ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ:Νόμιμη η καταβολή μισθοδοσίας πρώτου μηνός τριών (3) Ατόμων με Αναπηρίες (ΑΜΕΑ), οι οποίοι προσελήφθησαν σε δημοτική επιχείρηση, κατ’ επίκληση του άρθρου 56 του ν. 4186/2013, με σύμβαση εργασίας ι.δ.α.χ., μετά τη λήξη της απασχόλησής τους σε αυτή στο πλαίσιο του προγράμματος επιχορήγησης από τον Ο.Α.Ε.Δ. νέων θέσεων εργασίας ΑΜΕΑ, καθόσον νομίμως, σύμφωνα με τις ανωτέρω διατάξεις, συνέχισαν  να απασχολούνται στην Δ.Ε.Υ.Α., διότι είχαν απασχοληθεί, μέσα στο τελευταίο έτος πριν τη δημοσίευση του πιο πάνω νόμου (17.9.2012 – 17.9.2013), στην εν λόγω επιχείρηση με σχέση εργασίας ορισμένου χρόνου και το αρμόδιο Δ.Σ. της επιχείρησης δήλωσε ότι επιθυμεί τη συνέχιση της απασχόλησής τους. Επομένως, δεν πρόκειται περί νέας πρόσληψης, επαναπρόσληψης, διορισμού ή επαναδιορισμού και δεν απαιτείται προηγούμενη έγκριση της Π.Υ.Σ. 33/2006 ούτε πράξη κατανομής, ενώ αρκεί, εν προκειμένω, η ρητή συναίνεση του εργοδότη για τη συνέχιση της απασχόλησης του εργαζομένου στην επιχείρησή του.

ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑΣ:Υπό τα ανωτέρω δεδομένα και σύμφωνα με τις νομικές σκέψεις  που προηγήθηκαν, πρέπει να γίνουν δεκτά τα ακόλουθα: Τα φερόμενα ως δικαιούχα του επίμαχου χρηματικού εντάλματος ΑμεΑ νομίμως συνέχισαν       να απασχολούνται στην ..., σύμφωνα με την ειδική ρύθμιση του άρθρου 11 παρ. 1 εδ. δ΄ του ν.3227/2004, που επιτρέπει την τοποθέτησή   τους σε θέση της εταιρείας και τη συνέχιση παροχής της εργασίας τους, καθόσον απασχολούνταν στην εταιρεία, με σχέση εργασίας ορισμένου   χρόνου, κατ’ εφαρμογή προγράμματος επιχορήγησης από τον Ο.Α.Ε.Δ. νέων θέσεων εργασίας ΑμεΑ και το αρμόδιο Δ.Σ. της εταιρείας, μετά από εκτίμηση των αναγκών της, δήλωσε ότι επιθυμεί τη συνέχιση της απασχόλησής τους, χωρίς να απαιτείται προηγούμενη προς τούτο έγκριση της εξ Υπουργών Επιτροπής του άρθρου 2 παρ. 1 της 33/2006 Π.Υ.Σ. και, κατ' άρθρο ένατο     παρ. 21 του ν.4057/2012, απόφαση κατανομής τους από τον Υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης. Επομένως, ο σχετικός, προβαλλόμενος από τη διαφωνούσα Επίτροπο, μοναδικός λόγος  μη νομιμότητας των εντελλόμενων με το επίμαχο χρηματικό ένταλμα δαπανών πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος.   Το υπ’ αριθ. 13, οικονομικού έτους 2014, χρηματικό ένταλμα πληρωμής της ανώνυμης εταιρείας Ο.Τ.Α. με την επωνυμία "Δημοτική Ανώνυμη Εταιρείας Εκμετάλλευσης Περιουσίας ..", ποσού 6.611,44 ευρώ, δεν πρέπει, κατά τα οριζόμενα στην 10η σκέψη της παρούσας πράξης, να θεωρηθεί. 

