Η υπ' αριθ. 492/04.03.2025 απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά τη μερική αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής σχετικά με την πράξη διοικητικού προσδιορισμού φόρου φορολογικού έτους 2015. Ο προσφεύγων αμφισβητούσε τη φορολόγηση ποσού €58.122,47 ως εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες, το οποίο προήλθε από εκκαθάριση Επενδυτικού Λογαριασμού Κάλυψης Στεγαστικών Παροχών. Μετά την αναπομπή της υπόθεσης από το Διοικητικό Πρωτοδικείο, η ΔΕΔ έκρινε ότι το μεγαλύτερο μέρος του ποσού (€55.805,62), αν και αποτελεί εισόδημα μισθωτών υπηρεσιών, ανάγεται στη χρήση του 2013 και έχει υποπέσει σε παραγραφή. Το υπόλοιπο ποσό (€2.316,85) αναχαρακτηρίζεται ως εισόδημα από κεφάλαιο (τόκοι) του 2015. Δεδομένου ότι το πλήρες ποσό δαπανήθηκε απευθείας για την εξόφληση δανείων, δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο τεκμηρίου δαπάνης διαβίωσης. Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ διατάσσει νέα εκκαθάριση της δήλωσης φορολογίας εισοδήματος του 2015.

Η απόφαση 493/04-03-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2023. Ο προσφεύγων ισχυρίστηκε ότι λανθασμένα φορολογήθηκε το επίδομα βιβλιοθήκης ύψους 1.854,75 ευρώ, το οποίο έλαβε από Πανεπιστήμιο και είχε συμπεριληφθεί στο δηλωθέν εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες (κωδικός 301). Η ΔΕΔ, βασιζόμενη στις διατάξεις του ν. 5045/2023 και στην κρίση της Ολομέλειας του ΣτΕ (απόφαση 29/2014), έκρινε ότι το ειδικό επίδομα βιβλιοθήκης έχει αποζημιωτικό χαρακτήρα και δεν αποτελεί φορολογητέο εισόδημα. Ως αποτέλεσμα, η ΔΕΔ αποφάσισε την τροποποίηση της προσβαλλόμενης πράξης, διαγράφοντας το ποσό του επιδόματος βιβλιοθήκης από το εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες και διενεργώντας νέα εκκαθάριση της δήλωσης φορολογίας εισοδήματος.

Η υπ’ αριθμόν 330/14.02.2025 απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά στην απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής εταιρείας κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για τα έτη 2020, 2021 και 2022. Η ΔΕΔ επικύρωσε τις καταλογιστικές πράξεις του Κ.Ε.ΜΕ.ΕΠ., οι οποίες προέκυψαν από την απόρριψη δαπανών που αφορούσαν δικαιώματα χρήσης τεχνογνωσίας (royalties) για εισαγόμενα εμπορεύματα. Η ελεγκτική αρχή έκρινε ότι οι πληρωμές αυτές δεν τεκμηριώνουν μεταφορά τεχνογνωσίας σύμφωνα με την αρχή των ίσων αποστάσεων (άρθρο 50 ΚΦΕ), θεωρώντας τες ως συνεχείς υπηρεσίες. Απορρίφθηκε επίσης ο ισχυρισμός περί μη αναγνώρισης μεταφοράς ζημίας του 2019 στα κέρδη του 2020, καθώς υπήρχε προγενέστερη οριστική πράξη που προσδιόριζε κέρδη για το 2019.

Η απόφαση 1202/30.06.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023, η οποία κατέληξε σε χρεωστικό ποσό 10.200,68€. Η χρέωση προέκυψε διότι η φορολογική αρχή διέγραψε ποσό 298.685,78€ που είχε δηλωθεί ως «αδιάθετα επαναπατριζόμενα κεφάλαια» (κωδικός 784), λόγω μη προσκόμισης αποδεικτικών εισαγωγής των κεφαλαίων από το εξωτερικό. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι τα χρήματα προέρχονταν από πώληση ακινήτου στην Τουρκία και προσκόμισε το συμβόλαιο, επικαλούμενη τη Σύμβαση Αποφυγής Διπλής Φορολογίας. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι ο κωδικός 784 δεν αφορά εκποίηση περιουσιακών στοιχείων και ότι, ακόμα και αν ίσχυε, η φορολογούμενη δεν απέδειξε την εισαγωγή του κεφαλαίου στην Ελλάδα πριν από τη δαπάνη αγοράς ακινήτου.

Η Απόφαση 149/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) εξετάζει εκ νέου, κατόπιν αναπομπής από το Διοικητικό Πρωτοδικείο, ενδικοφανή προσφυγή κατά της σιωπηρής απόρριψης αίτησης μερικής ανάκλησης/τροποποίησης δήλωσης φόρου εισοδήματος οικονομικού έτους 2014 (χρήση 2013). Η διαφορά αφορά τη φορολόγηση ποσού 38.709,77 ευρώ που προήλθε από την εκκαθάριση του Επενδυτικού Λογαριασμού Κάλυψης Στεγαστικών Παροχών του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Η ΔΕΔ κρίνει ότι το ποσό αυτό συνιστά εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες, με δικαίωμα είσπραξης που αποκτήθηκε στις 18/01/2013. Ως εκ τούτου, αποτελεί φορολογητέο εισόδημα της χρήσης 2013 (οικ. έτος 2014). Η ΔΕΔ απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή, επιβεβαιώνοντας ότι το ποσό πρέπει να ληφθεί υπόψη για την εκκαθάριση των φορολογικών υποχρεώσεων του οικονομικού έτους 2014.

Η απόφαση 1477 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2024. Η προσφεύγουσα, ως μέλος Ε.ΔΙ.Π. του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ζήτησε να διαγραφεί ο φόρος που αναλογεί στο ειδικό επίδομα βιβλιοθήκης ύψους 1.200,00€, υποστηρίζοντας ότι δεν αποτελεί φορολογητέο εισόδημα. Η ΔΕΔ απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι με βάση τον Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (ν. 4172/2013) και την εγκύκλιο ΔΕΑΦ-68544/13.06.2025 της ΑΑΔΕ, το επίδομα βιβλιοθήκης (ν. 5045/2023) εντάσσεται στις τακτικές αποδοχές και αποτελεί φορολογητέο εισόδημα από μισθωτή εργασία, καθώς δεν υπάρχει ρητή νομοθετική πρόβλεψη εξαίρεσής του. Το τελικό ποσό φόρου που προέκυψε βάσει της απόφασης ήταν 0,00€.

Η απόφαση 1474/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος φορολογικού έτους 2023, με τελικό χρεωστικό ποσό 4.769,42€. Ο προσφεύγων, μέλος ΕΔΙΠ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ζητούσε τη διαγραφή του φόρου που αναλογεί στο ειδικό επίδομα βιβλιοθήκης (1.200€) που έλαβε, υποστηρίζοντας ότι δεν είναι φορολογητέο εισόδημα. Η ΔΕΔ επικύρωσε την πράξη, βασιζόμενη στις διατάξεις του Ν. 5045/2023 και του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (Ν. 4172/2013). Ειδικότερα, έκρινε, σύμφωνα και με σχετική οδηγία της ΑΑΔΕ (ΔΕΑΦ-68544/13.06.2025), ότι το επίδομα αυτό εντάσσεται στις τακτικές αποδοχές και φορολογείται ως εισόδημα από μισθωτή εργασία, καθώς δεν προβλέπεται ρητή εξαίρεση ή απαλλαγή του.

Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή κατά της άρνησης της Δ.Ο.Υ. ΙΓ’ Αθηνών να τροποποιήσει την Πράξη Διοικητικού Προσδιορισμού Φόρου του φορολογικού έτους 2016, επικαλούμενη παραγραφή. Η Δ.Ο.Υ. είχε εκδώσει την πράξη στις 08-11-2022 λόγω αδήλωτων μερισμάτων από τις ΗΠΑ, επιβάλλοντας επιπλέον φόρο, χωρίς όμως να λάβει υπόψη τον παρακρατηθέντα φόρο στην αλλοδαπή. Η προσφεύγουσα προσκόμισε βεβαίωση της Φορολογικής Αρχής των ΗΠΑ, που απέδειξε παρακράτηση φόρου ύψους $1.764,18. Η ΔΕΔ έκρινε ότι το αίτημα τροποποίησης υποβλήθηκε εντός της τριετούς προθεσμίας (άρθρο 74 Ν. 5104/2024) και ότι ο ισχυρισμός περί έλλειψης φορολογικής υποχρέωσης (πίστωση φόρου αλλοδαπής) είναι βάσιμος. Ως εκ τούτου, η ΔΕΔ αποδέχεται την προσφυγή και διατάσσει την τροποποίηση και επανεκκαθάριση της δήλωσης του 2016, ώστε να συμπεριληφθεί η παρακράτηση φόρου.

Η απόφαση 1473 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απέρριψε την ενδικοφανή προσφυγή που υποβλήθηκε κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2022, η οποία είχε ως αποτέλεσμα τελικό χρεωστικό ποσό 4.650,38 €. Ο προσφεύγων, μέλος ΕΔΙΠ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ζητούσε τη διαγραφή του φόρου που αναλογούσε στο ειδικό επίδομα βιβλιοθήκης (ύψους 280,00 €) που έλαβε. Υποστήριζε ότι το επίδομα δεν αποτελεί φορολογητέο εισόδημα βάσει της απόφασης 29/2014 του ΣτΕ. Η ΔΕΔ έκρινε, επικαλούμενη σχετικό έγγραφο της ΑΑΔΕ, ότι το ειδικό επίδομα βιβλιοθήκης του ν. 5045/2023, καθώς εντάσσεται στις τακτικές μηνιαίες αποδοχές, αποτελεί εισόδημα από μισθωτή εργασία (άρθρο 12 του ΚΦΕ) και φορολογείται σύμφωνα με το άρθρο 15 του ΚΦΕ, δεδομένου ότι δεν εξαιρείται ρητά από καμία νομοθετική διάταξη. Ως εκ τούτου, η αρχική πράξη προσδιορισμού φόρου επικυρώθηκε.

Η απόφαση 1261/10-07-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά δώδεκα πράξεων επιβολής προστίμου, συνολικού ύψους 1.200,00 €, που επιβλήθηκαν από τη Δ.Ο.Υ. Έδεσσας. Τα πρόστιμα επιβλήθηκαν για εκπρόθεσμη υποβολή δώδεκα δηλώσεων βραχυχρόνιας διαμονής για το φορολογικό έτος 2023. Η προσφεύγουσα ζήτησε την ακύρωση, ισχυριζόμενη ότι τα έσοδα είχαν συμπεριληφθεί στις δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος (Ε3 και Ε1). Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι το εισόδημα από βραχυχρόνια μίσθωση έπρεπε να είχε δηλωθεί ως εισόδημα ακίνητης περιουσίας στο έντυπο Ε2 (και να φορολογηθεί με 15%) και όχι ως εισόδημα επιχειρηματικής δραστηριότητας. Λόγω αυτής της αναντιστοιχίας, η διάταξη περί μη επιβολής προστίμου για εκπρόθεσμη δήλωση (άρθρο 111 παρ. 5 περ. γ. Ν.4446/2016) δεν μπορούσε να εφαρμοστεί.