Η απόφαση 43/13-01-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογούμενου κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου φορολογικού έτους 2023. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε τη φορολόγηση της ατομικής του επιχείρησης βάσει του ελάχιστου ποσού καθαρού εισοδήματος (€14.534,52) των άρθρων 28Α-28Δ του ΚΦΕ, ισχυριζόμενος ότι δεν είχε ούτε έσοδα ούτε έξοδα το 2023. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, καθώς ο φορολογούμενος δεν ακολούθησε την προβλεπόμενη διαδικασία για την αμφισβήτηση του τεκμαρτού εισοδήματος, δηλαδή δεν συμπλήρωσε τον σχετικό κωδικό της δήλωσης Ε1 ούτε ζήτησε τη διενέργεια ελέγχου σύμφωνα με την παρ. 4 του άρθρου 28Α του ΚΦΕ. Ως εκ τούτου, απώλεσε το δικαίωμα αμφισβήτησης. Κατά συνέπεια, η πράξη προσδιορισμού φόρου συνολικού ύψους 2.861,97€ επικυρώθηκε νομίμως.

Η απόφαση 1042/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή φορολογουμένης κατά πράξης προσδιορισμού φόρου εισοδήματος ύψους 1.919,54 € για το φορολογικό έτος 2023, ο οποίος βασίστηκε στο ελάχιστο τεκμαρτό εισόδημα επιχειρηματικής δραστηριότητας σύμφωνα με τα άρθρα 28Α-28Γ του Ν. 4172/2013. Η προσφεύγουσα ζήτησε την ακύρωση, επικαλούμενη αντικειμενικούς λόγους αδυναμίας άσκησης δραστηριότητας λόγω εγκυμοσύνης και τοκετού (3/6/2023). Η ΔΕΔ έκρινε ότι η φορολογούμενη δεν προσκόμισε τα προβλεπόμενα δικαιολογητικά για την εγκυμοσύνη (βεβαίωση από ΗΓΙΚΑ ή δημόσιο νοσοκομείο) και επιπλέον εξέδωσε τρία τιμολόγια παροχής υπηρεσιών μετά την ημερομηνία τοκετού (26/06/2023, 25/09/2023, 02/11/2023), γεγονός που καταρρίπτει τον ισχυρισμό της περί αντικειμενικής αδυναμίας. Συνεπώς, η Φορολογική Διοίκηση ενήργησε ορθά και νόμιμα, διατηρώντας την αρχική υποχρέωση.

Η υπ' αριθ. 245/14.02.2025 απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023, η οποία προέκυψε βάσει του ελάχιστου καθαρού εισοδήματος από επιχειρηματική δραστηριότητα (€50.000,00) σύμφωνα με το άρθρο 28Α Κ.Φ.Δ. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι η δραστηριότητά της (πώληση πετρελαίου θέρμανσης) περιορίζεται χρονικά (15/10 έως 30/04) βάσει του άρθρου 73 του Εθνικού Τελωνειακού Κώδικα, ζητώντας αναλογική μείωση του τεκμηρίου (παρ. 7 άρθρου 28Α). Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι το άρθρο 73 ρυθμίζει μόνο τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης και όχι τον περιορισμό άσκησης της εμπορικής δραστηριότητας πετρελαίου θέρμανσης καθ' όλη τη διάρκεια του έτους. Επιπλέον, διαπιστώθηκε ότι η προσφεύγουσα είχε δηλώσει πληθώρα δραστηριοτήτων, και ο μόνος τρόπος αμφισβήτησης του τεκμηρίου (πέραν των αντικειμενικών λόγων) ήταν μέσω της διαδικασίας ελέγχου της παρ. 4 του άρθρου 28Α, την οποία δεν επέλεξε. Ως εκ τούτου, η τελική χρεωστική υποχρέωση των €12.716,72 κρίθηκε νόμιμη.

Η Απόφαση 46 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή μιας φορολογουμένης κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου για το φορολογικό έτος 2023, που εκδόθηκε από την Δ.Ο.Υ. Τρίπολης. Η προσφεύγουσα αμφισβήτησε την εφαρμογή του τεκμηρίου του ελάχιστου καθαρού εισοδήματος (άρθρα 28Α-28Δ Ν. 4172/2013), ισχυριζόμενη ότι έγινε λανθασμένος υπολογισμός του συνολικού χρόνου άσκησης επιχειρηματικής δραστηριότητος (19 έτη αντί 3,5 ετών). Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς, καθώς η προσφεύγουσα δεν ακολούθησε την προβλεπόμενη διαδικασία για την αμφισβήτηση του τεκμαρτού εισοδήματος (συμπλήρωση κωδικού 444 για τη διενέργεια ελέγχου). Τέλος, η ΔΕΔ έκρινε ότι ο έλεγχος των συνταγματικών και υπερνομοθετικών διατάξεων που επικαλέστηκε η προσφεύγουσα ανήκει στην αποκλειστική δικαιοδοσία των Δικαστηρίων.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023. Η προσφεύγουσα αμφισβήτησε το ποσό του ελάχιστου καθαρού εισοδήματος (€10.920,00) που της προσδιορίστηκε, υποστηρίζοντας ότι το τεκμήριο που θεσπίζουν τα άρθρα 28Α του Ν. 4172/2013 είναι αντίθετο στις συνταγματικές αρχές. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή, καθώς αφενός η αρμοδιότητα ελέγχου της συνταγματικότητας ανήκει αποκλειστικά στα Δικαστήρια, και αφετέρου η προσφεύγουσα δεν ακολούθησε τη νόμιμη διοικητική διαδικασία αμφισβήτησης του τεκμαρτού εισοδήματος (αποτυχία υποβολής αιτήματος ελέγχου μέσω του κωδικού 444 του εντύπου Ε1). Κατά συνέπεια, η πράξη προσδιορισμού φόρου επικυρώθηκε.