Καταβολή αποδοχών:Με δεδομένα αυτά νομίμως μετατράπηκε η σύμβαση εργασίας του ως άνω υπαλλήλου σε αορίστου χρόνου, σύμφωνα με το άρθρο 11 του ν. 3227/ 2004, καθόσον οι ρυθμίσεις αυτού δεν αφορούν μόνο στα πρόσωπα που εργάζονταν κατά το χρόνο δημοσίευσής του (9.2.2004) σε φορείς του άρθρου 2 του ν. 2643/1998, κατ’ εφαρμογή σχετικών προγραμμάτων του Ο.Α.Ε.Δ., αλλά σε όλα τα άτομα με ειδικές ανάγκες που προσλαμβάνονται εφεξής στους ως άνω φορείς δυνάμει όμοιων προγραμμάτων. Συνεπώς, εφόσον ο εν λόγω υπάλληλος προσελήφθη ως άτομο με ειδικές ανάγκες δυνάμει σχετικού επιδοτούμενου προγράμματος του Ο.Α.Ε.Δ. και η Δ.Ε.Υ.Α.Κ. επιθυμεί να συνεχίσει να τον απασχολεί, η μετατροπή της σύμβασής του σε αορίστου χρόνου είναι νόμιμη.Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, η εντελλόμενη δαπάνη είναι νόμιμη και το ελεγχόμενο χρηματικό ένταλμα πρέπει να θεωρηθεί.

Επιστημονικός συνεργάτης της Προεδρίας της Δημοκρατίας με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου, που διατηρεί το δικαίωμα άσκησης ελεύθερης δικηγορίας. Συνταξιοδότηση υπό την ανωτέρω εργασιακή σχέση. Αν δικαιούται αποζημίωση κατά το άρθρο 46 παρ.3 του Κώδικα Δικηγόρων.(...)Δικηγόρος, ο οποίος είχε προσληφθεί βάσει ειδικών διατάξεων στην Προεδρία της Δημοκρατίας ως επιστημονικός συνεργάτης με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, δεν δικαιούται την προβλεπόμενη από το άρθρο 46 παρ.3 του Δικηγορικού Κώδικα αποζημίωση, εξαιτίας της απόλυσής του λόγω συμπλήρωσης του ανωτάτου ορίου ηλικίας, διότι η ως άνω εργασιακή του σχέση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως σχέση έμμισθης εντολής (ομόφωνα).

ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ.Λόγω συνταξιοδότησης:Μη νόμιμη η καταβολή αποζημίωσης απόλυσης λόγω συνταξιοδότησης σε υπάλληλο Δήμου, με σχέση εργασίας ι.δ.α.χ., διότι, συνυπολογίστηκε για τον καθορισμό του ποσού της αποζημίωσης αυτής, η προγενέστερη, της κατάταξής του σε θέση ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, κατ' εφαρμογή του άρθρου 32 του ν. 2508/1997, προϋπηρεσία του στο Δήμο, με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, καθόσον αφενός μεν, η αναγνώριση αυτής της προυπηρεσίας δεν προβλέπεται ρητά από καμία διάταξη, έστω και αν αυτή λήφθηκε υπόψη για την εκπλήρωση των προϋποθέσεων διορισμού και κατάταξης του ως άνω πρώην υπαλλήλου σε θέση ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου του Δήμου, αφετέρου δε, ο υπολογισμός της επίμαχης αποζημίωσης βάσει του άρθρου 204 του Κ.Κ.Δ.Κ.Υ., προβλέπει την καταβολή της επίμαχης αποζημίωσης στους υπαλλήλους των δήμων με σχέση ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου ή στους μόνιμους υπαλλήλους αυτών που επέλεξαν ως κύριο ασφαλιστικό φορέα το Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ., μόνο βάσει του χρόνου υπηρεσίας τους με την ίδια σχέση (ι.δ.α.χ ή δημοσίου δικαίου, αντίστοιχα) και όχι και με σχέση ι.δ.ο.χ. στον οικείο Δήμο

