Η απόφαση 426 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε στις 3.11.2024 από ανώνυμη επιχείρηση κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος φορολογικού έτους 2018 του 3ου ΕΛΚΕ ΑΤΤΙΚΗΣ. Ο έλεγχος είχε καταλογίσει συνολικό ποσό €126.994,98, αποτελούμενο από φόρο εισοδήματος €84.663,32 και πρόστιμο €42.331,66, καθώς προσδιόρισε φορολογητέο εισόδημα €316.154,73 έναντι του δηλωθέντος €24.212,25. Η προσφεύγουσα βάσισε τους ισχυρισμούς της σε θέματα όπως η χρήση εταιρικών λογαριασμών για ηλεκτρονικό τζόγο εν αγνοία εταίρου και η καταβολή χρεών του πατέρα ενός εταίρου, καθώς και στον εσφαλμένο καταλογισμό μη εκπιπτόμενων δαπανών ύψους €73.103,71. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι οι ισχυρισμοί ήταν αόριστοι και ότι η προσφεύγουσα δεν προσκόμισε κανένα νεότερο στοιχείο που να τεκμηριώνει την πλημμέλεια της φορολογικής πράξης.

Η απόφαση 335/2025, εκδόθηκε από τη Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών και αφορά την εξέταση ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης επιβολής προστίμου ύψους 100,00€, που επιβλήθηκε για ανακριβή δήλωση Φ.Π.Α. (1ο τρίμηνο 2024) βάσει του άρθρου 53 του Ν.5104/2024. Ο προσφεύγων ζήτησε την ακύρωση, ισχυριζόμενος ότι δεν προέκυψε φόρος προς καταβολή. Ωστόσο, η Δ.Ε.Δ. διαπίστωσε ότι η πράξη κοινοποιήθηκε ψηφιακά στον προσφεύγοντα την 01/07/2024, με την καταληκτική ημερομηνία υποβολής της ενδικοφανούς προσφυγής να είναι η 31/07/2024. Δεδομένου ότι η προσφυγή κατατέθηκε στις 05/11/2024, κρίθηκε εκπρόθεσμη. Ως εκ τούτου, η Δ.Ε.Δ. απέρριψε την ενδικοφανή προσφυγή ως απαράδεκτη λόγω εκπρόθεσμης άσκησης.

Η απόφαση 769 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του διαχειριστή εταιρείας κατά πράξεων προσδιορισμού Φ.Π.Α. και φόρου εισοδήματος για το 2014, συνολικού ύψους 585.140,24 €. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τους ισχυρισμούς περί παραγραφής (η οποία παρατάθηκε λόγω αιτήματος πληροφοριών από βουλγαρικές αρχές) και περί εικονικότητας, καθώς το θέμα έχει ήδη κριθεί αμετάκλητα από το Διοικητικό Εφετείο Θεσσαλονίκης. Σχετικά με την αλληλέγγυα ευθύνη του προσφεύγοντα, κρίθηκε ότι θεμελιώνεται ευθύνη για τον Φ.Π.Α. (άρθρο 49 Κ.Φ.Δ.), αλλά όχι για τον φόρο εισοδήματος, καθώς με βάση τις προϊσχύουσες διατάξεις δεν ήταν υπεύθυνος όσο η εταιρεία ήταν σε λειτουργία.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε κατά τριών ατομικών ειδοποιήσεων χρεών, ημερομηνίας 17.09.2024, του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Φλώρινας. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε οφειλές συνολικού ύψους 8.281,56 € (3.541,07 € + 3.560,14 € + 1.180,35 €) που προέρχονται από κατάπτωση εγγύησης δανείου της Εθνικής Τράπεζας, ισχυριζόμενος ότι η αξίωση είχε παραγραφεί με απόφαση του Ειρηνοδικείου Φλώρινας. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη. Η Δ.Ε.Δ. έκρινε ότι οι ατομικές ειδοποιήσεις χρεών αποτελούν πράξεις που ανάγονται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης και όχι του προσδιορισμού φορολογικών βαρών. Ως εκ τούτου, κατά των πράξεων αυτών προβλέπεται η άσκηση ανακοπής ενώπιον των αρμόδιων διοικητικών δικαστηρίων και όχι η ενδικοφανής προσφυγή.

Η απόφαση 551/03.04.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που στρεφόταν κατά πράξης επιβολής προστίμου ύψους 250,00€ από τη Δ.Ο.Υ. Βόλου. Το πρόστιμο επιβλήθηκε στον προσφεύγοντα, υπόχρεο τήρησης απλογραφικών βιβλίων, λόγω εκπρόθεσμης υποβολής, στις 24.09.2020, αρχικής δήλωσης Φόρου Μισθωτών Υπηρεσιών (ΦΜΥ). Ο προσφεύγων ζήτησε την ακύρωση, επικαλούμενος την αρχή της αναλογικότητας, δεδομένου ότι ο φόρος προς καταβολή ήταν μόνο 3,61€, και τις δυσμενείς οικονομικές συνέπειες της πανδημίας COVID-19. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τους ισχυρισμούς, επιβεβαιώνοντας το πρόστιμο των 250,00€, διορθώνοντας ωστόσο την νομική βάση από το άρθρο 53 του ν. 5104/2024 στο άρθρο 54 του ν. 4987/2022, κρίνοντας ότι το ύψος των προστίμων δεν υπόκειται σε διακριτική ευχέρεια της Διοίκησης.

