Η Απόφαση 230/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά της ατομικής ειδοποίησης καταβολής-υπερημερίας του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Λάρισας. Ο προσφεύγων, ως κληρονόμος, αμφισβητούσε οφειλές συνολικού ύψους 4.054,83 € από τους αποβιώσαντες γονείς του, ισχυριζόμενος εσφαλμένη καταλογισμό ακινήτων βάσει ψευδών δηλώσεων Ε9 και προβλήματα υγείας της μητέρας του. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η ατομική ειδοποίηση δεν αποτελεί εκτελεστή διοικητική πράξη που να προσβάλλεται με ενδικοφανή προσφυγή σύμφωνα με τον ΚΦΔ. Επειδή η πράξη είναι πληροφοριακού χαρακτήρα και εκδίδεται στο πλαίσιο της διοικητικής εκτέλεσης, το κατάλληλο ένδικο βοήθημα είναι η ανακοπή ενώπιον των αρμόδιων διοικητικών δικαστηρίων.

Η απόφαση 1217 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε από τον φορολογούμενο στις 05/03/2025. Ο προσφεύγων ζητούσε την έκδοση πιστωτικού σημειώματος για ποσό 1.626,09€, ισχυριζόμενος ότι κατέβαλε επιπλέον φόρο λόγω παραδρομής στην καταχώριση ακινήτου (Ε9) τα έτη 2020–2024. Η ΔΕΔ έκρινε την προσφυγή απαράδεκτη διότι οι προσβαλλόμενες πράξεις (υπ’ αριθ. ..........5 έως ..........8/09.02.2025) δεν συνιστούν διοικητικές πράξεις αλλά αριθμούς καταχώρισης δηλώσεων Ε9. Ακόμη και αν εννοούνταν οι πράξεις προσδιορισμού ΕΝΦ.Ι.Α., αυτές δεν προσδιορίστηκαν επαρκώς (έλλειψη αριθμού, ημερομηνίας έκδοσης και εκδούσας αρχής). Επιπλέον, η ΔΕΔ σημειώνει ότι οποιαδήποτε πλημμέλεια είχε θεραπευτεί με νεότερες πράξεις διορθωτικού προσδιορισμού ΕΝ.Φ.Ι.Α. της 05/03/2025.

Η απόφαση 1122 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) εκδόθηκε στις 16-06-2025 και αφορά την ολική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης επιβολής προστίμου ύψους 100,00€, που επιβλήθηκε για εκπρόθεσμη υποβολή αρχικής δήλωσης στοιχείων ακινήτων (Ε9) έτους 2021. Ο προσφεύγων, ο οποίος είναι συμβολαιογράφος, ισχυρίστηκε ότι η δήλωση υποβλήθηκε εκ παραδρομής, καθώς δεν είχε τη σχετική υποχρέωση, δεδομένου ότι τα ακίνητα ανήκαν σε πελάτη του. Η ΔΕΔ επιβεβαίωσε ότι η δήλωση υποβλήθηκε εκ παραδρομής, καθώς οι πραγματικοί κληρονόμοι είχαν ήδη υποβάλει τις σχετικές δηλώσεις Ε9. Δεδομένου ότι δεν στοιχειοθετείται η επιβολή προστίμου για δήλωση που υποβλήθηκε εκ παραδρομής, η ΔΕΔ ακύρωσε την πράξη επιβολής προστίμου.

Η απόφαση 183/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή του φορολογούμενου. Ο προσφεύγων ζητούσε την ακύρωση της εντολής μερικού φορολογικού ελέγχου της Δ.Ο.Υ. Βέροιας, χωρίς να προσβάλει τις οριστικές πράξεις διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και προστίμων για τα φορολογικά έτη 2019 (€11.323,70) και 2020 (€12.832,30). Η ΔΕΔ έκρινε την προσφυγή απαράδεκτη διότι στρεφόταν κατά προπαρασκευαστικής πράξης (εντολή ελέγχου), η οποία δεν είναι εκτελεστή. Επιπλέον, η προσφυγή δεν έφερε την απαιτούμενη ψηφιακή βεβαίωση εγγράφου μέσω gov.gr, σύμφωνα με την Α. 1165/2022.

Η απόφαση 174 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Κληρονομιάς του Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π. Ο προσφεύγων είχε υποβάλει την προσφυγή υπό την αίρεση αποδοχής αιτήματος μείωσης του πρόσθετου φόρου κατά 40% βάσει του άρθρου 75 του ν. 5104/2024 (ΚΦΔ). Το άρθρο 75 ορίζει ότι η αποδοχή της κύριας οφειλής, ενόσω διαρκεί η προθεσμία για προσφυγή, λογίζεται ως αυτοδίκαιη παραίτηση από την ασκηθείσα ενδικοφανή προσφυγή. Καθώς ο προσφεύγων αποδέχθηκε την κύρια οφειλή μέσω της αίτησης ρύθμισης, η ΔΕΔ έκρινε την προσφυγή αόριστη και απαράδεκτη, καθώς δεν επιτρέπεται άσκηση αγωγής υπό αίρεση.

