Η απόφαση 1216/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε στις 05/03/2025 κατά της πράξης υπ’ αριθ. ........../09.02.2025. Ο προσφεύγων ζητούσε την έκδοση πιστωτικού σημειώματος για ποσό 1.626,09€, υποστηρίζοντας ότι πλήρωσε επιπλέον φόρο λόγω εκ παραδρομής διαγραφής και επανακαταχώρισης ακινήτου στα έντυπα Ε9 κατά τα έτη 2020-2024. Η ΔΕΔ έκρινε την προσφυγή απαράδεκτη διότι ο προσφεύγων δεν προσδιόρισε ορισμένως την προσβαλλόμενη διοικητική πράξη. Συγκεκριμένα, αναφέρθηκε σε αριθμό καταχώρισης δήλωσης Ε9, ο οποίος δεν συνιστά διοικητική πράξη, ενώ δεν προσδιορίστηκε επαρκώς ούτε η πράξη διορθωτικού προσδιορισμού ΕΝ.Φ.Ι.Α. Επιπλέον, η ΔΕΔ σημειώνει ότι η τυχόν πλημμέλεια της αρχικής πράξης θεραπεύτηκε με την έκδοση νεότερης πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου του 2021, μετά από τροποποιητική δήλωση που υπέβαλε ο ίδιος ο προσφεύγων.

Η απόφαση 183/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή του φορολογούμενου. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση της εντολής μερικού φορολογικού ελέγχου της Δ.Ο.Υ. Βέροιας, χωρίς να προσβάλει τις οριστικές πράξεις διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και προστίμων για τα φορολογικά έτη 2019 (€11.323,70) και 2020 (€12.832,30). Η ΔΕΔ έκρινε την προσφυγή απαράδεκτη διότι στρεφόταν κατά προπαρασκευαστικής πράξης (εντολή ελέγχου), η οποία δεν είναι εκτελεστή. Επιπλέον, η προσφυγή δεν έφερε την απαιτούμενη ψηφιακή βεβαίωση εγγράφου μέσω gov.gr, σύμφωνα με την Α. 1165/2022.

Η απόφαση 106/24-01-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε στις 03/10/2024 από τον προσφεύγοντα κατά δύο πράξεων του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Καλαμαριάς, σχετικά με το φορολογικό έτος 2019. Οι προσβαλλόμενες πράξεις περιελάμβαναν πράξη διοικητικού προσδιορισμού φόρου της 04/04/2024 (χρεωστικό ποσό 161,80 €) και πράξη επιβολής προστίμου της 23/04/2024 (100,00 €), λόγω μη υποβολής τροποποιητικής δήλωσης εισοδήματος. Ο προσφεύγων ζήτησε την ακύρωση των προσαυξήσεων και του προστίμου. Η Δ.Ε.Δ., αφού εξέτασε τις ημερομηνίες κοινοποίησης, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι ανατρεπτικές προθεσμίες για την άσκηση της προσφυγής είχαν λήξει (10/05/2024 και 05/06/2024), καθιστώντας την προσφυγή εκπρόθεσμη και, επομένως, απαράδεκτη.

Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της Πράξης Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου Μεταβίβασης Ακινήτων (Φ.Μ.Α.), επικυρώνοντας τη φορολογική υποχρέωση του προσφεύγοντος ύψους 4.635,00 €. Ο προσφεύγων ζητούσε απαλλαγή από τον Φ.Μ.Α. λόγω απόκτησης πρώτης κατοικίας, ισχυριζόμενος ότι οι εκτάσεις οικοπέδων που κατείχε εξ αδιαιρέτου σε οικοδομικό συνεταιρισμό δεν πληρούσαν τις στεγαστικές του ανάγκες επειδή δεν ήταν δυνατή η έκδοση οικοδομικής άδειας (λόγω μη ολοκλήρωσης έργων υποδομής). Η ΔΕΔ έκρινε ότι η προσβαλλόμενη πράξη εκδόθηκε ορθά βάσει της αρχικής δήλωσης Φ.Μ.Α., η οποία δεν επικαλούνταν λόγο απαλλαγής. Επιπλέον, η προσφυγή ως προς την επικαλούμενη σιωπηρή απόρριψη αιτήματος απαλλαγής κρίθηκε απαράδεκτη, καθώς το επικαλούμενο έγγραφο ήταν απλό ερώτημα και όχι επίσημο αίτημα προς τη Φορολογική Διοίκηση. Ωστόσο, η ΔΕΔ σημειώνει ότι ο προσφεύγων διατηρεί τη δυνατότητα υποβολής τροποποιητικής δήλωσης με τα απαραίτητα δικαιολογητικά εντός της προθεσμίας παραγραφής.

Η Απόφαση 1227 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών της 07/07/2025 απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε στις 13/03/2025, η οποία στρεφόταν κατά πράξεων προσδιορισμού φόρου ΕΝ.Φ.Ι.Α. (Ν.4223/2013). Η προσφεύγουσα ζητούσε την τροποποίηση της αντικειμενικής αξίας ενός ακινήτου επικαλούμενη ότι είναι πολύ μικρότερη βάσει της σχετικής ιστοσελίδας του Υπουργείου Οικονομικών και την επιστροφή του επιπλέον φόρου που είχε πληρώσει. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή διότι κρίθηκε γενική και αόριστη, καθώς η υπόχρεη δεν μνημόνευε ρητώς τις προσβαλλόμενες πράξεις (αριθμό, ημερομηνία, έτος) ούτε τους λόγους (πλημμέλειές) τους με σαφή και συγκεκριμένο τρόπο, καθιστώντας το δικόγραφο ανεπίδεκτο δικαστικής εκτίμησης, σύμφωνα με τη νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ).

