Με την κρινόμενη έφεση, όπως οι λόγοι αυτής αναπτύσσονται με το από 7.4.2023 νομίμως κατατεθέν υπόμνημα, ζητείται η ακύρωση, άλλως η μεταρρύθμιση, της 73461 ....απόφασης της Προϊσταμένης της Διεύθυνσης Οικονομικής Διαχείρισης της Γενικής Διεύθυνσης Οικονομικών Υπηρεσιών του Υπουργείου Οικονομικών, με την οποία καταλογίσθηκε σε βάρος της εκκαλούσας, πρώην υπαλλήλου του ως άνω Υπουργείου (κλάδου ΔΕ Εφοριακών), το ποσό των 3.423,51 ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί σε αποδοχές, που φέρεται ότι εισέπραξε αχρεωστήτως κατά το χρονικό διάστημα από 9.7.2010 έως 31.10.2010, λόγω αυτοδίκαιης έκπτωσής της από την υπηρεσία συνεπεία αμετάκλητης ποινικής καταδίκης. 

Με την υπό κρίση έφεση – ανακοπή και το από 25.5.2023 δικόγραφο προσθέτων λόγων αυτής (Α.Β.Δ. 1755/2023), όπως οι λόγοι τους αναπτύσσονται με το από 20.6.2023 νομίμως κατατεθέν υπόμνημα, ζητείται η ακύρωση α) της 11/2019 πράξης της Επιτρόπου του Ελεγκτικού Συνεδρίου στο Δήμο Αθηναίων, με την οποία καταλογίστηκε σε βάρος της εκκαλούσας - ανακόπτουσας το συνολικό ποσό των 229.097,24 ευρώ, για αποδοχές που φέρεται να εισέπραξε αχρεώστητα λόγω ανάκλησης του διορισμού της και β) κατ’ εκτίμηση του δικογράφου, της 78/4/2020 πράξης ταμειακής βεβαίωσης του ως άνω χρέους του Τμήματος Εσόδων της Διεύθυνσης Οικονομικών του Δήμου Αθηναίων, η οποία κοινοποιήθηκε στην εκκαλούσα - ανακόπτουσα με την 44751/2020 ταμειακή πρόσκληση του προαναφερόμενου Τμήματος. 

ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗ Με την υπό κρίση έφεση ζητείται η ακύρωση της 8485/ΕΦΑ/2125/18.5.2007 καταλογιστικής πράξης του Γενικού Γραμματέα `Ερευνας και Τεχνολογίας του Υπουργείου Ανάπτυξης, με την οποία καταλογίστηκε σε βάρος της εκκαλούσας το ποσό των 1.409.326,05 ευρώ, το οποίο προέρχεται από τη χρηματοδότηση του υποέργου: «ανάπτυξη και λειτουργία θερμοκοιτίδας από την εταιρία ……..», που έχει ενταχθεί στο έργο: «Υποστήριξη επιστημονικών και τεχνολογικών πάρκων και θερμοκοιτίδων επιχειρήσεων – ΕΛΕΥΘΩ », που εντάσσεται στον άξονα προτεραιότητας 4 του Ε.Π. Ανταγωνιστικότητα «τεχνολογική καινοτομία και έρευνα» στο μέτρο 4.2.1. και χρηματοδοτείται κατά 70% από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (Ε.Τ.Π.Α.), και κατά 30% από εθνικούς πόρους.(.....)