Η απόφαση 858/14.05.2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και προστίμου για τα φορολογικά έτη 2021 και 2022. Ο Προϊστάμενος του 1ου ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης είχε μειώσει τη ζημία του προσφεύγοντος (ατομική επιχείρηση λιανικού εμπορίου ειδών αλιείας) και είχε επιβάλει φόρο και πρόστιμο, διαπιστώνοντας αποκρυβείσα ύλη (μη δηλωθείσες πωλήσεις) ύψους €60.051,42 (2021) και €95.138,45 (2022) από κινήσεις τραπεζικών λογαριασμών. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος περί έλλειψης αιτιολογίας και μη νόμιμου καταλογισμού προσαύξησης περιουσίας, καθώς ο καταλογισμός αφορούσε κέρδη από επιχειρηματική δραστηριότητα και όχι προσαύξηση περιουσίας. Συνεπώς, επιβεβαιώθηκε η φορολογική υποχρέωση (φόρος/πρόστιμο €14.626,01) για το 2022.

Η Απόφαση 859 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που κατατέθηκε κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ και προστίμων για τις φορολογικές περιόδους 2021 και 2022. Οι πράξεις επιβλήθηκαν στον προσφεύγοντα, ασκούντα ατομική επιχείρηση λιανικού εμπορίου ειδών αλιείας, από το 1ο ΕΛ.ΚΕ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, κατόπιν αξιοποίησης δεδομένων τραπεζικών λογαριασμών, διαπιστώνοντας αποκρυβείσα ύλη (μη δηλωθείσες πωλήσεις) ύψους €60.051,42 (2021) και €95.138,45 (2022). Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε έλλειψη αιτιολογίας και ότι οι κινήσεις αφορούσαν πιστώσεις γνωστής προέλευσης. Η ΔΕΔ κρίνει τους ισχυρισμούς αβάσιμους, επιβεβαιώνοντας ότι η φορολογική αρχή ορθώς καταλόγισε τα αδιάθετα ποσά ως εισόδημα από επιχειρηματική δραστηριότητα και όχι ως προσαύξηση περιουσίας, με συνολική οφειλή φόρου και προστίμων €55.585,38.

Η απόφαση 72/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μονοπρόσωπης ιδιωτικής κεφαλαιουχικής εταιρίας κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φ.Π.Α. Οι προσβαλλόμενες πράξεις αφορούσαν τις φορολογικές περιόδους 01.12.2023-31.12.2023 και 01.01.2024-31.05.2024, εξαλείφοντας συνολικό πιστωτικό υπόλοιπο προς έκπτωση και επιστροφή ύψους 26.345,81€, λόγω μη αναγνώρισης επενδυτικών δαπανών. Η εταιρεία ισχυρίστηκε ότι οι δαπάνες πραγματοποιήθηκαν για την ανακαίνιση ακινήτου, την αγορά του οποίου είχε προσυμφωνήσει, με σκοπό τη διενέργεια φορολογητέων πράξεων. Η Δ.Ε.Δ. έκρινε ότι ορθώς η φορολογική αρχή απέρριψε το αίτημα, καθώς δεν προέκυψε συσχέτιση των δαπανών με ακίνητο ιδιοκτησίας ή νόμιμης χρήσης της προσφεύγουσας, ούτε επιβεβαιώθηκε η μεταφορά των αγαθών στο επικαλούμενο ακίνητο, αφού ως τόπος παράδοσης αναγραφόταν η έδρα της εταιρείας.

