Η απόφαση 201 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογούμενου κατά της απάντησης του Προϊσταμένου της ΔΟΥ Λάρισας. Ο προσφεύγων ζήτησε τον περιορισμό της φορολογικής του υποχρέωσης για εισοδήματα (εταιρική σύνταξη) από τη Γερμανία (χρήσεων 2016, 2017, 2018 και εντεύθεν), αμφισβητώντας τη φορολόγησή τους στην Ελλάδα. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η απάντηση της ΔΟΥ ήταν πληροφοριακού χαρακτήρα και στερείται εκτελεστότητας, καθώς δεν παράγει συνέπειες ή δεν καθορίζει υποχρεώσεις σε βάρος του φορολογούμενου. Επομένως, δεν συνιστά εκτελεστή πράξη που είναι δεκτική ενδικοφανούς προσφυγής, σύμφωνα με το άρθρο 72 του ν. 5104/2024.

Η απόφαση 255/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής Ιδιωτικής Κεφαλαιουχικής Εταιρείας. Η εταιρεία ζητούσε την ακύρωση αρνητικής απάντησης από τον Προϊστάμενο της ΔΟΥ Βόλου σχετικά με αίτημα επιστροφής ή συμψηφισμού του τέλους ανθεκτικότητας στην κλιματική κρίση, συνολικού ύψους 1.236,36€. Η προσφεύγουσα υποστήριζε ότι, λόγω του κωδικού NACE 55.20.02 (αυτοεξυπηρετούμενα καταλύματα – τουριστικές επιπλωμένες κατοικίες), δεν είχε φορολογική υποχρέωση καταβολής του τέλους. Η ΔΕΔ απέρριψε την υπό κρίση ενδικοφανή προσφυγή ως απαράδεκτη, διότι διαπίστωσε ότι η προσφεύγουσα είχε ήδη καταθέσει προγενέστερη ενδικοφανή προσφυγή κατά της ίδιας αρνητικής απάντησης, γεγονός που απαγορεύεται δικονομικά σύμφωνα με το άρθρο 70 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.

Η απόφαση 1196/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρείας κατά της αρνητικής απάντησης του ΚΕΒΕΙΣ Θεσσαλονίκης. Η εταιρεία ζητούσε την καταβολή τόκων επί αχρεωστήτως καταβληθέντων φόρων ύψους 14.979,33€, καθώς και την ακύρωση του διενεργηθέντος συμψηφισμού. Η ΔΕΔ έκρινε απαράδεκτο τον ισχυρισμό περί συμψηφισμού, καθώς αυτός ανάγεται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης (είσπραξη) και όχι του προσδιορισμού των φόρων. Επίσης, η προσβαλλόμενη πράξη περί άρνησης καταβολής τόκων κρίθηκε επιβεβαιωτική προγενέστερων αρνητικών απαντήσεων, οι οποίες είχαν καταστεί οριστικές, και συνεπώς στερείται  εκτελεστότητας, καθιστώντας την ενδικοφανή προσφυγή μη επιτρεπτή.

Η απόφαση 568/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά αρνητικής απάντησης του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Κατερίνης σχετικά με την αμφισβήτηση του ελαχίστου ετήσιου τεκμαρτού εισοδήματος (άρθρο 28Α ΚΦΕ) για το φορολογικό έτος 2023. Ο προσφεύγων υποστήριζε ότι εσφαλμένα του καταλογίστηκε ελάχιστο κέρδος €13.758,33, καθώς η επιχείρησή του είχε παύσει τη δραστηριότητά της από το 2020. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη, κρίνοντας ότι η προσβαλλόμενη αρνητική απάντηση αποτελεί επιβεβαιωτική πράξη. Δεδομένου ότι η ουσιαστική, εκτελεστή πράξη ήταν η αρχική πράξη διοικητικού προσδιορισμού φόρου της 28ης Αυγούστου 2024, η επιβεβαιωτική πράξη στερείται εκτελεστότητας και έννομων συνεπειών, καθιστώντας την ενδικοφανή προσφυγή μη παραδεκτή.

Η απόφαση 613/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ενδικοφανή προσφυγή ως απαράδεκτη. Ο προσφεύγων είχε προσφύγει κατά της απάντησης του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. Θεσσαλονίκης, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημά του για επιστροφή ποσού 1.561,16€ που κατέβαλε ως εκκαθαριστής για χρέη εταιρείας, προκειμένου να λάβει φορολογική ενημερότητα. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι δεν άσκησε διαχειριστικές πράξεις. Ωστόσο, η ΔΕΔ έκρινε ότι η απάντηση του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. ήταν εγγράφου πληροφοριακού χαρακτήρα και στερούταν εκτελεστότητας, και συνεπώς δεν συνιστά εκτελεστή πράξη κατά της οποίας επιτρέπεται η άσκηση ενδικοφανούς προσφυγής, σύμφωνα με το άρθρο 72 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας.

Η υπ' αριθμόν 2 απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ηλεκτρονική απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής. Ο προσφεύγων είχε στραφεί κατά ατομικής ειδοποίησης καταβολής-υπερημερίας της ΔΟΥ Αγρινίου, συνολικού ποσού 87.370,29 ευρώ (53.825,15 ευρώ βασική οφειλή και 33.545,14 ευρώ πρόσθετος φόρος και τόκος). Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη. Οι λόγοι απόρριψης επικεντρώθηκαν στο ότι η ατομική ειδοποίηση καταβολής-υπερημερίας δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη κατά την έννοια των άρθρων 36 και 44 του ν. 5104/2024. Κατά συνέπεια, εφόσον στερείται εκτελεστότητας, δεν προσβάλλεται παραδεκτώς με ενδικοφανή προσφυγή.

Η Απόφαση 534/05.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε στις 15.11.2024. Η προσφεύγουσα στρεφόταν κατά της από 16.10.2024 ατομικής ειδοποίησης καταβολής-υπερημερίας του ΚΕ.Β.ΕΙΣ. Αττικής, συνολικού ποσού 29.744,89 ευρώ, το οποίο αφορούσε οφειλές θανούσας. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η εν λόγω ειδοποίηση δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη ή εκτελεστό τίτλο, όπως αυτοί ορίζονται στο άρθρο 44 του ν. 5104/2024. Κατά συνέπεια, εφόσον δεν προσβάλλονται παραδεκτώς με ενδικοφανή προσφυγή πράξεις που στερούνται εκτελεστότητας, η προσφυγή απορρίφθηκε ως απαράδεκτη.

Η απόφαση 554/03-04-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε από τον νόμιμο εκπρόσωπο εταιρείας κατά της αρνητικής απάντησης του προϊσταμένου της Ζ΄ Δ.Ο.Υ. Θεσσαλονίκης. Η εταιρεία ζητούσε τη διαγραφή συνολικά δεκαπέντε (15) προστίμων ύψους 100,00 € έκαστο, που της επιβλήθηκαν λόγω εκπρόθεσμης υποβολής δηλώσεων Φ.Π.Α. για τις φορολογικές περιόδους των ετών 2022, 2023 και 2024. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι δεν υπήρχε υποχρέωση υποβολής αυτών των δηλώσεων, καθώς η εταιρεία είχε τεθεί αναδρομικώς σε καθεστώς αδράνειας από 31/07/2018. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η αρνητική απάντηση της Δ.Ο.Υ. αποτελεί έγγραφο πληροφοριακού χαρακτήρα, στερούμενο εκτελεστότητας, και ως εκ τούτου δεν συνιστά εκτελεστή διοικητική πράξη που να υπάγεται στην αρμοδιότητα της ΔΕΔ βάσει του άρθρου 72 παρ. 1 του Ν.5104/2024.

Η απόφαση 469 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του φορολογουμένου, η οποία στρεφόταν κατά της αρνητικής απάντησης της ΔΟΥ Λαγκαδά για υπαγωγή του στις διατάξεις του άρθρου 74 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (ΚΦΔ). Ο προσφεύγων ζητούσε την τροποποίηση ή ακύρωση πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου φορολογικού έτους 2016, ισχυριζόμενος ότι το ποσό των 42.390,55€ που δηλώθηκε στον κωδικό 727 αφορούσε λανθασμένα χαρακτηρισμένο επιχειρηματικό/επενδυτικό δάνειο αγροτών. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή ως απαράδεκτη, καθώς η αίτηση υπαγωγής στις διατάξεις του άρθρου 74 ΚΦΔ (υποβλήθηκε 25-10-2024) κρίθηκε εκπρόθεσμη, έχοντας παρέλθει η τριετής προθεσμία από την κοινοποίηση της αρχικής πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου (το αργότερο μέχρι 16/08/2017).

Η απόφαση 256/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υπέβαλε μια Ιδιωτική Κεφαλαιουχική Εταιρεία. Η εταιρεία ζητούσε την έντοκη επιστροφή ή τον συμψηφισμό του τέλους ανθεκτικότητας στην κλιματική κρίση (ύψους 1.236,36€) που είχε καταβάλει από τον Μάϊο έως τον Ιούλιο του 2024, ισχυριζόμενη ότι τα καταλύματά της (τουριστικές επιπλωμένες κατοικίες) δεν είχαν φορολογική υποχρέωση βάσει του Ν. 5073/2023. Ο Προϊστάμενος της ΔΟΥ Βόλου απέρριψε τα αιτήματα. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η αρχική αρνητική απάντηση της ΔΟΥ είχε καταστεί οριστική, καθώς η εταιρεία δεν άσκησε ενδικοφανή προσφυγή εντός της νόμιμης προθεσμίας. Οι ακόλουθες απαντήσεις της ΔΟΥ ήταν απλώς επιβεβαιωτικές πράξεις της αρχικής άρνησης, στερούμενες εκτελεστού χαρακτήρα, συνεπώς η προσφυγή κρίθηκε απαράδεκτη.