Εξάλλου, το γεγονός ότι το Ελληνικό Δημόσιο επέλεξε την εκκαλούσα ως φορέα εκμετάλλευσης και της ανέθεσε την επιλογή των επιχειρηματιών, στους οποίους αυτή θα παρείχε υπηρεσίες υποστήριξης για την ανάπτυξη τεχνολογικών καινοτομιών, δεν συνεπάγεται, όπως αβασίμως υπολαμβάνει η εκκαλούσα, ότι το Ελληνικό Δημόσιο απεκδύθηκε της αρμοδιότητας να ελέγχει αν η επιλογή αυτή έγινε σύμφωνα με τους οικείους κανόνες. Ούτε το γεγονός ότι στην αίτηση της …….., προκειμένου να ενταχθεί στο πρόγραμμα ΕΛΕΥΘΩ,  γίνεται μνεία των νομικών προσώπων, που έχουν εκδηλώσει πρόθεση για εγκατάσταση έχει ως συνέπεια να καθίστανται οι δαπάνες που αφορούν τα νομικά αυτά πρόσωπα επιλέξιμες, όπως εσφαλμένα υποστηρίζει η εκκαλούσα. Τέλος, ο ισχυρισμός της εκκαλούσας ότι η Διοίκηση με την επιβολή ενός εξαιρετικά επαχθούς μέτρου σε βάρος της (του επίδικου καταλογισμού), παραβίασε τις αρχές της αναλογικότητας και της χρηστής διοίκησης παρίσταται απορριπτέος ως αβάσιμος, καθόσον, αφενός μεν ο επίδικος καταλογισμός δεν συναρτάται με αιφνίδια μεταβολή μιας μακροχρόνιας πρακτικής της Διοίκησης ή εν γένει με τη συμπεριφορά της Διοίκησης, αλλά έχει ως  νόμιμη αιτία την παραβίαση εκ μέρους της ίδιας της εκκαλούσας δικών της νόμιμων υποχρεώσεων, αφετέρου δε το καταλογίσαν αρμόδιο όργανο, αφού διαπίστωσε ότι κατά την εκτέλεση του έργου σημειώθηκαν υπερβάσεις αλλά και ενέργειες που συστηματικά ήταν ασύμβατες με το σκοπό της δράσης ΕΛΕΥΘΩ, ανακάλεσε την πιο πάνω απόφαση χρηματοδότησης και στη συνέχεια καταλόγισε εις βάρος της τα ποσά που εισέπραξε αχρεωστήτως. Απορρίπτει την έφεση.

ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗ:Με την  έφεση αυτή ζητείται παραδεκτώς η ακύρωση της 12154/9.12.2010 πράξης του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, με την οποία καταλογίστηκε εις βάρος της εκκαλούσας το ποσό των 5.000 ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί στην πρώτη δόση της χρηματοδότησης που αυτή έλαβε, ως νέα γεωργός, στο πλαίσιο του Μέτρου 3.1 «Εφάπαξ πριμοδότηση πρώτης εγκατάστασης νέων γεωργών» του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Αγροτική Ανάπτυξη – Ανασυγκρότηση της Υπαίθρου 2000-2006».(....)Ενόψει αυτών, το Δικαστήριο κρίνει ότι ο επίδικος καταλογισμός παρίσταται νόμιμος, αφού η εκκαλούσα, χωρίς να προκύπτει η συνδρομή λόγων ανωτέρας βίας, δεν απέκτησε, εντός της ανωτέρω πενταετούς προθεσμίας για την επίτευξη των δεσμευτικών στόχων του σχεδίου δράσης της, επαρκή επαγγελματική ικανότητα, η παράλειψή της δε αυτή συνιστά, κατά νόμο, αθέτηση των όρων ένταξής της στο καθεστώς πριμοδότησης, η οποία επισύρει την ανάκτηση του ποσού της χρηματοδότησης που της είχε μέχρι τότε καταβληθεί. Τέλος, η εκκαλούσα προβάλλει, κατ’ εκτίμηση του υπομνήματος της, ότι εισέπραξε καλόπιστα το καταλογισθέν ποσό και βρίσκεται σε οικονομική αδυναμία να το επιστρέψει. Ο προβαλλόμενος, όμως, ισχυρισμός περί συνδρομής καλής πίστης στο πρόσωπό της, πέραν του ότι