Συγχώνευση Δ.Ε.Υ.Α.-Μη νόμιμη κατάταξη υπαλλήλου σε θέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου κατ’ επίκληση του άρθρου 13 του ν. 4483/2017. Με δεδομένα αυτά, η εντελλόμενη δαπάνη είναι μη νόμιμη, δεδομένου ότι κατά το χρόνο έκδοσης της απόφασης για τη συγχώνευση των υφιστάμενων Δ.Ε.Υ.Α. ..., … και … στην ενιαία Δ.Ε.Υ.Α.... ο φερόμενος ως δικαιούχος δεν είχε ενεργή σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου με τη συγχωνευθείσα Δ.Ε.Υ.Α...., η οποία να έχει διαγνωσθεί ως τέτοιου είδους σχέση εργασίας είτε με ρητή διοικητική πράξη, το κύρος της οποίας να μην έχει προσβληθεί κατά την προβλεπόμενη διοικητική διαδικασία, ή, σε περίπτωση αμφισβήτησης του χαρακτήρα της, να έχει αναγνωριστεί ως σχέση εργασίας αορίστου χρόνου με δικαστική απόφαση που να παράγει δεδικασμένο. Αντιθέτως, μετά τη λήξη των συμβάσεών του με την πρώην Δ.Ε.Υ.Α. ... απασχολείτο σε αυτή δυνάμει διαδοχικών προσωρινών διαταγών του Προέδρου του Μονομελούς Πρωτοδικείου ..., η τελευταία των οποίων διατηρήθηκε σε ισχύ έως τις 8.12.2010 και, στη συνέχεια, κατά ανοχή και χωρίς εναντίωση αυτής, έως την κρίσιμη ημερομηνία συγχώνευσης στις 19.4.2011, η δε σχετικώς ασκηθείσα αγωγή του εργαζομένου με αίτημα την αναγνώριση της σχέσης εργασίας του ως ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου δεν είχε κατά τον ως άνω κρίσιμο χρόνο τελεσιδικήσει. Ομοίως, αυτός απασχολείτο στην απορροφώσα Δ.Ε.Υ.Α.... κατά ανοχή της Επιχείρησης για το διάστημα από 19.4.2011 έως 31.8.2011, ως ειδικότερα προαναφέρεται. Επιπλέον, με την ανωτέρω 528/2013 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου ..., εκδοθείσα κατά τη διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων, κρίθηκε ότι οι συμβάσεις εργασίας που τον συνέδεαν με τη Δ.Ε.Υ.Α.... σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να θεωρηθούν ως αορίστου χρόνου είτε με την μετατροπή τους σε τέτοια είτε με τον εξ υπαρχής χαρακτηρισμό τους ως αορίστου χρόνου. Συνεπώς, αφού ο υπάλληλος δεν συνδεόταν πράγματι κατά τον κρίσιμο χρόνο με τη συγχωνευθείσα, συνεπώς και την απορροφώσα Δ.Ε.Υ.Α., με ενεργή σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου κατά την έννοια του άρθρου 13 του ν. 4483/2017, δεν μπορούσε να καταταχθεί νομίμως σε θέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου στην τελευταία αυτή Επιχείρηση κατ’ επίκληση του εν λόγω άρθρου.     

Ανάκληση πράξεων, οι οποίες συνδέονται με τη σύναψη συμβάσεως εργασίας ορισμένου χρόνου, και, την εν συνεχεία, μετατροπή αυτής σε σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου, κατά τις διατάξεις του π.δ. 164/2004. (Κατάσταση : Αποδεκτή) Η πράξη προσλήψεως εργαζομένου, με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου, υπόκειται σε ανάκληση, ως παράνομη, κατ’ εφαρμογή των γενικών αρχών περί ανακλήσεως των παράνομων ατομικών διοικητικών πράξεων, αναδρομικά από το χρόνο της εκδόσεώς της, λόγω της εξαρχής ελλείψεως του κριτηρίου της βεβαιούμενης προϋπηρεσίας, στην οποία στηρίχθηκε η πρόσληψη, και για το λόγο ότι ο προσληφθείς προκάλεσε δολίως την πρόσληψη, μέσω της προσκομίσεως ψευδών βεβαιώσεων και της υποβολής ψευδούς υπεύθυνης δηλώσεως. Η απόφαση του Α.Σ.Ε.Π., με την οποία κρίθηκε ότι συντρέχουν οι προϋποθέσεις μετατροπής συμβάσεως εργασίας σε αορίστου χρόνου, υπόκειται σε ανάκληση, αναδρομικά από το χρόνο της εκδόσεώς της, λόγω του ότι εκλείπουν, αυτοδικαίως και αναδρομικώς, οι απαιτούμενες από το νόμο, για τη μετατροπή, προϋποθέσεις του π.δ. 164/2004. Η Διοίκηση, αφού περιέλθει σ’ αυτή η προεκτιθέμενη ανακλητική απόφαση του Α.Σ.Ε.Π., υποχρεούται να καταργήσει διαδοχικά, αναδρομικά από το χρόνο της ισχύος της, ως παράνομη, την ΚΥΑ, περί συστάσεως της σχετικής οργανικής θέσεως καθώς και να ανακαλέσει, αναδρομικά από το χρόνο εκδόσεώς της, ως παράνομη, την απόφαση του αρμοδίου οργάνου του φορέα προσλήψεως, δυνάμει της οποίας έγινε η κατάταξη του εργαζομένου σε οργανική θέση, με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου.

