Η υπ' αριθ. 245/14.02.2025 απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023, η οποία προέκυψε βάσει του ελάχιστου καθαρού εισοδήματος από επιχειρηματική δραστηριότητα (€50.000,00) σύμφωνα με το άρθρο 28Α Κ.Φ.Δ. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι η δραστηριότητά της (πώληση πετρελαίου θέρμανσης) περιορίζεται χρονικά (15/10 έως 30/04) βάσει του άρθρου 73 του Εθνικού Τελωνειακού Κώδικα, ζητώντας αναλογική μείωση του τεκμηρίου (παρ. 7 άρθρου 28Α). Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι το άρθρο 73 ρυθμίζει μόνο τον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης και όχι τον περιορισμό άσκησης της εμπορικής δραστηριότητας πετρελαίου θέρμανσης καθ' όλη τη διάρκεια του έτους. Επιπλέον, διαπιστώθηκε ότι η προσφεύγουσα είχε δηλώσει πληθώρα δραστηριοτήτων, και ο μόνος τρόπος αμφισβήτησης του τεκμηρίου (πέραν των αντικειμενικών λόγων) ήταν μέσω της διαδικασίας ελέγχου της παρ. 4 του άρθρου 28Α, την οποία δεν επέλεξε. Ως εκ τούτου, η τελική χρεωστική υποχρέωση των €12.716,72 κρίθηκε νόμιμη.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023, στην οποία καθορίστηκε ελάχιστο καθαρό εισόδημα 14.534,52€ για την προσφεύγουσα δικηγόρο. Οι προσφεύγοντες προέβαλαν ως λόγους ακύρωσης αντικειμενικούς λόγους (αδυναμία εργασίας για 2 μήνες λόγω κατάγματος και χειρουργείου) και συνταγματικές ενστάσεις κατά των διατάξεων του άρθρου 28Α του ΚΦΕ περί τεκμαρτού εισοδήματος. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι η φορολογούμενη απέτυχε να ακολουθήσει την προβλεπόμενη ψηφιακή διαδικασία (Α.1055/2024) για την αμφισβήτηση του τεκμηρίου βάσει αντικειμενικών λόγων. Επιπλέον, οι ισχυρισμοί περί αντισυνταγματικότητας κρίθηκαν ότι εμπίπτουν στην αποκλειστική δικαιοδοσία των Δικαστηρίων, δεσμεύοντας τη Διοίκηση. Ως εκ τούτου, η προσβαλλόμενη πράξη κρίθηκε νόμιμη.

Η απόφαση 415/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της προσφεύγουσας κατά της Πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος Φυσικών Προσώπων για το φορολογικό έτος 2023. Η πράξη επέβαλε συνολικό καταλογιζόμενο ποσό 1.733,29€ (κύριος φόρος 1.105,32€, προκαταβολή φόρου 302,61€, τέλος επιτηδεύματος 325,00€), βάσει τροποποιητικής δήλωσης της προσφεύγουσας που εμφάνιζε ζημία. Ο προσδιορισμός έγινε κατ' εφαρμογή των άρθρων 28Α-28Δ του ν.4172/2013, καταλογίζοντας ελάχιστο καθαρό εισόδημα 10.910,85€. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε εσφαλμένο υπολογισμό λόγω του ότι οι ημέρες λειτουργίας του σχολικού κυλικείου της ήταν 147 και όχι 274, όπως ελήφθησαν υπόψη. Η Διοίκηση απέρριψε τον ισχυρισμό, τονίζοντας ότι για την περίπτωση του σχολικού κυλικείου, βάσει νομοθετικών ρυθμίσεων, λαμβάνονται υπόψη 274 ημέρες. Επιπλέον, η προσφεύγουσα δεν είχε ακολουθήσει τη διαδικασία αμφισβήτησης και αίτησης ελέγχου (κωδικός 444) για εισόδημα μικρότερο του τεκμαρτού, όπως προβλέπεται.

Η απόφαση (Αρ. 1203/01.07.2025) του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023, ύψους 2.212,10€, η οποία βασίστηκε στον προσδιορισμό ελάχιστου τεκμαρτού εισοδήματος από επιχειρηματική δραστηριότητα (14.534,52€). Ο προσφεύγων, φορολογικός κάτοικος αλλοδαπής, ισχυρίστηκε ότι το τεκμαρτό ποσό έπρεπε να μειωθεί λόγω εισοδημάτων από μισθωτή εργασία στο εξωτερικό, βάσει του άρθρου 28Β ΚΦΕ, ή λόγω ανωτέρας βίας. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο προσφεύγων δεν είχε υποχρέωση δήλωσης εισοδήματος μισθωτής εργασίας στην Ελλάδα και, επομένως, δεν μπορούσε να εφαρμοστεί η μείωση. Επιπλέον, απέρριψε τους ισχυρισμούς για ανωτέρα βία, καθώς ο προσφεύγων δεν είχε ακολουθήσει τη νόμιμη διαδικασία αμφισβήτησης του τεκμηρίου, είτε μέσω αίτησης για αντικειμενικούς λόγους (Άρθρο 28Α παρ. 3) είτε μέσω αιτήματος διενέργειας ελέγχου (Άρθρο 28Α παρ. 4), με τη συμπλήρωση του κωδικού 443.