απαραδέκτως προβάλλεται το πρώτον με το υπόμνημα, είναι εξεταστέος μόνο υπό τις προϋποθέσεις της κοινοτικής αρχής της προστατευόμενης εμπιστοσύνης, καθόσον, στο πλαίσιο της συγχρηματοδότησης από κοινοτικούς πόρους του  άνω Μέτρου 3.1., ο επιβληθείς καταλογισμός διενεργήθηκε συνεπεία θεσπισθείσας διαδικασίας υποχρεωτικής ανάκτησης παρανόμως διατεθέντων κονδυλίων,  κατ’ επιταγή του κοινοτικού δικαίου, του οποίου πρέπει να διασφαλίζεται η εφαρμογή και αποτελεσματικότητα (βλ. Ε.Σ. Ι Τμ. 1748/2014, πρβλ. ΔΕΚ αποφ. της 13.3.2008 στις συνεκδικαζόμενες υποθέσεις C-383/06 έως C-385/06, σκ. 48, 49, 53). Περαιτέρω, δεν συντρέχουν εν προκειμένω οι προϋποθέσεις εφαρμογής της  αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης, στο πλαίσιο της οποίας ερευνάται και η καλή πίστη της εκκαλούσας, διότι δεν προκύπτει η ύπαρξη συγκεκριμένων και ανεπιφύλακτων διαβεβαιώσεων, αρμοδίως απευθυνθεισών προς αυτή (την εκκαλούσα), που να της δημιούργησαν οποιαδήποτε θεμιτή προσδοκία αντίθετη στο επιβληθέντα καταλογισμό, αλλά, αντίθετα, γνώριζε ότι η χρηματοδότηση που έλαβε μπορούσε να ανακτηθεί, καθώς τελούσε σε συνάρτηση με την εκπλήρωση των ρητά αναληφθεισών συμβατικών της δεσμεύσεων, προς τις οποίες δεν συμμορφώθηκε (βλ. Ε.Σ. Ι Τμ. 1748/2014, πρβλ. αποφ. του Δικαστηρίου της 24.3.2011, C-369/09 P, σκ. 122 επ., της 16.12.2010, C-537/08P, σκ. 63, της 19.9.2002 στην υπόθεση C-336/00, σκ. 59). Ομοίως και ο σχετικός ισχυρισμός περί οικονομικής αδυναμίας, ο οποίος απαραδέκτως, επίσης, προβάλλεται το πρώτον με το υπόμνημα, είναι απορριπτέος, διότι η οικονομική αδυναμία δεν συνιστά, σύμφωνα με τις εφαρμοστέες διατάξεις, νόμιμο λόγο για την άρση ή τον περιορισμό της ευθύνης της εκκαλούσας προς επιστροφή του άνω αχρεωστήτως καταβληθέντος ποσού (Ε.Σ. Ι Τμ. 2322, 1748/2014, 909/2012). Συγκεκριμένα, στο σύστημα των αγροτικών ενισχύσεων που καταβάλλονται από το Ευρωπαϊκό Γεωργικό Ταμείο Προσανατολισμού και Εγγυήσεων, δεν νοείται η απαλλαγή του τελικού αποδέκτη κοινοτικής ενίσχυσης αποκλειστικά και μόνο για λόγους προσωπικής επιείκειας αναγόμενους στην οικονομική αδυναμία επιστροφής του καταλογισθέντος ποσού (πρβλ. απόφαση του Δικαστηρίου της 27ης Μαΐου 1993, C-290/91, Peter, σκέψεις 14-15), καθόσον σε διαφορετική περίπτωση θα αναιρείτο η ενιαία εφαρμογή και η πρακτική αποτελεσματικότητα του κοινοτικού δικαίου (βλ. Ε.Σ. Ι Τμ. 2672, 2322, 1212/2014, πρβλ. προαναφερόμενη απόφαση του Δικαστηρίου της 27ης Μαΐου 1993, C-290/91, Peter, σκέψη 8, απόφαση της 21ης Σεπτεμβρίου 1983, C-205/82 ως 215/82, Deutsche Milchkontor, σκέψεις 17 και 19).Απορρίπτει την έφεση. 

