Η απόφαση 975/23.05.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ως απαράδεκτης. Η προσφεύγουσα είχε υποβάλει προσφυγή κατά ατομικής ειδοποίησης καταβολής-υπερημερίας ληξιπρόθεσμων οφειλών του Προϊσταμένου του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. Θεσσαλονίκης, ύψους 20.206,42 €, ζητώντας την τροποποίησή της επειδή ισχυριζόταν ότι η οφειλή δεν εμφανιζόταν σωστά στην εφαρμογή της Α.Α.Δ.Ε. Η Δ.Ε.Δ. έκρινε ότι, σύμφωνα με το άρθρο 72 του Κ.Φ.Δ., η ενδικοφανής προσφυγή εφαρμόζεται σε πράξεις που αφορούν διαφορές ουσίας (καταλογισμός βαρών) και όχι σε πράξεις της διοικητικής εκτέλεσης. Καθώς η ατομική ειδοποίηση έχει μόνο πληροφοριακό χαρακτήρα και αποτελεί πράξη προ της ενάρξεως της αναγκαστικής εκτέλεσης, η Δ.Ε.Δ. αποφάσισε την απόρριψή της ως απαράδεκτης.

Η απόφαση 1152/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ενός εταίρου ομόρρυθμης εταιρείας κατά ατομικής ειδοποίησης χρεών του Κ.Ε.Β.ΕΙΣ. Θεσσαλονίκης, συνολικού ύψους 197.872,64 €. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση της πράξης, υποστηρίζοντας ότι δεν ήταν ο ορθός παραλήπτης και ότι οι οφειλές του 2015 είχαν παραγραφεί. Ωστόσο, η Δ.Ε.Δ. διαπίστωσε ότι η ειδοποίηση χρεών απευθυνόταν στον συνέταιρο του προσφεύγοντος και ότι, κατά δήλωση του Κ.Ε.Β.ΕΙΣ., κοινοποιήθηκε στον προσφεύγοντα εκ παραδρομής. Συνεπώς, η Δ.Ε.Δ. απέρριψε την ενδικοφανή προσφυγή ως απαράδεκτη λόγω έλλειψης ενεργητικής νομιμοποίησης του προσφεύγοντα, σύμφωνα με το άρθρο 72 του Κ.Φ.Δ. και το άρθρο 64 παρ. 1 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.

Η απόφαση 520 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή κατά ατομικής ειδοποίησης χρεών του ΚΕΒΕΙΣ Αττικής. Η προσφεύγουσα αμφισβητούσε βεβαιωμένες οφειλές ύψους 144.841,21€ (κεφάλαιο και τόκοι) που κληρονόμησε από τον θανόντα πατέρα της, ισχυριζόμενη ακυρότητα της ειδοποίησης λόγω μη αναφοράς ποσού κατ' αναλογία κληρονομικής μερίδας, καθώς και πλάνη περί την αποδοχή της κληρονομίας. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η προσβαλλόμενη πράξη (ατομική ειδοποίηση καταβολής-υπερημερίας) ανάγεται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης. Κατά τέτοιων πράξεων, σύμφωνα με τον Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας και τον Κ.Ε.Δ.Ε., προβλέπεται μόνο η άσκηση ανακοπής ενώπιον των Διοικητικών Δικαστηρίων και όχι η ενδικοφανής προσφυγή, συνεπώς η Υπηρεσία στερείται αρμοδιότητας.

Η απόφαση 11/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογούμενου. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε ατομικές ειδοποιήσεις χρεών της Δ.Ο.Υ. Ξάνθης, συνολικού ύψους 26.345,10€, που αφορούσαν την κατάπτωση εγγύησης του Δημοσίου σε στεγαστικό δάνειο που είχε λάβει από την Εθνική Τράπεζα το 2005. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι στις οφειλές περιλαμβάνονται δόσεις που έχουν υποπέσει σε παραγραφή. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η διαφορά αφορά το στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης και συνεπώς δεν υπάγεται στην αρμοδιότητά της βάσει του άρθρου 72 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (Ν. 5104/2024). Η διαφορά αυτή επιλύεται με την άσκηση ανακοπής ενώπιον των αρμόδιων Διοικητικών Δικαστηρίων, σύμφωνα με το άρθρο 217 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.

Πρόκειται για την Απόφαση 1339/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών, η οποία αφορά την ενδικοφανή προσφυγή του φορολογουμένου κατά της ατομικής ειδοποίησης καταβολής - υπερημερίας ληξιπρόθεσμων οφειλών, ύψους 64.152,73€, που εξέδωσε η ΔΟΥ Α' ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι οι οφειλές (φορολογικών ετών 2013 - 2015) έχουν παραγραφεί. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη. Η απόφαση κρίνει ότι η ατομική ειδοποίηση αποτελεί πράξη της διοικητικής εκτέλεσης και οι διαφορές που ανακύπτουν σε αυτό το στάδιο επιλύονται με ανακοπή (ΚΔΔ) και όχι με ενδικοφανή προσφυγή (άρθρο 72 ΚΦΔ), η οποία εφαρμόζεται μόνο σε πράξεις προσδιορισμού φορολογικών βαρών.

