμίας του α.ν. 1521/1950. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκρινε ότι ο ισχυρισμός του προσφεύγοντα είναι βάσιμος, καθώς ισχύει η πενταετής προθεσμία του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (ν. 5104/2024), ή εναλλακτικά, η δυνατότητα ακύρωσης της πράξης λόγω πρόδηλης έλλειψης φορολογικής υποχρέωσης εντός τριών ετών. Συνεπώς, ακυρώνεται η αρχική πράξη προσδιορισμού ΦΜΑ και διατάσσεται η επιστροφή του αχρεωστήτως καταβληθέντος ποσού.

Φορολογία μεταβιβάσεως ακινήτων. Επιστροφή ΦΜΑ εξαιτίας μεταγενέστερης μείωσης δηλωθέντος τιμήματος.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Δεν είναι νόμιμη, κατ άρθρο 16 παρ.2 του Ν 1521/50, η επιστροφή στον αγοραστή ακινήτου μέρους του καταβληθέντος φόρου μεταβίβασης ακινήτων εξαιτίας μεταγενέστερης μείωσης του δηλωθέντος τιμήματος λόγω ατονίας υφιστάμενης αναβλητικής αίρεσης, αφού η πιο πάνω διάταξη προϋποθέτει ματαίωση της μεταβίβασης. Μη επιτρεπτή ωσαύτως η ανάκληση δήλωσης ΦΜΑ όταν αυτή αναφέρεται στο ύψος του δηλωθέντος τιμήματος.

Φόρος Μεταβίβασης Ακινήτου (ΦΜΑ). Φόρος Προστιθέμενης Αξίας (ΦΠΑ). Εργολαβική σύμβαση. Προσύμφωνο. Εκχώρηση (δικαστική). Κατάσχεση ειδικού περιουσιακού στοιχείου.  Σε περίπτωση δικαστικής εκχώρησης προς τρίτο, της απαίτησης του εργολάβου έναντι του οικοπεδούχου για τη μεταβίβαση σε αυτόν χιλιοστών του οικοπέδου, που αντιστοιχούν σε αποπερατωμένο διαμέρισμα, κατά την μεταβίβαση στον τρίτο των χιλιοστών του οικοπέδου μετά των επ’ αυτού ανεγερθέντων κτισμάτων, δεν επιβάλλεται Φ.Π.Α., αλλά Φ.Μ.Α. και ο φόρος υπολογίζεται επί της, κατά νόμο, προσδιοριζομένης αξίας του ακινήτου κατά το χρόνο σύνταξης του μεταβιβαστικού συμβολαίου. Η ευνοϊκή ρύθμιση της παραγράφου 5 του άρθρου 2 του ν. 1521/1950, που προβλέπει επιβολή φόρου μόνον επί των μεταβιβαζομένων ποσοστών του οικοπέδου, δεν εφαρμόζεται στην περίπτωση αυτή (ομόφ.).

Η Απόφαση 522/05.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού Φόρου Μεταβίβασης Ακινήτου (ΦΜΑ) του 4ου ΕΛΚΕ Αττικής. Η πράξη καταλόγισε συνολικό ποσό €21.149,62 (ΦΜΑ και πρόστιμο), καθώς η φορολογική αρχή προσδιόρισε την αγοραία αξία δύο οικοπέδων στα €550.000,00, έναντι της δηλωθείσας αξίας των €93.697,52, χρησιμοποιώντας συγκριτικά στοιχεία, βάσει του ν. 1249/1982. Η ΔΕΔ επιβεβαίωσε ότι ο έλεγχος βασίστηκε ορθώς σε συγκριτικά στοιχεία, λαμβάνοντας υπόψη τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των ακινήτων. Οι αιτιάσεις του προσφεύγοντος περί εσφαλμένης νομικής βάσης και μη κοινοποίησης εντολής ελέγχου απορρίφθηκαν ως αβάσιμες. Τέλος, ο ισχυρισμός που αφορούσε την ακυρότητα των καταλογισθέντων τόκων/προσαυξήσεων κρίθηκε απαράδεκτος, καθώς ανάγεται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης.

Η Απόφαση 137/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απέρριψε την ενδικοφανή προσφυγή ενάντια στην αρνητική απάντηση του ΚΕΦΟΚ Αττικής. Ο προσφεύγων ζητούσε τη μη καταλόγιση ΕΝΦΙΑ για τα έτη 2016 (€24.978,23) και 2017 (€1.619,73) για ορισμένα ακίνητα, επικαλούμενος αμετάκλητη δικαστική απόφαση (2022) που αναγνώρισε την ακυρότητα του συμβολαίου δωρεάς με το οποίο τα απέκτησε. Η ΔΕΔ έκρινε ότι το αίτημα εκπρόθεσμης τροποποίησης δήλωσης ΕΝΦΙΑ, που υποβλήθηκε το 2024, απορρίφθηκε νομίμως, καθώς οι προθεσμίες παραγραφής του δικαιώματος καταλογισμού φόρου για τα έτη αυτά έληξαν την 31-12-2021 και 31-12-2022. Απέρριψε επίσης τον ισχυρισμό του προσφεύγοντα ότι η παραγραφή διακόπηκε λόγω ενεργών πράξεων είσπραξης, διότι η σχετική διάταξη (άρθρο 51 ν.4174/2013) αφορά την παραγραφή του δικαιώματος είσπραξης κι όχι την παραγραφή του καταλογισμού.

Η απόφαση της ΔΕΔ αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Η προσφεύγουσα, ιατρός, αμφισβήτησε την καταλόγιση μη εκπιπτόμενων δαπανών και μη αιτιολογημένων πιστώσεων τραπεζικών λογαριασμών. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό περί ανάλωσης κεφαλαίου προηγουμένων ετών λόγω μη συνεχόμενης κάλυψης ετών. Ωστόσο, έκανε δεκτό μεγάλο μέρος των πιστώσεων, καθώς αποδείχθηκε ότι προέρχονταν από μεταφορές μεταξύ κοινών ή προσωπικών λογαριασμών με τον αδερφό της, είσπραξη από το Διαβαλκανικό Κέντρο, επιστροφή ασφαλιστικού συμβολαίου, και εκφορτίσεις prepaid καρτών. Συνολικά, έγιναν αποδεκτές πιστώσεις ύψους €26.885,70 (2018) και €29.316,53 (2019), οδηγώντας σε τροποποίηση (μείωση) του αρχικού καταλογισθέντος φόρου και των προστίμων.

ΘΕΜΑ: Επιστροφή φόρου που παρακρατήθηκε αχρεώστητα κατά την καταβολή της ειδικής εκλογικής αποζημίωσης σε ιδιώτες γραμματείς και διερμηνείς των εφορευτικών επιτροπών, κατά την διενέργεια βουλευτικών εκλογών της 6ης Μαΐου 2012.

Η απόφαση 484/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως αβάσιμη την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογούμενου κατά της αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. Έδεσσας. Ο προσφεύγων διαμαρτυρήθηκε για την πράξη διοικητικού προσδιορισμού φόρου του 2018, η οποία βασίστηκε σε στοιχεία αυτόματης ανταλλαγής πληροφοριών με τη Γερμανία, προσθέτοντας εισοδήματα 52.001,52€ (μισθοί/συντάξεις αλλοδαπής) στον κωδικό 389. Ο προσφεύγων ισχυριζόταν ότι ποσό 35.976,41€ αφορούσε εφάπαξ ασφάλισμα ομαδικού ασφαλιστηρίου συμβολαίου (κωδικός 395). Η ΔΕΔ, εξετάζοντας τα προσκομιζόμενα έγγραφα, κατέληξε ότι το ποσό αποτελεί κεφαλαιοποίηση εργοστασιακής σύνταξης και όχι εφάπαξ αποζημίωση λόγω διακοπής σχέσης εργασίας, επομένως ο ισχυρισμός του απορρίφθηκε. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την επικύρωση του αρχικού διοικητικού προσδιορισμού φόρου.

Η απόφαση 107/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά Οριστικών Πράξεων Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2020 και 2021, που εκδόθηκαν από το Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π. Ο έλεγχος διαπίστωσε ανακριβείς δηλώσεις εισοδήματος λόγω πιστώσεων σε τραπεζικούς λογαριασμούς του προσφεύγοντος. Τα καταλογισθέντα ποσά αφορούν κυρίως αμοιβές (άρθρο 12 ν. 4172/2013) για υπηρεσίες που παρείχε ο προσφεύγων (μέτοχος/σύμβουλος/πρόεδρος) στην εταιρεία του, καθώς και προσαύξηση περιουσίας άγνωστης πηγής (άρθρο 21 παρ. 4 ν. 4172/2013). Ο ισχυρισμός του προσφεύγοντος ότι τα ποσά αφορούσαν προκαταβολές μερισμάτων ή ταμειακές διευκολύνσεις απορρίφθηκε, καθώς δεν υπήρχαν σχετικές λογιστικές εγγραφές στα βιβλία της εταιρείας ούτε αποδείχθηκε η επιστροφή τους. Η ΔΕΔ επικύρωσε τις αρχικές πράξεις, με αποτέλεσμα την καταβολή συνολικού φόρου 41.056,87€ για το 2020 και 19.522,94€ για το 2021.

Η απόφαση 832/12-05-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της κληρονόμου κατά της πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς του ΚΕΦΟΚ Θεσσαλονίκης, ύψους 29.288,57€. Η προσφεύγουσα ζητούσε την ακύρωση της πράξης, ισχυριζόμενη ότι η λήξη της επιδικίας και συνεπώς η έναρξη της προθεσμίας υποβολής της δήλωσης φόρου κληρονομιάς έπρεπε να οριστεί μεταγενέστερα (19-03-2021 ή 19-01-2022 λόγω COVID-19). Η ΔΕΔ έκρινε ορθά, βάσει του Ν. 2961/2001, ότι ο χρόνος γένεσης της φορολογικής υποχρέωσης ήταν η ημερομηνία δημοσίευσης της τελεσίδικης απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης, δηλαδή η 28-06-2017, και απέρριψε τους ισχυρισμούς περί αναβολής λόγω επιδικίας και παρατάσεων λόγω Covid-19.