Η απόφαση αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής και την ακύρωση πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου δωρεάς για το φορολογικό έτος 2023. Η φορολογική αρχή είχε κρίνει ότι υπήρξε τεχνητή διευθέτηση, καθώς διαπιστώθηκε μια σειρά διαδοχικών δωρεών (από τέκνο σε πατέρα, και έπειτα πατέρας σε άλλο τέκνο/προσφεύγουσα) με σκοπό την αποφυγή φορολόγησης, καλύπτοντας μια ουσιαστική δωρεά μεταξύ αδελφών (Β' κατηγορίας). Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) ωστόσο έκρινε ότι το αρχικό ποσό της δωρεάς των 115.000,00 € που έλαβε ο πατέρας χρησιμοποιήθηκε εξ ολοκλήρου για την αγορά ακινήτου. Ταυτόχρονα, διαπιστώθηκε ότι ο τραπεζικός λογαριασμός του πατέρα είχε υπολειπόμενο ποσό (31.133,69 €) που κάλυπτε τη μεταγενέστερη δωρεά ποσού 30.000,00 € προς την κόρη του. Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ έκρινε ότι ο ισχυρισμός της φορολογικής αρχής περί τεχνητής διευθέτησης κατ' άρθρο 38 του ν.4987/22 δεν ευσταθεί, ακύρωσε την προσβαλλόμενη πράξη και την καταλογισθείσα οφειλή (φόρος 6.000,00 € και πρόστιμο 3.000,00 €).

Η υπ' αριθμόν 178 απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ), εκδοθείσα στις 04/02/2024, απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου γονικής παροχής. Η πράξη, εκδοθείσα από την Δ.Ο.Υ. Σερρών, επέβαλε κύριο φόρο 3.000,00€ και πρόστιμο ανακρίβειας δήλωσης 1.500,00€ για γονική παροχή χρηματικού ποσού 30.000,00€.
Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι η μεταφορά του χρηματικού ποσού δεν πραγματοποιήθηκε με μεταφορά μέσω χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, όπως απαιτεί ο νόμος 2961/2001 για την εφαρμογή του αφορολογήτου των 800.000€, αλλά με κατάθεση μετρητών από τη λήπτρια στον τραπεζικό της λογαριασμό. Συνεπώς, ο φόρος υπολογίστηκε αυτοτελώς με συντελεστή 10%. Απορρίφθηκαν οι ισχυρισμοί περί παραβίασης της νομιμότητας και των αρχών της χρηστής διοίκησης.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής της προσφεύγουσας κατά οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου δωρεάς για το φορολογικό έτος 2022, συνολικού ποσού 90.000,00€ (κύριος φόρος 60.000,00€, πρόσθετος φόρος ανακρίβειας 30.000,00€). Η φορολογική αρχή έκρινε ότι υπήρξε τεχνητή διευθέτηση (διαδοχικές δωρεές σε διάστημα μικρότερο του ενός μήνα) με σκοπό την αποφυγή φορολόγησης. Συγκεκριμένα, διαπιστώθηκε ότι ο πραγματικός δωρητής ήταν ο θείος της προσφεύγουσας, ο οποίος μεταβίβασε χρήματα στη μητέρα του και στη συνέχεια η μητέρα προέβη σε δωρεά προς την προσφεύγουσα (ανιψιά) και τον αδελφό του δωρητή (αδελφό), πρόσωπα που ανήκουν στη Β' Κατηγορία του Κ.Φ.Κ.Δ. Η ΔΕΔ επικύρωσε την απόφαση του ελέγχου, καθώς οι τελικοί λήπτες οδήγηθηκαν σε σημαντικό φορολογικό πλεονέκτημα, απορρίπτοντας τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας.

Η απόφαση 249/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου δωρεάς του 1ου ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης. Η υπόθεση αφορούσε δωρεά χρηματικού ποσού 15.000,00€. Η φορολογική αρχή έκρινε ότι οι αρχικές δηλώσεις (από αδελφό σε μητέρα και από μητέρα σε κόρη/προσφεύγουσα) συνιστούν μη γνήσιες διαδοχικές διευθετήσεις (άρθρο 39 ΚΦΔ) με σκοπό την καταστρατήγηση των φορολογικών διατάξεων, καθώς ο πραγματικός δωρητής ήταν ο αδελφός και η δικαιούχος η προσφεύγουσα (Β' κατηγορία). Η προσφυγή του ενδιαφερόμενου κατά του προσωρινού προσδιορισμού κρίθηκε απαράδεκτη. Ο ισχυρισμός ότι ενήργησε κατόπιν υπόδειξης υπαλλήλων απορρίφθηκε ως αβάσιμος. Καταλογίζεται κύριος φόρος 3.000,00€ και πρόστιμο 1.500,00€ (βάσει του Άρθρου 58 Ν.4987/2022).

Η απόφαση 967/22.05.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή κατά της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς (αριθ. ......../30.12.2024) του 2ου ΕΛ.ΚΕ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. Η πράξη επέβαλε συνολικό φόρο ύψους €103.185,48 στην προσφεύγουσα, εκ διαθήκης κληρονόμο, μετά τον επαναπροσδιορισμό της αξίας της κληρονομιαίας περιουσίας από €236.908,59 σε €361.687,67. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι το δικαίωμα του Δημοσίου για κοινοποίηση της πράξης είχε υποπέσει σε παραγραφή στις 31/12/2024. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η κοινοποίηση μέσω θυροκόλλησης στις 30/12/2024 ήταν μη νόμιμη, καθώς δεν αποδείχθηκε αδυναμία ψηφιακής κοινοποίησης, ενώ η ψηφιακή κοινοποίηση συντελέστηκε αργότερα, στις 07/01/2025. Κατά συνέπεια, το δικαίωμα του Δημοσίου κρίθηκε παραγεγραμμένο, η ενδικοφανής προσφυγή έγινε δεκτή και η καταλογιστική πράξη ακυρώθηκε.

Η απόφαση 322/04.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υπέβαλε ο αλληλεγγύως ευθυνόμενος της εταιρείας «........». Η προσφυγή στρεφόταν κατά πολλαπλών πράξεων του Προϊσταμένου του 1ου ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης, συμπεριλαμβανομένων οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, Φ.Π.Α., τελών χαρτοσήμου, καθώς και πράξεων επιβολής προστίμων (άρθρα 58, 58α και 54 του Ν. 4987/2022) για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Οι προσβαλλόμενες πράξεις κοινοποιήθηκαν ηλεκτρονικά στις 02.10.2024. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι η νόμιμη προθεσμία των 30 ημερών για την υποβολή της προσφυγής έληξε την 01/11/2024, ενώ η προσφυγή κατατέθηκε μεταγενέστερα, δηλαδή εκπρόθεσμα, με αποτέλεσμα την συνολική απόρριψή της.

Η απόφαση 325/04.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή μιας Ιδιωτικής Κεφαλαιουχικής Εταιρείας. Η προσφεύγουσα εταιρεία ζητούσε την ακύρωση της αρνητικής απάντησης του Προϊσταμένου του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. Θεσσαλονίκης, σχετικά με αίτημα χορήγησης αποδεικτικού φορολογικής ενημερότητας για είσπραξη από φορέα πλην Κεντρικής Διοίκησης. Η Δ.Ε.Δ. έκρινε ότι αυτή η φορολογική διαφορά, που προκύπτει από την άρνηση χορήγησης ενημερότητας, υπάγεται αποκλειστικώς στην αρμοδιότητα του Προέδρου Πρωτοδικών του Διοικητικού Πρωτοδικείου, σύμφωνα με τον Ν. 1406/1983 και τον Ν. 2717/1999, και όχι στις διατάξεις του άρθρου 72 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (Ν. 5104/2024), συνεπώς δεν εμπίπτει στην αρμοδιότητά της.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης επιβολής προστίμου ποσού €100,00, που εκδόθηκε από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Πρέβεζας για το φορολογικό έτος 2024. Το πρόστιμο επιβλήθηκε λόγω εκπρόθεσμης κατάθεσης, την 31/07/2024, ιδιωτικού συμφωνητικού ανάθεσης τεχνικού έργου (άρθρο 19 Ν.820/1978), αξίας άνω των 6.000,00 € και με ημερομηνία έναρξης εργασιών 10/03/2024. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι υπέβαλε εμπρόθεσμα τη δήλωση ηλεκτρονικά, αντί για χειρόγραφα στη Δ.Ο.Υ. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών απέρριψε τον ισχυρισμό, τονίζοντας ότι η υποβολή έπρεπε να γίνει πριν την έναρξη του έργου (11/03/2024) και ότι η Φορολογική Διοίκηση έχει δέσμια αρμοδιότητα στην επιβολή προστίμων για εκπρόθεσμες δηλώσεις πληροφοριακού χαρακτήρα.

Η απόφαση 100/24.01.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή της λυθείσας και εκκαθαρισθείσας ομόρρυθμης εταιρείας «............... Ο.Ε.», που υποβλήθηκε στις 30/09/2024. Η εταιρεία ζητούσε την ακύρωση πέντε πράξεων επιβολής προστίμου (που αφορούσαν παραβάσεις Κ.Φ.Α.Σ./Ε.Λ.Π./Κ.Φ.Δ. για τις φορολογικές περιόδους 2013 έως 2016) του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Δ' ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. Η ΔΕΔ έκρινε την προσφυγή απαράδεκτη διότι, βάσει του άρθρου 70 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, η εταιρεία είχε ήδη ασκήσει προηγούμενες ενδικοφανείς προσφυγές κατά των ίδιων πράξεων τον Ιούνιο του 2019, οι οποίες είχαν απορριφθεί με αποφάσεις της Υπηρεσίας στις 05.11.2019. Συνεπώς, η υπό κρίση προσφυγή αποτελούσε δεύτερη προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων.

Η απόφαση (Αρ. 1103/12-06-2025) απορρίπτει ως απαράδεκτη λόγω εκπρόθεσμης άσκησης την ενδικοφανή προσφυγή που υπέβαλε λυθείσα ανώνυμη εταιρία στις 13/02/2025. Η προσφυγή στρεφόταν κατά πράξης επιβολής προστίμου €100 από τη Δ.Ο.Υ. Ξάνθης για εκπρόθεσμη υποβολή περιοδικής δήλωσης Φ.Π.Α. Η αρχική πράξη κοινοποιήθηκε ψηφιακά στις 19/12/2024, ή το αργότερο τέθηκε σε γνώση της εταιρείας στις 24/12/2024. Συνεπώς, η προθεσμία των 30 ημερών έληγε το αργότερο στις 23/01/2025, καθιστώντας την προσφυγή του Φεβρουαρίου εκπρόθεσμη βάσει του άρθρου 72 του Ν 5104/2024.