Επειδή, μετά την άσκηση της κρινόμενης αίτησης δημοσιεύθηκε η 1679/2015 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση ακυρώσεως κατά της προσβαλλόμενης κοινής απόφασης. Συνεπώς, η κρινόμενη αίτηση δεν έχει πλέον αντικείμενο και για το λόγο αυτό πρέπει να απορριφθεί.

Εκτελεστότητα ή μη απόφασης του Ανωτάτου Πειθαρχικού Συμβουλίου των Δικηγόρων, περί επιβολής ποινής προσωρινής παύσης δύο μηνών, σε δικηγόρο με σχέση έμμισθης εντολής.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Η απόφαση του Ανωτάτου Πειθαρχικού Συμβουλίου των Δικηγόρων, περί επιβολής ποινής προσωρινής παύσης δύο μηνών σε δικηγόρο με σχέση έμμισθης εντολής, υπόκειται σε αίτηση ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας, εντός της προβλεπόμενης από το νόμο προθεσμίας, είναι, όμως, και άμεσα εκτελεστή εάν δεν έχει ανασταλεί η εκτέλεσή της, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 52 του Π.Δ. 18/1989.

Ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία της Οδηγίας 2015/637/ΕΕ του Συμβουλίου της 20ης Απριλίου 2015 (EEL 106/24.4.2015) και άλλες διατάξεις

Αναδρομική καταβολή επιδόματος πολύτεκνης μητέρας σε συμμόρφωση με ακυρωτική απόφαση.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Μετά την ακύρωση της υπ’ αριθ. Γ1α/440/7-2-1991 κ.υ.α. με την υπ’ αριθ. 1095/2001 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία εξεδόθη επί αιτήσεως ακυρώσεως της Β. Ευθυμίου, η τελευταία δικαιούται της καταβολής αναδρομικά του επιδόματος της παρ.3 του άρθρου 39 του Ν 2459/1997. Η εν λόγω αξίωση εξάλλου δεν έχει υποπέσει σε παραγραφή, είτε γίνει δεκτό ότι υπόκειται στην πενταετή παραγραφή της παρ.1 του άρθρου 48 του ΝΔ 496/1974, είτε στη διετή της παρ.5 του ίδιου άρθρου, αφού διεκόπη με την άσκηση εκ μέρους της ενδιαφερομένης της από 21-5-1997 αιτήσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας. (ομοφ.)

Αναγκαστική απαλλοτρίωση ακινήτου:Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, με την πρώτη προσβαλλόμενη υπ’ αριθ. 7072/ 31.12.2004 απόφαση του Γ.Γ. Περιφερείας …, κηρύχθηκε η αναγκαστική απαλλοτρίωση του ακινήτου του αιτούντος, για την κατασκευή Σταθμού Υπεραστικών της Α.Ε. Υπεραστικό ΚΤΕΛ νομού ... στο Ο.Τ. 298 του Δήμου .... Στο προοίμιο της πράξεως αυτής, μνημονεύεται εκ παραδρομής ως εγκριτική των περιβαλλοντικών όρων απόφαση η υπ’ αριθμ. ΚΟ/1229/12.7.2004 πράξη. Όπως, όμως, προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου, η προσβαλλόμενη πράξη στην πραγματικότητα έχει ως έρεισμα την υπ’ αριθμ. ΚΟ/1304/12.7.2004 απόφαση του Νομάρχη ..., με την οποία εγκρίθηκαν οι περιβαλλοντικοί όροι για την κατασκευή του έργου αυτού.Επειδή, η τελευταία αυτή απόφαση ακυρώθηκε με την υπ’ αριθμ. 3731/2010 απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, ως εκδοθείσα από αναρμόδιο όργανο. Συνεπώς, μετά την ακύρωσή της αποφάσεως εγκρίσεως περιβαλλοντικών όρων, πρέπει, για το λόγο αυτό, αυτεπαγγέλτως εξεταζόμενο, να γίνει δεκτή η υπό κρίση αίτηση και να ακυρωθεί η προσβαλλομένη πράξη αναγκαστικής απαλλοτριώσεως, η οποία έχει ως νόμιμο έρεισμα την ακυρωθείσα απόφαση εγκρίσεως περιβαλλοντικών όρων (Σ.τ.Ε. 4275/2009, 1908-10/2008 κ.ά.). Εξ άλλου, μετά την ακύρωση της προσβαλλομένης πράξεως για τον ανωτέρω λόγο, παρέλκει ως αλυσιτελής η εξέταση των προβαλλομένων με την υπό κρίση αίτηση λόγων ακυρώσεως.

ΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΟ:Μη νόμιμη η καταβολή ποσού από Νοσοκομείο σε ιδιώτη σε εκτέλεση απόφασης Διοικητικού Εφετείου, καθόσον το Νοσοκομείο έχει ήδη πληρώσει στον ανωτέρω, το ποσό, χωρίς να προκύπτει ότι το εν λόγω ποσό επεστράφη στο νοσηλευτικό ίδρυμα, μετά την αναίρεση της απόφασης αυτής με απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Ζητείται η ακύρωση: 1) του 998/Γρ. ΓΓΙΦ/998/30.11.2017 εγγράφου της Γενικής Γραμματέως Ισότητας των Φύλων του Υπουργείου Εσωτερικών, 2) του συνημμένου στο ως άνω έγγραφο χρηματικού καταλόγου και 3) κάθε άλλης, προγενέστερης ή μεταγενέστερης, πράξης ή παράλειψης. Το Δικαστήριο επισημαίνει ότι, μετά την έκδοση των υπ’ αριθμ. 2204/2017, 2205/2017 και 2206/2017 αποφάσεων του Συμβουλίου της Επικρατείας, με τις οποίες απορρίφθηκαν αντίστοιχες αιτήσεις ακυρώσεως της ήδη εκκαλούσας κατά των αναφερόμενων στη σκέψη 3 πράξεων (αποφάσεων), η ουσία της υπόθεσης έχει κριθεί αμετάκλητα. Περαιτέρω, οι προσβαλλόμενες εν προκειμένω πράξεις, ήτοι το 998/Γρ. ΓΓΙΦ/998/30.11.2017 έγγραφο και ο οικείος χρηματικός κατάλογος, που είναι συνημμένος στην 1490/30.11.2017 τριπλότυπη περιληπτική κατάσταση βεβαίωσης χρέους, εντάσσονται στο πλαίσιο συμμόρφωσης προς τις ως άνω αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, με σκοπό την έναρξη της διοικητικής εκτέλεσης με την έκδοση, από την αρμόδια ΔΟΥ ...., πράξης ταμειακής βεβαίωσης του ποσού των 104.839,02 ευρώ, ως και σχετικής ατομικής ειδοποίησης χρεών σε βάρος της εκκαλούσας, ενέργειες οι οποίες έχουν ήδη λάβει χώρα (βλ. σκ. 5).Με βάση το ιστορικό που εκτέθηκε στις προηγούμενες σκέψεις, η επίδικη υπόθεση έχει ως υποκείμενη σχέση ακυρωτική διαφορά, απορρέουσα από τις υπ’ αριθμ. 2204/2017, 2205/2017 και 2206/2017 αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας, περαιτέρω δε, οι εν προκειμένω προσβαλλόμενες πράξεις, ανεξαρτήτως της εκτελεστότητάς τους ή μη, εντάσσονται στη διαδικασία διοικητικής εκτέλεσης του - επικυρωθέντος με τις προαναφερθείσες δικαστικές αποφάσεις - χρέους των 104.839,02 ευρώ, ως προπαρασκευαστικές της 4210/6.12.2017 πράξης ταμειακής βεβαίωσης.Συνακόλουθα, το κρινόμενο ένδικο βοήθημα, ανεξαρτήτως του ρητού χαρακτηρισμού του από την προσφεύγουσα ως «έφεση», συνιστά, κατ’ ορθό χαρακτηρισμό αυτού, ανακοπή κατά το άρθρο 217 επ. του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, η οποία πρέπει να παραπεμφθεί, σύμφωνα με το άρθρο 12 παρ. 2 του ίδιου Κώδικα, στο αρμόδιο κατά τόπο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών.

