Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής, που υποβλήθηκε από φορολογικό κάτοικο Γερμανίας, κατά πράξης εκτιμώμενου προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2019, με συνολικό ποσό πληρωμής 1.293,60€. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι η σύνταξη που έλαβε €5.879,98 έπρεπε να φορολογηθεί μόνο στη Γερμανία, σύμφωνα με τη Σύμβαση Αποφυγής Διπλής Φορολογίας Ελλάδας-Γερμανίας. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή ως αβάσιμη, διότι ο προσφεύγων δεν προσκόμισε τα απαραίτητα δικαιολογητικά, όπως η Αίτηση για την Εφαρμογή της Σύμβασης με πιστοποιητικό φορολογικής κατοικίας υπογεγραμμένο από την αρμόδια γερμανική φορολογική αρχή, ούτε έγγραφα που να αποδεικνύουν ότι το εισόδημα δηλώθηκε ή γνωστοποιήθηκε στη Γερμανία. Συνεπώς, η οριστική φορολογική υποχρέωση διατηρείται.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά της αρνητικής απάντησης του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Βόλου σχετικά με τη φορολόγηση συντάξεων αλλοδαπής προέλευσης (Γερμανίας) για το φορολογικό έτος 2018. Η Δ.Ο.Υ. είχε εκδώσει πράξη διοικητικού προσδιορισμού φόρου, περιλαμβάνοντας συντάξεις συνολικού ποσού 10.199,28€ που προέκυψαν από διασταυρώσεις φορολογικών στοιχείων. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι οι συντάξεις γήρατος και χηρείας που λάμβανε από τον γερμανικό κρατικό ασφαλιστικό φορέα, ο οποίος είναι οργανισμός δημοσίου δικαίου, έπρεπε να φορολογούνται μόνο στη Γερμανία βάσει της Σύμβασης Αποφυγής Διπλής Φορολογίας Ελλάδας-Γερμανίας. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή ως αναπόδεικτη, καθώς τα προσκομιζόμενα γερμανικά πιστοποιητικά συντάξεων, αν και μεταφρασμένα, δεν ήταν επικυρωμένα κατά τα διεθνή νόμιμα (έλλειψη σφραγίδας Χάγης/Apostille), καθιστώντας τα μη δεκτικά εκτίμησης.

Καταδικαστική απόφαση αλλοδαπού δικαστηρίου – Κώλυμα διορισμού στο Δημόσιο.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
Η καταδίκη σε ένα από τα περιοριστικά στο άρθρο 8 παρ.1 περ.α’ του Υπαλληλικού Κώδικα (κυρωτικός Ν.3528/2007) αναφερόμενα εγκλήματα από γερμανικό ποινικό δικαστήριο, αποτελεί κώλυμα διορισμού στο Δημόσιο.

Η απόφαση 354/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023 (ύψους 2.981,19€) της Δ.Ο.Υ. Νέων Μουδανιών. Η προσφεύγουσα ζητούσε την αναγνώριση και αφαίρεση φόρου 1.311,84€ που κατέβαλε στο Βέλγιο για σύνταξη, επικαλούμενη τη Σύμβαση Αποφυγής Διπλής Φορολογίας (ΣΑΔΦ) Ελλάδος-Βελγίου. Η Δ.Ο.Υ. είχε μηδενίσει το ποσό του φόρου αλλοδαπής (κωδικός 651), καθώς έκρινε ότι η Ελλάδα είχε αποκλειστικό δικαίωμα φορολόγησης βάσει των διατάξεων της ΣΑΔΦ. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι, αν και προσκομίστηκε εκκαθαριστικό σύνταξης με επισημείωση της Χάγης, η προσφεύγουσα δεν προσκόμισε τα απαραίτητα δικαιολογητικά που να αποδεικνύουν τον τομέα (δημόσιο ή ιδιωτικό) εργασίας, προκειμένου να κριθεί η υπαγωγή των συντάξεων στο άρθρο 18 ή 19 της ΣΑΔΦ και κατά συνέπεια το δικαίωμα πίστωσης φόρου. Ως εκ τούτου, ο ισχυρισμός απορρίφθηκε ως αναπόδεικτος.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ιδιώτη επιχειρηματία (ξυλουργικές εργασίες) κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τις περιόδους 2018 και 2019. Η φορολογική αρχή καταλόγισε φόρο εισοδήματος, καθώς ο προσφεύγων δεν συμπεριέλαβε στο παγκόσμιο εισόδημά του ποσό 6.650€ από επιχειρηματική δραστηριότητα στη Γερμανία. Παράλληλα, καταλογίστηκε ΦΠΑ 24% σε ενδοκοινοτικές παραδόσεις συνολικής αξίας 139.554,75€, διότι τα προσκομισθέντα φορτωτικά έγγραφα (CMR) και τα παραστατικά πληρωμών κρίθηκαν ελλιπή ή ανακριβή, με αποτέλεσμα οι συναλλαγές να θεωρηθούν εγχώριες πωλήσεις. Η ΔΕΔ απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος, περιλαμβανομένων των ενστάσεων περί διπλής φορολόγησης και αντισυνταγματικότητας της ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης.

Η απόφαση 842/13.05.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή φορολογούμενου κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023, η οποία κατέληξε σε χρεωστικό ποσό 15.628,14€. Ο προσφεύγων, φορολογικός κάτοικος Ελλάδας, ζητούσε την πίστωση φόρου αλλοδαπής ύψους 9.199,58€, ο οποίος παρακρατήθηκε στη Γερμανία για εισόδημα από μισθωτή εργασία. Η φορολογική αρχή απέρριψε την αξίωση επειδή τα προσκομισθέντα δικαιολογητικά, παρότι μεταφρασμένα και θεωρημένα με σφραγίδα apostille (βεβαίωση από τον Γερμανό εργοδότη), δεν επαρκούσαν για την απόδειξη της καταβολής του φόρου. Η Δ.Ε.Δ. έκρινε ότι δεν προσκομίστηκε η απαραίτητη βεβαίωση από την αρμόδια φορολογική αρχή της Γερμανίας, σύμφωνα με την ΠΟΛ. 1026/2014, και απέρριψε τους ισχυρισμούς ως αναπόδεικτους.

