Η απόφαση 536/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε στις 15.11.2024. Η προσφυγή στρεφόταν κατά της υπ' αριθμόν ...... ατομικής ειδοποίησης καταβολής-υπερημερίας του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. Αττικής, η οποία αφορούσε συνολικό ποσό 29.744,89 ευρώ (συμπεριλαμβανομένου πρόσθετου φόρου και τόκου) λόγω ληξιπρόθεσμων οφειλών θανούσας, της οποίας ο προσφεύγων φέρεται κληρονόμος. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η εν λόγω ατομική ειδοποίηση καταβολής-υπερημερίας δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη, σύμφωνα με τα άρθρα 36 και 44 του ν. 5104/2024. Ως εκ τούτου, εφόσον στερείται εκτελεστότητας, δεν επιτρέπεται η προσβολή της με ενδικοφανή προσφυγή.

Η Απόφαση 534/05.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε στις 15.11.2024. Η προσφεύγουσα στρεφόταν κατά της από 16.10.2024 ατομικής ειδοποίησης καταβολής-υπερημερίας του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. Αττικής, συνολικού ποσού 29.744,89 ευρώ, το οποίο αφορούσε οφειλές θανούσας. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η εν λόγω ειδοποίηση δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη ή εκτελεστό τίτλο, όπως αυτοί ορίζονται στο άρθρο 44 του ν. 5104/2024. Κατά συνέπεια, εφόσον δεν προσβάλλονται παραδεκτώς με ενδικοφανή προσφυγή πράξεις που στερούνται εκτελεστότητας, η προσφυγή απορρίφθηκε ως απαράδεκτη.

Η Απόφαση 595/08-04-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ως απαράδεκτης. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση της απάντησης του Προϊσταμένου του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. Θεσσαλονίκης, η οποία αρνούνταν την επιστροφή καταβληθέντων ποσών. Τα ποσά είχαν εισπραχθεί στο πλαίσιο αλληλέγγυας ευθύνης, από την οποία ο προσφεύγων είχε απαλλαχθεί με προηγούμενη απόφαση της ΔΕΔ. Το ΚΕ.Β.ΕΙΣ. επικαλέστηκε το άρθρο 66 παρ. 29 του Ν.4646/2019 για τη μη επιστροφή των εισπραχθέντων ποσών. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι η εν λόγω ρύθμιση είναι αντισυνταγματική και παραβιάζει τις αρχές της νομιμότητας και της ισότητας. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι η απάντηση του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. δεν είναι εκτελεστή πράξη, αλλά έγγραφο πληροφοριακού χαρακτήρα, το οποίο δεν υπόκειται σε ενδικοφανή προσφυγή σύμφωνα με το άρθρο 72 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας.

Η απόφαση 201 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογούμενου κατά της απάντησης του Προϊσταμένου της ΔΟΥ Λάρισας. Ο προσφεύγων ζήτησε τον περιορισμό της φορολογικής του υποχρέωσης για εισοδήματα (εταιρική σύνταξη) από τη Γερμανία (χρήσεων 2016, 2017, 2018 και εντεύθεν), αμφισβητώντας τη φορολόγησή τους στην Ελλάδα. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η απάντηση της ΔΟΥ ήταν πληροφοριακού χαρακτήρα και στερείται εκτελεστότητας, καθώς δεν παράγει συνέπειες ή δεν καθορίζει υποχρεώσεις σε βάρος του φορολογούμενου. Επομένως, δεν συνιστά εκτελεστή πράξη που είναι δεκτική ενδικοφανούς προσφυγής, σύμφωνα με το άρθρο 72 του ν. 5104/2024.

Η υπ' αριθμόν 2 απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ηλεκτρονική απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής. Ο προσφεύγων είχε στραφεί κατά ατομικής ειδοποίησης καταβολής-υπερημερίας της ΔΟΥ Αγρινίου, συνολικού ποσού 87.370,29 ευρώ (53.825,15 ευρώ βασική οφειλή και 33.545,14 ευρώ πρόσθετος φόρος και τόκος). Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη. Οι λόγοι απόρριψης επικεντρώθηκαν στο ότι η ατομική ειδοποίηση καταβολής-υπερημερίας δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη κατά την έννοια των άρθρων 36 και 44 του ν. 5104/2024. Κατά συνέπεια, εφόσον στερείται εκτελεστότητας, δεν προσβάλλεται παραδεκτώς με ενδικοφανή προσφυγή.

