Η απόφαση 792/2025 του Ελεγκτικού Συνεδρίου (Ολομέλεια) απορρίπτει την αίτηση αναίρεσης του πρώην δημάρχου Καλυμνίων κατά της απόφασης 628/2021 του Δευτέρου Τμήματος. Ο αιτών αρχικά καταλογίστηκε με 247.326,54 ευρώ λόγω ελλείμματος στη διαχείριση του δήμου για το οικονομικό έτος 1999, ποσό που το Δευτερο Τμήμα είχε ήδη μειώσει σε 5.532,00 ευρώ, επικαλούμενο την αρχή της αναλογικότητας και ελαφρά αμέλεια. Η Ολομέλεια έκρινε ότι δεν υπήρξε παραβίαση του δικαιώματος προηγούμενης ακρόασης, ούτε έλλειψη υπαιτιότητας ή αιτιώδους συνάφειας, και ότι ο περιορισμός του καταλογισθέντος ποσού ήταν εντός των ορίων της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου ουσίας. Ως εκ τούτου, η αίτηση απορρίφθηκε στο σύνολό της.

Η Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου απέρριψε την αίτηση αναίρεσης του πρώην δημάρχου Καλυμνίων κατά της 2080/2020 απόφασης του Δεύτερου Τμήματος. Ο αναιρεσείων είχε αρχικά καταλογιστεί με 257.668,35 ευρώ για έλλειμμα στη διαχείριση του δήμου το 2000, το οποίο προήλθε από πληθώρα μη νόμιμων δαπανών, όπως επιχορηγήσεις χωρίς απόφαση δημοτικού συμβουλίου, πληρωμές λογαριασμών τρίτων και μισθώσεις σκαφών/μηχανημάτων χωρίς τήρηση νόμιμων διαδικασιών ή δικαιολογητικών. Η προηγούμενη απόφαση είχε ήδη μειώσει το ποσό του καταλογισμού στα 11.158,50 ευρώ, λόγω του βαθμού υπαιτιότητας (ελαφρά αμέλεια) και του χρόνου που μεσολάβησε. Η Ολομέλεια έκρινε ότι δεν παραβιάστηκε το δικαίωμα προηγούμενης ακρόασης, ούτε υπήρχε έλλειμμα αιτιολόγησης ή παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας.

Η απόφαση 1789/2018 του Ελεγκτικού Συνεδρίου αφορά την αίτηση αναίρεσης του Δημητρίου Μυλωνά, πρώην Δημάρχου, κατά της 3079/2014 απόφασης του ΙV Τμήματος, η οποία επικύρωνε καταλογισμό 23.476 ευρώ για έλλειμμα που προκλήθηκε από την πληρωμή χρηματικών ενταλμάτων δημοτικών έργων, παρά τις αντιρρήσεις του Ταμία. Το ΙV Τμήμα είχε κρίνει ότι ο αναιρεσείων βαρυνόταν με βαριά αμέλεια και ότι η ευεργετική διάταξη του άρθρου 37 παρ. 1 του ν. 3801/2009 (για μείωση ή άρση καταλογισμού) εφαρμοζόταν μόνο σε περιπτώσεις ελαφράς αμέλειας. Η Ολομέλεια έκρινε ότι το Τμήμα εσφαλμένως ερμήνευσε τη διάταξη, καθώς αυτή καταλαμβάνει και όσους βαρύνονται με βαριά αμέλεια. Κατόπιν τούτου, η Ολομέλεια δέχτηκε εν μέρει την αίτηση, αναιρώντας την προσβαλλόμενη απόφαση, και αναπέμπει την υπόθεση στο ΙV Τμήμα για επανεξέταση της δυνατότητας μείωσης του καταλογισμού.

Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας (1473/2024) αφορά αίτηση αναίρεσης κατά της απόφασης 294/2024 του Διοικητικού Πρωτοδικείου Πειραιώς, η οποία ακύρωνε την ανακήρυξη της αναιρεσείουσας ως τακτικής δημοτικής συμβούλου στον Δήμο …. λόγω κωλύματος εκλογιμότητας. Το κώλυμα φερόταν να συνίσταται στην άσκηση καθηκόντων Προϊσταμένης Διεύθυνσης στην Περιφερειακή Ένωση Δήμων Αττικής (ΠΕΔΑ). Το ΣτΕ έκρινε ότι, ενόψει της στενής ερμηνείας, το κώλυμα εκλογιμότητας του άρθρου 10 παρ. 2 περ. ε´ του ν. 4804/2021 εφαρμόζεται μόνο σε οργανικές μονάδες που παράγουν διοικητικό έργο και χειρίζονται υποθέσεις των πολιτών. Καθώς η Διεύθυνση της ΠΕΔΑ ασχολείται κυρίως με την υποστήριξη και το συντονισμό των μελών-δήμων και όχι με διοικητικές υποθέσεις των δημοτών, η αναιρεσείουσα δεν εμπίπτει στο κώλυμα. Συνεπώς, η αίτηση αναίρεσης έγινε δεκτή, η πρωτόδικη απόφαση αναιρέθηκε, και η αρχική ένσταση απορρίφθηκε.

