Η απόφαση 693/17/03/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) εκδόθηκε επί ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού και επιβολής προστίμων για τα φορολογικά έτη 2018, 2019 και 2024. Η προσφεύγουσα, Αντιπρόεδρος της εταιρείας, ζήτησε την ακύρωση των πράξεων ισχυριζόμενη έλλειψη αλληλέγγυας ευθύνης για τα φορολογικά χρέη της εταιρείας. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως προς τον φόρο εισοδήματος, τον ΦΠΑ και τα συναφή πρόστιμα του άρθρου 58Α, καθώς διαπίστωσε ότι η προσφεύγουσα είχε πραγματική ανάμειξη στη διοίκηση/διαχείριση και δεν απέδειξε τη μη υπαιτιότητά της. Αντιθέτως, έγινε δεκτή η προσφυγή ως προς τα τέλη χαρτοσήμου και τα πρόστιμα του άρθρου 54 (για διαδικαστικές παραβάσεις), καθώς, σύμφωνα με την εγκύκλιο Ε. 2173/2020, για αυτές τις κατηγορίες οφειλών δεν θεμελιώνεται αλληλέγγυα ευθύνη.

Η απόφαση 761/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ενός φερόμενου αλληλεγγύως ευθυνόμενου προσώπου κατά Οριστικής Πράξης Επιβολής Προστίμου 75.000,00€ για το φορολογικό έτος 2020, η οποία επιβλήθηκε στην εταιρεία λόγω μη τήρησης λογιστικών αρχείων (άρθρο 57 παρ. 2 Ν. 5104/2024). Ο προσφεύγων προέβαλε ισχυρισμούς περί πλαστογραφίας, παραίτησης και έλλειψης πραγματικής διαχείρισης. Η ΔΕΔ έκρινε ότι το πρόστιμο αυτό είναι αυτοτελές και, σύμφωνα με την Εγκύκλιο Ε. 2173/2020, δεν θεμελιώνεται αλληλέγγυα ευθύνη για τα αυτοτελή πρόστιμα. Κατά συνέπεια, η προσφυγή έγινε μερικώς αποδεκτή και η αλληλέγγυα ευθύνη του προσφεύγοντος για το πρόστιμο απορρίφθηκε, ενώ η οριστική φορολογική υποχρέωση των 75.000,00€ του νομικού προσώπου διατηρήθηκε.

Η απόφαση 27/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ιδιωτικής κεφαλαιουχικής εταιρείας και του διαχειριστή της κατά πράξεων προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, ΦΠΑ, και επιβολής προστίμων από το Κ.Ε.ΜΕ.ΕΠ. για τα φορολογικά έτη 2017-2019. Οι πράξεις βασίστηκαν σε έκθεση ελέγχου που διαπίστωσε έκδοση και λήψη εικονικών φορολογικών στοιχείων, καθώς και μη προσκόμιση λογιστικών αρχείων. Ο διαχειριστής αμφισβήτησε την αλληλέγγυα ευθύνη του, ισχυριζόμενος άγνοια των εταιρικών υποθέσεων μετά την μεταβίβαση των μεριδίων. Η απόφαση αποδέχθηκε μερικώς την προσφυγή, απορρίπτοντας την αλληλέγγυα ευθύνη του διαχειριστή για τα αυτοτελή πρόστιμα του άρθρου 53 του Ν. 5104/2024, ενώ επικύρωσε τις υπόλοιπες πράξεις φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ, διατηρώντας την αλληλέγγυα ευθύνη του για αυτές, λόγω της ιδιότητάς του ως διαχειριστή και εκκαθαριστή.

Η απόφαση 846/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής πρώην διαχειριστή εταιρείας, ο οποίος ζητούσε την απαλλαγή του από την αλληλέγγυα ευθύνη για οφειλές φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ των φορολογικών ετών 2021 και 2022, καθώς και για πρόστιμο του άρθρου 54 (ν.4987/22). Ο προσφεύγων είχε αποχωρήσει από τη διαχείριση της εταιρείας («................») στις 04.01.2022, ενώ ο έλεγχος και τα αιτήματα προσκόμισης βιβλίων πραγματοποιήθηκαν το 2024, με αποτέλεσμα την έκδοση των προσβαλλόμενων πράξεων. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο προσφεύγων δεν είχε την ιδιότητα του διαχειριστή ούτε την υποχρέωση προσκόμισης των στοιχείων κατά τον χρόνο του ελέγχου, με βάση και την εγκύκλιο Ε.2173/2020. Επιπλέον, το πρόστιμο του άρθρου 54 κρίθηκε αυτοτελές και εκτός του πεδίου εφαρμογής της αλληλέγγυας ευθύνης. Ως εκ τούτου, η προσφυγή έγινε δεκτή και ο προσφεύγων απαλλάχθηκε από την αλληλέγγυα ευθύνη.

Η απόφαση 298/2025 αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ενός διαχειριστή κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, Φ.Π.Α. και επιβολής προστίμου στην εταιρεία που εκπροσωπούσε για το φορολογικό έτος 2018. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αποδέχεται μερικώς την προσφυγή, κρίνοντας ότι ο προσφεύγων δεν φέρει αλληλέγγυα ευθύνη για τον φόρο εισοδήματος (βάσει ευνοϊκότερων προγενέστερων διατάξεων) και για το αυτοτελές πρόστιμο (άρθρο 53 ν. 5104/2024). Ωστόσο, διατηρεί την αλληλέγγυα ευθύνη του για τις οφειλές ΦΠΑ και επικυρώνει πλήρως τις καταλογιστικές πράξεις σε βάρος της εταιρείας, καθώς η λήψη εικονικών στοιχείων και η μη προσκόμιση λογιστικών αρχείων στοιχειοθετούν τις παραβάσεις.