Η απόφαση 639/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε στις 27.11.2024. Η προσφεύγουσα στρεφόταν κατά ατομικής ειδοποίησης καταβολής-υπερημερίας του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. Αττικής, συνολικού ποσού 4.106,64 ευρώ (βασική οφειλή 1.704,00 ευρώ πλέον πρόσθετου φόρου & τόκου 2.402,64 ευρώ), το οποίο αφορούσε ληξιπρόθεσμες οφειλές θανόντος, του οποίου φέρεται κληρονόμος. Η Διεύθυνση αποφάσισε ότι η εν λόγω ειδοποίηση καταβολής δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη ή εκτελεστό τίτλο βάσει των διατάξεων του ν. 5104/2024 (άρθρα 36 και 44). Κατά συνέπεια, εφόσον πράξεις που στερούνται εκτελεστότητας δεν προσβάλλονται παραδεκτώς με ενδικοφανή προσφυγή, η προσφυγή απορρίπτεται.

Η απόφαση 554/03-04-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε από τον νόμιμο εκπρόσωπο εταιρείας κατά της αρνητικής απάντησης του προϊσταμένου της Ζ΄ Δ.Ο.Υ. Θεσσαλονίκης. Η εταιρεία ζητούσε τη διαγραφή συνολικά δεκαπέντε (15) προστίμων ύψους 100,00 € έκαστο, που της επιβλήθηκαν λόγω εκπρόθεσμης υποβολής δηλώσεων Φ.Π.Α. για τις φορολογικές περιόδους των ετών 2022, 2023 και 2024. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι δεν υπήρχε υποχρέωση υποβολής αυτών των δηλώσεων, καθώς η εταιρεία είχε τεθεί αναδρομικώς σε καθεστώς αδράνειας από 31/07/2018. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η αρνητική απάντηση της Δ.Ο.Υ. αποτελεί έγγραφο πληροφοριακού χαρακτήρα, στερούμενο εκτελεστότητας, και ως εκ τούτου δεν συνιστά εκτελεστή διοικητική πράξη που να υπάγεται στην αρμοδιότητα της ΔΕΔ βάσει του άρθρου 72 παρ. 1 του Ν.5104/2024.

Η απόφαση 718 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά της σιωπηρής άρνησης του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. Αττικής να επιστρέψει αχρεωστήτως καταβληθέν ποσό προστίμων ΚΒΣ, ύψους 99.089,59 €, και μέρους παραβόλου. Ο προσφεύγων ζήτησε την επιστροφή εντόκως βάσει διατακτικού δικαστικής απόφασης του Διοικητικού Εφετείου, η οποία ακύρωσε τις αρχικές πράξεις επιβολής προστίμων ΚΒΣ λόγω παραβίασης του δικαιώματος προηγούμενης ακρόασης. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η τεκμαιρόμενη σιωπηρή απόρριψη της αίτησης επιστροφής, η οποία γίνεται σε εκτέλεση οριστικής δικαστικής απόφασης, δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη υποκείμενη σε ενδικοφανή προσφυγή (άρθρο 72 ν.5104/2024). Η αμφισβήτηση της εκκαθάρισης σε εκτέλεση δικαστικής απόφασης ανήκει στο στάδιο της είσπραξης και προσβάλλεται με ανακοπή κατά του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.

Η απόφαση 170 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ), εκδοθείσα στις 03-02-2025, απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή πολίτη κατά της απάντησης του Προϊστάμενου της αρμόδιας ΔΟΥ. Η προσφεύγουσα ζητούσε την τροποποίηση της απάντησης της ΔΟΥ, η οποία την είχε ενημερώσει ότι η προθεσμία υποβολής αιτήματος αμφισβήτησης του τεκμαρτού εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023 είχε λήξει την 01-10-2024. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η απάντηση της ΔΟΥ αποτελεί έγγραφο πληροφοριακού χαρακτήρα που στερείται εκτελεστότητας και δεν συνιστά εκτελεστή διοικητική πράξη κατά την έννοια του άρθρου 72 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας, καθιστώντας έτσι την ενδικοφανή προσφυγή απαράδεκτη.

Η απόφαση (Αριθμός 1200) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε από τον φορολογούμενο στις 28/02/2025. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση της αρνητικής απάντησης του Προϊσταμένου του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για συμψηφισμό παρακρατηθέντος ποσού ύψους 12.000,00€ από ψηφιακή βεβαίωση οφειλής, εξαιρώντας ωστόσο οφειλές για τις οποίες ευθύνεται αλληλέγγυα. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η υπό κρίση διαφορά, καθώς αφορά τον τρόπο συμψηφισμού του ποσού, δεν αποτελεί φορολογική διαφορά που αναφύεται στο στάδιο προσδιορισμού των οικονομικών βαρών, αλλά στο στάδιο της είσπραξης. Ως εκ τούτου, η διαφορά δεν υπάγεται στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 72 του ΚΦΔ και πρέπει να προσβληθεί με ανακοπή ενώπιον των αρμόδιων Διοικητικών Δικαστηρίων.