Η Απόφαση 402/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός νόμιμα υπόχρεου κληρονόμου κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς της Δ.Ο.Υ. ΚΑΒΑΛΑΣ. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε την αύξηση της αξίας της κληρονομιαίας περιουσίας σε 96.029,29€, η οποία οδήγησε σε διαφορά κύριου φόρου 2.126,49€. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο προσδιορισμός της αξίας και του φόρου ήταν ορθός, καθώς προέκυψε από το σύνολο των υποβληθεισών δηλώσεων. Ωστόσο, η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντα που αφορούσαν την ταμειακή βεβαίωση του φόρου (τόκους, προσαυξήσεις, δόσεις και ημερομηνία 1ης δόσης), κρίνοντας ότι αυτά τα ζητήματα δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 72 του ΚΦΔ, καθώς αφορούν τη διαδικασία είσπραξης και όχι τον προσδιορισμό του φόρου, και αποτελούν αντικείμενο ανακοπής στα διοικητικά δικαστήρια.

Η παρούσα απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη μια ενδικοφανή προσφυγή που στρεφόταν κατά ατομικής ειδοποίησης χρεών της Δ.Ο.Υ. Λευκάδας, συνολικού ύψους 202,50€, που αφορούσε τέλη κυκλοφορίας. Η προσφεύγουσα ζητούσε την ακύρωση της πράξης, ισχυριζόμενη ότι είχε προβεί σε προσωρινή άρση της ακινησίας του οχήματός της, θεωρώντας ότι μετά την πάροδο του ορισμένου χρονικού διαστήματος (έως 30/09/2024) θα επανερχόταν αυτομάτως σε ακινησία. Η Δ.Ε.Δ. αποφάσισε ότι οι αναφυόμενες διαφορές από τα τέλη κυκλοφορίας δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (Ν. 5104/2024) και συνεπώς δεν υπάγονται στην αρμοδιότητά της, οδηγώντας έτσι στην απόρριψη της προσφυγής.

Η απόφαση 1132/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης επιβολής προστίμου 250,00€ από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Βόλου. Το πρόστιμο επιβλήθηκε στον προσφεύγοντα για εκπρόθεσμη υποβολή αρχικής προσωρινής δήλωσης φόρου μισθωτών υπηρεσιών (ΦΜΥ) για τη φορολογική περίοδο 01/05/2021 – 31/05/2021. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι το εισόδημα ήταν χαμηλό και κάτω από το αφορολόγητο, προβαίνοντας σε διόρθωση της δήλωσης τον Φεβρουάριο του 2025. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε την προσφυγή, επικυρώνοντας το πρόστιμο των 250,00€, αλλά τροποποίησε τη νομική βάση. Συγκεκριμένα, η παράβαση κρίθηκε ότι εμπίπτει στις διατάξεις του άρθρου 54 του Ν. 4987/2022 και όχι στις λανθασμένα αναγραφόμενες διατάξεις του άρθρου 53 του Ν. 5104/2024, καθώς η παράβαση συντελέστηκε το 2021.

Η απόφαση (427/26.2.2025) του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας επιχείρησης κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού ΦΠΑ και Πράξης Επιβολής Προστίμου, που εκδόθηκε από το 3ο ΕΛΚΕ ΑΤΤΙΚΗΣ για τη φορολογική περίοδο 1.1.2019 - 31.12.2019. Καταλογίστηκε συνολικό ποσό ύψους €55.608,79 (€37.072,52 ΦΠΑ και €18.536,27 πρόστιμο), καθώς διαπιστώθηκαν φορολογητέες εκροές που δεν συμπεριελήφθησαν στη δήλωση και κρίθηκαν μη εκπιπτόμενες εισροές. Οι ισχυρισμοί της προσφεύγουσας, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης λογαριασμών για ηλεκτρονικό τζόγο και της καταβολής χρεών πατέρα εταίρου, κρίθηκαν αόριστοι ή δεν τεκμηριώθηκαν με νέα στοιχεία, με αποτέλεσμα την επικύρωση της προσβαλλόμενης πράξης.

Η απόφαση 868/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά δύο πράξεων επιβολής προστίμου του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Έδεσσας, συνολικού ύψους 5.000,00€ (2.500,00€ για κάθε έτος), για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Τα πρόστιμα επιβλήθηκαν στον προσφεύγοντα, ασκούντα ατομική επιχείρηση, λόγω μη τήρησης του λογιστικού αρχείου των ιδιόκτητων αποθεμάτων, με αποτέλεσμα την αδυναμία διενέργειας ελεγκτικών επαληθεύσεων. Ο προσφεύγων επικαλέστηκε ως λόγο ανωτέρα βία (πλημμύρα), αλλά η Δ.Ε.Δ. έκρινε ότι ο ισχυρισμός ήταν αβάσιμος, καθώς η σύνταξη των οικονομικών καταστάσεων είχε λάβει χώρα προ της θεομηνίας και τα αποδεικτικά στοιχεία δεν απέδειξαν την απώλεια των ορθών αρχείων. Η Δ.Ε.Δ. διόρθωσε εκ παραδρομής το εφαρμοστέο νομικό πλαίσιο, επιβάλλοντας τα πρόστιμα βάσει του άρθρου 54 του ν.4987/2022 αντί του 57 του ν.5104/2024, διατηρώντας το ποσό των 2.500,00€ ανά πράξη.