Η απόφαση 573/08-04-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός ατομικού επιχειρηματία χονδρικού εμπορίου ξηρών καρπών. Η προσφυγή στρεφόταν κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Βασικός λόγος καταλογισμού του φόρου εισοδήματος ήταν η μη αναγνώριση δαπανών αγορών συνολικού ύψους 970.762,13€ (2018) και 1.143.320,52€ (2019), επειδή η εξόφλησή τους, αξίας άνω των 500€, δεν έγινε με χρήση τραπεζικού μέσου πληρωμής, σύμφωνα με το άρθρο 23 περ. β’ του ν. 4172/2013. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος, επιβεβαιώνοντας τις συνολικές οφειλές (φόρος, πρόστιμο, εισφορά αλληλεγγύης) ύψους 744.482,93€ για το 2018 και 879.374,89€ για το 2019, καθώς και τις πράξεις ΦΠΑ.

Η απόφαση 138/28.01.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της εταιρείας «................... ................... ................... ................... ……» κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού/επιβολής προστίμου φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Η εταιρεία, με αντικείμενο εργασιών την ενοικίαση τουριστικού σκάφους χωρίς πλήρωμα, αμφισβήτησε την απόρριψη δαπανών ύψους 36.578,18€ (2018) και 58.675,96€ (2019). Οι δαπάνες αφορούσαν, μεταξύ άλλων, μη καταβληθείσες ασφαλιστικές εισφορές, έξοδα άνω των 500€ που δεν εξοφλήθηκαν μέσω τραπεζικού μέσου, δαπάνες ψυχαγωγίας/φιλοξενίας, υλικά άμεσης ανάλωσης, ασφάλιστρα, επισκευές και τέλη κυκλοφορίας μεταφορικών μέσων. Η ΔΕΔ έκρινε τους ισχυρισμούς της εταιρείας ως αναπόδεικτους ή αβάσιμους, επικυρώνοντας τις αρχικές πράξεις και τα επιβληθέντα πρόστιμα 50% επί του κύριου φόρου για κάθε έτος, συνολικού ύψους 8.475,69€ (2018) και 8.330,81€ (2019).

Η απόφαση 576 του 2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ιδιοκτήτη ατομικής επιχείρησης (χονδρικό εμπόριο ξηρών καρπών), κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Οι πράξεις βασίστηκαν κυρίως στη μη αναγνώριση δαπανών αγορών, συνολικού ύψους άνω των 2 εκατομμυρίων ευρώ, επειδή είχαν εξοφληθεί με μετρητά και όχι μέσω τραπεζικού μέσου πληρωμής, παραβιάζοντας το άρθρο 23 περ. β’ του ν.4172/2013. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη, διότι ο προσφεύγων είχε ήδη καταθέσει προηγούμενη προσφυγή κατά των ίδιων πράξεων, καθιστώντας την παρούσα ως μη επιτρεπτή τέταρτη ενδικοφανή προσφυγή.

Η απόφαση 445/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ατομικής επιχείρησης (λιανικό εμπόριο φυσικού μελιού) κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Το βασικό αντικείμενο της διαφοράς ήταν η μη αναγνώριση δαπανών συνολικής καθαρής αξίας άνω των 173.000 € που αφορούσαν αγορές μελιού από τον σύζυγο της προσφεύγουσας, με την αιτιολογία ότι δεν εξοφλήθηκαν μέσω τραπεζικού μέσου. Η ΔΕΔ δέχθηκε την προσφυγή, κρίνοντας ότι οι μεταφορές χρηματικών ποσών από τους εμπορικούς λογαριασμούς της επιχείρησης σε κοινούς λογαριασμούς με το σύζυγο-προμηθευτή πληρούν τις προϋποθέσεις νόμιμης εξόφλησης. Συνεπώς, η ΔΕΔ προχώρησε στην τροποποίηση των πράξεων, μειώνοντας δραστικά τις λογιστικές διαφορές και τις καταλογιζόμενες φορολογικές υποχρεώσεις.

Η απόφαση αφορά την απόρριψη της ενδικοφανούς προσφυγής μιας εταιρείας κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος Νομικών Προσώπων (ΦΕνπ) και ΦΠΑ για τις περιόδους 2018 και 2019. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών επικύρωσε τις πράξεις της Δ.Ο.Υ. Σύρου, οι οποίες βασίστηκαν στην εφαρμογή έμμεσων τεχνικών ελέγχου (συγκεκριμένα τη μέθοδο σχέσης τιμής πώλησης προς συνολικό όγκο κύκλου εργασιών) λόγω διαπιστωμένης αναξιοπιστίας του λογιστικού συστήματος της εταιρείας. Η προσφεύγουσα απέτυχε να τεκμηριώσει δαπάνες λόγω έλλειψης παραστατικών (€33.375,96) και λόγω μη εξόφλησης μέσω τραπεζικού μέσου για ποσά άνω των €500 (€33.207,41). Οι αρχικοί προσδιορισμοί φόρου και προστίμων διατηρήθηκαν, καταλογίζοντας συνολικά €82.178,54 για ΦΕνπ και €102.982,79 για ΦΠΑ για το φορολογικό έτος 2019.

