Η απόφαση 172/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ανώνυμης εταιρίας κατά της απόφασης της Δ.Ο.Υ. η οποία απέρριψε την επιφύλαξή της σε τροποποιητική δήλωση τελών εκμετάλλευσης ρυμουλκού πλοίου («..........») για το φορολογικό έτος 2020. Η εταιρία διεκδικούσε απαλλαγή από τέλη ύψους 6.000,00 ΕΥΡΩ, ισχυριζόμενη ότι το πλοίο βρισκόταν σε καθεστώς ολικής αργίας. Η Δ.Ε.Δ. έκρινε ότι η προσφεύγουσα δεν τήρησε τις προϋποθέσεις του άρθρου 4 της Α.1201/2020, καθώς δεν υπέβαλε εγκαίρως την αίτηση αργίας και τα δικαιολογητικά (όπως βεβαίωση Λιμεναρχείου) πριν την αρχική εμπρόθεσμη δήλωση. Επιπλέον, τα προσκομισθέντα αποσπάσματα ημερολογίου πλοίου κρίθηκαν αχρηστα. Συνεπώς, η φορολογική αρχή νομίμως απέρριψε την επιφύλαξη, επικυρώνοντας την υποχρέωση καταβολής του τέλους.

Η απόφαση 173 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ανώνυμης εταιρείας κατά της απόφασης της Δ.Ο.Υ. που απέρριψε τη ρητή επιφύλαξή της για την καταβολή τελών εκμετάλλευσης ρυμουλκού πλοίου («..........») για το φορολογικό έτος 2021. Η προσφεύγουσα ζητούσε να αναγνωριστεί η θέση του πλοίου σε καθεστώς ολικής αργίας, πράγμα που θα οδηγούσε σε μηδενική δήλωση τέλους (ύψους 6.000,00 ΕΥΡΩ). Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι η εταιρεία δεν τήρησε τις προϋποθέσεις του άρθρου 4 της Α.1201/2020, καθώς η αίτηση για αναγνώριση αργίας και τα σχετικά δικαιολογητικά υποβλήθηκαν εκπροθέσμως και δεν αποδείκνυαν την αργία σύμφωνα με τον νόμο.

Αυτόματη λήξη άδειας ρυμουλκού λιμένα σε περίπτωση λήξης της ισχύος του Πρωτοκόλλου Γενικής Επιθεώρησης.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Η άδεια ρυμουλκού λιμένα δεν παύει αυτομάτως να ισχύει, σε περίπτωση λήξης της ισχύος του Πρωτοκόλλου Γενικής Επιθεώρησης του ρυμουλκού πλοίου, αλλά εξακολουθεί να ισχύει μέχρις ότου ανακληθεί από την εκδούσα την πράξη Λιμενική Αρχή είτε για λόγους δημοσίου συμφέροντος είτε για λόγους μη συνδρομής των προϋποθέσεων, βάσει των οποίων αυτή εκδόθηκε.

Η απόφαση 361/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ιδιοκτήτη ιδιωτικού σκάφους αναψυχής. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση δύο πράξεων διοικητικού προσδιορισμού φόρου πλοίων Δεύτερης Κατηγορίας (Ν.27/1975) για τις φορολογικές περιόδους 2021 και 2022, συνολικού ύψους 400€ (200€ ανά έτος). Ο βασικός ισχυρισμός του ήταν ότι το σκάφος βρισκόταν σε καθεστώς πλήρους αποδεδειγμένης αργίας. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε την προσφυγή, επικυρώνοντας τις πράξεις της Δ.Ο.Υ., καθώς έκρινε ότι, βάσει των διατάξεων του Ν.27/1975, η πρόβλεψη για μείωση φόρου λόγω αργίας εφαρμόζεται μόνο σε πλοία που ασκούν ναυτιλιακή επιχείρηση και έχουν επαγγελματικό χαρακτήρα, εξαιρώντας ρητά τα ιδιωτικά πλοία αναψυχής.

Η απόφαση 851/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξεων της Δ.Ο.Υ. Κατερίνης. Η αρχική πράξη του 2021 αφορούσε την επιβολή φόρου/προστίμου με βάση προσαύξηση περιουσίας 120.204,80€, που διαπιστώθηκε μέσω της τεχνικής Ανάλυσης Ρευστότητας. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τον κύριο ισχυρισμό του προσφεύγοντα ότι οι πιστώσεις αφορούσαν την επιχείρηση της αδερφής του. Ωστόσο, δέχτηκε τον ισχυρισμό περί εσφαλμένου υπολογισμού εσωτερικής μεταφοράς 6.000€ μεταξύ τραπεζικών του λογαριασμών ως δαπάνη. Συνεπώς, η μη δηλωθείσα φορολογητέα ύλη μειώθηκε στα 114.204,80€ και η πράξη διορθωτικού προσδιορισμού φόρου του 2021 τροποποιήθηκε. Το πρόστιμο των 100,00€ για μη παροχή στοιχείων επικυρώθηκε.

