Η απόφαση 681/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή του προσφεύγοντος κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φ.Π.Α./Επιβολής Προστίμου (φορολογική περίοδος 01/01/2018-31/12/2018). Ο προσφεύγων αναφερόταν στην πράξη ως αλληλεγγύως υπεύθυνο πρόσωπο, υπό την ιδιότητα του κληρονόμου του θανόντος διαχειριστή λυθείσας ετερόρρυθμης εταιρείας («………………»). Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι αγνοούσε πλήρως την επαγωγή της κληρονομίας λόγω διαδοχικών αποποιήσεων και προχώρησε σε αποποίηση μόλις έλαβε γνώση (5.9.2024), εντός τετραμήνου (29.10.2024). Η απόφαση έκρινε τον ισχυρισμό του νόμω βάσιμο με βάση τη νομολογία του Αρείου Πάγου και την εγκύκλιο Ε.2059/2024 της ΑΑΔΕ, σύμφωνα με την οποία απαιτείται θετική γνώση της επαγωγής και του λόγου της για την έναρξη της προθεσμίας αποποίησης. Η ΔΕΔ δέχτηκε εν μέρει την προσφυγή και τροποποίησε την πράξη, απαλλάσσοντας τον προσφεύγοντα από την ιδιότητα του αλληλεγγύως υπεύθυνου προσώπου.

Η απόφαση 631/2025 αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής που υπέβαλε η φερόμενη κληρονόμος τρίτης τάξης κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, ΦΠΑ και προστίμων, φορολογικών ετών 2018, 2019 και 2024, που εκδόθηκαν από το 4ο ΕΛΚΕ ΑΤΤΙΚΗΣ σε βάρος λυθείσας ετερόρρυθμης εταιρείας. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι η επιβολή των χρεών είναι μη νόμιμη, καθώς προέβη σε εμπρόθεσμη αποποίηση της κληρονομίας, δηλώνοντας πλήρη άγνοια των διαδοχικών αποποιήσεων των προηγούμενων τάξεων. Η Φορολογική Διοίκηση δέχτηκε τον ισχυρισμό, κρίνοντας ότι δεν αποδείχθηκε θετική γνώση της επαγωγής της κληρονομίας πριν την κοινοποίηση της εντολής ελέγχου, και ως εκ τούτου τροποποίησε τις προσβαλλόμενες πράξεις.

Η απόφαση 680/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και επιβολής προστίμου φορολογικού έτους 2019 (€91.181,52) για λυθείσα ετερόρρυθμη εταιρεία. Ο προσφεύγων είχε καταλογιστεί ως αλληλεγγύως υπεύθυνος υπό την ιδιότητα του κληρονόμου του θανόντος διαχειριστή. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι τελούσε σε άγνοια των διαδοχικών αποποιήσεων κληρονόμων προηγούμενης τάξης και αποποιήθηκε εντός της τετράμηνης προθεσμίας από τη στιγμή που έλαβε γνώση της επαγωγής. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο φορολογικός έλεγχος δεν είχε θεμελιώσει τη θετική γνώση του προσφεύγοντος για τον λόγο της επαγωγής, ούτε την ανάμειξή του στην κληρονομιά, όπως απαιτείται από τον Αστικό Κώδικα και τη νομολογία (Ε.2059/2024 ΑΑΔΕ). Ως εκ τούτου, η πράξη τροποποιείται και ο προσφεύγων εξαιρείται από την αναγραφή του ως υπευθύνου.

Η απόφαση 678/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής του ενδιαφερομένου, ο οποίος φέρεται ως κληρονόμος του διαχειριστή λυθείσας ετερόρρυθμης επιχείρησης. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε τον καταλογισμό Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φ.Π.Α./Επιβολής Προστίμου, συνολικού ποσού 48.974,28€, ισχυριζόμενος έλλειψη θετικής γνώσης της επαγωγής της κληρονομιάς λόγω διαδοχικών αποποιήσεων των προηγούμενων τάξεων κληρονόμων. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκρινε ότι ο έλεγχος δεν θεμελίωσε τη θετική γνώση του προσφεύγοντος για την επαγωγή και τον λόγο της, με βάση τον Αστικό Κώδικα και τη νομολογία του Αρείου Πάγου (1534/2011) και την εγκύκλιο Ε.2059/2024 της ΑΑΔΕ, και συνεπώς δέχθηκε τον ισχυρισμό. Ως αποτέλεσμα, η πράξη διορθωτικού προσδιορισμού τροποποιείται και ο προσφεύγων δεν αναγράφεται ως αλληλεγγύως υπεύθυνο πρόσωπο.

Η απόφαση του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε από τη φερόμενη κληρονόμο του αποβιώσαντος διαχειριστή λυθείσας εταιρείας, κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος 2018 συνολικού ποσού 108.712,41 €. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι αποποιήθηκε νομίμως και εμπροθέσμως την κληρονομιά, καθώς έλαβε θετική γνώση της επαγωγής της (λόγω διαδοχικών αποποιήσεων προηγούμενων τάξεων) μόλις τον Σεπτέμβριο του 2024. Η ΔΕΔ, επικαλούμενη τη νομολογία του Αρείου Πάγου και την εγκύκλιο Ε.2059/2024, έκρινε ότι η φορολογική αρχή δεν θεμελίωσε τη θετική γνώση της προσφεύγουσας περί της επαγωγής πριν την αποποίηση. Κατά συνέπεια, η ΔΕΔ αποδέχτηκε τον ισχυρισμό, διατάσσοντας την αφαίρεση της προσφεύγουσας από τις προσβαλλόμενες πράξεις ως αλληλεγγύως υπεύθυνο πρόσωπο, ενώ επικύρωσε την πράξη προσδιορισμού φόρου κατά τα λοιπά.

