Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου, η οποία εκδόθηκε από την Δ.Ο.Υ. Μεσολογγίου για το οικονομικό έτος 2014. Ο προσφεύγων είχε εισπράξει αναδρομικά συντάξεων το έτος 2023, ύψους 214,98 € (ως εκτέλεση απόφασης του Ελεγκτικού Συνεδρίου), και υπέβαλε τροποποιητική δήλωση. Η προσβαλλόμενη πράξη οδήγησε σε νέο χρεωστικό ποσό 50,91 €. Ο προσφεύγων ζήτησε την ακύρωση λόγω παραγραφής του δικαιώματος επιβολής φόρου. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε τον ισχυρισμό, κρίνοντας ότι για τα αναδρομικά που καταβλήθηκαν το 2023, η προθεσμία υποβολής της δήλωσης έληγε στις 31/12/2024. Συνεπώς, ο χρόνος παραγραφής (πενταετία) συμπληρώνεται στις 31/12/2029, και η έκδοση της πράξης (21/10/2024) ήταν εμπρόθεσμη, επικυρώνοντας το συνολικό χρεωστικό ποσό των 3.943,21 €.

Η απόφαση 295/12.02.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής συνταξιούχου. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε πράξη της Φορολογικής Διοίκησης σχετικά με τη βεβαίωση φόρου σε αναδρομικές αποδοχές που εισπράχθηκαν το 2023 και αφορούσαν τα φορολογικά έτη 2016 έως 2022, για τα οποία είχε υποβάλει τροποποιητικές δηλώσεις. Το αίτημα του προσφεύγοντος απορρίφθηκε ως απαράδεκτο. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η προσφυγή ήταν αόριστη και αναπόδεικτη, καθώς ο υπόχρεος είχε αναρτήσει μόνο τη βεβαίωση αποδοχών του 2023, η οποία περιλάμβανε τις αναδρομικές αποδοχές, χωρίς να επισυνάψει ή να επικαλεστεί κανένα άλλο σχετικό έγγραφο ή δικαιολογητικό.

Η απόφαση 1494 του Ελεγκτικού Συνεδρίου αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε από καθηγητή Πανεπιστημίου κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2024, η οποία κατέληγε σε χρεωστικό ποσό 3.951,11€. Ο προσφεύγων ζητούσε τη διαγραφή του φόρου που αναλογούσε στο ειδικό επίδομα βιβλιοθήκης (2.400,00€) που έλαβε, υποστηρίζοντας ότι, βάσει νομολογίας του ΣτΕ, δεν αποτελεί φορολογητέο εισόδημα. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών επικύρωσε την αρχική πράξη, κρίνοντας ότι το ειδικό επίδομα βιβλιοθήκης, όπως χορηγείται από τον ν. 5045/2023, εντάσσεται στις τακτικές αποδοχές, συνιστά εισόδημα από μισθωτή εργασία και υπόκειται σε φορολόγηση σύμφωνα με το άρθρο 15 του ΚΦΕ, καθώς δεν υπάρχει ρητή νομοθετική πρόβλεψη για την εξαίρεσή του.

