Η απόφαση 172/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ανώνυμης εταιρίας κατά της απόφασης της Δ.Ο.Υ. η οποία απέρριψε την επιφύλαξή της σε τροποποιητική δήλωση τελών εκμετάλλευσης ρυμουλκού πλοίου («..........») για το φορολογικό έτος 2020. Η εταιρία διεκδικούσε απαλλαγή από τέλη ύψους 6.000,00 ΕΥΡΩ, ισχυριζόμενη ότι το πλοίο βρισκόταν σε καθεστώς ολικής αργίας. Η Δ.Ε.Δ. έκρινε ότι η προσφεύγουσα δεν τήρησε τις προϋποθέσεις του άρθρου 4 της Α.1201/2020, καθώς δεν υπέβαλε εγκαίρως την αίτηση αργίας και τα δικαιολογητικά (όπως βεβαίωση Λιμεναρχείου) πριν την αρχική εμπρόθεσμη δήλωση. Επιπλέον, τα προσκομισθέντα αποσπάσματα ημερολογίου πλοίου κρίθηκαν αχρηστα. Συνεπώς, η φορολογική αρχή νομίμως απέρριψε την επιφύλαξη, επικυρώνοντας την υποχρέωση καταβολής του τέλους.

Η απόφαση (Αριθμός 171/2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ανώνυμης εταιρίας κατά της απόφασης της Δ.Ο.Υ. που απέρριψε την επιφύλαξή της. Η επιφύλαξη αφορούσε την τροποποιητική δήλωση καταβολής τέλους εκμετάλλευσης ρυμουλκού πλοίου («..........») για το φορολογικό έτος 2022 (άρθρο 57 Ν. 4646/2019). Η εταιρεία υποστήριζε ότι το πλοίο βρισκόταν σε καθεστώς αργίας και δεν όφειλε το τέλος των 6.000 ΕΥΡΩ. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι η εταιρεία δεν τήρησε τις προϋποθέσεις που ορίζονται στην Α.1201/2020 για την αναγνώριση αργίας (έγκριση πριν την εμπρόθεσμη δήλωση και προσκόμιση σχετικών δικαιολογητικών που να λαμβάνουν υπόψη το ημερολόγιο του πλοίου), και απέρριψε τους ισχυρισμούς περί ακυρότητας της διοικητικής απόφασης και περί παραβίασης της αρχής της χρηστής διοίκησης.

Αυτόματη λήξη άδειας ρυμουλκού λιμένα σε περίπτωση λήξης της ισχύος του Πρωτοκόλλου Γενικής Επιθεώρησης.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Η άδεια ρυμουλκού λιμένα δεν παύει αυτομάτως να ισχύει, σε περίπτωση λήξης της ισχύος του Πρωτοκόλλου Γενικής Επιθεώρησης του ρυμουλκού πλοίου, αλλά εξακολουθεί να ισχύει μέχρις ότου ανακληθεί από την εκδούσα την πράξη Λιμενική Αρχή είτε για λόγους δημοσίου συμφέροντος είτε για λόγους μη συνδρομής των προϋποθέσεων, βάσει των οποίων αυτή εκδόθηκε.

Η απόφαση 866/15-05-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής από μονοπρόσωπη ΙΚΕ κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος και ΦΠΑ για την περίοδο 27/10/2022 - 31/12/2022. Η ΔΕΔ επικύρωσε τις περισσότερες λογιστικές διαφορές, συμπεριλαμβανομένων μη εκπιπτόμενων δαπανών ύψους 151.687,17 ΕΥΡΩ για αγορές άνω των 500 ΕΥΡΩ που εξοφλήθηκαν με μετρητά, το σύνολο της αμοιβής του διαχειριστή (15.000,00 ΕΥΡΩ) λόγω μερικής καταβολής με μετρητά, και την προσθήκη αποθεμάτων λήξης (49.758,98 ΕΥΡΩ) στις εκροές ως μη εκδοθέντα παραστατικά λόγω έλλειψης αποθηκευτικών χώρων. Ωστόσο, η ΔΕΔ απέρριψε τη διαπίστωση του ελέγχου ότι το πιστωτικό υπόλοιπο ταμείου ύψους 2.007,06 ΕΥΡΩ συνιστούσε μη έκδοση φορολογικών παραστατικών. Κατά συνέπεια, τροποποιήθηκε η φορολογική υποχρέωση της εταιρείας, οδηγώντας σε μείωση του καταλογιζόμενου φόρου.

Η απόφαση 799/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της υπό εκκαθάριση ετερόρρυθμης εταιρίας «............» και επικυρώνει έξι πράξεις προσδιορισμού φόρου και επιβολής προστίμων για τις διαχειριστικές περιόδους 2012 και 2013. Οι πράξεις αφορούσαν τη λήψη εικονικών φορολογικών στοιχείων συνολικής καθαρής αξίας 245.545,00 ΕΥΡΩ για το 2012 και 740.322,00 ΕΥΡΩ για το 2013, με αποτέλεσμα την καταλόγιση φόρων εισοδήματος, Φ.Π.Α. και προστίμων συνολικού ύψους 1.033.243,99 ΕΥΡΩ. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό περί παραγραφής, κρίνοντας ότι τα πληροφοριακά δελτία του 2023 αποτελούσαν συμπληρωματικά στοιχεία που δικαιολογούσαν την επέκταση της παραγραφής στη δεκαετία λόγω φοροδιαφυγής (άρθρο 66 ν. 4174/2013). Επίσης, επικυρώθηκε η κρίση για την εικονικότητα των συναλλαγών, δεδομένου ότι οι εκδότριες εταιρείες κρίθηκαν συναλλακτικώς ανύπαρκτες.

