ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΜΟΙ (...) καταλογίστηκε ο αναιρεσείων, μόνιμος υπάλληλος του Υπουργείου Πολιτισμού, του Κλάδου ΔΕ22 Φύλαξης – Πληροφόρησης, ως διαχειριστής εισιτηρίων και πωλητέων ειδών στο Ανάκτορο των Ιπποτών Ρόδου, με το ποσό των 172.273,35 ευρώ (€) λόγω ισόποσου ελλείμματος που φέρεται ότι δημιουργήθηκε στη διαχείρισή του κατά τα χρονικά διαστήματα α) από 15.2.2000 μέχρι 14.8.2002, όσον αφορά τη διαχείριση εισιτηρίων, και β) από 2.12.1992 μέχρι 26.9.2002, ως προς τα λοιπά πωλητέα είδη.(...)Ο ισχυρισμός όμως αυτός είναι απορριπτέος ως αβάσιμος, διότι η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, σύμφωνα και με όσα έγιναν δεκτά ανωτέρω (βλ. σκέψη ΙΙΙ), και δεδομένου ότι η από τα στοιχεία του φακέλου προκύπτουσα αιτιολογία συμπληρώνει επιτρεπτά την αιτιολογία της προσβαλλόμενης καταλογιστικής απόφασης, ορθά δέχθηκε ότι από την προσβαλλόμενη καταλογιστική απόφαση προκύπτουν η ιδιότητα του αναιρεσείοντος ως υπολόγου, η ύπαρξη και το ύψος του ελλείμματος, στοιχεία τα οποία είναι αναγκαία για την πληρότητα της αιτιολογίας της, η οποία κατά τα λοιπά νόμιμα συμπληρώνεται από τα στοιχεία του φακέλου, η καταλογιστική δε αυτή απόφαση δεν είναι αόριστη καθόσον, αν και δεν καταγράφονται στις εκθέσεις ελέγχου τα δελτία χρέωσης εισιτηρίων και, επιπλέον, τα πωλητέα είδη, η αξία τους και τα δελτία χρέωσης των ειδών και των ανατιμήσεών τους από τα οποία προκύπτει το έλλειμμα, τα στοιχεία αυτά περιέχονται στο φάκελο της υπόθεσης.(...)Περαιτέρω, η προσκομιζόμενη στην παρούσα δίκη, με το από 4.4.2012 υπόμνημα του αναιρεσείοντα, 176/2009 αμετάκλητη (βλ. σχετ. την από 12.10.2012 υπηρεσιακή βεβαίωση του Εφετείου Δωδεκανήσου) αθωωτική απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Δωδεκανήσου (Κακουργημάτων) που αναφέρεται στην ποινική ευθύνη του για το επίμαχο έλλειμμα, δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη το πρώτον κατ’ αναίρεση, προεχόντως γιατί εξεδόθη μετά την έκδοση της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης και αφορά την ουσία της υπόθεσης, σε κάθε δε περίπτωση, κατά την πάγια νομολογία του Δικαστηρίου, η δημοσιολογιστική ευθύνη του υπολόγου ή συνευθυνομένου για διαπιστωθέν έλλειμμα είναι ανεξάρτητη και στηρίζεται σε διαφορετικές προϋποθέσεις απ’ αυτές που θεμελιώνουν την ποινική του ευθύνη. Για τους λόγους αυτούς Δικάζει κατ’ αντιμωλία των διαδίκων.Απορρίπτει την αίτηση του … του … για αναίρεση της 350/2008 απόφασης του ΙV Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου. 