Η απόφαση 660/13.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής ασκηθείσας από φερόμενο κληρονόμο του διαχειριστή λυθείσας ετερόρρυθμης εταιρείας (θάνατος: 23/04/2020), κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, ΦΠΑ και επιβολής προστίμων για τα έτη 2018, 2019 και 2024. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι δεν είχε θετική γνώση της επαγωγής της κληρονομίας (καθώς ανήκε στην τρίτη τάξη κληρονόμων λόγω διαδοχικών αποποιήσεων) παρά μόνο τον Σεπτέμβριο του 2023, οπότε και προέβη σε δήλωση αποποίησης τον ίδιο μήνα. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο έλεγχος δεν θεμελίωσε τη «θετική γνώση» του προσφεύγοντος για την επαγωγή της κληρονομιάς ούτε ανάμειξή του σε αυτήν. Κατά συνέπεια, οι προσβαλλόμενες πράξεις τροποποιούνται ώστε να διαγραφεί ο προσφεύγων ως αλληλεγγύως υπεύθυνο πρόσωπο υπό την ιδιότητα του κληρονόμου του διαχειριστή.

Η απόφαση 1044/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς ύψους 46.870,91€, που εκδόθηκε από την ΔΟΥ Πρέβεζας. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε την πράξη επικαλούμενος παραγραφή του δικαιώματος του Δημοσίου και ισχυριζόμενος ότι τα ακίνητα που προστέθηκαν στην κληρονομική του μερίδα (ως εξ αδιαθέτου κληρονόμος μετά την αποποίηση του πατέρα του) δεν ανήκαν στην κληρονομιαία περιουσία του παππού του, αλλά είχαν κτηθεί από τον πατέρα του με έκτακτη χρησικτησία. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό της παραγραφής εφαρμόζοντας τις δεκαετείς/δεκαπενταετείς προθεσμίες του Ν.2961/2001. Επίσης, απέρριψε τον ισχυρισμό περί κυριότητας, καθώς ο προσφεύγων δεν προσκόμισε πιστοποιητικό μεταγραφής της απόφασης χρησικτησίας, όπως απαιτεί ο Αστικός Κώδικας, και τα ακίνητα περιλαμβάνονταν στη δήλωση Ε9 του αποβιώσαντος. Συνεπώς, επικυρώθηκε η οριστική πράξη προσδιορισμού φόρου.

Η απόφαση αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής ενός φερόμενου κληρονόμου του θανόντος διαχειριστή λυθείσας ετερόρρυθμης επιχείρησης, κατά πέντε οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, ΦΠΑ και προστίμων για τα φορολογικά έτη 2018, 2019 και 2024. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι δεν είχε αποκτήσει την ιδιότητα του κληρονόμου λόγω της εμπρόθεσμης υποβολής δήλωσης αποποίησης, καθώς τελούσε σε άγνοια των διαδοχικών αποποιήσεων των προηγούμενων κληρονόμων. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) υιοθέτησε τον ισχυρισμό, τονίζοντας ότι η τετράμηνη προθεσμία αποποίησης αρχίζει μόνο από τη θετική γνώση του κληρονόμου τόσο του θανάτου όσο και του λόγου της επαγωγής. Καθώς ο έλεγχος δεν θεμελίωσε τη θετική γνώση του προσφεύγοντος, η ΔΕΔ αποφασίζει την τροποποίηση όλων των προσβαλλόμενων πράξεων, αφαιρώντας τον προσφεύγοντα από το σώμα αυτών ως αλληλεγγύως υπεύθυνο πρόσωπο.

Η απόφαση 657/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε από τη φερόμενη κληρονόμο του διαχειριστή λυθείσας ετερόρρυθμης εταιρείας, κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού ΦΠΑ. Η καταλογιζόμενη διαφορά φόρου για τη φορολογική περίοδο 2018 ανέρχεται σε €49.629,98. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι αγνοούσε πλήρως την επαγωγή της κληρονομίας, λόγω προγενέστερων αποποιήσεων, και προέβη σε εμπρόθεσμη αποποίηση μόλις έλαβε θετική γνώση. Η ΔΕΔ δέχτηκε ότι ο έλεγχος δεν θεμελίωσε τη «θετική γνώση» της κληρονομικής επαγωγής και συνεπώς ο καταλογισμός είναι μη νόμιμος, αποφασίζοντας την τροποποίηση της πράξης ώστε η προσφεύγουσα να μην αναγραφεί ως αλληλεγγύως υπεύθυνο πρόσωπο.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου δωρεάς για το φορολογικό έτος 2022, με συνολικό καταλογιζόμενο ποσό 60.000,00 ευρώ (40.000,00 ευρώ κύριος φόρος, 20.000,00 ευρώ πρόστιμο ανακρίβειας). Ο έλεγχος διαπίστωσε ότι μια σειρά διαδοχικών χρηματικών δωρεών, συνολικού ποσού 500.000,00 ευρώ, αποτελούσε τεχνητή διευθέτηση (κατ' άρθρο 39 Κ.Φ.Δ.) με σκοπό την αποφυγή φορολόγησης. Η αρχική μεταφορά έγινε από τέκνο στη μητέρα (Α' κατηγορία), ενώ σε διάστημα μικρότερο του ενός μήνα, η μητέρα μεταβίβασε τα χρήματα στον άλλο υιό (τον προσφεύγοντα) και στην εγγονή. Η Δ.Ε.Δ. έκρινε ότι ο αρχικός δωρητής προέβη σε δωρεά προς πρόσωπα της Β' Κατηγορίας (αδελφός και ανιψιά), απορρίπτοντας τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος περί νόμιμης αιτίας των δωρεών και μη εφαρμογής της αρχής της καταστρατήγησης.