Η Απόφαση 265/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ηλεκτρονικώς υποβληθείσα ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου φορολογικού έτους 2019 της Δ.Ο.Υ. Δ΄ ΑΘΗΝΩΝ. Ο προσφεύγων ζητούσε τη διαγραφή τόκων του άρθρου 53 του ΚΦΔ, ύψους 6.150,00€, ισχυριζόμενος ότι η εκπρόθεσμη υποβολή της τροποποιητικής του δήλωσης οφειλόταν σε ετεροχρονισμένη αποστολή βεβαίωσης αποδοχών από τον αρμόδιο φορέα. Η ΔΕΔ έκρινε ότι η προσφυγή υποβλήθηκε εκπροθέσμως. Συγκεκριμένα, η πράξη είχε κοινοποιηθεί στις 21-02-2024, αλλά η προσφυγή κατατέθηκε στις 25-10-2024, δηλαδή μετά την ανατρεπτική προθεσμία των 30 ημερών που ορίζεται από το άρθρο 72 του ν.5104/2024.

Η απόφαση 76 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του προσφεύγοντα κατά της Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος και Πράξης Επιβολής Προστίμου, φορολογικού έτους 2019. Ο καταλογισμός ύψους 2.698,58 ΕΥΡΩ προήλθε από τη μη αναγνώριση δαπανών συνολικής καθαρής αξίας 7.710,00 ΕΥΡΩ, οι οποίες βασίζονταν σε εικονικά φορολογικά στοιχεία που έλαβε ο προσφεύγων από δύο εκδότες. Η ΔΕΔ επικύρωσε την πράξη, κρίνοντας ότι η φορολογική αρχή τεκμηρίωσε πλήρως την εικονικότητα των συναλλαγών, καθώς οι εκδότριες εταιρείες κρίθηκαν συναλλακτικώς ανύπαρκτες, βάσει της έλλειψης εγκαταστάσεων, προσωπικού, αγορών ή φορολογικής συμμόρφωσης. Απορρίφθηκαν όλοι οι ισχυρισμοί του προσφεύγοντα, συμπεριλαμβανομένων εκείνων περί έλλειψης αιτιολογίας, παραβίασης του τεκμηρίου αθωότητας (καθώς πρόκειται για διοικητική κύρωση) και φορολόγησης πλασματικού εισοδήματος.

Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απέρριψε την ενδικοφανή προσφυγή κατά Οριστικής Πράξης Διορθωτικού Προσδιορισμού Φόρου Εισοδήματος (φορολογικό έτος 2020) και επιβολής προστίμου, συνολικού ύψους €238.337,88. Η πράξη αφορούσε ανώνυμη εταιρεία, της οποίας ο προσφεύγων φερόταν ως αλληλεγγύως ευθυνόμενος (Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος). Ο φόρος προσδιορίστηκε εξωλογιστικά, επειδή η εταιρεία δεν προσκόμισε βιβλία και στοιχεία, ενώ είχε διαπιστωθεί και λήψη εικονικών φορολογικών στοιχείων. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε έλλειψη υπαιτιότητας, παραίτηση και πλαστογραφία υπογραφής. Η ΔΕΔ επικύρωσε την πράξη, κρίνοντας ότι ο προσφεύγων διατηρούσε τυπικά την ιδιότητα του διοικούντος κατά την κρίσιμη περίοδο και ότι τα ζητήματα πλαστογραφίας έπρεπε να κριθούν από τα αρμόδια δικαστήρια, κάτι που δεν είχε συμβεί μέχρι την έκδοση της απόφασης.

Η απόφαση 625/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει ως απαράδεκτη την ενδικοφανή προσφυγή που υπέβαλε μια εταιρεία κατά Πράξης Επιβολής Προστίμου ύψους 1.200,00 ευρώ. Η εν λόγω πράξη εκδόθηκε από την Επιθεώρηση Εργασίας Ανατολικής Αττικής για παράβαση του άρθρου 3 του Ν. 3996/2011. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο συγκεκριμένος τύπος παράβασης και τα σχετικά πρόστιμα που επιβάλλονται από την Επιθεώρηση Εργασίας δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας (Ν. 5104/2024), καθώς δεν συγκαταλέγονται ρητά στο σχετικό Παράρτημα. Συνεπώς, η ειδική διοικητική διαδικασία της ενδικοφανούς προσφυγής προς τη ΔΕΔ δεν ισχύει για τη συγκεκριμένη διαφορά.

Η απόφαση 1014/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή ενός φορολογούμενου κατά πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2018, η οποία εκδόθηκε από τη Δ.Ο.Υ. ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ. Η πράξη προέκυψε μετά την υποβολή τροποποιητικής δήλωσης στο πλαίσιο οικειοθελούς αποκάλυψης φορολογητέας ύλης. Η ΔΕΔ διαπίστωσε ότι η φορολογική αρχή εξέδωσε την προσβαλλόμενη πράξη διαγράφοντας ποσά που είχε δηλώσει ο προσφεύγων (κωδικοί 429 και 781), δίχως να αιτιολογήσει τη διαγραφή ούτε να συντάξει έκθεση ελέγχου. Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ έκανε δεκτή την προσφυγή και ακύρωσε την πράξη λόγω παντελούς έλλειψης αιτιολογίας (τυπική πλημμέλεια).