Μη καταβολή δεδουλευμένων σε υπαλλήλους με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, των οποίων η υπαλληλική σχέση λύθηκε λόγω πλαστών τίτλων σπουδών.(...)Συμβασιούχοι προσληφθέντες βάσει αναληθών πιστοποιητικών περί των τίτλων εκπαίδευσής τους, απασχολήθηκαν υπό άκυρη σύμβαση εργασίας, λόγω παράβασης των σχετικών με τα προσόντα όρων της προκήρυξης. Για το διάστημα απασχόλησης η υπηρεσία α) δεν έχει συμβατική υποχρέωση να καταβάλει μισθούς και β) δεν έχει υποχρέωση να καταβάλει δεδουλευμένες αποδοχές ούτε από τις διατάξεις του αδικαιολόγητου πλουτισμού, εάν εκτιμήσει ως καταχρηστική τη σχετική αξίωσή τους (ομοφ.)

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ της 13ης Μαρτίου 2014

«Κοινωνική πολιτική — Οδηγία 1999/70/ΕΚ — Συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP — Πανεπιστήμια — Συνεργαζόμενοι καθηγητές — Διαδοχικές συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου — Ρήτρα 5, σημείο 1 — Μέτρα για την πρόληψη της καταχρηστικής χρησιμοποιήσεως συμβάσεων ορισμένου χρόνου — Έννοια των “αντικειμενικών λόγων που δικαιολογούν τις συμβάσεις αυτές” — Ρήτρα 3 — Έννοια της “συμβάσεως εργασίας αορίστου χρόνου” — Κυρώσεις — Δικαίωμα αποζημιώσεως — Διαφορετική μεταχείριση μεταξύ εργαζομένων με σχέση εργασίας αορίστου χρόνου»

Στην υπόθεση C-190/13, με αντικείμενο αίτηση προδικαστικής αποφάσεως δυνάμει του άρθρου 267 ΣΛΕΕ, που υπέβαλε το Juzgado de lo Social no 3 de Barcelona (Ισπανία) με απόφαση της 4ης Απριλίου 2013, η οποία περιήλθε στο Δικαστήριο στις 15 Απριλίου 2013, στο πλαίσιο της δίκης

ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΑΠΟΔΟΧΩΝ:..Με δεδομένα αυτά, η εντελλόμενη δαπάνη είναι μη νόμιμη, δεδομένου ότι κατά το χρόνο έκδοσης της απόφασης για τη συγχώνευση των υφιστάμενων Δ.Ε.Υ.Α. ..., στην ενιαία Δ.Ε.Υ.Α.Τ. ο φερόμενος ως δικαιούχος δεν είχε ενεργή σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου με τη συγχωνευθείσα και, εν συνεχεία, την απορροφώσα Δ.Ε.Υ.Α., η οποία να έχει διαγνωσθεί ως τέτοιου είδους σχέση εργασίας είτε με ρητή διοικητική πράξη, το κύρος της οποίας να μην έχει προσβληθεί κατά την προβλεπόμενη διοικητική διαδικασία, ή, σε περίπτωση αμφισβήτησης, να έχει αναγνωριστεί ως σχέση εργασίας αορίστου χρόνου με δικαστική απόφαση που να παράγει δεδικασμένο. Αντιθέτως, απασχολείτο σε αυτές σε θέση προβλεπόμενη σε Ειδικό Πρόγραμμα Ολοκληρωμένης Παρέμβασης του Ο.Α.Ε.Δ., με ορισμένο χρόνο διάρκειας της απασχόλησής του. Άλλωστε, σε ουδεμία εκ των κρίσιμων αποφάσεων του Δ.Σ. της επιχείρησης αυτός χαρακτηρίσθηκε ρητώς ως εργαζόμενος αορίστου χρόνου, παρά απλώς ως εργαζόμενος καλύπτων πάγιες και διαρκείς ανάγκες του φορέα. Συνεπώς, αφού ο υπάλληλος δεν συνδεόταν πράγματι κατά τον κρίσιμο χρόνο με τη συγχωνευθείσα, συνεπώς και την απορροφώσα Δ.Ε.Υ.Α., με ενεργή σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου κατά την έννοια του άρθρου 13 του ν. 4483/2017, δεν μπορούσε να καταταχθεί νομίμως σε θέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου στην τελευταία αυτή επιχείρηση κατ’ επίκληση του εν λόγω άρθρου.Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, η εντελλόμενη με το υπό κρίση χρηματικό ένταλμα πληρωμής δαπάνη είναι μη νόμιμη και αυτό δεν πρέπει να θεωρηθεί.

ΔΕΝ ΑΝΑΚΛΗΘΗΚΕ ΜΕ ΤΗΝ ΕΣ/ΤΜ.7/1/2019