Η απόφαση 1152/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ενός εταίρου ομόρρυθμης εταιρείας κατά ατομικής ειδοποίησης χρεών του Κ.Ε.Β.ΕΙΣ. Θεσσαλονίκης, συνολικού ύψους 197.872,64 €. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση της πράξης, υποστηρίζοντας ότι δεν ήταν ο ορθός παραλήπτης και ότι οι οφειλές του 2015 είχαν παραγραφεί. Ωστόσο, η Δ.Ε.Δ. διαπίστωσε ότι η ειδοποίηση χρεών απευθυνόταν στον συνέταιρο του προσφεύγοντος και ότι, κατά δήλωση του Κ.Ε.Β.ΕΙΣ., κοινοποιήθηκε στον προσφεύγοντα εκ παραδρομής. Συνεπώς, η Δ.Ε.Δ. απέρριψε την ενδικοφανή προσφυγή ως απαράδεκτη λόγω έλλειψης ενεργητικής νομιμοποίησης του προσφεύγοντα, σύμφωνα με το άρθρο 72 του Κ.Φ.Δ. και το άρθρο 64 παρ. 1 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.

Δήλωση περιορισμού ευθύνης πλοιοκτήτη - Βάρος του πλοίου ή μη – Μεταβίβαση του πλοίου σε αλλοδαπούς και διαγραφή του από το ελληνικό νηολόγιο, λόγω απώλειας της εθνικότητας – Προϋπόθεση ή μη, η εξάλειψη ή διαγραφή της δήλωσης από το νηολόγιο.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Η δήλωση περιορισμού ευθύνης πλοιοκτήτη, με τη σύσταση κεφαλαίου, κατόπιν καταθέσεως του προσδιορισθέντος υπό του Δημοσίου ποσού, δεν συνιστά βάρος ή δέσμευση κατά του πλοίου, το οποίο μπορεί ελεύθερα να μεταβιβασθεί σε άλλο πρόσωπο.

Η απόφαση 1260/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής εταιρίας κατά της πράξης επιβολής προστίμου ύψους 500,00€, δυνάμει του άρθρου 53 παρ. 2 του Ν. 5104/2024. Το πρόστιμο επιβλήθηκε λόγω εκπρόθεσμης υποβολής, την 03.10.2024, δήλωσης φόρου συγκέντρωσης κεφαλαίων (ΦΣΚ), μετά από αύξηση εταιρικού κεφαλαίου στις 17-09-2024. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι είχε υποβάλει αίτημα εντός προθεσμίας (23-09-2024) μέσω της πλατφόρμας αιτημάτων, αλλά λόγω οδηγιών της Δ.Ο.Υ. για εκ νέου ηλεκτρονική υποβολή, η τελική δήλωση καθυστέρησε. Η Δ.Ε.Δ. έκρινε ότι η νόμιμη προθεσμία των 15 ημερών, υπολογιζόμενη από τη σύνταξη του ιδιωτικού συμφωνητικού στις 17-09-2024, έληγε στις 02-10-2024, επομένως η δήλωση ήταν εκπρόθεσμη. Ως εκ τούτου, απέρριψε τον ισχυρισμό και επικύρωσε το πρόστιμο, καθώς η παράβαση τελέστηκε αντικειμενικά.

Η απόφαση 335/2025, εκδόθηκε από τη Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών και αφορά την εξέταση ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης επιβολής προστίμου ύψους 100,00€, που επιβλήθηκε για ανακριβή δήλωση Φ.Π.Α. (1ο τρίμηνο 2024) βάσει του άρθρου 53 του Ν.5104/2024. Ο προσφεύγων ζήτησε την ακύρωση, ισχυριζόμενος ότι δεν προέκυψε φόρος προς καταβολή. Ωστόσο, η Δ.Ε.Δ. διαπίστωσε ότι η πράξη κοινοποιήθηκε ψηφιακά στον προσφεύγοντα την 01/07/2024, με την καταληκτική ημερομηνία υποβολής της ενδικοφανούς προσφυγής να είναι η 31/07/2024. Δεδομένου ότι η προσφυγή κατατέθηκε στις 05/11/2024, κρίθηκε εκπρόθεσμη. Ως εκ τούτου, η Δ.Ε.Δ. απέρριψε την ενδικοφανή προσφυγή ως απαράδεκτη λόγω εκπρόθεσμης άσκησης.

Συμμετοχή πλοιοκτήτριας εταιρείας σε μειοδοτικό διαγωνισμό για σύναψη σύμβασης δημόσιας υπηρεσίας σε δρομολογιακή γραμμή.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Η υπεύθυνη δήλωση του συμμετέχοντος στο διαγωνισμό για αντικατάσταση του πλοίου με άλλο μειωμένων προσόντων αξιολογείται από την αναθέτουσα αρχή στο πλαίσιο της βαθμολογίας των προσόντων του πλοίου.