Συντάξεις- αντισυνταγματικότητα:..Επειδή, στο άρθρο 95 του Συντάγματος ορίζεται, μεταξύ άλλων, ότι στην αρμοδιότητα του Συμβουλίου της Επικρατείας ανήκουν η μετά από αίτηση ακύρωση των εκτελεστών πράξεων των διοικητικών αρχών (παρ. 1 εδ. α΄) και ότι οι αρμοδιότητες του Συμβουλίου της Επικρατείας ρυθμίζονται και ασκούνται όπως νόμος ειδικότερα ορίζει (παρ. 4). Ειδικώς δε ως προς το ζήτημα των συνεπειών της ακυρωτικής αποφάσεως, η ισχύουσα διάταξη του άρθρου 50 του π.δ. 18/1989, ακολουθώντας προηγούμενες όμοιες νομοθετικές ρυθμίσεις [βλ. ταυτάριθμα άρθρα του αρχικού νόμου περί Συμβουλίου της Επικρατείας 3713/1928 (Α΄ 273)και του ν.δ. 170/1973 (Α΄ 229)], ορίζει στην παρ. 1 ότι: «Η απόφαση που δέχεται την αίτηση ακυρώσεως απαγγέλλει την ακύρωση της προσβαλλόμενης πράξης και συνεπάγεται νόμιμη κατάργησή της έναντι όλων, είτε πρόκειται για κανονιστική είτε πρόκειται για ατομική πράξη». Την ανωτέρω διάταξη, την οποία (όπως και τις προγενέστερες) το Συμβούλιο της Επικρατείας παγίως εφάρμοζε με την έννοια ότι η ακύρωση της διοικητικής πράξεως ανατρέχει στον χρόνο εκδόσεώς της, τροποποίησε το άρθρο 22 παρ. 1 του ν. 4274/2014 (Α΄ 147), το οποίο προσέθεσε παρ. 3β έχουσα ως εξής: «Σε περίπτωση αιτήσεως ακυρώσεως που στρέφεται κατά διοικητικής πράξεως, το δικαστήριο, σταθμίζοντας τις πραγματικές καταστάσεις που έχουν δημιουργηθεί κατά το χρόνο εφαρμογής της, ιδίως δε υπέρ των καλόπιστων διοικουμένων, καθώς και το δημόσιο συμφέρον, μπορεί να ορίσει ότι τα αποτελέσματα της ακυρώσεως ανατρέχουν σε χρονικό σημείο μεταγενέστερο του χρόνου έναρξης της ισχύος της και σε κάθε περίπτωση προγενέστερο του χρόνου δημοσίευσης της απόφασης...». Με τη νέα διάταξη δόθηκε η δυνατότητα στο Συμβούλιο της Επικρατείας, υπό προϋποθέσεις τις οποίες το ίδιο σταθμίζει, να αποκλίνει, σε εξαιρετικές πάντως περιπτώσεις, από τον κανόνα της αναδρομικής ακυρώσεως και να καθορίσει μεταγενέστερο χρόνο επελεύσεως των συνεπειών της ακυρώσεως. (ΣτΕ 851/2018 Ολομ., 481/2018 Ολομ., 2287-2288/2015 Ολομ. κ.α.). Στην προκειμένη περίπτωση, το Δικαστήριο, συνεκτιμώντας τους λόγους για τους οποίους εχώρησε η ακύρωση της προσβαλλομένης κανονιστικής αποφάσεως και τον μεγάλο αριθμό των καταβαλλομένων επικουρικών συντάξεων, των οποίων ο επανυπολογισμός θα τεθεί εν αμφιβόλω με την αναδρομική ακύρωση της προσβαλλομένης αποφάσεως, και των εκκρεμοτήτων που θα ανακύψουν, κρίνει ότι εν προκειμένω συντρέχουν λόγοι δημοσίου συμφέροντος που επιβάλλουν, κατʼ εφαρμογή της ανωτέρω διατάξεως (άρθρου 50 παρ. 3β του π.δ. 18/1989), τα αποτελέσματα της ακυρώσεως να επέλθουν από την δημοσίευση της παρούσας αποφάσεως. Τούτο δε, κατʼ εξάντληση του απώτατου χρονικού ορίου περιορισμού του ακυρωτικού αποτελέσματος που επιτρέπει ο νόμος (χρόνος προγενέστερος εκείνου της δημοσιεύσεως της δικαστικής αποφάσεως), πέραν του οποίου τίθεται ζήτημα παραβιάσεως του άρθρου 93 παρ. 4 του Συντάγματος, διότι, ορίζοντας το εν λόγω άρθρο ότι: «Τα δικαστήρια υποχρεούνται να μην εφαρμόζουν νόμο που το περιεχόμενό του είναι αντίθετο προς το Σύνταγμα», απαγορεύει την - σε συμμόρφωση μάλιστα με δικαστική απόφαση - εφαρμογή νόμου μετά την κρίση αυτού ως αντίθετου προς το Σύνταγμα..Κατά τη γνώμη, όμως, των Συμβούλων Μ. Παπαδοπούλου, Ο. Ζύγουρα, Κ. Κουσούλη, Δ. Μακρή, Μ. Πικραμένου, Β. Αναγνωστοπούλου-Σαρρή και Αγ. Γαλενιανού-Χαλκιαδάκη, όπως έχει ήδη κριθεί (ΣτΕ Ολομ. 4003/2014, σκέψη 14), oι ρυθμίσεις των διατάξεων των παρ. 3 α, β και γ του άρθρου 50 του π.δ. 18/1989 αποδίδουν, σε επίπεδο νόμου, δυνατότητες που έχει το Δικαστήριο, κατʼ ορθή ερμηνεία, απευθείας από τις διατάξεις του άρθρου 95 παρ. 1 του Συντάγματος. Ως εκ τούτου, σύμφωνα με την ίδια νομολογία, το Δικαστήριο έχει τη συνταγματική ευχέρεια να αποκλίνει, σε εξαιρετικές περιπτώσεις, από τις ειδικότερες ρυθμίσεις των ως άνω δικονομικών διατάξεων. Ειδικότερα το Δικαστήριο έχει την ευχέρεια, αφού εκτιμήσει τις συνθήκες της υπόθεσης και σταθμίσει, αφενός, τα έννομα συμφέροντα των λοιπών πλην της Διοίκησης διαδίκων και, αφετέρου, το δημόσιο συμφέρον, να καθορίσει, σε εξαιρετικές περιπτώσεις, χρόνο επελεύσεως των συνεπειών της ακυρώσεως μεταγενέστερο και από την ημερομηνία δημοσιεύσεως της ακυρωτικής αποφάσεως, κατʼ απόκλιση των οριζομένων στην περίπτωση 3 β του άρθρου 50 του π.δ. 18/1989. Στην προκειμένη περίπτωση, εν όψει του επιτακτικού δημοσίου συμφέροντος να υφίσταται νόμιμο καθεστώς κοινωνικής ασφάλισης, οι συνέπειες της αντισυνταγματικότητας των διατάξεων του ν. 4387/2016 πρέπει να επέλθουν έξι μήνες μετά την δημοσίευση της παρούσας απόφασης, προκειμένου να παρασχεθεί η δυνατότητα στο νομοθέτη, αφού λάβει γνώση του σκεπτικού της ακυρωτικής απόφασης, να προβεί σε νέα, σύμφωνη με το Σύνταγμα, ρύθμιση του ζητήματος που αφορούν οι κριθείσες ως αντισυνταγματικές διατάξεις.

