ΕΣ/ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ/201/2021
Τύπος: Νομολογία Ελεγκ. Συνεδρίου
Aίτηση για αναίρεση της 2634/2014 οριστικής αποφάσεως του VΙΙ Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου(...)Κατά τη γνώμη της Συμβούλου Ασημίνας Σακελλαρίου, ορθώς το δικάσαν Τμήμα έκρινε με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφασή του ότι η από 8.12.2008 αγωγή του Ελληνικού Δημοσίου κατά του Δήμου ….με αίτημα την αποκατάσταση της ζημίας που αυτό υπέστη από παράνομες πράξεις και παραλείψεις οργάνων του Δήμου κατά τη διαχείριση δημόσιας χρηματοδότησης που έλαβε ο τελευταίος για τη διενέργεια επισκευαστικών και κατασκευαστικών εργασιών με σκοπό τη στέγαση Υπηρεσίας της Ελληνικής Αστυνομίας, βάσει των άρθρων 105 και 106 ΕισΝΑΚ, είναι παραδεκτή. Και τούτο, διότι, όπως εκτέθηκε ανωτέρω, στον βαθμό που ούτε από το οικείο νομοθετικό πλαίσιο και δη από τις διατάξεις που διέπουν το πρόγραμμα μέσω του οποίου χρηματοδοτήθηκε ο οικείος Δήμος [άρθρο 13 του ν. 2539/1997 (φ. 244 Α΄) και κατ’ εξουσιοδότηση αυτού εκδοθείσα υ.α. 45329/2000 (φ. 7 Β΄)] δεν προβλέπεται ειδικό πλαίσιο ανάκτησης της χρηματοδότησης ούτε, σύμφωνα με τα ανελέγκτως δεκτά γενόμενα με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση καταρτίστηκε έγγραφη (προγραμματική) σύμβαση μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και του Δήμου ..... για να γεννάται εκ του νόμου και εκ της σύμβασης ευθύνη του τελευταίου, η ευθύνη του δύναται κατ’ αρχήν να θεμελιωθεί στις γενικές περί αδικοπραξίας διατάξεις των ως άνω διατάξεων του ΕισΝΑΚ. Συνακόλουθα, ο σχετικός λόγος αναίρεσης πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος. Δέχεται την αίτηση αναιρέσεως κατά της 2634/2014 αποφάσεως του VΙΙ Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου
Ιστορικό Αναθεωρήσεων (Πιλοτική Εφαρμογή)
Σχετικά Έγγραφα
ΕΣ/ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ/552/2017
ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΜΟΙ:Αίτηση για αναίρεση των 204/2013 και 1686/2012 οριστικών αποφάσεων του VΙΙ Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου(....)Με την 299/2003 πράξη του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου …. καταλογίσθηκαν εις βάρος των αναιρεσειόντων, Προέδρων του Δημοτικού Συμβουλίου (των 1ου και 5ου) και Αντιδημάρχων (των 2ου, 3ου και 4ης) του Δήμου … Αττικής κατά τα έτη 1996 έως 1999, τα εισπραχθέντα από αυτούς χρηματικά ποσά προσαύξησης (20%) επί των εξόδων παράστασης, ως αχρεωστήτως καταβληθέντα.Με την 204/2013 πρώτη αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση του VΙΙ Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου απορρίφθηκε ως αβάσιμη αγωγή των ήδη αναιρεσειόντων, με την οποία ζητείτο να αναγνωρισθεί ότι αυτοί δεν υπέχουν υποχρέωση προς επιστροφή των εν λόγω εισπραχθέντων ποσών και ότι ο παραπάνω δήμος δεν δικαιούται να αναζητήσει ή να βεβαιώσει αυτά εις βάρος τους, ούτε και να εισπράξει το ποσό της πρώτης δόσης αυτών, προς εκτέλεση της ως άνω 299/2003 απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου …. Με την 1682/2012 δεύτερη αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση του VΙΙ Τμήματος απορρίφθηκε ως απαράδεκτη ανακοπή των ήδη αναιρεσειόντων κατά: α) της ως άνω 299/2003 απόφασης του Δημοτικού Συμβουλίου …, β) της από 20.1.2004 οικείας συνοπτικής κατάστασης βεβαίωσης δημοτικού εσόδου του Δήμου … και γ) του 14/20004 οικείου χρηματικού καταλόγου.(....)...η πληρεξούσια δικηγόρος των αναιρεσειόντων …, κατά την εκφώνηση της υπόθεσης στο ακροατήριο δήλωσε ότι αυτοί παραιτούνται του δικογράφου της ένδικης αιτήσεως αναιρέσεως, στη δήλωση δε αυτή συναίνεσε ο αντίδικος Δήμος.Κηρύσσει καταργημένη τη δίκη επί της από 15 Απριλίου 2013 αιτήσεως αναιρέσεως των: 1) ….. του …, 2) ….. του …, 3) ….. του …, 4) ….. του … και 5) ….. του …, κατοίκων … Αττικής, κατά των 204/2013 και 1686/2012 αποφάσεων του VΙΙ Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου.
