Η απόφαση 1271/11-07-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που κατατέθηκε στις 19/03/2025. Η προσφυγή στρεφόταν κατά δύο πράξεων επιβολής προστίμου, ύψους 100,00 € η καθεμία, του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Ξάνθης, για το φορολογικό έτος 2024. Τα πρόστιμα επιβλήθηκαν λόγω εκπρόθεσμης υποβολής τροποποιητικών δηλώσεων πληροφοριακών στοιχείων μίσθωσης ακίνητης περιουσίας, που αφορούσαν λύσεις αστικών μισθώσεων. Η κοινοποίηση των προσβαλλόμενων πράξεων στους φορολογούμενους συντελέστηκε στις 05/02/2025, πράγμα που σήμαινε ότι η καταληκτική ημερομηνία για την άσκηση της ενδικοφανούς προσφυγής ήταν η 07/03/2025. Δεδομένου ότι η προσφυγή υποβλήθηκε εκπρόθεσμα στις 19/03/2025, απορρίφθηκε βάσει του άρθρου 72 παρ. 1 του Ν.5104/2024.

Η απόφαση 1132/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης επιβολής προστίμου 250,00€ από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Βόλου. Το πρόστιμο επιβλήθηκε στον προσφεύγοντα για εκπρόθεσμη υποβολή αρχικής προσωρινής δήλωσης φόρου μισθωτών υπηρεσιών (ΦΜΥ) για τη φορολογική περίοδο 01/05/2021 – 31/05/2021. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι το εισόδημα ήταν χαμηλό και κάτω από το αφορολόγητο, προβαίνοντας σε διόρθωση της δήλωσης τον Φεβρουάριο του 2025. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε την προσφυγή, επικυρώνοντας το πρόστιμο των 250,00€, αλλά τροποποίησε τη νομική βάση. Συγκεκριμένα, η παράβαση κρίθηκε ότι εμπίπτει στις διατάξεις του άρθρου 54 του Ν. 4987/2022 και όχι στις λανθασμένα αναγραφόμενες διατάξεις του άρθρου 53 του Ν. 5104/2024, καθώς η παράβαση συντελέστηκε το 2021.

Η απόφαση 967/22.05.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την ενδικοφανή προσφυγή κατά της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς (αριθ. ......../30.12.2024) του 2ου ΕΛ.ΚΕ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. Η πράξη επέβαλε συνολικό φόρο ύψους €103.185,48 στην προσφεύγουσα, εκ διαθήκης κληρονόμο, μετά τον επαναπροσδιορισμό της αξίας της κληρονομιαίας περιουσίας από €236.908,59 σε €361.687,67. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι το δικαίωμα του Δημοσίου για κοινοποίηση της πράξης είχε υποπέσει σε παραγραφή στις 31/12/2024. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η κοινοποίηση μέσω θυροκόλλησης στις 30/12/2024 ήταν μη νόμιμη, καθώς δεν αποδείχθηκε αδυναμία ψηφιακής κοινοποίησης, ενώ η ψηφιακή κοινοποίηση συντελέστηκε αργότερα, στις 07/01/2025. Κατά συνέπεια, το δικαίωμα του Δημοσίου κρίθηκε παραγεγραμμένο, η ενδικοφανής προσφυγή έγινε δεκτή και η καταλογιστική πράξη ακυρώθηκε.

Η απόφαση 1216/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε στις 05/03/2025 κατά της πράξης υπ’ αριθ. ........../09.02.2025. Ο προσφεύγων ζητούσε την έκδοση πιστωτικού σημειώματος για ποσό 1.626,09€, υποστηρίζοντας ότι πλήρωσε επιπλέον φόρο λόγω εκ παραδρομής διαγραφής και επανακαταχώρισης ακινήτου στα έντυπα Ε9 κατά τα έτη 2020-2024. Η ΔΕΔ έκρινε την προσφυγή απαράδεκτη διότι ο προσφεύγων δεν προσδιόρισε ορισμένως την προσβαλλόμενη διοικητική πράξη. Συγκεκριμένα, αναφέρθηκε σε αριθμό καταχώρισης δήλωσης Ε9, ο οποίος δεν συνιστά διοικητική πράξη, ενώ δεν προσδιορίστηκε επαρκώς ούτε η πράξη διορθωτικού προσδιορισμού ΕΝ.Φ.Ι.Α. Επιπλέον, η ΔΕΔ σημειώνει ότι η τυχόν πλημμέλεια της αρχικής πράξης θεραπεύτηκε με την έκδοση νεότερης πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου του 2021, μετά από τροποποιητική δήλωση που υπέβαλε ο ίδιος ο προσφεύγων.

Η Απόφαση 1003/28-05-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αποφασίζει την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ως απαράδεκτης, λόγω εκπρόθεσμης άσκησής της. Η προσφυγή στρεφόταν κατά συνολικά έξι οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, Φ.Π.Α. και επιβολής προστίμου (άρθρου 53 του Ν. 5104/2024) για τα φορολογικά έτη 2018 και 2019, που εκδόθηκαν από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. Κοζάνης, επιβάλλοντας συνολικά ποσό άνω των 190.000€. Οι προσβαλλόμενες πράξεις κοινοποιήθηκαν ψηφιακά στην προσφεύγουσα στις 19/12/2024. Η προθεσμία των τριάντα (30) ημερών για την άσκηση της προσφυγής έληγε στις 20/01/2025, αλλά η προσφυγή κατατέθηκε αργότερα, στις 29/01/2025. Για τον λόγο αυτόν, η Δ.Ε.Δ. αποφασίζει την απόρριψη του αιτήματος.