Η απόφαση 1185/25.06.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μονοπρόσωπης ιδιωτικής κεφαλαιουχικής εταιρείας κατά πράξεων του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Λάρισας. Οι πράξεις αφορούν διορθωτικό προσδιορισμό φόρου εισοδήματος και επιβολή προστίμων για τα φορολογικά έτη 2023 και 2024. Για το 2023, καταλογίστηκε συνολικό ποσό 459.187,07€, καθώς η Φορολογική Διοίκηση απέρριψε δαπάνες άνω των 865.000€ για αγορές «εμπορευμάτων στοκ», κρίνοντας ότι τα τιμολόγια δεν περιέγραφαν επαρκώς τα αγαθά και δεν αποδεικνυόταν η εξόφληση με τραπεζικό μέσο. Απέρριψε επίσης παρακρατηθέντα φόρο 172.011,00€ ως μη νόμιμο, δεδομένου ότι η παρακράτηση μεταξύ νομικών προσώπων δεν προβλέπεται. Επιπλέον, επιβλήθηκε πρόστιμο Κ.Φ.Δ. 3.000,00€ για το 2024 λόγω μη ανταπόκρισης σε αιτήματα παροχής στοιχείων και μη τήρησης αξιόπιστου λογιστικού συστήματος. Η Δ.Ε.Δ. έκρινε όλους τους ισχυρισμούς της εταιρείας ως αβάσιμους και επικύρωσε τις καταλογιστικές πράξεις.

Η απόφαση 1009/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την αποδοχή της ενδικοφανούς προσφυγής της εταιρείας «.................. ........ ................... ΑΕ» κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Για το φορολογικό έτος 2018, η πράξη ακυρώθηκε πλήρως λόγω παραγραφής του δικαιώματος του Δημοσίου, καθότι η κοινοποίηση με θυροκόλληση στις 30/12/2024 κρίθηκε μη νόμιμη. Για το φορολογικό έτος 2019, η πράξη τροποποιήθηκε, καθώς κρίθηκαν βάσιμοι δύο ισχυρισμοί της εταιρείας. Συγκεκριμένα, έγινε αποδεκτό ότι οι μη αναγνωρισθείσες δαπάνες άνω των 500€ αφορούσαν λογιστικούς συμψηφισμούς και όχι ανεξόφλητες δαπάνες προς τα σημεία πώλησης (περιπτέρων). Επίσης, κρίθηκε εσφαλμένη η μεθοδολογία του ελέγχου για τις ενδοομιλικές συναλλαγές, οι οποίες δεν πρέπει να βασίζονται στην αναπόσβεστη αλλά στην αγοραία αξία των παγίων. Ως αποτέλεσμα, ο φόρος και το πρόστιμο για το 2018 ακυρώθηκαν, ενώ για το 2019 μηδενίστηκε η φορολογική υποχρέωση.

Η απόφαση αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής επιχείρησης οδικών μεταφορών εμπορευμάτων κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος (2018, 2019) και ΦΠΑ (2018, 2019). Η ΔΕΔ επικύρωσε την κρίση του ελέγχου περί εικονικότητας φορολογικών στοιχείων που αφορούσαν ασφαλτόστρωση. Ωστόσο, απέρριψε τον έμμεσο προσδιορισμό φορολογητέου εισοδήματος για το 2019 κρίνοντας ότι η διαπιστωθείσα εικονικότητα δεν έθιγε την αξιοπιστία των αποτελεσμάτων. Σχετικά με τις ενδοομιλικές συναλλαγές, επικύρωσε τις διαφορές που αφορούσαν το κόστος μεταφορών (2018) και το μίσθωμα γραφείου (2018), αλλά απέρριψε τις διαφορές ενδοομιλικών μεταφορών του 2019 λόγω χρήσης μη ενδεδειγμένης έκδοσης βάσης δεδομένων και τις διαφορές στις αγοραπωλησίες οχημάτων που βασίζονταν στην αναπόσβεστη αξία. Ως αποτέλεσμα, η συνολική φορολογική υποχρέωση της εταιρείας μειώθηκε σημαντικά.

Η απόφαση (131/2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας Μονοπρόσωπης ΕΠΕ, με κύρια δραστηριότητα φωτοβολταϊκά συστήματα, κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, ΦΠΑ, τελών χαρτοσήμου και προστίμων για τις χρήσεις 2017-2021. Ο έλεγχος διαπίστωσε ανακριβή φορολογικό χειρισμό δαπανών που αφορούσαν την ανέγερση και πώληση μονοκατοικίας (ως ευκαιριακή ενέργεια), καθώς και καταχώρηση προσωπικών καταναλωτικών δαπανών. Επίσης, καταλογίστηκαν τέλη χαρτοσήμου σε απλές ταμιακές διευκολύνσεις προς τον ιδιοκτήτη. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας περί καταστροφής εκ των αρχείων λόγω θεομηνίας ή περί μη αναγνώρισης παραγωγικών δαπανών. Η τελική φορολογική υποχρέωση επικυρώθηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου, με διαφορά να προκύπτει μόνο στον φόρο εισοδήματος και ΦΠΑ του 2017.

Η Απόφαση 270/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά Οριστικών Πράξεων Επιβολής Προστίμου του άρθρου 53 του Ν. 5104/2024. Ο προσφεύγων είχε θεωρηθεί αλληλεγγύως υπεύθυνος, καθώς είχε οριστεί προσωρινό μέλος του ΔΣ της ελεγχόμενης εταιρείας με δικαστική απόφαση. Οι πράξεις αφορούσαν αυτοτελή πρόστιμα ύψους 500,00 € για μη υποβολή δήλωσης φορολογίας εισοδήματος (2019, 2020, 2021) και για μη ανταπόκριση σε αίτημα πληροφοριών (2024). Η ΔΕΔ έκρινε, βάσει της ερμηνευτικής εγκυκλίου Ε. 2173/2020, ότι η αλληλέγγυα ευθύνη μπορεί να στοιχειοθετηθεί μόνο επί των προστίμων/προσαυξήσεων που έχουν παρακολουθηματικό χαρακτήρα επί των κύριων φόρων, και όχι επί των αυτοτελών προστίμων. Ως εκ τούτου, έγινε δεκτή η προσφυγή και παύθηκε η αλληλέγγυα ευθύνη του προσφεύγοντος για τις καταλογισθείσες οφειλές.

Η υπ’ αριθμόν 330/14.02.2025 απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά στην απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής εταιρείας κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα έτη 2020, 2021 και 2022. Η ΔΕΔ επικύρωσε τις καταλογιστικές πράξεις του Κ.Ε.ΜΕ.ΕΠ., οι οποίες προέκυψαν από την απόρριψη δαπανών που αφορούσαν δικαιώματα χρήσης τεχνογνωσίας (royalties) για εισαγόμενα εμπορεύματα. Η ελεγκτική αρχή έκρινε ότι οι πληρωμές αυτές δεν τεκμηριώνουν μεταφορά τεχνογνωσίας σύμφωνα με την αρχή των ίσων αποστάσεων (άρθρο 50 ΚΦΕ), θεωρώντας τες ως συνεχείς υπηρεσίες. Απορρίφθηκε επίσης ο ισχυρισμός περί μη αναγνώρισης μεταφοράς ζημίας του 2019 στα κέρδη του 2020, καθώς υπήρχε προγενέστερη οριστική πράξη που προσδιόριζε κέρδη για το 2019.

Δυνατότητα ή μη έκδοσης πράξεων επιβολής προστίμου του άρθρου 5 του ν. 2523/1997 εις βάρος του νομικού προσώπου μονοπρόσωπης ΕΠΕ, μετά το θάνατο του μοναδικού εταίρου της.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Οι διοικητικές κυρώσεις του άρθρου 5 του ν. 2523/1997 νομίμως επιβάλλονται εις βάρος της μονοπρόσωπης ΕΠΕ και μετά το θάνατο του μοναδικού της εταίρου, σε καμία περίπτωση, όμως, δεν επιβάλλονται εις βάρος των κληρονόμων του θανόντος μοναδικού εταίρου της. (ομοφ.)