Η απόφαση (Αρ. 1203/01.07.2025) του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023, ύψους 2.212,10€, η οποία βασίστηκε στον προσδιορισμό ελάχιστου τεκμαρτού εισοδήματος από επιχειρηματική δραστηριότητα (14.534,52€). Ο προσφεύγων, φορολογικός κάτοικος αλλοδαπής, ισχυρίστηκε ότι το τεκμαρτό ποσό έπρεπε να μειωθεί λόγω εισοδημάτων από μισθωτή εργασία στο εξωτερικό, βάσει του άρθρου 28Β ΚΦΕ, ή λόγω ανωτέρας βίας. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο προσφεύγων δεν είχε υποχρέωση δήλωσης εισοδήματος μισθωτής εργασίας στην Ελλάδα και, επομένως, δεν μπορούσε να εφαρμοστεί η μείωση. Επιπλέον, απέρριψε τους ισχυρισμούς για ανωτέρα βία, καθώς ο προσφεύγων δεν είχε ακολουθήσει τη νόμιμη διαδικασία αμφισβήτησης του τεκμηρίου, είτε μέσω αίτησης για αντικειμενικούς λόγους (Άρθρο 28Α παρ. 3) είτε μέσω αιτήματος διενέργειας ελέγχου (Άρθρο 28Α παρ. 4), με τη συμπλήρωση του κωδικού 443.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023, στην οποία καθορίστηκε ελάχιστο καθαρό εισόδημα 14.534,52€ για την προσφεύγουσα δικηγόρο. Οι προσφεύγοντες προέβαλαν ως λόγους ακύρωσης αντικειμενικούς λόγους (αδυναμία εργασίας για 2 μήνες λόγω κατάγματος και χειρουργείου) και συνταγματικές ενστάσεις κατά των διατάξεων του άρθρου 28Α του ΚΦΕ περί τεκμαρτού εισοδήματος. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι η φορολογούμενη απέτυχε να ακολουθήσει την προβλεπόμενη ψηφιακή διαδικασία (Α.1055/2024) για την αμφισβήτηση του τεκμηρίου βάσει αντικειμενικών λόγων. Επιπλέον, οι ισχυρισμοί περί αντισυνταγματικότητας κρίθηκαν ότι εμπίπτουν στην αποκλειστική δικαιοδοσία των Δικαστηρίων, δεσμεύοντας τη Διοίκηση. Ως εκ τούτου, η προσβαλλόμενη πράξη κρίθηκε νόμιμη.

Η απόφαση 29/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής που υποβλήθηκε κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023. Η προσφεύγουσα αμφισβήτησε τον καθορισμό ελάχιστου τεκμαρτού καθαρού εισοδήματος ύψους 13.656,22 € (Κωδ. 406). Η προσφεύγουσα ζήτησε τροποποίηση, υποστηρίζοντας ότι, καθώς λειτουργούσε σχολικό κυλικείο για 141 ημέρες, δικαιούτο αναλογική μείωση του τεκμηρίου βάσει του άρθρου 28Α παρ. 7 του ν. 4172/2013. Ωστόσο, η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό, καθώς διαπιστώθηκε ότι η προσφεύγουσα ασκούσε παράλληλα και άλλη επιχειρηματική δραστηριότητα (καφενείο) για την οποία δεν υφίστατο χρονικός περιορισμός στην άσκησή της. Συνεπώς, η αίτηση για αναλογική μείωση κρίθηκε αβάσιμη και η τελική φορολογική υποχρέωση (ποσό πληρωμής) παρέμεινε στα 3.227,45 €.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής δικηγόρου κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023, συνολικού ποσού 2.551,67 ευρώ, που βασίστηκε στον υπολογισμό ελάχιστου καθαρού εισοδήματος βάσει των άρθρων 28Α-28Δ του ΚΦΕ. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι η πράξη ήταν νομικά πλημμελής λόγω μη διασφάλισης του δικαιώματος ακρόασης και ότι ο υπολογισμός του ελάχιστου εισοδήματος ήταν αυθαίρετος, καθώς δεν ασκούσε πλέον τη δικηγορία. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε τον πρώτο ισχυρισμό, καθώς το δικαίωμα προηγούμενης ακρόασης δεν εφαρμόζεται σε πράξεις διοικητικού προσδιορισμού φόρου. Απέρριψε επίσης την αμφισβήτηση του ελάχιστου εισοδήματος, καθώς ο προσφεύγων απώλεσε το δικαίωμα αυτό, διότι δεν ακολούθησε την προβλεπόμενη διαδικασία υποβολής αιτήματος ελέγχου (συμπλήρωση κωδικού 443 του Ε1).

Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός δικηγόρου που στρέφεται κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023. Ο προσδιορισθείς φόρος, ύψους 2.035,31€, βασίστηκε στον τεκμαρτό προσδιορισμό ελάχιστου καθαρού εισοδήματος του άρθρου 28Α του Κ.Φ.Ε. (€14.534,52). Η ΔΕΔ απορρίπτει τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος περί αντισυνταγματικότητας του τεκμηρίου και μη ορθής σύγκρισης με τον κατώτατο μισθό, καθώς δεν ακολούθησε την προβλεπόμενη διοικητική διαδικασία αμφισβήτησης (δεν συμπληρώθηκε ο κωδικός 443). Επιπλέον, κρίνει ότι ο έλεγχος των συνταγματικών κανόνων ανήκει στην αποκλειστική δικαιοδοσία των Δικαστηρίων και όχι στα όργανα της Διοίκησης.