Με την κρινόμενη έφεση, ζητείται η ακύρωση της 1/19.6.2012 πράξης του Επιτρόπου του Ελεγκτικού Συνεδρίου στο Νομό Κεφαλληνίας, κατά το μέρος με το οποίο καταλογίστηκε, σε βάρος του εκκαλούντος και υπέρ της Περιφέρειας Ιονίων Νήσων (Περιφερειακή Ενότητα Κεφαλληνίας), ως διαδόχου της τέως Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Κεφαλληνίας και Ιθάκης, αλληλεγγύως και εις ολόκληρον με τους…, το ποσό των 15.551,20 ευρώ (πλέον προσαυξήσεων εκπροθέσμου καταβολής), που φέρεται ότι συνιστά έλλειμμα στη χρηματική διαχείριση της ως άνω Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης κατά το οικονομικό έτος 2002.(...)	Με την κρινόμενη έφεση προβάλλεται: Α. ότι ο Επίτροπος ήταν αναρμόδιος να εκδώσει την προσβαλλομένη πράξη, καθόσον αρμόδιο να την εκδώσει ήταν το Κλιμάκιο του Ελεγκτικού Συνεδρίου, δεδομένου ότι η διενέργεια του κατασταλτικού ελέγχου του απολογισμού της τέως Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Κεφαλληνίας και Ιθάκης ήταν εκκρεμής ενώπιον αυτού, την 2.4.2012 (ημεροχρονολογία ισχύος του ν.4055/2012).Με την 6491/2015 απόφαση του IV Τμήματος του Δικαστηρίου, κρίθηκε ότι νομίμως εκδόθηκε η προσβαλλόμενη πράξη από τον Επίτροπο του Ελεγκτικού Συνεδρίου στο Νομό Κεφαλληνίας και όχι από το Κλιμάκιο του Ελεγκτικού Συνεδρίου, απορριπτομένου του ανωτέρω λόγου της υπό κρίση έφεσης, καθόσον ο Επίτροπος ήταν αρμόδιος κατά το χρόνο διενέργειας του ελέγχου για τη διενέργεια του κατασταλτικού ελέγχου και όφειλε να προβεί σε όλες τις προκαταρκτικές ενέργειες ελέγχου, όπως πχ να εκδώσει Φύλλο Μεταβολών και Ελλείψεων (ΦΜΕ), ενώ από 2.4.2012 κατέστη το αρμόδιο για την έκδοση της καταλογιστικής πράξης όργανο, σύμφωνα με τα οριζόμενα στις παρ. 1 και 2 του άρθρου 22 του πδ/τος 774/1980 μετά την αντικατάστασή τους με το άρθρο 79 του ν. 4055/2012, δεδομένου ότι κατά την ημεροχρονολογία αυτή (2.4.2012) η υπόθεση δεν ήταν εκκρεμής στο Κλιμάκιο, αφού δεν είχε υποβληθεί σε αυτό έκθεση ελέγχου και προσχέδιο καταλογιστικής πράξης. 	Σε ότι αφορά την τήρηση της αρχής της αναλογικότητας η οποία εξετάζεται εν προκειμένω αυτεπαγγέλτως το Δικαστήριο κρίνει ότι δεδομένου: α) του βαθμού υπαιτιότητας του εκκαλούντος (δόλος), β) των σοβαρών δημοσιονομικών παραβάσεων στις οποίες αυτός υπέπεσε, με τη συμμετοχή του σε παράτυπες πληρωμές και σε εξωλογιστική διαχείριση δαπανών του εφεσίβλητου ΝΠΔΔ, με την τέλεση πλαστογραφίας και απάτης σε βάρος του ως άνω ΝΠΔΔ, γ) της αμετάκλητης ποινικής του καταδίκης για πλαστογραφία και απάτη εις βάρος του νομικού προσώπου και τέλος δ) του συνολικού ύψους της ζημίας που προκλήθηκε κατά τα κρίσιμα έτη στο ανωτέρω νομικό πρόσωπο από τις προαναφερθείσες πράξεις του, δεν συντρέχει περίπτωση μείωσης του ποσού του καταλογισμού, κατ’ εφαρμογή της αρχής της αναλογικότητας ή του άρθρου 150 του ν. 4820/2021 (Α΄ 130), το οποίο εφαρμόζεται και στις εκκρεμείς δίκες, σύμφωνα με το άρθρο 164 αυτού. Κατ’ ακολουθίαν, το Δικαστήριο κρίνει ότι πρέπει να απορριφθεί η υπό κρίση έφεση και να καταπέσει το παράβολο, που ο εκκαλών κατέβαλε για την άσκησή της, υπέρ του Δημοσίου (άρθρο 310 παρ 1 του ν.4700/2020).