Με τα δεδομένα αυτά το Δικαστήριο κρίνει ότι η αναιρεσείουσα, υπό την ιδιότητά της ως αναπληρώτρια του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Ταμειακής Υπηρεσίας του Δήμου, υπείχε κατά νόμο (άρθρο 48 του β.δ. της 17.5/15.6.1959, Α΄ 114) - ως ενεργούσα υπ’ ευθύνη της τις πληρωμές των δημοτικών δαπανών διά των αρμοδίων διαχειριστικών οργάνων - προσωπική, ανεξάρτητη και αυτοτελή ευθύνη από την τυχόν ευθύνη άλλων προσώπων για τη δημιουργία του ελλείμματος. H ως άνω, όπως ορθά δέχθηκε η αναιρεσιβαλλόμενη, λόγω της ιδιότητάς της, όφειλε και μπορούσε να γνωρίζει ότι οι επίμαχες δαπάνες δεν επιτρέπεται να εκταμιευτούν χωρίς ΧΕ και τα δικαιολογητικά που πρέπει να τα συνοδεύουν, η αμελής δε συμπεριφορά της συνδέεται αιτιωδώς με την πρόκληση του επίμαχου ελλείμματος, παρά τα όσα αβάσιμα η ίδια ισχυρίζεται. Επομένως, η σχετική εντολή του Αντιδημάρχου Οικονομικών προς εξόφληση δαπανών χωρίς την έκδοση χρηματικών ενταλμάτων, δεν απάλλασσε την αναιρεσείουσα από τον έλεγχο των νομίμων προϋποθέσεων για τη σύννομη πληρωμή δαπανών, ενώ η τυχόν ευθύνη άλλων προσώπων για τη δημιουργία του ελλείμματος δεν ήρε την εκ του νόμου ιδία αυτής ευθύνη. 

ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΜΟΣ:Επιδιώκεται η αναίρεση της 3734/2014  απόφασης του VII Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου.Με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση απορρίφθηκε έφεση: α) του πρώτου των αναιρεσειόντων κατά της ΕΜΠ 31/9.3.2012 απόφασης των Επιθεωρητών της Διεύθυνσης Οικονομικής Επιθεώρησης Βορείου Αιγαίου του Υπουργείου Οικονομικών, με την οποία αυτός, υπό την ιδιότητά του ως Ταμία του τέως Δήμου …, καταλογίσθηκε με το ποσό των 413.863,92 ευρώ, το οποίο φέρεται ότι συνιστά έλλειμμα στη διαχείριση του ως άνω Δήμου για τις χρήσεις των οικονομικών ετών 1999 έως 2006, καθώς και με τις αναλογούσες στο έλλειμμα αυτό προσαυξήσεις ύψους 483.082,89 ευρώ, ήτοι συνολικώς με το ποσό των 896.946,81 ευρώ, β) του ίδιου ως άνω κατά της ΕΜΠ 32/9.3.2012 απόφασης των αυτών Επιθεωρητών, με την οποία καταλογίσθηκε, εις ολόκληρον με τον πρώην Δήμαρχο …, με το ποσό των 2.494,71 ευρώ, το οποίο ωσαύτως φέρεται ως έλλειμμα στη διαχείριση του τέως Δήμου … για τη χρήση του οικονομικού έτους 1999, καθώς και με τις αναλογούσες στο έλλειμμα αυτό προσαυξήσεις ύψους 4.440,58 ευρώ, ήτοι συνολικώς με το ποσό των 6.935,29 ευρώ και γ) αμφότερων των αναιρεσειόντων κατά της ΕΜΠ 33/9.3.2012 απόφασης των αυτών Επιθεωρητών, με την οποία και οι δύο - ο πρώτος ομοίως ως ανωτέρω υπό την ιδιότητά του ως Ταμία και ο δεύτερος υπό την τότε ιδιότητά του ως Δήμαρχου του τέως Δήμου … - καταλογίσθηκαν, εις ολόκληρον, με το ποσό των 171.309,44 ευρώ, το οποίο φέρεται ότι συνιστά έτερο έλλειμμα στη διαχείριση του ως άνω Δήμου για τις χρήσεις των οικονομικών ετών 2005 και 2006, καθώς και με τις αναλογούσες στο έλλειμμα αυτό προσαυξήσεις ύψους 114.214,46 ευρώ, ήτοι συνολικώς με το ποσό των 285.523,90 ευρώ.(....)