Η Απόφαση 1929/2018 του Ελεγκτικού Συνεδρίου αφορά την αίτηση αναίρεσης κατά της 1995/2014 απόφασης του IV Τμήματος, με την οποία επιβεβαιώθηκε ο καταλογισμός σε βάρος του πρώην Νομάρχη Κέρκυρας για χρηματικό έλλειμμα ύψους 1.460.000,27 ευρώ. Το έλλειμμα προήλθε από παράνομη μεταφορά κεφαλαίων από λογαριασμούς της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Κέρκυρας σε λογαριασμό νομαρχιακής «επιχείρησης», κατά παράκαμψη των δημοσιολογιστικών διατάξεων. Η Ολομέλεια απέρριψε τους ισχυρισμούς περί εφαρμογής της αρχής ne bis in idem, περί συγγνωστής νομικής πλάνης, και περί νομιμοποίησης των δαπανών. Τελικά, η αίτηση αναίρεσης έγινε δεκτή διότι το δικάσαν Τμήμα, κατά την κρίση της Ολομέλειας, παραβίασε την αρχή της αναλογικότητας με αντιφατική αιτιολογία, αποκλείοντας την εφαρμογή της. Ως εκ τούτου, η 1995/2014 απόφαση αναιρέθηκε και η υπόθεση αναπέμφθηκε στο IV Τμήμα του Ελεγκτικού Συνεδρίου για εκ νέου εξέταση.

Η Μείζονα Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου εξέτασε αίτηση αναίρεσης κατάφασης καταλογισμού εις βάρος υπαλλήλου (προέδρου επιτροπής παραλαβής) για έλλειμμα 13.495,00 ευρώ στη διαχείριση του νομαρχιακού διαμερίσματος Καβάλας, λόγω πληρωμής για ανύπαρκτες υπηρεσίες. Η αίτηση για άρση του καταλογισμού βάσει του ν. 4735/2020 απορρίφθηκε. Το Δικαστήριο απέρριψε τους λόγους περί παραβίασης του δικαιώματος ακρόασης και του τεκμηρίου αθωότητας. Ωστόσο, δέχθηκε εν μέρει την αίτηση κρίνοντας ότι η συμπεριφορά της υπαλλήλου συνιστούσε ελαφρά αμέλεια, αντί βαρείας, απαλλάσσοντας την από τις προσαυξήσεις εκπρόθεσμης καταβολής (12.685,30 ευρώ). Εφαρμόζοντας την αρχή της αναλογικότητας, το Δικαστήριο μείωσε το ποσό του καταλογισμού στο 10% του διαπιστωθέντος ελλείμματος, ήτοι σε 1.349,50 ευρώ.

Η υπ' αριθμ. 561/2024 απόφαση της Γ' Ελάσσονος Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου αφορά την αίτηση αναίρεσης ενός πολίτη κατά της 2047/2021 απόφασης του ΙΙ Τμήματος, η οποία είχε απορρίψει το αίτημά του για κανονισμό μηνιαίας χορηγίας. Ο αναιρεσείων, ως πρώην Πρόεδρος Κοινότητας, ζητούσε χορηγία για τα 12 από τα 16 έτη της θητείας του, καθώς τα υπόλοιπα 4 έτη είχαν μεταφερθεί στον e-ΕΦΚΑ για τη θεμελίωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος. Η Ολομέλεια δέχθηκε την αίτηση αναίρεσης λόγω παράβασης ουσιώδους τύπου της διαδικασίας. Συγκεκριμένα, το Τμήμα παρέλειψε να λάβει υπόψη ουσιώδες αποδεικτικό μέσο (αίτηση του 2013) που αποδείκνυε ότι ο αιτών δεν είχε παραιτηθεί πλήρως από τη χορηγία, αλλά επιδίωκε μόνο τη μεταφορά χρόνου. Επιπλέον, το Τμήμα δεν απάντησε στον ουσιώδη ισχυρισμό του για κανονισμό χορηγίας με βάση τα εναπομείναντα δώδεκα έτη υπηρεσίας. Ως εκ τούτου, η απόφαση 2047/2021 αναιρέθηκε και η υπόθεση παραπέμφθηκε στο Τρίτο Τμήμα για επανεξέταση.