Η απόφαση αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογούμενου κατά της Πράξης Εκτιμώμενου Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος 2019, η οποία εκδόθηκε λόγω μη υποβολής δήλωσης και συμπεριέλαβε εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες ύψους 177.177,14 € που απέκτησε από την Γερμανία. Ο προσφεύγων, ιρλανδικής υπηκοότητας, ισχυρίστηκε ότι ήταν φορολογικός κάτοικος Γεωργίας για το έτος 2019, όπου διέμενε πάνω από 183 ημέρες και είχε το κέντρο των ζωτικών του συμφερόντων (οικογενειακή εστία, εργασία). Προς επίρρωση των ισχυρισμών του προσκόμισε μεταξύ άλλων πιστοποιητικό φορολογικής κατοικίας Γεωργίας, στοιχεία εργασίας στην αλλοδαπή και προηγούμενες αποφάσεις της ΔΕΔ που τον αναγνώριζαν ως κάτοικο εξωτερικού. Η ΔΕΔ δέχθηκε ότι ο προσφεύγων ήταν φορολογικός κάτοικος Γεωργίας και συνεπώς φορολογείται στην Ελλάδα μόνο για εισόδημα ελληνικής πηγής (τόκοι), οδηγώντας στην αποδοχή της προσφυγής και την τροποποίηση της πράξης.

Η Απόφαση 1100/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατοίκου Ελλάδος κατά της αρνητικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. Δράμας. Η προσφεύγουσα αμφισβήτησε τη φορολόγηση εφάπαξ ποσού 94.729,00€ που έλαβε από γερμανικό ιδιωτικό συνταξιοδοτικό φορέα ως προεξόφληση μελλοντικών συντάξεων (φορολογικό έτος 2018). Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας ότι το ποσό δεν αποτελεί σύνταξη λόγω έλλειψης περιοδικότητας ή ότι θα έπρεπε να φορολογηθεί με τον ειδικό συντελεστή ομαδικών ασφαλιστηρίων (άρθρο 15 παρ. 4). Αντιθέτως, έκρινε ότι το ποσό συνιστά κεφαλαιοποίηση σύνταξης και όχι εφάπαξ αποζημίωση διακοπής εργασίας, και ως εκ τούτου, φορολογείται στην Ελλάδα με την κλίμακα του άρθρου 15 παρ. 1 του ν. 4172/2013, καθώς το δικαίωμα φορολόγησης ανήκει στην Ελλάδα βάσει της Σ.Α.Δ.Φ. Ελλάδας-Γερμανίας.

Η απόφαση 1039/03-06-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) απέρριψε την ενδικοφανή προσφυγή που στρεφόταν κατά της απορριπτικής απάντησης της Δ.Ο.Υ. σε αίτημα τροποποίησης πράξεων διοικητικού προσδιορισμού φόρου ΕΝ.Φ.Ι.Α. για τα έτη 2014-2018 του θανόντος πατέρα της προσφεύγουσας. Η προσφεύγουσα υποστήριξε ότι υπήρχε πρόδηλη έλλειψη φορολογικής υποχρέωσης, καθώς συγκεκριμένα ακίνητα είχαν μεταβιβαστεί το 2005, και ότι είχε επέλθει παραγραφή του δικαιώματος είσπραξης του Δημοσίου. Η Δ.Ε.Δ. έκρινε τους ισχυρισμούς περί πρόδηλης έλλειψης φορολογικής υποχρέωσης ως αβάσιμους και αναπόδεικτους, καθώς δεν προέκυψε πέραν πάσης αμφιβολίας η ταυτότητα των ακινήτων. Επιπλέον, απέρριψε ως απαράδεκτο τον ισχυρισμό περί παραγραφής του χρέους προς το δημόσιο, διότι αυτός πρέπει να προβάλλεται αποκλειστικά μέσω ανακοπής σύμφωνα με το άρθρο 65§2 του ν. 4978/2022.

Η απόφαση 1042/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή φορολογουμένης κατά πράξης προσδιορισμού φόρου εισοδήματος ύψους 1.919,54 € για το φορολογικό έτος 2023, ο οποίος βασίστηκε στο ελάχιστο τεκμαρτό εισόδημα επιχειρηματικής δραστηριότητας σύμφωνα με τα άρθρα 28Α-28Γ του Ν. 4172/2013. Η προσφεύγουσα ζήτησε την ακύρωση, επικαλούμενη αντικειμενικούς λόγους αδυναμίας άσκησης δραστηριότητας λόγω εγκυμοσύνης και τοκετού (3/6/2023). Η ΔΕΔ έκρινε ότι η φορολογούμενη δεν προσκόμισε τα προβλεπόμενα δικαιολογητικά για την εγκυμοσύνη (βεβαίωση από ΗΓΙΚΑ ή δημόσιο νοσοκομείο) και επιπλέον εξέδωσε τρία τιμολόγια παροχής υπηρεσιών μετά την ημερομηνία τοκετού (26/06/2023, 25/09/2023, 02/11/2023), γεγονός που καταρρίπτει τον ισχυρισμό της περί αντικειμενικής αδυναμίας. Συνεπώς, η Φορολογική Διοίκηση ενήργησε ορθά και νόμιμα, διατηρώντας την αρχική υποχρέωση.