Τέλος, ανεξαρτήτως του απαραδέκτου της προβολής του το πρώτον με το υπόμνημα, ο λόγος ακύρωσης της ΕΜΠ 32/9.3.2012 καταλογιστικής απόφασης λόγω της εξόφλησης του συνολικού ποσού, με το οποίο καταλογίστηκε ο πρώτος των αιτούντων από το έτερο αλληλεγγύως με αυτόν καταλογιζόμενο πρόσωπο, τυγχάνει σε κάθε περίπτωση απορριπτέος ως απαράδεκτος, καθότι δεν αποδίδει πλημμέλεια στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση. Άλλωστε, ο αιτών δεν στερείται στάδιο δικαστικής προστασίας όσον αφορά την προβολή του σχετικού λόγου, καθώς ο τελευταίος μπορεί να προβληθεί παραδεκτά ως λόγος ανακοπής στην επιχειρούμενη κατά της περιουσίας του αναγκαστική εκτέλεση της καταλογιστικής πράξης [άρθρο 224 παρ. 5 του κυρωθέντος με το άρθρο πρώτο του ν. 2717/1999, φ. 97 Α΄, Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, που εφαρμόζεται αναλόγως δυνάμει του άρθρου 123 του π.δ/τος 1225/1981]. Δέχεται την αίτηση.Αναιρεί την 3734/2014  απόφαση του VIΙ Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου κατά τα οριζόμενα στο σκεπτικό.Αναπέμπει την υπόθεση στο Δεύτερο Τμήμα του Δικαστηρίου, για κρίση, υπό διαφορετική σύνθεση, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο σκεπτικό.

ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΜΟΙ:Επειδή, κατά τα παγίως νομολογηθέντα (σχ. Ολομ. Ελ. Συν. 1039/1995), η ευθύνη κάθε υπολόγου και εν γένει κάθε υποχρέου προς αποκατάσταση ελλείμματος σε διαχείριση δημόσιου νομικού προσώπου, είναι αυτοτελής, μη απαιτουμένου για τη νομιμότητα της οικείας καταλογιστικής πράξης του συγκαταλογισμού και των λοιπών τυχόν ευθυνομένων για το προκληθέν έλλειμμα. Επομένως, σε περίπτωση που η ταμειακή υπηρεσία ενός δημοτικού νομικού προσώπου διενεργείται από το οικείο Γραφείο του Τ.Π.Δ., ανάγεται πράγματι στην αρμοδιότητα των αρμοδίων υπαλλήλων αυτού (ταμία και ελεγκτή εσόδων – εξόδων) ο έλεγχος τόσο ως προς την ύπαρξη πίστωσης όσο και ως προς τη νομιμότητα και εν γένει εγκυρότητα των δαπανών που διενεργούνται για λογαριασμό του δημοτικού νομικού προσώπου. Όμως, η τυχόν συντρέχουσα ευθύνη των υπαλλήλων του Τ.Π.Δ. δεν απαλλάσσει τα όργανα του δημοτικού νομικού προσώπου εκ της ευθύνης τους για το προκληθέν έλλειμμα, όπως στην υπό κρίση περίπτωση κατά την οποία, κατά τις παραδοχές του δικάσαντος Τμήματος, ο ήδη αναιρεσείων διέτασσε τη διενέργεια πληρωμών χωρίς έγκριση διαθέσεως των αντίστοιχων πιστώσεων από τον οικείο διατάκτη (Δ.Σ.) και χωρίς την ύπαρξη επαρκούς πίστωσης στον οικείο κωδικό αριθμό του προϋπολογισμού. Το ανακύψαν δε έλλειμμα, ανεξαρτήτως της τυχόν ευθύνης των υπαλλήλων του Γραφείου του Τ.Π.Δ., προκλήθηκε σε βάρος του…..., δοθέντος  ότι οι δαπάνες εντάλθησαν για την ικανοποίηση λειτουργικών αναγκών αυτού, τα οικεία χρηματικά εντάλματα εκδόθηκαν σε βάρος κωδικών του προϋπολογισμού του, οι δε υπάλληλου του Τ.Π.Δ. ενεργούσαν, σε κάθε περίπτωση, για λογαριασμό του ως άνω δημοτικού νομικού προσώπου και για τις ανάγκες της δικής του διαχείρισης. Συνεπώς, ο επίδικος ως άνω ισχυρισμός είναι νόμω αβάσιμος και απορριπτέος.

ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΜΟΙ:Με την .../12.2.2002 απόφαση των Οικονομικών Επιθεωρητριών …, … και … της Οικονομικής Επιθεώρησης Αθηνών της Γενικής Διεύθυνσης Οικονομικής Επιθεώρησης του Υπουργείου Οικονομικών καταλογίστηκε ο ήδη αναιρεσείων ως υπόλογος - διαχειριστής του … Πανεπιστημίου, αλληλεγγύως και εις ολόκληρον με τον τότε Προϊστάμενο της Γραμματείας, με το ποσό των 128.346.185 δραχμών και ήδη 376.658 ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί σε ισόποσο έλλειμμα που διαπιστώθηκε στη χρηματική διαχείριση του εν λόγω νομικού προσώπου κατά το χρονικό διάστημα από 20.12.1993 μέχρι 21.12.1995, καθώς και με τις αναλογούσες στο έλλειμμα αυτό προσαυξήσεις ύψους 205.750.000 δραχμών και ήδη 603.815 ευρώ.Με την αναιρεσιβαλλόμενη 2217/2005 απόφαση του IV Τμήματος έγινε εν μέρει δεκτή η έφεση κατά της ανωτέρω καταλογιστικής απόφασης.Με την αίτηση που κρίνεται και για τους λόγους που αναφέρονται σ’ αυτή ζητείται η αναίρεση της προαναφερόμενης απόφασης του ΙV Τμήματος.(....)Με τα δεδομένα αυτά και ενόψει του γεγονότος ότι η πορισματική έκθεση συντάχθηκε στις 11.2.2002, δηλαδή τρεις (3) μήνες μετά την έκδοση της πρόσκλησης για αναπλήρωση του ελλείμματος (30.10.2001) και μία (1) ημέρα πριν από την έκδοση της καταλογιστικής απόφασης (12.2.2002) η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση παρεβίασε ουσιώδη τύπο της διαδικασίας και είναι, συνεπώς, αναιρετέα.Απορρίπτει ό,τι κρίθηκε στο σκεπτικό ως απορριπτέο.Δέχεται την αίτηση.Αναιρεί την προσβαλλόμενη 2217/2005 απόφαση του IV Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου.Διακρατεί και δικάζει την υπόθεση.Δέχεται την έφεση.Ακυρώνει την …/12.2.2002 καταλογιστική απόφαση των Οικονομικών Επιθεωρητριών της Οικονομικής Επιθεώρησης Αθηνών της Γενικής Διεύθυνσης Οικονομικής Επιθεώρησης του Υπουργείου Οικονομικών, …, … και …, κατά το μέρος που με αυτήν καταλογίζεται ο αναιρεσείων.

Η απόφαση 877/2025 του Πρώτου Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου αφορά την έφεση της κληρονόμου υπαλλήλου, κατά απόφασης καταλογισμού της Α.Α.Δ.Ε. Το αρχικό ποσό καταλογισμού ήταν 203.199,09 ευρώ (έλλειμμα 191.987,05 ευρώ συν τόκοι) για ταμειακό έλλειμμα που φέρεται να προκάλεσε ο αποβιώσας πατέρας της, πρώην υπάλληλος Πρωτοδικείου Ηρακλείου, στη διαχείριση της Δ.Ο.Υ. Ηρακλείου. Το Δικαστήριο απέρριψε τους λόγους περί της ιδιότητας της κληρονόμου και της υπαιτιότητας του πατρός της. Όμως, εφάρμοσε την αρχή της αναλογικότητας λόγω της έλλειψης ανάμειξης της εκκαλούσας στο έλλειμμα και της προσωπικής της κατάστασης. Ως αποτέλεσμα, το καταλογισθέν κεφάλαιο περιορίστηκε σε 20.000,00 ευρώ και η εκκαλούσα απαλλάχθηκε πλήρως από τους τόκους εκπρόθεσμης καταβολής.