Η απόφαση 607 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής εταιρείας κατά της Ατομικής Ειδοποίησης Καταβολής – Υπερημερίας του ΚΕΒΕΙΣ ΑΤΤΙΚΗΣ. Η ειδοποίηση αφορούσε ληξιπρόθεσμες οφειλές συνολικού ποσού 19.905,11 ευρώ. Η προσφεύγουσα ζητούσε την ακύρωση, ισχυριζόμενη ότι οι οφειλές, που χρονολογούνταν από τα έτη 2004, 2005 και 2006, είχαν υποπέσει σε παραγραφή. Ωστόσο, η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη κρίνοντας ότι η Ατομική Ειδοποίηση Καταβολής εκδίδεται στο πλαίσιο της διαδικασίας διοικητικής εκτέλεσης. Κατά πράξεων διοικητικής εκτέλεσης, το κατάλληλο ένδικο βοήθημα είναι η ανακοπή (άρθρο 65 ΚΕΔΕ), και όχι η ενδικοφανής προσφυγή που προβλέπεται για πράξεις προσδιορισμού φορολογικών βαρών.

Η απόφαση 423/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε στις 01-11-2024 από έναν κληρονόμο φορολογούμενου. Ο προσφεύγων στρεφόταν κατά του ποσού οφειλής του θανόντα πατέρα του για τα έτη 2010-2012 (συνολικού ύψους 23.528,74 ευρώ). Ενώ δεν αμφισβητούσε τη βασική οφειλή (€9.916,73), ζητούσε τη διαγραφή των προσαυξήσεων (€14.156,24) που του αναλογούν ως κληρονόμου (50%), ισχυριζόμενος ότι δεν έλαβε γνώση των οφειλών λόγω αλλαγής διεύθυνσης από το 2011. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η αναφυόμενη διαφορά ανάγεται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης (κατά των ατομικών ειδοποιήσεων καταβολής), και όχι στον προσδιορισμό του φόρου. Ως εκ τούτου, η επίλυση της διαφοράς έπρεπε να γίνει μέσω της άσκησης ανακοπής ενώπιον του αρμόδιου Διοικητικού Δικαστηρίου (άρθρο 217 ΚΔΔ), καθιστώντας την ενδικοφανή προσφυγή απαράδεκτη.

Αρμόδια Αρχή για τη διαγραφή χρεών έπειτα από την έκδοση δικαστικής αποφάσεως επί ανακοπής κατά πράξεων διοικητικής εκτέλεσης.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Αρμόδια Διοικητική Αρχή για την διαγραφή χρέους προς το Δημόσιο κατ’ άρθρο 10 παρ.9 του Ν 1160/1981 είναι η εν ευρεία έννοια βεβαιώσασα το χρέος Αρχή, δηλαδή αυτή που συνέταξε το νόμιμο τίτλο στον οποίο αυτό στηρίζεται. Για τη διαγραφή απαιτείται έκδοση τελεσίδικης απόφασης επί ανακοπής κατά ατομικής ειδοποίησης ή πράξεων της διοικητικής εκτέλεσης.

Η απόφαση 629/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε από δύο πρόσωπα κατά πράξεων αναγκαστικής κατάσχεσης και πινάκων χρεών της ΔΟΥ Κατερίνης, συνολικού ύψους 4.164,35€. Οι προσφεύγουσες ισχυρίστηκαν ότι οι οφειλές αφορούσαν αποβιώσαντα από το 2015, και ότι τα χρέη είτε είχαν εκδοθεί κατά ανύπαρκτου προσώπου είτε είχαν υποπέσει σε παραγραφή. Η ΔΕΔ έκρινε την προσφυγή απαράδεκτη, διότι η αμφισβήτηση πράξεων διοικητικής εκτέλεσης, όπως οι αναγκαστικές κατασχέσεις, πρέπει να γίνεται με την άσκηση ανακοπής ενώπιον των αρμοδίων Διοικητικών Δικαστηρίων και όχι μέσω ενδικοφανούς προσφυγής, καθώς η συγκεκριμένη διαδικασία δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας για ενδικοφανή προσφυγή.

Η απόφαση του Πρώτου Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου αφορά αίτηση αναστολής εκτέλεσης κατά της 4112/17.5.2024 ταμειακής βεβαίωσης της Ε΄ Δ.Ο.Υ. Θεσσαλονίκης, ύψους 71.296,42 ευρώ. Το ποσό αυτό αφορά αποδοχές που φέρεται ότι καταβλήθηκαν αχρεωστήτως στην αιτούσα κατά τη διάρκεια εκπαιδευτικής άδειας (2015-2021) για την απόκτηση ιατρικής ειδικότητας. Το Συνέδριο απέρριψε την αίτηση ως απαράδεκτη κατά της ατομικής ειδοποίησης χρεών. Ωστόσο, η αίτηση έγινε δεκτή ως προς την ταμειακή βεβαίωση, καθώς πιθανολογείται ότι η άμεση εκτέλεση θα επιφέρει δυσχερώς επανορθώσιμη οικονομική βλάβη στην αιτούσα και την οικογένειά της, παρά την απόρριψη του ισχυρισμού περί πρόδηλης βασιμότητας της ανακοπής. Ως εκ τούτου, η εκτέλεση αναστέλλεται μέχρι τη δημοσίευση οριστικής απόφασης επί της εκκρεμούς ανακοπής.