Η απόφαση αφορά την ηλεκτρονική ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογούμενου κατά Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου για το φορολογικό έτος 2023, εκδοθείσα από τον Προϊστάμενο του ΚΕΦΟΔΕ ΑΤΤΙΚΗΣ. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι τα εισοδήματα ύψους 200.073,22 ευρώ, που του επιδικάστηκαν με δικαστική απόφαση και συμπεριλήφθηκαν εσφαλμένα στη δήλωση του 2023, αφορούσαν δεδουλευμένες αποδοχές των ετών 2014 και 2015. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκανε δεκτή την προσφυγή, καθώς επιβεβαιώθηκε ότι τα ποσά ανήκουν στα φορολογικά έτη 2014 (€82.722,43) και 2015 (€117.350,79). Κατά συνέπεια, διατάσσει τον Προϊστάμενο της αρμόδιας φορολογικής αρχής να προβεί σε εκ νέου εκκαθάριση των δηλώσεων των ετών 2014, 2015 και 2023.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και πράξης επιβολής προστίμου 100,00 € για το φορολογικό έτος 2014. Η υπόθεση αφορά φορολογούμενη κάτοικο Ελλάδας που έλαβε συντάξεις από τη Γερμανία, ύψους 23.036,02 €, οι οποίες προστέθηκαν οίκοθεν στο φορολογητέο εισόδημά της από τη Δ.Ο.Υ. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι η αποκλειστική αρμοδιότητα φορολόγησης ανήκει στη Γερμανία βάσει της ΣΑΔΦ, καθώς παρείχε υπηρεσίες σε γερμανικό δημόσιο φορέα. Μετά από αναπομπή της υπόθεσης από το Διοικητικό Πρωτοδικείο λόγω αρχικής απόρριψης ως εκπρόθεσμης, η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε τελικά τους ισχυρισμούς της ως αναπόδεικτους, καθώς δεν προσκομίστηκαν έγγραφα που να πιστοποιούν το νομικό καθεστώς του ασφαλιστικού φορέα ή τον τομέα (δημόσιο/ιδιωτικό) προηγούμενης απασχόλησης, απαραίτητα για την εφαρμογή της ΣΑΔΦ. Επικυρώθηκε το τελικό χρεωστικό ποσό των 4.139,03 €.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023. Ο προσφεύγων, κάτοικος Ελλάδας, απέκτησε εισόδημα από μισθωτή εργασία στη Νορβηγία ύψους 16.207,03€ και είχε καταβάλει φόρο αλλοδαπής 4.051,63€. Ισχυριζόταν ότι η φορολογική αρχή λανθασμένα δεν έλαβε υπόψη το σύνολο του φόρου αυτού προς έκπτωση. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε τον ισχυρισμό, καθώς, σύμφωνα με το Άρθρο 9 του Ν.4172/2013, η μείωση του φόρου λόγω φόρου αλλοδαπής δεν μπορεί να υπερβαίνει το ποσό του φόρου που αναλογεί για το συγκεκριμένο εισόδημα στην Ελλάδα. Υπολογίστηκε ότι ο φόρος που αναλογεί για το εισόδημα της Νορβηγίας στην Ελλάδα ανερχόταν σε 1.988,43€, με αποτέλεσμα το τελικό χρεωστικό ποσό να παραμείνει στα 1.250,22€.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξεων διοικητικού προσδιορισμού φόρου για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Ο προσφεύγων διαμαρτυρήθηκε ότι στον υπολογισμό του ακαθάριστου εισοδήματος από βραχυχρόνιες μισθώσεις, το οποίο προέκυψε κατόπιν οίκοθεν τροποποιητικών δηλώσεων, δεν αφαιρέθηκαν οι προμήθειες που καταβλήθηκαν στις ψηφιακές πλατφόρμες (Airbnb, Booking κλπ). Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό ως νόμω αβάσιμο, τονίζοντας, βάσει του άρθρου 39Α του Ν.4172/2013 και της Ε.2141/2019, ότι το εισόδημα συνίσταται στο συνολικό συμφωνηθέν μίσθωμα, το οποίο περιλαμβάνει τις χρεώσεις που βαρύνουν τον εκμισθωτή. Ως αποτέλεσμα, οι προσβαλλόμενες πράξεις (Τελικό Χρεωστικό 4.103,88€ για το 2018 και 5.696,20€ για το 2019) επικυρώνονται.

Η παρούσα απόφαση απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του προσφεύγοντος κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023 της Δ.Ο.Υ. Ιωαννίνων, η οποία καταλόγισε χρεωστικό ποσό 3.492,03€. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση ή τροποποίηση της πράξης, ισχυριζόμενος ότι η φορολογική αρχή λανθασμένα δεν έλαβε υπόψη ποσό 5.700,00€, το οποίο δήλωσε στον κωδικό 683 ως φόρο που παρακρατήθηκε στην αλλοδαπή για μερίσματα. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκρινε ότι ο προσφεύγων δεν προσκόμισε τα προβλεπόμενα δικαιολογητικά, όπως αυτά απαιτούνται από την εγκύκλιο Ε.2018/2019, για την πίστωση του εταιρικού φόρου αλλοδαπής. Συνεπώς, η εκκαθάριση της δήλωσης από τη Δ.Ο.Υ. χωρίς την πίστωση του φόρου κρίθηκε ορθή και ο ισχυρισμός απορρίφθηκε ως αβάσιμος.

Διευκρινήσεις επί ζητημάτων που προέκυψαν από παράλειψη της Διοίκησης να παρακρατεί από τις αποδοχές του Δ.Π. χρηματικό ποσό ως ειδική εισφορά υπέρ Ο.Α.Ε.Δ. και το οποίο εσφαλμένως του καταβαλλόταν ως τακτικές αποδοχές.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
1) Ο Δ.Π. καταλαμβάνεται από τις διατάξεις της περιπτώσεως β' της παραγράφου 2 του άρθρου 38 του ν. 3986/2011. 2) Είναι επιτρεπτή η προηγουμένη ακρόαση τού Δ.Π. μόνον από τη διεύθυνση συντάξεων προσωπικού ν.π.δ.δ. του Ι.Κ.Α. - Ε.Τ.Α.Μ. 3) Δεν επιτρέπεται ανάκληση τού υπ' αριθμ. πρωτοκ. Μ01/1817/2015 εγγράφου τής Υπηρεσίας. 4) Είναι σύννομη η αποστολή του χρέους του Δ.Π. προς το Ι.Κ.Α. - Ε.Τ.Α.Μ. (διεύθυνση προσωπικού ν.π.δ.δ.) για είσπραξη, σύμφωνα με τη διάταξη του εδαφίου β' της παραγράφου 7 του άρθρου 3 του ν. 4151/2013, με την οποία αντικαταστάθηκαν οι διατάξεις της παραγράφου 5 του άρθρου 60 του π.δ. 169/2007. 5) Αποτελούν αχρεωστήτως καταβληθείσες αποδοχές και θεμελιώνουν απαίτηση του Ι.Κ.Α. - Ε.Τ.Α.Μ. περί επιστροφής αχρεωστήτως καταβληθέντων, τα ποσά τα οποία εσφαλμένως θεωρήθηκαν ως τμήμα αποδοχών τού Δ.Π. στον οποίο και καταβλήθηκαν, ενώ κατ' ορθή ερμηνεία και εφαρμογή των σχετικών διατάξεων έπρεπε να είχαν κρατηθεί από τις αποδοχές του Δ.Π., ως ειδική εισφορά υπέρ Ο.Α.Ε.Δ.

Η απόφαση 1478 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2024, η οποία καθόρισε χρεωστικό ποσό 1.167,63 €. Ο προσφεύγων, μέλος Ε.ΔΙ.Π. του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ζήτησε τη διαγραφή του φόρου που αναλογούσε στο ειδικό επίδομα βιβλιοθήκης ύψους 1.200,00 € που έλαβε το 2024, ισχυριζόμενος ότι δεν αποτελεί φορολογητέο εισόδημα. Η ΔΕΔ έκρινε, βασιζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 12 και 15 του ΚΦΕ (ν.4172/2013) και στο έγγραφο ΔΕΑΦ-68544/13.06.2025 της ΑΑΔΕ, ότι το ειδικό επίδομα βιβλιοθήκης του ν.5045/2023 εντάσσεται στις τακτικές αποδοχές, αποτελεί εισόδημα από μισθωτή εργασία και πρέπει να φορολογηθεί, καθώς δεν εξαιρείται ρητά από καμία νομοθετική διάταξη. Συνεπώς, η αρχική πράξη φόρου επικυρώθηκε.