Η Απόφαση 321 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ως απαράδεκτης. Ο προσφεύγων, ως κληρονόμος του αποβιώσαντος πατέρα του, αμφισβητούσε βεβαιωμένες οφειλές ΕΝΦΙΑ (Ν. 4223/2013) των ετών 2019, 2020 και 2021, συνολικού ποσού 2.131,94€, οι οποίες αφορούσαν Ίδρυμα του οποίου ο πατέρας ήταν νόμιμος εκπρόσωπος. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι ο πατέρας είχε παραιτηθεί και ζήτησε ακύρωση των οφειλών. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι οι οφειλές είχαν καταστεί οριστικές, καθώς δεν είχαν αμφισβητηθεί εγκαίρως από τον θανόντα ή το Ίδρυμα. Συνεπώς, η αμφισβήτηση ανάγεται πλέον στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης και πρέπει να προσβληθεί με ανακοπή ενώπιον του αρμόδιου Διοικητικού Δικαστηρίου, σύμφωνα με το άρθρο 217 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, καθιστώντας την ΔΕΔ αναρμόδια.

Η απόφαση αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ενός φυσικού προσώπου κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023, ιδίως ως προς την επιβολή τέλους επιτηδεύματος ύψους 325,00€. Ο προσφεύγων ζήτησε την απαλλαγή από το τέλος, ισχυριζόμενος ότι από τις 29-04-2022 προέβη σε νέα έναρξη εργασιών στο επάγγελμα του Δικηγόρου (ΚΑΔ 6910), το οποίο είναι διαφορετικό από τις προηγούμενες δραστηριότητές του, δικαιούμενος έτσι πενταετούς εξαίρεσης σύμφωνα με το άρθρο 31 παρ. 3 του ν. 3986/2011 και την απόφαση 89/2019 του ΣτΕ. Η αρμόδια φορολογική αρχή είχε αρχικά απορρίψει την επιφύλαξη. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ), εξετάζοντας τους τετραψήφιους Κωδικούς Αριθμού Δραστηριότητας (ΚΑΔ), έκρινε ότι ο νέος ΚΑΔ 6910 είναι μη συναφής και διαφορετικός από τους προηγούμενους κωδικούς δραστηριοτήτων, για τις οποίες είχε υπάρξει οριστική διακοπή. Κατά συνέπεια, η ΔΕΔ έκανε δεκτή την προσφυγή και αποφάσισε την τροποποίηση της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου ως προς την επιβολή του τέλους επιτηδεύματος.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής Αστικής μη Κερδοσκοπικής Εταιρίας κατά της Πράξης Απόρριψης του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Ιωαννίνων, με την οποία απορρίφθηκε αίτημά της για ακύρωση του τέλους επιτηδεύματος για τα φορολογικά έτη 2018 έως 2021. Η προσφεύγουσα επικαλείτο πρόδηλη έλλειψη φορολογικής υποχρέωσης λόγω του μη κερδοσκοπικού της χαρακτήρα. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή ως προς το έτος 2018 ως απαράδεκτη, καθότι δεν είχε καταλογιστεί φόρος και δεν υφίστατο εκτελεστή διοικητική πράξη. Ως προς τα έτη 2019-2021, η προσφυγή απορρίφθηκε διότι η εταιρία, ως ΝΠΙΔ με έδρα τα Ιωάννινα, δεν πληροί τις περιοριστικές προϋποθέσεις εξαίρεσης από το τέλος επιτηδεύματος του άρθρου 31 του Ν. 3986/2011. Τελικά, η ΔΕΔ απέρριψε συνολικά την ενδικοφανή προσφυγή.

Η απόφαση 423/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε στις 01-11-2024 από έναν κληρονόμο φορολογούμενου. Ο προσφεύγων στρεφόταν κατά του ποσού οφειλής του θανόντα πατέρα του για τα έτη 2010-2012 (συνολικού ύψους 23.528,74 ευρώ). Ενώ δεν αμφισβητούσε τη βασική οφειλή (€9.916,73), ζητούσε τη διαγραφή των προσαυξήσεων (€14.156,24) που του αναλογούν ως κληρονόμου (50%), ισχυριζόμενος ότι δεν έλαβε γνώση των οφειλών λόγω αλλαγής διεύθυνσης από το 2011. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η αναφυόμενη διαφορά ανάγεται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης (κατά των ατομικών ειδοποιήσεων καταβολής), και όχι στον προσδιορισμό του φόρου. Ως εκ τούτου, η επίλυση της διαφοράς έπρεπε να γίνει μέσω της άσκησης ανακοπής ενώπιον του αρμόδιου Διοικητικού Δικαστηρίου (άρθρο 217 ΚΔΔ), καθιστώντας την ενδικοφανή προσφυγή απαράδεκτη.

Η απόφαση 383 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής και την ακύρωση της αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. ΑΓΡΙΝΙΟΥ, σχετικά με αίτημα διαγραφής τέλους επιτηδεύματος για το φορολογικό έτος 2022. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι η επιχείρησή του εξαιρείται από το τέλος, επειδή εδρεύει σε χωριό με πληθυσμό κάτω των 500 κατοίκων. Βάσει των διατάξεων του άρθρου 31 του Ν. 3986/2011 και της τελευταίας απογραφής του 2021 (με πληθυσμό 457 κατοίκων), η επιχείρηση κρίθηκε ότι εμπίπτει στις εξαιρέσεις. Κατά συνέπεια, διατάχθηκε η τροποποίηση της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου της Δ.Ο.Υ. ΑΓΡΙΝΙΟΥ και η διαγραφή του τέλους επιτηδεύματος, με την οριστική φορολογική υποχρέωση για το τέλος να ορίζεται σε 0,00 €.

Η απόφαση αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής και την ακύρωση πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου δωρεάς για το φορολογικό έτος 2023. Η φορολογική αρχή είχε κρίνει ότι υπήρξε τεχνητή διευθέτηση, καθώς διαπιστώθηκε μια σειρά διαδοχικών δωρεών (από τέκνο σε πατέρα, και έπειτα πατέρας σε άλλο τέκνο/προσφεύγουσα) με σκοπό την αποφυγή φορολόγησης, καλύπτοντας μια ουσιαστική δωρεά μεταξύ αδελφών (Β' κατηγορίας). Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) ωστόσο έκρινε ότι το αρχικό ποσό της δωρεάς των 115.000,00 € που έλαβε ο πατέρας χρησιμοποιήθηκε εξ ολοκλήρου για την αγορά ακινήτου. Ταυτόχρονα, διαπιστώθηκε ότι ο τραπεζικός λογαριασμός του πατέρα είχε υπολειπόμενο ποσό (31.133,69 €) που κάλυπτε τη μεταγενέστερη δωρεά ποσού 30.000,00 € προς την κόρη του. Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ έκρινε ότι ο ισχυρισμός της φορολογικής αρχής περί τεχνητής διευθέτησης κατ' άρθρο 38 του ν.4987/22 δεν ευσταθεί, ακύρωσε την προσβαλλόμενη πράξη και την καταλογισθείσα οφειλή (φόρος 6.000,00 € και πρόστιμο 3.000,00 €).

Η απόφαση 1014/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογούμενου κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2018, η οποία εκδόθηκε από τη Δ.Ο.Υ. ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ. Η πράξη προέκυψε μετά την υποβολή τροποποιητικής δήλωσης στο πλαίσιο οικειοθελούς αποκάλυψης φορολογητέας ύλης. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι η φορολογική αρχή εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη διαγράφοντας ποσά που είχε δηλώσει ο προσφεύγων (κωδικοί 429 και 781), δίχως να αιτιολογήσει τη διαγραφή ούτε να συντάξει έκθεση ελέγχου. Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ έκανε δεκτή την προσφυγή και ακύρωσε την πράξη λόγω παντελούς έλλειψης αιτιολογίας (τυπική πλημμέλεια).

Η απόφαση (52/2025) αποδέχεται την ενδικοφανή προσφυγή κατά Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων φορολογικού έτους 2023, που εκδόθηκε από τον Προϊστάμενο του ΚΕ.ΦΟ.Δ.Ε. Αττικής. Η προσφεύγουσα είχε φορολογηθεί με τεκμαρτό ετήσιο ελάχιστο εισόδημα 14.494,70€, με αποτέλεσμα ποσό πληρωμής 3.276,96€. Ο ισχυρισμός της ήταν ότι η φορολογική αρχή είχε καταγράψει λανθασμένα ως συνολικό χρόνο άσκησης επιχειρηματικής δραστηριότητας 22.000 ημέρες (ή 60 έτη), ενώ είχε κάνει έναρξη επιτηδεύματος μόλις στις 2-1-2023. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών διαπίστωσε το σφάλμα, κρίνοντας ότι ο προσδιορισμός του τεκμαρτού εισοδήματος ήταν λανθασμένος λόγω του εσφαλμένου χρόνου δραστηριότητας. Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ διατάσσει την τροποποίηση της πράξης και τη διενέργεια νέας εκκαθάρισης της δήλωσης.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023 της Δ.Ο.Υ. Ξάνθης, η οποία κατέληξε σε χρεωστικό ποσό 400,00€ (τέλος επιτηδεύματος). Ο προσφεύγων ισχυριζόταν ότι η φορολογική αρχή λανθασμένα δεν έλαβε υπόψη ποσό 648,00€ παρακρατούμενων φόρων από επιχειρηματική δραστηριότητα. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απέρριψε τον ισχυρισμό ως αβάσιμο, καθώς η ανάλυση της εκκαθάρισης απέδειξε ότι το ποσό των 648,00€ λήφθηκε υπόψη στον συνολικό υπολογισμό του παρακρατηθέντος φόρου. Επίσης, η ΔΕΔ επεσήμανε στον προσφεύγοντα ότι είχε επιλέξει εσφαλμένα την κατηγορία προέλευσης του φόρου αλλοδαπής (για μερίσματα από τη Βουλγαρία) και ότι έχει τη δυνατότητα να υποβάλει τροποποιητική δήλωση για τη διόρθωση αυτής της επιλογής έως το τέλος του 2029. Κατόπιν αυτών, η ενδικοφανής προσφυγή απορρίφθηκε.

Η απόφαση 510/01-04-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη της ενδικοφανούς προσφυγής Ιδιωτικής Κεφαλαιουχικής Εταιρείας κατά πράξης επιβολής προστίμου 100,00 € του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Ιωνίας Θεσσαλονίκης. Το πρόστιμο επιβλήθηκε διότι η εταιρεία υπέβαλε εκπρόθεσμα την «Κατάσταση Συμφωνητικών παραγράφου 16 άρθρου 8 ν.1882/90» που αφορούσε το δεύτερο τρίμηνο του 2021. Η προσφεύγουσα ισχυρίσθηκε ότι η υποβολή ήταν εμπρόθεσμη, ωστόσο η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι η κατάσταση υποβλήθηκε στις 16/01/2023, ενώ η νόμιμη προθεσμία ήταν έως 20/07/2022. Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή και επικύρωσε το πρόστιμο.