Η απόφαση 274 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ), εκδόθηκε στις 12/02/2025 και απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή ομόρρυθμης εταιρείας. Η εταιρεία προσέβαλε Οριστικές Πράξεις Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος και Φ.Π.Α. της Δ.Ο.Υ. ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ για τις φορολογικές περιόδους 2016 και 2017. Οι πράξεις αυτές είχαν εκδοθεί σε εκτέλεση αποφάσεων του Μονομελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου. Η ΔΕΔ έκρινε ότι οι προσβαλλόμενες πράξεις, ως πράξεις εκκαθάρισης φόρου κατ' εκτέλεση οριστικής δικαστικής απόφασης (Άρθρο 41 παρ. 3 ν.5104/2024), δεν αποτελούν εκτελεστές πράξεις προσδιορισμού φόρου και συνεπώς δεν υπόκεινται σε ενδικοφανή προσφυγή (Άρθρο 72 ν.5104/2024). Οι αναφυόμενες διαφορές ανάγονται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης και προσβάλλονται μόνο με την άσκηση ανακοπής.

Η απόφαση 763/05-05-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε στις 10-01-2025. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε τις εκθέσεις μερικού φορολογικού ελέγχου εισοδήματος και ΦΠΑ της Δ.Ο.Τ. Κατερίνης, οι οποίες αφορούσαν τα φορολογικά έτη 2020 και 2021. Ο έλεγχος είχε διαπιστώσει λογιστικές διαφορές ύψους 33.837,63€ για το 2020 και 118.894,07€ για το 2021, οδηγώντας σε διορθωτικό προσδιορισμό φόρου. Η ΔΕΔ έκρινε την προσφυγή απαράδεκτη επειδή οι εκθέσεις ελέγχου και οι προσωρινοί διορθωτικοί προσδιορισμοί φόρου αποτελούν προπαρασκευαστικές πράξεις και όχι εκτελεστές διοικητικές πράξεις, κατά των οποίων δεν επιτρέπεται η άσκηση ενδικοφανούς προσφυγής, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 72 του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας.

Η απόφαση 494 της 04/03/2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή της ιδιωτικής κεφαλαιουχικής εταιρίας «…………………………» ως απαράδεκτη λόγω εκπρόθεσμης υποβολής. Η εταιρία αμφισβητούσε πράξεις διορθωτικού προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος (για τα φορολογικά έτη 2017 και 2018) και ΦΠΑ (για τις φορολογικές περιόδους 2017 και 2018) της Δ.Ο.Υ. Μυτιλήνης. Οι προσβαλλόμενες πράξεις κοινοποιήθηκαν ψηφιακά στις 14/10/2024, καθιστώντας καταληκτική ημερομηνία υποβολής της προσφυγής την 13η/11/2024. Η προσφυγή υποβλήθηκε στις 19/11/2024. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η νόμιμη κοινοποίηση συντελέστηκε ψηφιακά στις 14/10/2024 και ότι η μεταγενέστερη αποστολή με συστημένη επιστολή (στις 22/10/2024) ήταν περιττή ενέργεια που δεν μεταβάλλει την ημερομηνία νόμιμης κοινοποίησης.

Η απόφαση 526/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη τη δεύτερη ενδικοφανή προσφυγή που υπέβαλε ο προσφεύγων στις 15 Νοεμβρίου 2024. Η προσφυγή στρεφόταν κατά δύο Οριστικών Πράξεων Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Δωρεάς έτους 2014, οι οποίες εκδόθηκαν από την Προϊσταμένη της Δ.Ο.Υ. Πατρών και καταλόγιζαν διαφορά φόρου και προσαυξήσεις, βάσει επανεκτίμησης της αξίας των δωρηθέντων οικοπέδων. Ο προσφεύγων υποστήριζε ότι τα ακίνητα έπρεπε να εκτιμηθούν ως αγροτεμάχια, καθώς ο οικισμός εντάσσεται στους κατολισθαίνοντες. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι είχε ήδη εκδοθεί άλλη απόφαση (αρ. 05-03-2025) επί προγενέστερης ενδικοφανούς προσφυγής με το ίδιο περιεχόμενο, η οποία είχε απορριφθεί ως προς την ουσία της. Ως εκ τούτου, η άσκηση δεύτερης προσφυγής κατά των ίδιων πράξεων κρίθηκε απαράδεκτη βάσει του άρθρου 70 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.

Η απόφαση 297/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρείας κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΕΝΦΙΑ για τα έτη 2020 έως 2024, καθώς και κατά των τόκων υπερημερίας. Η εταιρεία είχε υποβάλει δεύτερες τροποποιητικές δηλώσεις Ε9 στις 25.09.2024, με αποτέλεσμα την επαναβεβαίωση φόρου ύψους 45.998,79 ευρώ ανά έτος. Η προσφεύγουσα ζήτησε να ακυρωθεί ο υπολογισμός των τόκων, ισχυριζόμενη εμπρόθεσμη πληρωμή. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η προσφυγή αφορούσε τις ταμειακές βεβαιώσεις των τόκων, οι οποίες ανάγονται στο στάδιο της διοικητικής εκτέλεσης (είσπραξη) και όχι στον προσδιορισμό του φόρου. Συνεπώς, η επίλυση των διαφορών αυτών εμπίπτει στην αρμοδιότητα των Διοικητικών Δικαστηρίων μέσω ανακοπής (άρθρο 65 Κ.Ε.Δ.Ε.), καθιστώντας την προσφυγή στη ΔΕΔ μη επιτρεπτή.