Η απόφαση 568/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά αρνητικής απάντησης του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Κατερίνης σχετικά με την αμφισβήτηση του ελαχίστου ετήσιου τεκμαρτού εισοδήματος (άρθρο 28Α ΚΦΕ) για το φορολογικό έτος 2023. Ο προσφεύγων υποστήριζε ότι εσφαλμένα του καταλογίστηκε ελάχιστο κέρδος €13.758,33, καθώς η επιχείρησή του είχε παύσει τη δραστηριότητά της από το 2020. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη, κρίνοντας ότι η προσβαλλόμενη αρνητική απάντηση αποτελεί επιβεβαιωτική πράξη. Δεδομένου ότι η ουσιαστική, εκτελεστή πράξη ήταν η αρχική πράξη διοικητικού προσδιορισμού φόρου της 28ης Αυγούστου 2024, η επιβεβαιωτική πράξη στερείται εκτελεστότητας και έννομων συνεπειών, καθιστώντας την ενδικοφανή προσφυγή μη παραδεκτή.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023. Η προσφεύγουσα αμφισβήτησε το ποσό του ελάχιστου καθαρού εισοδήματος (€10.920,00) που της προσδιορίστηκε, υποστηρίζοντας ότι το τεκμήριο που θεσπίζουν τα άρθρα 28Α του Ν. 4172/2013 είναι αντίθετο στις συνταγματικές αρχές. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε την προσφυγή, καθώς αφενός η αρμοδιότητα ελέγχου της συνταγματικότητας ανήκει αποκλειστικά στα Δικαστήρια, και αφετέρου η προσφεύγουσα δεν ακολούθησε τη νόμιμη διοικητική διαδικασία αμφισβήτησης του τεκμαρτού εισοδήματος (αποτυχία υποβολής αιτήματος ελέγχου μέσω του κωδικού 444 του εντύπου Ε1). Κατά συνέπεια, η πράξη προσδιορισμού φόρου επικυρώθηκε.

Η απόφαση 43/13-01-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογούμενου κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου φορολογικού έτους 2023. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε τη φορολόγηση της ατομικής του επιχείρησης βάσει του ελάχιστου ποσού καθαρού εισοδήματος (€14.534,52) των άρθρων 28Α-28Δ του ΚΦΕ, ισχυριζόμενος ότι δεν είχε ούτε έσοδα ούτε έξοδα το 2023. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, καθώς ο φορολογούμενος δεν ακολούθησε την προβλεπόμενη διαδικασία για την αμφισβήτηση του τεκμαρτού εισοδήματος, δηλαδή δεν συμπλήρωσε τον σχετικό κωδικό της δήλωσης Ε1 ούτε ζήτησε τη διενέργεια ελέγχου σύμφωνα με την παρ. 4 του άρθρου 28Α του ΚΦΕ. Ως εκ τούτου, απώλεσε το δικαίωμα αμφισβήτησης. Κατά συνέπεια, η πράξη προσδιορισμού φόρου συνολικού ύψους 2.861,97€ επικυρώθηκε νομίμως.

Η απόφαση 242 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023, ύψους 1.007,34€ (736,51€ κύριος φόρος και 270,83€ τέλος επιτηδεύματος), καθώς και κατά της σιωπηρής απόρριψης αίτησης αμφισβήτησης του τεκμαρτού ελάχιστου ετήσιου εισοδήματος (10.432,34€) βάσει του Άρθρου 28Α ΚΦΕ. Η προσφυγή κατά της πράξης προσδιορισμού φόρου κρίθηκε εκπρόθεσμη. Ο προσφεύγων επικαλέστηκε αντικειμενικούς λόγους για μείωση του τεκμηρίου λόγω της γέννησης της θυγατέρας του (23/10/2022), ζητώντας την εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 28Α παρ. 3 περ. δ. Η ΔΕΔ απέρριψε τον ισχυρισμό, καθώς η εν λόγω διάταξη αφορά την αδυναμία άσκησης δραστηριότητας λόγω εγκυμοσύνης ή κατά τους δώδεκα (12) μήνες μετά τον τοκετό, προϋποθέσεις που αφορούν τη σύζυγο, όχι τον ίδιο. Με βάση την αρχή της νομιμότητας, η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, διατηρώντας την οριστική φορολογική υποχρέωση.

Η παρούσα απόφαση του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023, με χρεωστικό ποσό 3.893,35€. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι φορολογήθηκε τεκμαρτά βάσει ελαχίστου καθαρού εισοδήματος (14.534,52€), ενώ είχε δηλώσει ζημιά, υποστηρίζοντας ότι η πράξη παραβιάζει το Σύνταγμα. Η Διοίκηση απέρριψε την προσφυγή, καθώς ο προσφεύγων δεν ακολούθησε την προβλεπόμενη διαδικασία για την αμφισβήτηση του τεκμαρτού εισοδήματος – δηλαδή, δεν συμπλήρωσε τον κωδικό 443 του εντύπου Ε1, όπως απαιτείται από το άρθρο 28Α παρ. 4 του ΚΦΕ και την Α.1055/2024 Απόφαση.

Η απόφαση 395/12-03-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού φόρου εισοδήματος Φυσικού Προσώπου για το φορολογικό έτος 2023. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση της πράξης και τον υπολογισμό του φόρου βάσει του πραγματικού δηλωθέντος εισοδήματος, και όχι βάσει του ελάχιστου τεκμαρτού εισοδήματος που προσδιορίστηκε κατ' εφαρμογή των άρθρων 28Α-28Δ του ν. 4172/2013. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκρινε ότι ορθώς και νομίμως ενήργησε η Φορολογική Διοίκηση, καθώς ο προσφεύγων δεν είχε συμπληρώσει τους Κωδικούς 443-444 του εντύπου Ε1, οι οποίοι απαιτούνταν για την νόμιμη αμφισβήτηση του τεκμηρίου και την αιτούμενη διενέργεια ελέγχου. Ως εκ τούτου, το τελικό χρεωστικό υπόλοιπο διατηρήθηκε στο ποσό των 2.240,79 €.