Η απόφαση 1810/2014 της Ελασσόμενης Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου αφορά αίτηση αναίρεσης κατά της 2176/2010 απόφασης του VII Τμήματος. Η υπόθεση σχετίζεται με τον καταλογισμό συνολικού ποσού 257.112,88 ευρώ (αρχικό ποσό) σε βάρος κληρονόμων του αποβιώσαντος Προϊσταμένου της Ταμειακής Υπηρεσίας του Δήμου Πτολεμαΐδας, για διαχειριστικό έλλειμμα των ετών 1993-1995. Το Δικαστήριο διέκοψε τη δίκη ως προς την πρώτη αναιρεσείουσα λόγω θανάτου. Απέρριψε τους λόγους αναίρεσης περί παραβίασης του δικαιώματος προηγούμενης ακρόασης και περί παραγραφής (καθώς ο δικαιοπάροχος ήταν υπάλληλος, όχι αιρετό όργανο). Όμως, δέχθηκε την αίτηση με βασικούς λόγους την αντιφατική αιτιολογία της προηγούμενης απόφασης σχετικά με έλλειμμα 16.991.753 δραχμών (κρατήσεις έργου Τηλεθέρμανσης) και την εσφαλμένη εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 37 παρ. 1 του ν. 3801/2009 (αρχή της αναλογικότητας) για τη μείωση του καταλογισμού. Κατά συνέπεια, αναιρέθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση και αναπέμφθηκε η υπόθεση στο VII Τμήμα για επανεκδίκαση με διαφορετική σύνθεση.

Η απόφαση 2249/2016 του Ελεγκτικού Συνεδρίου αφορά την αίτηση αναίρεσης πρώην Αντιδημάρχου του Δήμου Νότιας Ρόδου κατά της 185/2013 απόφασης του VII Τμήματος. Ο αιτών είχε καταλογιστεί αρχικά με 20.977,26 ευρώ (τελικά περιορίστηκε σε 8.828,16 ευρώ) για έλλειμμα διαχείρισης, λόγω εφοδιασμού με καύσιμα οχημάτων που δεν ανήκαν στην κυριότητα του Δήμου. Η Ελάσσων Ολομέλεια απέρριψε την αίτηση αναίρεσης. Απέρριψε τον λόγο περί παραβίασης του δικαιώματος προηγούμενης ακρόασης, καθότι ο λόγος αυτός μπορούσε να προβληθεί στην πρώτη αναιρετική δίκη και δεν προβλήθηκε. Απέρριψε επίσης τον ισχυρισμό περί πλημμελούς αιτιολογίας ως προς τη μη εφαρμογή του άρθρου 37 παρ. 1 του ν. 3801/2009 (μείωση καταλογισμού), κρίνοντας ότι ο Αντιδήμαρχος ενήργησε με τουλάχιστον βαριά αμέλεια, υπογράφοντας εντάλματα για δαπάνες μη λειτουργικές και παράνομες. Τέλος, η Ολομέλεια διέταξε την κατάπτωση του κατατεθέντος παραβόλου υπέρ του Δημοσίου.

Η απόφαση 450/2025 της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου δέχεται την αίτηση αναίρεσης του Ελληνικού Δημοσίου κατά της 1190/2020 απόφασης του ΙΙΙ Τμήματος. Η Ολομέλεια έκρινε ότι η έφεση του στρατιωτικού συνταξιούχου κατά της σιωπηρής απόρριψης της ένστασής του ήταν εκπρόθεσμη, καθώς η προθεσμία άσκησής της είχε λήξει το 2009, πριν από την έναρξη ισχύος του ν. 4151/2013, καθιστώντας τα συνταξιοδοτικά δεδομένα οριστικά. Κατά συνέπεια, η έφεση απορρίπτεται ως απαράδεκτη. Λόγω της στενής συνάφειας και αλληλεξάρτησης, αναιρέθηκε επίσης και το κεφάλαιο της απόφασης που απέρριπτε την αγωγή αποζημίωσης του αναιρεσίβλητου για το χρονικό διάστημα από 30.11.2007 έως 31.5.2012 και αναπέμπεται στο Έκτο Τμήμα προς νέα νόμιμη κρίση.