Συμμόρφωση Διοικήσεως προς ακυρωτική απόφαση.Η Διοίκηση δεν έχει πλέον αρμοδιότητα σε συμμόρφωση προς την απόφαση 3224/2008 του Συμβουλίου της Επικρατείας να τροποποιήσει τον πίνακα αρχαιότητος, λόγω της άγνωστης στο Συμβούλιο της Επικρατείας ασκήσεως ενδικοφανούς ενστάσεως κατ' αυτού και της επ' αυτής ληφθείσης αποφάσεως του Ανωτάτου Δικαστικού Συμβουλίου. Στον ενδιαφερόμενο εναπόκειται, κατ' επίκληση των στοιχείων του φακέλου, στον οποίο η Διοίκηση οφείλει να περιλάβει πλέον και την ανωτέρω απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας να υποβάλει νέα ένσταση ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστικού Συμβουλίου το οποίο είναι και το μόνο αρμόδιο να κρίνει το παραδεκτό και το νόμω βάσιμο αυτής. (πλειοψ.)

Συμμόρφωση Διοικήσεως προς ακυρωτική απόφαση.Η Διοίκηση δεν έχει πλέον αρμοδιότητα σε συμμόρφωση προς την απόφαση 3224/2008 του Συμβουλίου της Επικρατείας να τροποποιήσει τον πίνακα αρχαιότητος, λόγω της άγνωστης στο Συμβούλιο της Επικρατείας ασκήσεως ενδικοφανούς ενστάσεως κατ' αυτού και της επ' αυτής ληφθείσης αποφάσεως του Ανωτάτου Δικαστικού Συμβουλίου. Στον ενδιαφερόμενο εναπόκειται, κατ' επίκληση των στοιχείων του φακέλου, στον οποίο η Διοίκηση οφείλει να περιλάβει πλέον και την ανωτέρω απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας να υποβάλει νέα ένσταση ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστικού Συμβουλίου το οποίο είναι και το μόνο αρμόδιο να κρίνει το παραδεκτό και το νόμω βάσιμο αυτής. (πλειοψ.)