Η απόφαση 330/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά Πράξης Επιβολής Προστίμου ύψους 100,00 ΕΥΡΩ, βάσει του άρθρου 53 του Ν. 5104/2024. Το πρόστιμο επιβλήθηκε στον προσφεύγοντα διότι υπέβαλε εκπρόθεσμα (στις 02/04/2024 αντί για 01/04/2024) τη δήλωση για το Τέλος Ανθεκτικότητας στην Κλιματική Κρίση για τον Φεβρουάριο του 2024. Ο προσφεύγων ζήτησε την ακύρωση του προστίμου, υποστηρίζοντας ότι η καθυστέρηση ήταν μικρή και το προς απόδοση τέλος (5,50 ΕΥΡΩ) ήταν μηδαμινής αξίας και δυσανάλογο του επιβληθέντος προστίμου. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, επισημαίνοντας ότι οι εφαρμοστέες φορολογικές διατάξεις επιβάλλουν δέσμια αρμοδιότητα στη διοίκηση για την επιβολή του προστίμου λόγω εκπρόθεσμης υποβολής, επικυρώνοντας έτσι το πρόστιμο των 100,00 ΕΥΡΩ.

Η παρούσα απόφαση (146/2025) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ανώνυμης εταιρίας κατά πράξεων άμεσου προσδιορισμού Τέλους Εκμετάλλευσης Ρυμουλκών Πλοίων (Άρθρο 57 του Ν.4646/2019) για τις χρονικές περιόδους 01/01/2020 έως 03/03/2022, συνολικού ύψους 13.019,18 ΕΥΡΩ. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι δεν όφειλε το τέλος, καθώς το ρυμουλκό "................." είχε παραχωρηθεί στο ................. τον Σεπτέμβριο του 2012 και είχε ενταχθεί στην επιχειρησιακή του δύναμη. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι η φορολογική αρχή ορθώς προέβη στις πράξεις, καθώς, σύμφωνα με τη νομοθεσία και νομολογία, η κυριότητα του πλοίου και η παύση της φορολογικής υποχρέωσης μετατίθενται μόνο με τη διαγραφή του πλοίου από το νηολόγιο. Δεδομένου ότι η διαγραφή συντελέστηκε μόλις στις 03/03/2022, η φορολογική υποχρέωση της εταιρίας για τις επίμαχες περιόδους κρίθηκε οριστική.

Η απόφαση 1334 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού ΕΝ.Φ.Ι.Α. έτους 2025, ύψους 88,97€. Ο προσφεύγων ζήτησε την τροποποίηση της πράξης, ισχυριζόμενος ότι δικαιούται πλήρη απαλλαγή (100%) βάσει του άρθρου 7 του ν.4223/2013, επικαλούμενος ποσοστό αναπηρίας 86%. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, καθώς διαπίστωσε ότι ο φορολογούμενος δεν τήρησε την ειδική διοικητική διαδικασία που προβλέπεται από την απόφαση Α.1272/2019 της ΑΑΔΕ, η οποία απαιτεί υποβολή αίτησης στον αρμόδιο Προϊστάμενο Δ.Ο.Υ. για τη χορήγηση απαλλαγών από τον ΕΝ.Φ.Ι.Α. λόγω αναπηρίας. Ως εκ τούτου, η προσφυγή απορρίφθηκε για διαδικαστικούς λόγους.

Η απόφαση 1169/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ως απαράδεκτης. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε την οφειλή του για τα Τέλη Κυκλοφορίας του έτους 2025, ύψους 547,60 ΕΥΡΩ (ποσό εκπρόθεσμης πληρωμής). Ισχυρίστηκε εσφαλμένη χρέωση, αναφέροντας ότι τα τέλη δεν είχαν αναρτηθεί εγκαίρως, το σύστημα εμφάνιζε μήνυμα σφάλματος και τελικά του επιβλήθηκαν διπλάσια τέλη κυκλοφορίας και υπερβολική χρέωση. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, καθώς, βάσει του άρθρου 72 του Ν. 5104/2024, τα Τέλη Κυκλοφορίας δεν υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας. Κατά συνέπεια, οι σχετικές πράξεις προσβάλλονται απευθείας στα τακτικά διοικητικά δικαστήρια, καθιστώντας τη ΔΕΔ αναρμόδια για την εξέταση της προσφυγής.

Η Απόφαση 277 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας ατομικής επιχείρησης κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φ.Π.Α. (Φόρου Προστιθέμενης Αξίας) και Πράξης Επιβολής Προστίμου για τη φορολογική περίοδο 01/01/2018 – 31/12/2018. Ο έλεγχος διαπίστωσε ότι ο προσφεύγων έλαβε 20 εικονικά φορολογικά στοιχεία, συνολικής καθαρής αξίας 7.934,50 ΕΥΡΩ, για ανύπαρκτες συναλλαγές. Η ΔΕΔ επικυρώνει τον καταλογισμό φόρου 1.904,27 ΕΥΡΩ πλέον προστίμου 952,13 ΕΥΡΩ (συνολικά 2.856,40 ΕΥΡΩ), καθώς τεκμηριώνεται ότι οι εκδότριες επιχειρήσεις ήταν συναλλακτικά ανύπαρκτες (δεν διέθεταν έδρα, προσωπικό ή τραπεζικούς λογαριασμούς). Απορρίφθηκαν όλοι οι ισχυρισμοί του προσφεύγοντος, συμπεριλαμβανομένων εκείνων περί έλλειψης αιτιολογίας, μη καλής πίστης και παραβίασης του δικαιώματος προηγούμενης ακρόασης.