Η απόφαση 494 της 04/03/2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της ιδιωτικής κεφαλαιουχικής εταιρίας «…………………………» ως απαράδεκτη λόγω εκπρόθεσμης υποβολής. Η εταιρία αμφισβητούσε πράξεις διορθωτικού προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος (για τα φορολογικά έτη 2017 και 2018) και ΦΠΑ (για τις φορολογικές περιόδους 2017 και 2018) της Δ.Ο.Υ. Μυτιλήνης. Οι προσβαλλόμενες πράξεις κοινοποιήθηκαν ψηφιακά στις 14/10/2024, καθιστώντας καταληκτική ημερομηνία υποβολής της προσφυγής την 13η/11/2024. Η προσφυγή υποβλήθηκε στις 19/11/2024. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η νόμιμη κοινοποίηση συντελέστηκε ψηφιακά στις 14/10/2024 και ότι η μεταγενέστερη αποστολή με συστημένη επιστολή (στις 22/10/2024) ήταν περιττή ενέργεια που δεν μεταβάλλει την ημερομηνία νόμιμης κοινοποίησης.

Η απόφαση 1217 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε από τον φορολογούμενο στις 05/03/2025. Ο προσφεύγων ζητούσε την έκδοση πιστωτικού σημειώματος για ποσό 1.626,09€, ισχυριζόμενος ότι κατέβαλε επιπλέον φόρο λόγω παραδρομής στην καταχώριση ακινήτου (Ε9) τα έτη 2020–2024. Η ΔΕΔ έκρινε την προσφυγή απαράδεκτη διότι οι προσβαλλόμενες πράξεις (υπ’ αριθ. ..........5 έως ..........8/09.02.2025) δεν συνιστούν διοικητικές πράξεις αλλά αριθμούς καταχώρισης δηλώσεων Ε9. Ακόμη και αν εννοούνταν οι πράξεις προσδιορισμού ΕΝΦ.Ι.Α., αυτές δεν προσδιορίστηκαν επαρκώς (έλλειψη αριθμού, ημερομηνίας έκδοσης και εκδούσας αρχής). Επιπλέον, η ΔΕΔ σημειώνει ότι οποιαδήποτε πλημμέλεια είχε θεραπευτεί με νεότερες πράξεις διορθωτικού προσδιορισμού ΕΝ.Φ.Ι.Α. της 05/03/2025.

Η απόφαση (393/12-03-2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης επιβολής προστίμου ύψους 250,00€ από τη ΔΟΥ Ξάνθης για το φορολογικό έτος 2024. Το πρόστιμο επιβλήθηκε λόγω της εκπρόθεσμης υποβολής της δήλωσης απόδοσης του τέλους ανθεκτικότητας στην κλιματική κρίση για τη χρονική περίοδο Ιανουαρίου 2024 (υποβολή στις 29/03/2024, αντί για την καταληκτική ημερομηνία 29/02/2024). Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών τροποποιεί την αιτιολογία της προσβαλλόμενης πράξης, εφαρμόζοντας τις διατάξεις του άρθρου 54 του ν. 4987/2022 (αντί του αναφερόμενου 53 του ν. 5104/2024), καθώς η παράβαση συντελέστηκε υπό την ισχύ του παλαιού ΚΦΔ. Τελικά, η ΔΕΔ κρίνει ότι η επιβολή του προστίμου αποτελεί δέσμια ενέργεια της φορολογικής αρχής, απορρίπτοντας τους ισχυρισμούς του φορολογουμένου περί δυσανάλογου προστίμου και καλής πίστης.

Η απόφαση 1135/17-06-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης επιβολής προστίμου ύψους 100,00€ για εκπρόθεσμη υποβολή αρχικής ηλεκτρονικής δήλωσης στοιχείων ακινήτων (Ε9) έτους 2024. Η προσφυγή ασκήθηκε από τον ασκούντα τη γονική μέριμνα πατέρα ανήλικης κληρονόμου. Η ανήλικη είχε καταστεί εκ διαθήκης κληρονόμος, με τη διαθήκη να δημοσιεύεται στις 14/11/2023. Ο προσφεύγων επικαλέστηκε λόγους χρηστής διοίκησης, καθυστερήσεις μηχανικού και την ανηλικότητα του τέκνου. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι η προθεσμία υποβολής της δήλωσης Ε9 έληγε στις 30-04-2024, ενώ αυτή υποβλήθηκε εκπρόθεσμα στις 03-09-2024. Επομένως, το πρόστιμο του άρθρου 53 του ν. 5104/2024 ύψους 100,00€ επικυρώθηκε.

Η απόφαση 53/14-01-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη λόγω εκπρόθεσμης άσκησης την ενδικοφανή προσφυγή κατά της πράξης επιβολής προστίμου της Δ΄ Δ.Ο.Υ. Θεσσαλονίκης. Η προσβαλλόμενη πράξη, με ημερομηνία 05-04-2024, είχε επιβάλει πρόστιμο 100,00 € στην προσφεύγουσα για εκπρόθεσμη υποβολή πρώτης τροποποιητικής δήλωσης φορολογίας εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2018. Η προσφεύγουσα υποστήριξε ότι η υποβολή της τροποποιητικής δήλωσης ήταν υποχρεωτική λόγω εκ των υστέρων ενημέρωσης για επιπλέον εισοδήματα. Η Δ.Ε.Δ. διαπίστωσε ότι η κοινοποίηση της πράξης συντελέστηκε στις 12/07/2024, με την ανατρεπτική προθεσμία για την άσκηση της προσφυγής (λαμβάνοντας υπόψη την αναστολή του Αυγούστου) να λήγει στις 11/09/2024. Καθώς η προσφυγή κατατέθηκε στις 26/09/2024, κρίθηκε εκπρόθεσμη και απορρίφθηκε.