Η απόφαση 93/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρίας περιορισμένης ευθύνης (ΕΠΕ) και δύο φυσικών προσώπων (διαχειριστών) κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ και επιβολής προστίμων για το φορολογικό έτος 2014. Η φορολογική αρχή κατέλογισε ΦΠΑ ύψους 71.969,76€, πλέον σχετικών προστίμων, λόγω της λήψης 6 συνολικά εικονικών και 60 μερικώς εικονικών φορολογικών στοιχείων για ανύπαρκτες συναλλαγές σκραπ. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς περί παραγραφής, καθώς διαπιστώθηκε φοροδιαφυγή, και επικύρωσε τον καταλογισμό ΦΠΑ. Έκανε δεκτή εν μέρει την προσφυγή, απαλλάσσοντας τα δύο φυσικά πρόσωπα από την αλληλέγγυα ευθύνη μόνο ως προς το πρόστιμο Κ.Φ.Α.Σ. ύψους 2.500,00€, κρίνοντας ότι αυτή η οφειλή δεν περιλαμβάνεται πλέον στις οφειλές για τις οποίες θεμελιώνεται προσωπική ευθύνη διοικούντων.

Η απόφαση 1439/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά τριών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φ.Π.Α. του 1ου ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης για τις φορολογικές περιόδους 2020, 2021 και 2022. Οι πράξεις επέβαλαν συνολική φορολογική υποχρέωση (φόρο πλέον προστίμων) ύψους 11.254.467,70€ στην ιταλική επιχείρηση χονδρικού εμπορίου χαρτικών ειδών, λόγω μη υποβολής δηλώσεων ΦΠΑ. Η προσφεύγουσα, η οποία κατονομάστηκε ως αλληλεγγύως υπεύθυνο πρόσωπο με την ιδιότητα της φορολογικής αντιπροσώπου, αμφισβήτησε την ευθύνη της. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς της, κρίνοντας ότι ο ορισμός της ως φορολογικής αντιπροσώπου θεμελιώνει ρητά αλληλέγγυα ευθύνη για τον ΦΠΑ βάσει του άρθρου 55 περ. α’ του Ν.2859/2000, ανεξάρτητα από τους ισχυρισμούς περί έλλειψης διαχείρισης.

«Κοινοποίηση των διατάξεων του άρθρου 131 του ν. 5078/2023 (ΦΕΚ Α΄ 211) περί κατάργησης της προθεσμίας υποβολής αίτησης από τα φυσικά πρόσωπα της παραγράφου 1 του άρθρου 31 του ν. 4321/2015 (ΦΕΚ Α΄ 32) για την απαλλαγή τους από την αλληλέγγυα ευθύνη καταβολής ασφαλιστικών οφειλών νομικών προσώπων.» ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 13/2024

Η απόφαση 222/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά Πράξης του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. Αττικής. Ο προσφεύγων, διατελέσας διευθύνων σύμβουλος εταιρείας, ζήτησε την απαλλαγή του από την προσωπική και αλληλέγγυα ευθύνη για φορολογικές οφειλές ετών 2007-2008, επικαλούμενος έλλειψη υπαιτιότητας και αμετάκλητη αθωωτική απόφαση ποινικού δικαστηρίου. Η Διεύθυνση απέρριψε τους ισχυρισμούς του, καθώς η αθωωτική απόφαση αφορούσε άλλα αδικήματα (μη έγκαιρη καταβολή εργοδοτικών εισφορών) και δεν διαπίστωνε ρητά την έλλειψη υπαιτιότητάς του για τις φορολογικές οφειλές. Επιπλέον, διαπιστώθηκε η ενεργός συμμετοχή του στη διαχείριση μέσω της υπογραφής του δημοσιευθέντος ισολογισμού της εταιρείας. Συνεπώς, κρίθηκε ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 49 του ΚΦΔ για την αλληλέγγυα ευθύνη.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υπέβαλε η πρώην Αντιπρόεδρος και Διευθύνουσα Σύμβουλος μιας ανώνυμης εταιρείας (η οποία κηρύχθηκε σε πτώχευση), ζητώντας απαλλαγή από την αλληλέγγυα ευθύνη για οφειλές της εταιρείας προς το Δημόσιο. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι η ιδιότητά της ήταν μόνο "εν τοις τύποις" λόγω της ενασχόλησής της με άλλο επάγγελμα (οδοντίατρος στην Αθήνα) και ότι δεν είχε πραγματική ανάμειξη στη διαχείριση. Ωστόσο, η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή. Η αλληλέγγυα ευθύνη θεμελιώθηκε, καθώς η προσφεύγουσα είχε εξουσία διοίκησης και εκπροσώπησης μέχρι την κήρυξη της πτώχευσης, οι οφειλές (ΦΠΑ και παρακρατούμενοι φόροι) κατέστησαν ληξιπρόθεσμες ή η ρύθμισή τους απωλέσθηκε κατά τη θητεία της, και η ίδια απέτυχε να ανατρέψει το τεκμήριο υπαιτιότητας με επαρκή αποδεικτικά στοιχεία, όπως βεβαιώσεις από όλες τις συνεργαζόμενες τράπεζες.