ΕΣ/Γ΄ ΕΛΑΣΣΟΝΑ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ/507/2024
Με τα δεδομένα αυτά το Δικαστήριο κρίνει ότι η αναιρεσείουσα, υπό την ιδιότητά της ως αναπληρώτρια του Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Ταμειακής Υπηρεσίας του Δήμου, υπείχε κατά νόμο (άρθρο 48 του β.δ. της 17.5/15.6.1959, Α΄ 114) - ως ενεργούσα υπ’ ευθύνη της τις πληρωμές των δημοτικών δαπανών διά των αρμοδίων διαχειριστικών οργάνων - προσωπική, ανεξάρτητη και αυτοτελή ευθύνη από την τυχόν ευθύνη άλλων προσώπων για τη δημιουργία του ελλείμματος. H ως άνω, όπως ορθά δέχθηκε η αναιρεσιβαλλόμενη, λόγω της ιδιότητάς της, όφειλε και μπορούσε να γνωρίζει ότι οι επίμαχες δαπάνες δεν επιτρέπεται να εκταμιευτούν χωρίς ΧΕ και τα δικαιολογητικά που πρέπει να τα συνοδεύουν, η αμελής δε συμπεριφορά της συνδέεται αιτιωδώς με την πρόκληση του επίμαχου ελλείμματος, παρά τα όσα αβάσιμα η ίδια ισχυρίζεται. Επομένως, η σχετική εντολή του Αντιδημάρχου Οικονομικών προς εξόφληση δαπανών χωρίς την έκδοση χρηματικών ενταλμάτων, δεν απάλλασσε την αναιρεσείουσα από τον έλεγχο των νομίμων προϋποθέσεων για τη σύννομη πληρωμή δαπανών, ενώ η τυχόν ευθύνη άλλων προσώπων για τη δημιουργία του ελλείμματος δεν ήρε την εκ του νόμου ιδία αυτής ευθύνη.
ΕλΣυν/Τμ.5/891/2016
Με τα δεδομένα αυτά, εφόσον η Φ.861/240/671127/Σ.2444/2.4.2009 καταλογιστική πράξη κρίθηκε τελεσίδικα νόμιμη με την 2041/2011 απόφαση του Τμήματος τούτου, με συνέπεια ως προς το ζήτημα αυτό να έχει παραχθεί δεδικασμένο που αποκλείει οποιαδήποτε νέα διαφορετική κρίση, δεν γεννάται βάσει αυτής αστική ευθύνη του κράτους κατά το άρθρο 105 του ΕισΝΑΚ και δεν θεμελιώνεται αντίστοιχη αποζημιωτική αξίωση του ενάγοντος.(..)Ως εκ τούτου δεν θεμελιώνεται αξίωση αδικαιολογήτου πλουτισμού του ενάγοντος κατά του Δημοσίου. Κατ' ακολουθία των ανωτέρω, η κρινόμενη αγωγή είναι αβάσιμη στο σύνολο της και πρέπει να απορριφθεί.