Με την ένδικη ανακοπή, όπως αυτή αναπτύσσεται με το από 13.1.2017 παραδεκτώς κατατεθέν υπόμνημα και αντικρούεται με την από 19.1.2022 έκθεση απόψεων του Προϊσταμένου της Ζ΄ Δ.Ο.Υ. Θεσσαλονίκης (βλ. το 3529/21.1.2022 διαβιβαστικό έγγραφο του Δικαστικού Τμήματος της ως άνω Δ.Ο.Υ.), ζητείται η ακύρωση της 287/27.1.2014 πράξης του Προϊσταμένου της Η΄ (νυν Ζ΄) Δ.Ο.Υ. Θεσσαλονίκης, με την οποία βεβαιώθηκε ταμειακώς εις βάρος του ανακόπτοντος, πρώην Προϊσταμένου του Τμήματος Φ.Π.Α. της Β΄ Δ.Ο.Υ. Θεσσαλονίκης, το ποσό του 1.034.790,00 ευρώ (κεφάλαιο 355.136,00 ευρώ και προσαυξήσεις 679.654,00 ευρώ), το οποίο καταλογίσθηκε εις βάρος του με την 629/2013 απόφαση των Οικονομικών Επιθεωρητών της Οικονομικής Επιθεώρησης Υπολοίπου Κεντρικής Μακεδονίας του Υπουργείου Οικονομικών, αλληλεγγύως και εις ολόκληρον με τον Επόπτη ελέγχου της Β΄ Δ.Ο.Υ. Θεσσαλονίκης…, και αφορά σε έλλειμμα που προκλήθηκε στη διαχείριση της ως άνω Δ.Ο.Υ. λόγω παράνομων επιστροφών Φ.Π.Α. στις ιδιωτικές επιχειρήσεις «…», «..» και «…».

Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις νομικές σκέψεις που προηγήθηκαν, με την προσβαλλόμενη απόφαση των Οικονομικών Επιθεωρητών ..και Υπολοίπου .., νομίμως καταλογίσθηκε σε βάρος του αρχικώς εκκαλούντος, πρώην Προϊστάμενου της Δ.Ο.Υ. .., υπό την ιδιότητα του συνευθυνόμενου, ποσό ύψους 60.529,90 ευρώ, που αντιστοιχεί σε έλλειμμα που προκλήθηκε στη διαχείριση της ως άνω Δ.Ο.Υ. λόγω αχρεώστητης επιστροφής Φ.Π.Α. προς την ομόρρυθμη εταιρεία με την επωνυμία ... κατά το χρονικό διάστημα από τον Απρίλιο 1994 έως τον Αύγουστο 1994. Και τούτο δε διότι, όπως αποδείχθηκε από την πορισματική έκθεση 376/26.6.2013, η οποία αποτελεί τη βάση του επίδικου καταλογισμού, οι συναλλαγές που αναφέρονται στα φορολογικά στοιχεία (τιμολόγια – δελτία αποστολής), στις οποίες στηρίχθηκε η πρώτη επιστροφή του Φ.Π.Α., αλλά και οι μετέπειτα αυτής επιστροφές λόγω αγοράς επενδυτικών αγαθών (πλεκτομηχανών), ήταν εικονικές, γεγονός άλλωστε που δεν αμφισβητείται από τον αρχικώς εκκαλούντα (..). Επομένως, η εκταμίευση του δημοσίου χρήματος από τη Δ.Ο.Υ. .. τόσο κατά την πρώτη επιστροφή, όσο και κατά τις λοιπές δεν ήταν νόμιμη και για το λόγο αυτό συνιστά έλλειμμα στη διαχείρισή της..(..)Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει να απορριφθεί η ένδικη έφεση στο σύνολό της..

Με δεδομένα όσα έγιναν δεκτά στις νομικές σκέψεις που προηγήθηκαν και τα αναιρετικώς ανέλεγκτα πραγματικά περιστατικά, το Δικαστήριο κρίνει ότι το Πρώτο Τμήμα με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφασή του ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε τις περί δεδικασμένου διατάξεις και ορθά έκρινε ότι σύμφωνα με το δεδικασμένο που απορρέει από την 2019/1998 αμετάκλητη απόφαση του Ι Τμήματος δεν θεμελιώνεται αγωγική αξίωση της ήδη αναιρεσείουσας κατά τις διατάξεις περί αδικαιολογήτου πλουτισμού (άρθρα 904 επ. ΑΚ) έναντι του Ελληνικού Δημοσίου, καθόσον το δεδικασμένο που παρήχθη από την ως άνω αμετάκλητη απόφαση του Ι Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, ως Δικαστηρίου, που κατά το άρθρο 98 του Συντάγματος έχει την αποκλειστική δικαιοδοσία να κρίνει επί καταλογισμών υπολόγων, δημιούργησε τεκμήριο νομικής ορθότητας σχετικά με τη νομιμότητα της καταλογιστικής απόφασης, την ευθύνη της αναιρεσείουσας, την ύπαρξη του ελλείμματος και το ύψος αυτού, αποκλείοντας το ίδιο ή άλλο δικαστήριο να ερευνήσει την ίδια ως άνω υπόθεση.

Aίτηση για αναίρεση της 2634/2014 οριστικής αποφάσεως του VΙΙ Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου(...)Κατά τη γνώμη της Συμβούλου Ασημίνας Σακελλαρίου, ορθώς το δικάσαν Τμήμα έκρινε με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφασή του ότι η από 8.12.2008 αγωγή του Ελληνικού Δημοσίου κατά του Δήμου ….με αίτημα την αποκατάσταση της ζημίας που αυτό υπέστη από παράνομες πράξεις και παραλείψεις οργάνων του Δήμου κατά τη διαχείριση δημόσιας χρηματοδότησης που έλαβε ο τελευταίος για τη διενέργεια επισκευαστικών και κατασκευαστικών εργασιών με σκοπό τη στέγαση Υπηρεσίας της Ελληνικής Αστυνομίας, βάσει των άρθρων 105 και 106 ΕισΝΑΚ, είναι παραδεκτή. Και τούτο, διότι, όπως εκτέθηκε ανωτέρω, στον βαθμό που ούτε από το οικείο νομοθετικό πλαίσιο και δη από τις διατάξεις που διέπουν το πρόγραμμα μέσω του οποίου χρηματοδοτήθηκε ο οικείος Δήμος [άρθρο 13 του ν. 2539/1997 (φ. 244 Α΄) και κατ’ εξουσιοδότηση αυτού εκδοθείσα υ.α. 45329/2000 (φ. 7 Β΄)] δεν προβλέπεται ειδικό πλαίσιο ανάκτησης της χρηματοδότησης ούτε, σύμφωνα με τα ανελέγκτως δεκτά γενόμενα με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση καταρτίστηκε έγγραφη (προγραμματική) σύμβαση μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και του Δήμου ..... για να γεννάται εκ του νόμου και εκ της σύμβασης ευθύνη του τελευταίου, η ευθύνη του δύναται κατ’ αρχήν να θεμελιωθεί στις γενικές περί αδικοπραξίας διατάξεις των ως άνω διατάξεων του ΕισΝΑΚ. Συνακόλουθα, ο σχετικός λόγος αναίρεσης πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος. Δέχεται την αίτηση αναιρέσεως κατά της 2634/2014 αποφάσεως του VΙΙ Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου