Η απόφαση 843/13.05.2025 απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός ασκούντος ατομική επιχείρηση μηχανικού κατά της πράξης διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ (περίοδος 2018) του 2ου ΕΛ.ΚΕ. Θεσσαλονίκης. Ο έλεγχος καταλόγισε διαφορά ΦΠΑ €2.371,20 και πρόστιμο €1.185,60, λόγω μη αναγνώρισης έκπτωσης ΦΠΑ που προήλθε από τρία (3) φορολογικά στοιχεία συνολικής καθαρής αξίας €9.880,00, τα οποία κρίθηκαν εικονικά ως προς τη συναλλαγή στο σύνολό της. Διαπιστώθηκε ότι ο εκδότης των στοιχείων, επιχείρηση χονδρικού εμπορίου παλαιών σιδήρων, δεν είχε την απαραίτητη υλικοτεχνική υποδομή ή προσωπικό για τη διενέργεια των πωλήσεων. Οι ισχυρισμοί του προσφεύγοντα περί υπαρκτών συναλλαγών (αγορά κυκλοφορητών) και καλοπιστίας απορρίφθηκαν, καθώς δεν προσκόμισε στοιχεία που να επιβεβαιώνουν την πραγματοποίηση των επίμαχων συναλλαγών.

Η υπ' αριθ. 900 Απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών, εκδοθείσα στις 19.05.2025, απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ιδιώτη επιχειρηματία χονδρικού εμπορίου ενδυμάτων κατά πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ και προστίμου για τις χρήσεις 2019 και 2020. Ο συνολικός φόρος και πρόστιμο ανέρχεται σε €2.268,00. Οι πράξεις βασίστηκαν στη μη αναγνώριση έκπτωσης ΦΠΑ, καθώς κρίθηκε ότι ο προσφεύγων έλαβε τρία εικονικά φορολογικά στοιχεία για ανύπαρκτες συναλλαγές. Η φορολογική αρχή τεκμηρίωσε την εικονικότητα του εκδότη λόγω σοβαρών ελλείψεων σε υποδομή, προσωπικό, και λογιστική οργάνωση. Απορρίφθηκαν οι ισχυρισμοί του προσφεύγοντος περί έλλειψης αιτιολογίας, καλοπιστίας, παραβίασης του τεκμηρίου αθωότητας (καθώς δεν υπήρχε αμετάκλητη ποινική απόφαση), και αναλογικότητας, επικυρώνοντας έτσι τις αρχικές καταλογιστικές πράξεις.

Η απόφαση 737/02.05.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη της ενδικοφανούς προσφυγής ατομικής επιχείρησης (λιανικό εμπόριο ειδών ιματισμού) κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού Φ.Π.Α./πράξεων επιβολής προστίμου των φορολογικών περιόδων 2019 και 2020. Η φορολογική αρχή είχε κρίνει τις συναλλαγές με τέσσερις προμηθευτές ως εικονικές, με αποτέλεσμα τη μη αναγνώριση έκπτωσης ΦΠΑ (συνολικά €39.943,32) και τον καταλογισμό συνολικού ποσού €38.302,86 για το 2019, και €7.635,93 για το 2020. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος περί έλλειψης αιτιολογίας, καλοπιστίας, παραβίασης του τεκμηρίου αθωότητας και της αναλογικότητας, κρίνοντας βάσιμες τις διαπιστώσεις του ελέγχου ότι οι εκδότες των τιμολογίων ήταν ανύπαρκτοι ή δεν διέθεταν την απαραίτητη υποδομή για την εκτέλεση των φερόμενων πράξεων.

Η απόφαση 1279/15.07.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά των οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού ΦΠΑ και επιβολής προστίμου για τις φορολογικές περιόδους 2019 και 2020. Οι πράξεις είχαν επιβληθεί στον προσφεύγοντα, ατομική επιχείρηση λιανικού εμπορίου ιματισμού, λόγω της μη αναγνώρισης προς έκπτωση ΦΠΑ από τη λήψη εικονικών φορολογικών στοιχείων, με συνολική καταλογιζόμενη διαφορά φόρου και προστίμου 34.758,68 €. Η ΔΕΔ απέρριψε όλους τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντα (περί έλλειψης αιτιολογίας, καλοπιστίας, παραβίασης του τεκμηρίου αθωότητας, αρχών αναλογικότητας και φορολογικής ισότητας). Η απόφαση επιβεβαίωσε την εικονικότητα των εκδοτών των τιμολογίων, βάσει των εκθέσεων ελέγχου που τεκμηρίωναν την έλλειψη υλικοτεχνικής υποδομής και προσωπικού των εκδοτριών επιχειρήσεων, ενώ ο προσφεύγων απέτυχε να αποδείξει την πραγματοποίηση των συναλλαγών.

Η απόφαση 356/10.03.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή του προσφεύγοντος κατά τριών οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και επιβολής προστίμου για τα φορολογικά έτη 2017, 2018 και 2019, που εκδόθηκαν από τον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ. ΣΕΡΡΩΝ. Οι πράξεις βασίστηκαν στη μη αναγνώριση δαπανών λόγω χρήσης εικονικών φορολογικών στοιχείων και πληρωμών που δεν έγιναν με τραπεζικό μέσο. Συγκεκριμένα, η Διοίκηση διαπίστωσε εικονικότητα στο σύνολο των συναλλαγών για το 2017 (καθαρή αξία 4.436,20 €) και το 2019 (καθαρή αξία 27.988,00 €) με δύο ατομικές επιχειρήσεις, καθώς και ανακρίβεια ενός τιμολογίου (διαφορά 7.209,00 €) και μη εξόφληση με τραπεζικό μέσο (9.941,40 €) για το 2018. Απορρίφθηκαν οι ισχυρισμοί του προσφεύγοντος περί έλλειψης αιτιολογίας, καλοπιστίας, παραβίασης τεκμηρίου αθωότητας, παραβίασης δικαιώματος ακρόασης και παραγραφής του δικαιώματος του Δημοσίου για το 2017 λόγω υποβολής τροποποιητικής δήλωσης εντός του πέμπτου έτους.

Η απόφαση 841/13.05.2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός ατόμου, ασκούντος ατομική επιχείρηση (υπηρεσίες μηχανικών), κατά της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και επιβολής προστίμου για το φορολογικό έτος 2018, η οποία εκδόθηκε από το 2ο ΕΛ.ΚΕ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. Η πράξη επέβαλε συνολική καταβολή 2.634,43 € (φόρος 1.750,07 €, πρόστιμο 875,04 €, εισφορά αλληλεγγύης 9,32 €), λόγω της προσθήκης 9.880,00 € στα καθαρά κέρδη του, ποσό που αντιστοιχεί στην καθαρή αξία τριών (3) φορολογικών στοιχείων που κρίθηκαν εικονικά ως προς το σύνολο της συναλλαγής. Η ΔΕΔ υιοθέτησε τις διαπιστώσεις του ελέγχου ότι ο εκδότης δεν είχε πραγματική υπόσταση, δεν διέθετε τα αναγκαία μέσα για τις φερόμενες συναλλαγές και είχε ύποπτες κινήσεις λογαριασμών («ομάδες συναλλαγών» χρεοπιστώσεων). Επομένως, απέρριψε τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος περί υπαρκτών συναλλαγών και καλοπιστίας.

Η απόφαση 225/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού εισοδήματος για το φορολογικό έτος 2018, επιβεβαιώνοντας καταλογισμό συνολικού ποσού 77.376,47€. Ο προσφεύγων είχε λάβει και καταχωρήσει εικονικά φορολογικά στοιχεία (ανύπαρκτα ως προς τη συναλλαγή) από δύο οντότητες, συνολικής καθαρής αξίας περίπου 35.000€. Επιπλέον, κρίθηκαν μη εκπιπτόμενες δαπάνες καθαρής αξίας 70.015,50€ επειδή η εξόφλησή τους δεν έγινε με χρήση τραπεζικού μέσου πληρωμής. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντος περί έλλειψης αιτιολογίας, καλοπιστίας και παραβίασης της αρχής της αναλογικότητας, καθώς η φορολογική αρχή εξήγησε επαρκώς την εικονικότητα των εκδοτών και ο προσφεύγων δεν προσκόμισε στοιχεία που να επιβεβαιώνουν τους ισχυρισμούς του.

Η απόφαση 1308/16-07-2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά οριστικών πράξεων διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ για το φορολογικό έτος 2020. Η προσφεύγουσα επιχείρηση είχε λάβει τέσσερα (4) εικονικά φορολογικά στοιχεία για ανύπαρκτες συναλλαγές, συνολικής καθαρής αξίας 11.690,54€, με αποτέλεσμα τη μείωση της δηλωθείσας ζημίας και την καταλογίσει ΦΠΑ και προστίμου συνολικού ποσού 4.208,60€. Η Δ.Ε.Δ. επικύρωσε τα πορίσματα του ελέγχου κρίνοντας ότι ο εκδότης των στοιχείων ήταν συναλλακτικά ανύπαρκτος, ενώ η προσφεύγουσα δεν προσκόμισε αποδεικτικά στοιχεία για την πραγματοποίηση των συναλλαγών ή την καλή της πίστη.

Η απόφαση του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά τριών πράξεων της Δ.Ο.Υ. ΣΕΡΡΩΝ που αφορούν τα φορολογικά έτη 2017, 2018 και 2019. Οι πράξεις καταλόγιζαν πρόστιμο για λήψη ανακριβούς στοιχείου (υποτιμολόγηση) και διόρθωση Φ.Π.Α., καθώς και πρόστιμα, λόγω λήψης εικονικών φορολογικών στοιχείων. Ο προσφεύγων πρόβαλε λόγους περί έλλειψης αιτιολογίας, καλοπιστίας στις συναλλαγές, παραβίασης του τεκμηρίου αθωότητας και μη τήρησης της προηγούμενης ακρόασης. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε τους ισχυρισμούς, καθώς οι εκθέσεις ελέγχου στοιχειοθετούν αναλυτικά την εικονικότητα, αποδεικνύοντας ότι οι εκδότριες εταιρείες δεν διέθεταν την απαραίτητη υποδομή, προσωπικό ή μέσα για την πραγματοποίηση των συναλλαγών.

Η απόφαση 295/21.02.2025 του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή που υπέβαλε ατομική επιχείρηση (χονδρικό εμπόριο επιτραπέζιων ρολογιών) κατά της οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος/πράξης επιβολής προστίμου (φορολογικό έτος 2020) του 1ου ΕΛ.ΚΕ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ. Η αρχική πράξη επέβαλε φόρο 22.587,09€ πλέον προστίμου 11.293,55€, επειδή η φορολογική αρχή δεν αναγνώρισε προς έκπτωση δαπάνες καθαρής αξίας 51.400,00€, λόγω λήψης δύο εικονικών φορολογικών στοιχείων για ανύπαρκτες συναλλαγές. Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς της προσφεύγουσας (έλλειψη αιτιολογίας, καλή πίστη, παραβίαση τεκμηρίου αθωότητας, αναλογικότητας και προηγούμενης ακρόασης). Η απόφαση επιβεβαίωσε την εικονικότητα των στοιχείων, επικαλούμενη την έλλειψη υλικοτεχνικής υποδομής και οικονομικής οργάνωσης του εκδότη, καθώς και το γεγονός ότι τα τραπεζικά παραστατικά πληρωμής δεν αποδείκνυαν από μόνα τους την πραγματοποίηση των συναλλαγών.