ΕΣ/ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ/1342/2024
Με δεδομένα όσα έγιναν δεκτά στις νομικές σκέψεις που προηγήθηκαν και τα αναιρετικώς ανέλεγκτα πραγματικά περιστατικά, το Δικαστήριο κρίνει ότι το Πρώτο Τμήμα με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφασή του ορθά ερμήνευσε και εφάρμοσε τις περί δεδικασμένου διατάξεις και ορθά έκρινε ότι σύμφωνα με το δεδικασμένο που απορρέει από την 2019/1998 αμετάκλητη απόφαση του Ι Τμήματος δεν θεμελιώνεται αγωγική αξίωση της ήδη αναιρεσείουσας κατά τις διατάξεις περί αδικαιολογήτου πλουτισμού (άρθρα 904 επ. ΑΚ) έναντι του Ελληνικού Δημοσίου, καθόσον το δεδικασμένο που παρήχθη από την ως άνω αμετάκλητη απόφαση του Ι Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, ως Δικαστηρίου, που κατά το άρθρο 98 του Συντάγματος έχει την αποκλειστική δικαιοδοσία να κρίνει επί καταλογισμών υπολόγων, δημιούργησε τεκμήριο νομικής ορθότητας σχετικά με τη νομιμότητα της καταλογιστικής απόφασης, την ευθύνη της αναιρεσείουσας, την ύπαρξη του ελλείμματος και το ύψος αυτού, αποκλείοντας το ίδιο ή άλλο δικαστήριο να ερευνήσει την ίδια ως άνω υπόθεση.
616/2024
Έγκριση του Οδηγού Χρηματοδότησης και Διαχείρισης του Ειδικού Λογαριασμού Κονδυλίων Έρευνας (Ε.Λ.Κ.Ε.) του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου (Ε.Α.Π.)
18010/2024-ΦΕΚ:4477/Β/31.07.2024:Επικαιροποίηση του Οδηγού Χρηματοδότησης και Διαχείρισης του Ειδικού Λογαριασμού Κονδυλίων Έρευνας (Ε.Λ.Κ.Ε.) του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου (Ε.Α.Π.)
18010/2024
Επικαιροποίηση του Οδηγού Χρηματοδότησης και Διαχείρισης του Ειδικού Λογαριασμού Κονδυλίων Έρευνας (Ε.Λ.Κ.Ε.) του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου (Ε.Α.Π.)
ΔΕφΑθ/533/2022
ΕΦΕΣΗ ΚΑΤΑ ΕΟΦ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ-ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΕΟΦ:..η εκκαλούσα ζητά την εξαφάνιση της 11024/2019 οριστικής απόφασης του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών (Τμήμα 22ο), με την οποία απορρίφθηκε η από 3.11.2017 αγωγή της κατά του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων (Ε.Ο.Φ.) και του Ελληνικού Δημοσίου. Με την αγωγή αυτή, η εκκαλούσα, μόνιμη υπάλληλος του Ε.Ο.Φ., ζήτησε να υποχρεωθούν τα εφεσίβλητα να της καταβάλουν νομιμοτόκως, το ποσό των 6.000 ευρώ και περαιτέρω, να αναγνωριστεί η εις ολόκληρον υποχρέωση αυτών να της καταβάλουν νομιμοτόκως, το ποσό των 30.588,17 ευρώ (συνολικά 36.588,17 ευρώ), ως αποζημίωση, σύμφωνα με τις διατάξεις των άρθρων 106 και 105 του Εισ.Ν.ΑΚ.(....)Επειδή, με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έχουν προαναφερθεί, το Δικαστήριο κρίνει ότι δεν στοιχειοθετείται ευθύνη των εφεσιβλήτων Ε.Ο.Φ. και Ελληνικού Δημοσίου, κατά τα άρθρα 106 και 105 του ΕισΝΑΚ, προς αποζημίωση της εκκαλούσας, δεδομένου ότι δεν συντρέχει η προβαλλόμενη από αυτήν παρανομία, της αντίθεσης δηλαδή της επίμαχης διάταξης του άρθρου 30 παρ. 1 του ν. 4024/2011 σε υπερκείμενους κανόνες δικαίου ή στο Σύνταγμα. Συνεπώς, ορθά απορρίφθηκε με την εκκαλούμενη απόφαση η αγωγή της ως προς την κύρια βάση της. Ενόψει δε του ότι τα εφεσίβλητα κατά τα παραπάνω, δεν κατέστησαν πλουσιότερα σε βάρος της εκκαλούσας χωρίς νόμιμη αιτία, ορθά απορρίφθηκε και η επικουρική βάση της αγωγής της περί επιδίκασης των αιτούμενων ποσών με τις διατάξεις του αδικαιολόγητου πλουτισμού, απορριπτομένου ως αβασίμου του αντίθετου λόγου έφεσης.Απορρίπτει την έφεση.
Πρωτ.865/Διεκπ.658/2025
Δημοσίευση στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως της αποφάσεως της Ολομέλειας της Βουλής των Ελλήνων για την «αναστολή κάθε είδους κρατικής χρηματοδότησης και οικονομικής ενίσχυσης του κόμματος “ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ”».
ΝΣΚ/124/2014
Δάνειο – Εγγύηση Ελληνικού Δημοσίου – Σύμβαση ενεχύρασης μέρους του δανείου – Προϋποθέσεις ελευθέρωσης από την εγγυητική ευθύνη.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή
Η δέσμευση από την Τράπεζα, λόγω ενεχύρου, μέρους του δανείου, που χορηγεί με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου υπό τις προϋποθέσεις του ν. 2322/1995, συνιστά νόμιμο λόγο ελευθέρωσής του από την εγγυητική του ευθύνη. Ο αυτός λόγος ελευθέρωσης συντρέχει και όταν δεν προβλέπεται στο νόμο ως προϋπόθεση χορήγησης του δανείου η υποβολή από το δανειολήπτη μελέτης βιωσιμότητας της επιχείρησής του. (ομοφ.) ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΗΝ 331/2013 Γνωμοδότηση.
ΣΤΕ/3189/2006
Δημοσίευση κανονιστικών διοικητικών πράξεων:..Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, με το 11/03/511/94/28.2.1995 φύλλο του Διευθυντή Πόρων του Ν.Α.Τ. εκκαθαρίστηκε το 250/1994 ναυτολόγιο ..., χρονικής περιόδου 21.4.1994 μέχρι 27.10.1994, και επιβλήθηκε στον … , πλοιοκτήτη, κατά 95%, του υπό ελληνική σημαία επαγγελματικού τουριστικού σκάφους του Ν. 438/1976 «……», 298 κ.ο.χ., διαφορά εισφορών ναυτικών και πλοιοκτήτη και πρόσθετα τέλη, συνολικά 4.916.102 δρχ. Η εκκαθάριση αυτή διενεργήθηκε βάσει της 30372/22.4.1981 αποφάσεως του Υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας και οι εισφορές καθορίστηκαν στο ίδιο ύψος με τις εισφορές που καταβάλλονταν για πλοιοκτήτες και πληρώματα επιβατηγών – ακτοπλοϊκών πλοίων χωρητικότητος μέχρι 500 κόρων. Ο … με την 1174/20.1.1998 αίτηση αναθεωρήσεως ζήτησε την εκκαθάριση των εισφορών με βάση την υπό 3.2.1993 ΣΣΕ πληρωμάτων τουριστικών θαλαμηγών Σκαφών, που κυρώθηκε με την από 15.3.1994 απόφαση του Υπουργού Εμπορικής Ναυτιλίας. Η αίτηση αυτή απορρίφθηκε με την από 25.2.1998 απόφαση του Δ.Σ. του Ν.Α.Τ. Κατά της τελευταίας αυτής απορριπτικής αποφάσεως ασκήθηκε η από 13.5.1998 προσφυγή ενώπιον του Διοικητικού Πρωτοδικείου ..., που έγινε δεκτή με την 382/2000 απόφασή του. Έφεση του Ν.Α.Τ. κατά της πρωτόδικης αποφάσεως απορρίφθηκε με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, με τη σκέψη ότι η εκκαθάριση των εισφορών έπρεπε να γίνει με βάση την ισχύουσα για το έτος 1994 ΣΣΕ και όχι βάσει της υπουργικής αποφάσεως 30372/22.4.1981. Περαιτέρω, το δευτεροβάθμιο δικαστήριο έκρινε ότι δεν ετίθετο θέμα καταργήσεως της δίκης βάσει του άρθρου 4 παρ. 4 του Ν. 2575/1998, όπως προέβαλε το Ν.Α.Τ., γιατί η διάταξη αυτή, κατά το μέρος που καταργούσε εκκρεμείς δίκες, ήταν ανίσχυρη ως αντίθετη προς τα άρθρα 4 παρ. 1, 20 παρ. 1 και 26 του Συντάγματος. Η κρίση αυτή της αναιρεσιβαλλόμενης αποφάσεως περί αντισυνταγματικότητας της διατάξεως του άρθρου 4 παρ. 4 του Ν. 2575/1998 είναι, σύμφωνα με όσα έχουν εκτεθεί στην προηγούμενη σκέψη, νόμιμη, ανεξάρτητα από τις ειδικότερες σκέψεις της προσβαλλόμενης απόφασης. Συνεπώς, ο σχετικός μοναδικός λόγος αναιρέσεως του Ν.Α.Τ. θα πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος.