Η απόφαση 246/14.02.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023 της Δ.Ο.Υ. Κοζάνης, η οποία επέβαλε ελάχιστο καθαρό εισόδημα €50.000,00 από επιχειρηματική δραστηριότητα. Η προσφεύγουσα ζήτησε αναλογική μείωση του τεκμηρίου βάσει του άρθρου 28Α παρ. 7 του ΚΦΕ, ισχυριζόμενη ότι η δραστηριότητά της (εμπόριο πετρελαίου θέρμανσης) περιορίζεται χρονικά (15/10 έως 30/04) από το άρθρο 73 του Εθνικού Τελωνειακού Κώδικα. Η Διεύθυνση απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι το άρθρο 73  αφορά μόνο τους συντελεστές Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης και όχι περιορισμό της ίδιας της δραστηριότητας. Επιπλέον, η προσφεύγουσα δεν είχε ακολουθήσει τη νόμιμη διαδικασία της παρ. 4 του άρθρου 28Α για τη διενέργεια ελέγχου επί του τεκμαρτού εισοδήματος.

Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός δικηγόρου που στρέφεται κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023. Ο προσδιορισθείς φόρος, ύψους 2.035,31€, βασίστηκε στον τεκμαρτό προσδιορισμό ελάχιστου καθαρού εισοδήματος του άρθρου 28Α του Κ.Φ.Ε. (€14.534,52). Η ΔΕΔ απορρίπτει τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος περί αντισυνταγματικότητας του τεκμηρίου και μη ορθής σύγκρισης με τον κατώτατο μισθό, καθώς δεν ακολούθησε την προβλεπόμενη διοικητική διαδικασία αμφισβήτησης (δεν συμπληρώθηκε ο κωδικός 443). Επιπλέον, κρίνει ότι ο έλεγχος των συνταγματικών κανόνων ανήκει στην αποκλειστική δικαιοδοσία των Δικαστηρίων και όχι στα όργανα της Διοίκησης.

Η Απόφαση 46 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας φορολογουμένης κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου για το φορολογικό έτος 2023, που εκδόθηκε από την Δ.Ο.Υ. Τρίπολης. Η προσφεύγουσα αμφισβήτησε την εφαρμογή του τεκμηρίου του ελάχιστου καθαρού εισοδήματος (άρθρα 28Α-28Δ Ν. 4172/2013), ισχυριζόμενη ότι έγινε λανθασμένος υπολογισμός του συνολικού χρόνου άσκησης επιχειρηματικής δραστηριότητος (19 έτη αντί 3,5 ετών). Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς, καθώς η προσφεύγουσα δεν ακολούθησε την προβλεπόμενη διαδικασία για την αμφισβήτηση του τεκμαρτού εισοδήματος (συμπλήρωση κωδικού 444 για τη διενέργεια ελέγχου). Τέλος, η ΔΕΔ έκρινε ότι ο έλεγχος των συνταγματικών και υπερνομοθετικών διατάξεων που επικαλέστηκε η προσφεύγουσα ανήκει στην αποκλειστική δικαιοδοσία των Δικαστηρίων.

Η απόφαση 242 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023, ύψους 1.007,34€ (736,51€ κύριος φόρος και 270,83€ τέλος επιτηδεύματος), καθώς και κατά της σιωπηρής απόρριψης αίτησης αμφισβήτησης του τεκμαρτού ελάχιστου ετήσιου εισοδήματος (10.432,34€) βάσει του Άρθρου 28Α ΚΦΕ. Η προσφυγή κατά της πράξης προσδιορισμού φόρου κρίθηκε εκπρόθεσμη. Ο προσφεύγων επικαλέστηκε αντικειμενικούς λόγους για μείωση του τεκμηρίου λόγω της γέννησης της θυγατέρας του (23/10/2022), ζητώντας την εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 28Α παρ. 3 περ. δ. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό, καθώς η εν λόγω διάταξη αφορά την αδυναμία άσκησης δραστηριότητας λόγω εγκυμοσύνης ή κατά τους δώδεκα (12) μήνες μετά τον τοκετό, προϋποθέσεις που αφορούν τη σύζυγο, όχι τον ίδιο. Με βάση την αρχή της νομιμότητας, η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, διατηρώντας την οριστική φορολογική υποχρέωση.

Η απόφαση (Αρ. 1203/01.07.2025) του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023, ύψους 2.212,10€, η οποία βασίστηκε στον προσδιορισμό ελάχιστου τεκμαρτού εισοδήματος από επιχειρηματική δραστηριότητα (14.534,52€). Ο προσφεύγων, φορολογικός κάτοικος αλλοδαπής, ισχυρίστηκε ότι το τεκμαρτό ποσό έπρεπε να μειωθεί λόγω εισοδημάτων από μισθωτή εργασία στο εξωτερικό, βάσει του άρθρου 28Β ΚΦΕ, ή λόγω ανωτέρας βίας. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο προσφεύγων δεν είχε υποχρέωση δήλωσης εισοδήματος μισθωτής εργασίας στην Ελλάδα και, επομένως, δεν μπορούσε να εφαρμοστεί η μείωση. Επιπλέον, απέρριψε τους ισχυρισμούς για ανωτέρα βία, καθώς ο προσφεύγων δεν είχε ακολουθήσει τη νόμιμη διαδικασία αμφισβήτησης του τεκμηρίου, είτε μέσω αίτησης για αντικειμενικούς λόγους (Άρθρο 28Α παρ. 3) είτε μέσω αιτήματος διενέργειας ελέγχου (Άρθρο 28Α παρ. 4), με τη συμπλήρωση του κωδικού 443.

Η απόφαση 29/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023. Η προσφεύγουσα αμφισβήτησε τον καθορισμό ελάχιστου τεκμαρτού καθαρού εισοδήματος ύψους 13.656,22 € (Κωδ. 406). Η προσφεύγουσα ζήτησε τροποποίηση, υποστηρίζοντας ότι, καθώς λειτουργούσε σχολικό κυλικείο για 141 ημέρες, δικαιούτο αναλογική μείωση του τεκμηρίου βάσει του άρθρου 28Α παρ. 7 του ν. 4172/2013. Ωστόσο, η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό, καθώς διαπιστώθηκε ότι η προσφεύγουσα ασκούσε παράλληλα και άλλη επιχειρηματική δραστηριότητα (καφενείο) για την οποία δεν υφίστατο χρονικός περιορισμός στην άσκησή της. Συνεπώς, η αίτηση για αναλογική μείωση κρίθηκε αβάσιμη και η τελική φορολογική υποχρέωση (ποσό πληρωμής) παρέμεινε στα 3.227,45 €.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023, στην οποία καθορίστηκε ελάχιστο καθαρό εισόδημα 14.534,52€ για την προσφεύγουσα δικηγόρο. Οι προσφεύγοντες προέβαλαν ως λόγους ακύρωσης αντικειμενικούς λόγους (αδυναμία εργασίας για 2 μήνες λόγω κατάγματος και χειρουργείου) και συνταγματικές ενστάσεις κατά των διατάξεων του άρθρου 28Α του ΚΦΕ περί τεκμαρτού εισοδήματος. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι η φορολογούμενη απέτυχε να ακολουθήσει την προβλεπόμενη ψηφιακή διαδικασία (Α.1055/2024) για την αμφισβήτηση του τεκμηρίου βάσει αντικειμενικών λόγων. Επιπλέον, οι ισχυρισμοί περί αντισυνταγματικότητας κρίθηκαν ότι εμπίπτουν στην αποκλειστική δικαιοδοσία των Δικαστηρίων, δεσμεύοντας τη Διοίκηση. Ως εκ τούτου, η προσβαλλόμενη πράξη κρίθηκε νόμιμη.

Η Απόφαση 138/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου (φορολογικό έτος 2023) της Δ.Ο.Υ. Αργοστολίου, η οποία επέβαλε ελάχιστο τεκμαρτό εισόδημα ύψους 14.534,52 € βάσει των άρθρων 28Α-28Δ του ΚΦΕ. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι το ακίνητό της (τουριστική επιπλωμένη κατοικία) ήταν υπό ανέγερση και μη λειτουργικό, συνεπώς δεν είχε παραχθεί εισόδημα. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η προσφεύγουσα δεν ακολούθησε τη νόμιμη διαδικασία αμφισβήτησης του τεκμηρίου (άρθρο 28Α παρ. 4 ΚΦΕ και Απόφαση Α.1055/2024) καθώς δεν υπέβαλε αίτημα ελέγχου, με αποτέλεσμα την απώλεια του σχετικού δικαιώματος. Παράλληλα, για τους αντικειμενικούς λόγους (μη ολοκλήρωση ακινήτου), κρίθηκε ότι δεν προσκομίστηκαν πλήρη και επαρκή αποδεικτικά στοιχεία. Ως εκ τούτου, η αρχική πράξη φόρου επικυρώνεται, με καταλογιζόμενο ποσό πληρωμής 4.406,18 €.

Η απόφαση 673/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας επιτηδευματία (που είχε δηλώσει χονδρικό εμπόριο αγροτικών μηχανημάτων) κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023. Ο φόρος προέκυψε από τον καταλογισμό ελάχιστου τεκμαρτού εισοδήματος ύψους 11.906,36€, σύμφωνα με τα άρθρα 28Α-28Δ του ν.4172/2013. Η προσφεύγουσα ζήτησε την ακύρωση ή τροποποίηση της πράξης, ισχυριζόμενη ότι τα έσοδά της ήταν μηδενικά, είχε καταθέσει αίτημα εκπρόθεσμης διακοπής δραστηριότητας από 01.01.2022 και ότι το τεκμήριο είναι αντισυνταγματικό. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι η υπόχρεη δεν ακολούθησε την προβλεπόμενη διοικητική διαδικασία για την αμφισβήτηση του τεκμηρίου (π.χ. συμπλήρωση κωδικού 444 στο Ε1) και ότι ο έλεγχος συνταγματικότητας υπερβαίνει την αρμοδιότητα της Διοίκησης. Το καταλογιζόμενο ποσό πληρωμής παραμένει 2.946,68€.

Η υπ' αριθμ. 96 Απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου για το φορολογικό έτος 2023, την οποία εξέδωσε το ΚΕ.ΦΟ.Δ.Ε. ΑΤΤΙΚΗΣ. Ο προσφεύγων αμφισβήτουσε τη φορολόγησή του με βάση το ελάχιστο τεκμαιρόμενο εισόδημα (άρθρα 28Α-28Δ του ΚΦΕ), το οποίο ανήλθε σε 8.736,53€, πολύ υψηλότερο από τα καθαρά κέρδη 1.908,53€ που δήλωσε. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, καθώς ο προσφεύγων δεν υπέβαλε αίτημα για έλεγχο (άρθρο 4, παρ. 4, άρθρου 28Α ΚΦΕ) συμπληρώνοντας τον σχετικό κωδικό 443 του εντύπου Ε1, παραβιάζοντας έτσι την προβλεπόμενη διαδικασία αμφισβήτησης του τεκμηρίου. Ως εκ τούτου, η αρχική φορολογική πράξη επικυρώθηκε, με το ποσό πληρωμής να παραμένει στα 3.390,08€.