Η απόφαση αφορά την απόρριψη της ενδικοφανούς προσφυγής μιας φορολογουμένης κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023, η οποία αφορούσε την επιβολή ελάχιστου τεκμαρτού εισοδήματος. Η προσφεύγουσα, εκμεταλλεύτρια σχολικού κυλικείου και οδηγός ταξί (δευτερεύουσα δραστηριότητα), αμφισβητούσε το ποσό. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών αποφάσισε ότι η αναλογική μείωση του τεκμαρτού εισοδήματος λόγω χρονικού περιορισμού στη μία δραστηριότητα (σχολικό κυλικείο) δεν εφαρμόζεται, καθώς ασκούσε παράλληλα και τη δραστηριότητα των υπηρεσιών ταξί χωρίς χρονικό περιορισμό. Επιπλέον, το δικαίωμα αμφισβήτησης του ελάχιστου ποσού (κωδ. 443) απωλέστηκε, επειδή δεν συμπλήρωσε το προβλεπόμενο ερωτηματολόγιο εντός της εξήντα (60) ημερών προθεσμίας. Ως εκ τούτου, επικυρώθηκε η οριστική φορολογική υποχρέωση ύψους 3.301,99€.

Η απόφαση 246/14.02.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023 της Δ.Ο.Υ. Κοζάνης, η οποία επέβαλε ελάχιστο καθαρό εισόδημα €50.000,00 από επιχειρηματική δραστηριότητα. Η προσφεύγουσα ζήτησε αναλογική μείωση του τεκμηρίου βάσει του άρθρου 28Α παρ. 7 του ΚΦΕ, ισχυριζόμενη ότι η δραστηριότητά της (εμπόριο πετρελαίου θέρμανσης) περιορίζεται χρονικά (15/10 έως 30/04) από το άρθρο 73 του Εθνικού Τελωνειακού Κώδικα. Η Διεύθυνση απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι το άρθρο 73  αφορά μόνο τους συντελεστές Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης και όχι περιορισμό της ίδιας της δραστηριότητας. Επιπλέον, η προσφεύγουσα δεν είχε ακολουθήσει τη νόμιμη διαδικασία της παρ. 4 του άρθρου 28Α για τη διενέργεια ελέγχου επί του τεκμαρτού εισοδήματος.

Η υπ' αριθ. 245/14.02.2025 απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023, η οποία προέκυψε βάσει του ελάχιστου καθαρού εισοδήματος από επιχειρηματική δραστηριότητα (€50.000,00) σύμφωνα με το άρθρο 28Α Κ.Φ.Δ. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι η δραστηριότητά της (πώληση πετρελαίου θέρμανσης) περιορίζεται χρονικά (15/10 έως 30/04) βάσει του άρθρου 73 του Εθνικού Τελωνειακού Κώδικα, ζητώντας αναλογική μείωση του τεκμηρίου (παρ. 7 άρθρου 28Α). Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι το άρθρο 73 ρυθμίζει μόνο τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης και όχι τον περιορισμό άσκησης της εμπορικής δραστηριότητας πετρελαίου θέρμανσης καθ' όλη τη διάρκεια του έτους. Επιπλέον, διαπιστώθηκε ότι η προσφεύγουσα είχε δηλώσει πληθώρα δραστηριοτήτων, και ο μόνος τρόπος αμφισβήτησης του τεκμηρίου (πέραν των αντικειμενικών λόγων) ήταν μέσω της διαδικασίας ελέγχου της παρ. 4 του άρθρου 28Α, την οποία δεν επέλεξε. Ως εκ τούτου, η τελική χρεωστική υποχρέωση των €12.716,72 κρίθηκε νόμιμη.

Η απόφαση (689/2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών της ΑΑΔΕ απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υπέβαλε η προσφεύγουσα (δικηγόρος) με ΑΦΜ .................., κατά της σιωπηρής απόρριψης της επιφύλαξης που είχε διατυπώσει επί της δήλωσης φορολογίας εισοδήματος του φορολογικού έτους 2023. Η προσφεύγουσα ζητούσε την ακύρωση της επιβολής του ελάχιστου (τεκμαρτού) εισοδήματος βάσει των άρθρων 28Α-28Δ του Ν. 4172/2013, επικαλούμενη μεταξύ άλλων την αντισυνταγματικότητα των διατάξεων και μη συμβατότητά τους με την ΕΣΔΑ. Η Αρχή απέρριψε τους ισχυρισμούς, τονίζοντας ότι οι λόγοι συνταγματικότητας και υπερνομοθετικής ισχύος εμπίπτουν στην αποκλειστική δικαιοδοσία των Δικαστηρίων και ότι η προσφεύγουσα δεν ακολούθησε την προβλεπόμενη διαδικασία για την αμφισβήτηση του τεκμαρτού εισοδήματος (μη συμπλήρωση του κωδικού 444 του εντύπου Ε1).

Η απόφαση (Αρ. 1203/01.07.2025) του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023, ύψους 2.212,10€, η οποία βασίστηκε στον προσδιορισμό ελάχιστου τεκμαρτού εισοδήματος από επιχειρηματική δραστηριότητα (14.534,52€). Ο προσφεύγων, φορολογικός κάτοικος αλλοδαπής, ισχυρίστηκε ότι το τεκμαρτό ποσό έπρεπε να μειωθεί λόγω εισοδημάτων από μισθωτή εργασία στο εξωτερικό, βάσει του άρθρου 28Β ΚΦΕ, ή λόγω ανωτέρας βίας. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο προσφεύγων δεν είχε υποχρέωση δήλωσης εισοδήματος μισθωτής εργασίας στην Ελλάδα και, επομένως, δεν μπορούσε να εφαρμοστεί η μείωση. Επιπλέον, απέρριψε τους ισχυρισμούς για ανωτέρα βία, καθώς ο προσφεύγων δεν είχε ακολουθήσει τη νόμιμη διαδικασία αμφισβήτησης του τεκμηρίου, είτε μέσω αίτησης για αντικειμενικούς λόγους (Άρθρο 28Α παρ. 3) είτε μέσω αιτήματος διενέργειας ελέγχου (Άρθρο 28Α παρ. 4), με τη συμπλήρωση του κωδικού 443.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023. Η προσφεύγουσα αμφισβήτησε το ποσό του ελάχιστου καθαρού εισοδήματος (€10.920,00) που της προσδιορίστηκε, υποστηρίζοντας ότι το τεκμήριο που θεσπίζουν τα άρθρα 28Α του Ν. 4172/2013 είναι αντίθετο στις συνταγματικές αρχές. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή, καθώς αφενός η αρμοδιότητα ελέγχου της συνταγματικότητας ανήκει αποκλειστικά στα Δικαστήρια, και αφετέρου η προσφεύγουσα δεν ακολούθησε τη νόμιμη διοικητική διαδικασία αμφισβήτησης του τεκμαρτού εισοδήματος (αποτυχία υποβολής αιτήματος ελέγχου μέσω του κωδικού 444 του εντύπου Ε1). Κατά συνέπεια, η πράξη προσδιορισμού φόρου επικυρώθηκε.

Η απόφαση 242 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023, ύψους 1.007,34€ (736,51€ κύριος φόρος και 270,83€ τέλος επιτηδεύματος), καθώς και κατά της σιωπηρής απόρριψης αίτησης αμφισβήτησης του τεκμαρτού ελάχιστου ετήσιου εισοδήματος (10.432,34€) βάσει του Άρθρου 28Α ΚΦΕ. Η προσφυγή κατά της πράξης προσδιορισμού φόρου κρίθηκε εκπρόθεσμη. Ο προσφεύγων επικαλέστηκε αντικειμενικούς λόγους για μείωση του τεκμηρίου λόγω της γέννησης της θυγατέρας του (23/10/2022), ζητώντας την εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 28Α παρ. 3 περ. δ. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό, καθώς η εν λόγω διάταξη αφορά την αδυναμία άσκησης δραστηριότητας λόγω εγκυμοσύνης ή κατά τους δώδεκα (12) μήνες μετά τον τοκετό, προϋποθέσεις που αφορούν τη σύζυγο, όχι τον ίδιο. Με βάση την αρχή της νομιμότητας, η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, διατηρώντας την οριστική φορολογική υποχρέωση.

Η Απόφαση 46 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας φορολογουμένης κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου για το φορολογικό έτος 2023, που εκδόθηκε από την Δ.Ο.Υ. Τρίπολης. Η προσφεύγουσα αμφισβήτησε την εφαρμογή του τεκμηρίου του ελάχιστου καθαρού εισοδήματος (άρθρα 28Α-28Δ Ν. 4172/2013), ισχυριζόμενη ότι έγινε λανθασμένος υπολογισμός του συνολικού χρόνου άσκησης επιχειρηματικής δραστηριότητος (19 έτη αντί 3,5 ετών). Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς, καθώς η προσφεύγουσα δεν ακολούθησε την προβλεπόμενη διαδικασία για την αμφισβήτηση του τεκμαρτού εισοδήματος (συμπλήρωση κωδικού 444 για τη διενέργεια ελέγχου). Τέλος, η ΔΕΔ έκρινε ότι ο έλεγχος των συνταγματικών και υπερνομοθετικών διατάξεων που επικαλέστηκε η προσφεύγουσα ανήκει στην αποκλειστική δικαιοδοσία των Δικαστηρίων.

Η απόφαση 34/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φορολογίας Εισοδήματος φορολογικού έτους 2023. Η πράξη επέβαλε φόρο ύψους 1.820,82 € βάσει του τεκμαρτού ελάχιστου καθαρού εισοδήματος ύψους 12.734,52 €, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 28Α-28Δ του ν.4172/2013 (τεκμήριο). Η προσφεύγουσα αμφισβήτησε το τεκμήριο επικαλούμενη αντίθεση σε συνταγματικές αρχές. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε την προσφυγή, καθώς η φορολογούμενη δεν ακολούθησε την προβλεπόμενη διαδικασία αμφισβήτησης (μη συμπλήρωση κωδικού 443 του εντύπου Ε1), και έκρινε ότι ο έλεγχος των συνταγματικών ισχυρισμών ανήκει στην αποκλειστική δικαιοδοσία των Δικαστηρίων.

Η Απόφαση 684/2025 αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε κατά της σιωπηρής απόρριψης επιφύλαξης, την οποία υπέβαλε η προσφεύγουσα επί της δήλωσης φορολογίας εισοδήματος 2023. Η επιφύλαξη αφορούσε την αμφισβήτηση του ελάχιστου (τεκμαρτού) εισοδήματος ύψους 14.534,52€, βάσει των άρθρων 28Α-28Δ του Ν. 4172/2013, ισχυριζόμενη αντισυνταγματικότητα των διατάξεων και πραγματικές ζημίες. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι η προσφεύγουσα δεν ακολούθησε τη νόμιμη διαδικασία αμφισβήτησης (π.χ., συμπλήρωση κωδικού 443 στο Ε1) και ότι οι ισχυρισμοί περί αντισυνταγματικότητας ξεπερνούν την αρμοδιότητα της Διοίκησης. Επιπλέον, τα ιατρικά δικαιολογητικά που προσκομίστηκαν δεν αφορούσαν το φορολογικό έτος 2023. Επομένως, η οριστική φορολογική υποχρέωση (προς πληρωμή) ύψους 3.163,25€ επικυρώνεται.