Η Απόφαση 341/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή της ενδικοφανούς προσφυγής ενός εμπόρου ελαιολάδου κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για τα έτη 2018 και 2019, που εκδόθηκαν από τη Δ.Ο.Υ. Ηρακλείου Κρήτης. Η ΔΕΔ έκανε δεκτό τον ισχυρισμό του για την εκπεσιμότητα δαπανών αποσβέσεων, ύψους €6.071,12 το 2018 και €6.586,40 το 2019, καθώς υπήρχαν καταχωρημένες στα μητρώα παγίων, καθώς και δαπάνη €8.740,00 για το 2019, για την οποία προσκομίστηκε απόδειξη εξόφλησης. Απέρριψε τους ισχυρισμούς σχετικά με: την πλημμελή εφαρμογή έμμεσων τεχνικών, την έκπτωση προσωπικών δαπανών, τις διαφορές εσόδων από έλεγχο κλειστής αποθήκης (€24.431,90 το 2018, €5.338,90 το 2019) και την αναγνώριση δαπάνης €15.377,50 λόγω συνολικής εικονικότητας της συναλλαγής. Κατά συνέπεια, οι πράξεις προσδιορισμού φόρου εισοδήματος τροποποιήθηκαν, ενώ οι πράξεις προσδιορισμού ΦΠΑ επικυρώθηκαν.

Η Απόφαση 296/2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αποδέχεται εν μέρει την ενδικοφανή προσφυγή μιας ομόρρυθμης εταιρίας κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος/ΦΠΑ/προστίμου για τα φορολογικά έτη 2018, 2019 και 2020, που εκδόθηκαν από τη Δ.Ο.Υ. Πολυγύρου. Οι πράξεις βασίστηκαν σε δεδομένα της ΑΑΔΕ για αδήλωτα έσοδα από πλατφόρμες μίσθωσης ακινήτων και στην απόρριψη δαπανών λόγω αρχικής μη προσκόμισης λογιστικών αρχείων. Η προσφεύγουσα προσκόμισε εκ των υστέρων πρόσθετα στοιχεία και βιβλία, με αποτέλεσμα την αναπομπή της υπόθεσης και την έκδοση συμπληρωματικών εκθέσεων ελέγχου. Η ΔΕΔ τροποποιεί τις πράξεις ΦΠΑ 2018, Φόρου Εισοδήματος 2019 και ΦΠΑ 2019, μειώνοντας τα καταλογισθέντα ποσά, βάσει των νέων στοιχείων, αλλά επικυρώνει τις πράξεις Φόρου Εισοδήματος 2018, Φόρου Εισοδήματος 2020, ΦΠΑ 2020 και το πρόστιμο του άρθρου 54 για το 2023.

Η απόφαση 149/28-01-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξεων επιβολής φόρου εισοδήματος, ΦΠΑ και προστίμων των ετών 2018 και 2019, που εξέδωσε η Δ.Ο.Υ. Ρόδου. Η φορολογική διαφορά προέκυψε κυρίως από τη μη έκπτωση επιχειρηματικών δαπανών άνω των 500€, λόγω μη εξόφλησής τους μέσω τραπεζικού μέσου πληρωμής, σύμφωνα με το άρθρο 23 του ν. 4172/2013. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε αδυναμία προσέλευσης στην Τράπεζα και έλλειψη φοροδοτικής ικανότητας. Η ΔΕΔ επικύρωσε ορθά τις πράξεις, καθώς ο ισχυρισμός περί οικονομικής δυσχέρειας δεν πλήττει τη νομιμότητα του καταλογισμού των φόρων και προστίμων, διατηρώντας το συνολικό καταλογιζόμενο ποσό.

Η απόφαση 625/15.04.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της εταιρίας «...........» σχετικά με πράξεις διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για το φορολογικό έτος 2018. Ο έλεγχος διαπίστωσε ότι η προσφεύγουσα έλαβε 13 εικονικά φορολογικά στοιχεία συνολικής καθαρής αξίας 74.500,00 €, με αποτέλεσμα να μειωθεί η ζημία χρήσης της και να της επιβληθεί ΦΠΑ 17.880,00 € και πρόστιμο 8.940,00 €. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας, βασιζόμενη στο γεγονός ότι η εκδότρια εταιρία κρίθηκε παντελώς ανύπαρκτη συναλλακτικά, δεν διέθετε μεταφορικά μέσα, και εντοπίστηκαν ασυμφωνίες στα παραστατικά εξόφλησης, καθώς και διαφορές στις ημερομηνίες εκταμίευσης των μετρητών.

Η απόφαση 991/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή της ενδικοφανούς προσφυγής της εταιρείας «… Ι.Κ.Ε.» κατά τεσσάρων πράξεων προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και Φ.Π.Α. για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019. Η ΔΕΔ επικύρωσε την πράξη φόρου εισοδήματος 2018 (€92.978,49) λόγω λογιστικών διαφορών σε αγορές που δεν αποδείχθηκε ότι εξοφλήθηκαν πλήρως μέσω τραπεζικού συστήματος (άρθρο 23 περ.β’ ν.4172/2013). Επικύρωσε επίσης την πράξη Φ.Π.Α. 2019 (€2.155,60), καθώς μια ενδοκοινοτική παράδοση κρίθηκε ότι δεν πληρούσε τις προϋποθέσεις απαλλαγής λόγω μη ενεργού Α.Φ.Μ./Φ.Π.Α. του αντισυμβαλλόμενου. Τέλος, ακύρωσε την πράξη φόρου εισοδήματος 2019 (€2.338,20) καθώς η διαφορά αφορούσε αγορές που πληρώθηκαν μέσω τράπεζας το 2018, και ακύρωσε την πράξη Φ.Π.Α. 2018 (€16.438,31) διότι ο λόγος απόρριψης του Φ.Π.Α. εισροών (μη τραπεζική εξόφληση) κρίθηκε ότι εσφαλμένα εφαρμόστηκε στη φορολογία Φ.Π.Α..