Καταλογισμοι:Κατόπιν όσων έγιναν δεκτά στις προηγούμενες σκέψεις, πρέπει, κατά παραδοχή ως βάσιμου του σχετικού λόγου, να γίνει δεκτή η κρινόμενη έφεση και να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη πράξη κατά το μέρος που με αυτήν καταλογίζεται εις βάρος της εκκαλούσας το επίδικο έλλειμμα με τις ανάλογες επ’ αυτού προσαυξήσεις. Περαιτέρω, μετά την παραδοχή της έφεσης πρέπει να αποδοθεί στην εκκαλούσα το καταβληθέν παράβολο, σύμφωνα με το άρθρο 73 παρ. 4 του Κώδικα Νόμων για το Ελεγκτικό Συνέδριο, ενώ, κατ’ εκτίμηση των περιστάσεων της υπόθεσης, πρέπει να απαλλαγούν το Ελληνικό Δημόσιο και ο Δήμος ..... από τα δικαστικά έξοδα της εκκαλούσας, σύμφωνα με το άρθρο 275 παρ. 1 του κυρωθέντος με το άρθρο πρώτο του ν. 2717/1999 (Α΄ 97) «Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας», το οποίο, κατ’ άρθρο 123 του π.δ. 1225/1981, όπως αντικαταστάθηκε  από  το άρθρο  12  παρ. 2 του ν. 3472/2006 (Α΄ 135), εφαρμόζεται αναλόγως και στην παρούσα δίκη.

ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗ-ΚΑΤΑΛΟΓΙΣΜΟΙ: Με την έφεση αυτή επιδιώκεται η ακύρωση της 22830/ΕΦΑ 5147/20.12.2007 πράξης καταλογισμού της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και 2 Τεχνολογίας (ΓΓΕΤ) του Υπουργείου Ανάπτυξης, καθώς και κάθε άλλης συναφούς πράξης.(.....)Κατ’ ακολουθία αυτών που στις προηγούμενες σκέψεις κρίθηκαν, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή η υπό κρίση έφεση ως προς το ποσό ύψους 2.689,85 ευρώ, που αφορά στην αμοιβή του ………… για το παραδοτέο «προϋπολογισμός», να μεταρρυθμιστεί η προσβαλλόμενη πράξη και να περιοριστεί το καταλογισθέν ποσό των 9.373,89 ευρώ στο ποσό των 6.684,04 ευρώ. Τέλος, το Δικαστήριο, λόγω της εν μέρει νίκης και ήττας των διαδίκων, συμψηφίζει τα δικαστικά έξοδα μεταξύ τους (άρθρο 275 παρ. 1 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας, που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 2717/1999, σε συνδυασμό με το άρθρο 123 του π.δ/τος 1225/1981, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 12 παρ. 2 του ν. 3472/2006). Δέχεται εν μέρει  την έφεση. Μεταρρυθμίζει την προσβαλλόμενη πράξη. Περιορίζει το ποσό του καταλογισμού στο ποσό των 6.684,04 ευρώ. 

Δημοσιονομική διόρθωση ποσού... Ανεξαρτήτως τούτου, οι εν λόγω ισχυρισμοί προβάλλονται αλυσιτελώς δεδομένου ότι βάση του επίδικου καταλογισμού είναι η μη επίτευξη του ενεργειακού στόχου, όπως αυτός προσδιορίστηκε στην επενδυτική πρόταση της εκκαλούσας και στη συνέχεια στην απόφαση ένταξης και στην από 2.9.2004 σύμβαση που υπογράφτηκε μεταξύ αυτής και του ενδιάμεσου φορέα, και ο οποίος δεν επιτεύχθηκε, γεγονός που δεν αμφισβητείται ούτε από την ίδια την εκκαλούσα, η οποία στην έφεσή της αποδέχεται ότι η κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος ήταν αυξημένη σε σχέση με τα στοιχεία προβλέψεων που είχαν υποβληθεί. Εξ άλλου τα δεδομένα που κατά τους ισχυρισμούς της διαφοροποιούν την κατανάλωση της ηλεκτρικής ενέργειας (π.χ. ύπαρξη μόνο ενός μετρητή σε όλο το εργοστάσιο, καιρικές συνθήκες) ήταν ήδη γνωστά σ΄αυτήν κατά την υποβολή της επενδυτικής της πρότασης και θα μπορούσαν να είχαν ληφθεί υπόψη κατά τη διαμόρφωσή της. Τέλος, η πιστοποίηση της επίτευξης του επενδυτικού στόχου από τον ανεξάρτητο φορέα, βάσει της οποίας έγινε η αποπληρωμή, δεν δεσμεύει το όργανο που διενεργεί το δημοσιονομικό έλεγχο, αντικείμενο του οποίου είναι η τήρηση των όρων όπως περιγράφονται στην απόφαση ένταξης και στη σχετική σύμβαση. Κατόπιν τούτων είναι νόμιμη η επιβολή, με την προσβαλλόμενη απόφαση, δημοσιονομκής διόρθωσης εις βάρος της εκκαλούσας και η κρινόμενη έφεση πρέπει να απορριφθεί στο σύνολό της. Συνακόλουθα, λόγω ήττας της εκκαλούσας, πρέπει να απορριφθεί το αίτημά της περί απόδοσης της δικαστικής της δαπάνης (άρθρα 123 του π.δ. 1225/1981 και 275 παρ.1 του ΚΔιοικΔ). Τέλος, απορριπτομένης της έφεσης πρέπει να διαταχθεί η κατάπτωση του κατατεθέντος παραβόλου υπέρ του Δημοσίου.

Έλλειμμα διαχείρισης Δήμου..Κατ’ ακολουθία των ανωτέρω, η ένδικη έφεση πρέπει να γίνει δεκτή, να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη καταλογιστική πράξη κατά το μέρος που με αυτή η εκκαλούσα καταλογίστηκε με το συνολικό ποσό των 171.627,02 ευρώ, να επιστραφεί σε αυτή το καταβληθέν παράβολο, κατ’ εκτίμηση δε των περιστάσεων να απαλλαγεί το Ελληνικό Δημόσιο και ο Δήμος ... από τα δικαστικά έξοδα της εκκαλούσας (άρθρο 275 παρ. 1 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας).Ακυρώνει την 28/2015 πράξη του Β΄ Κλιμακίου

Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη σκέψη ΙΙ της παρούσας, η προσβαλλόμενη πράξη (έγγραφο) δεν έχει εκτελεστό χαρακτήρα, δεδομένου ότι με αυτή απορρίφθηκε η αίτηση της εκκαλούσας περί ανάκλησης  επανεξέτασης της εις βάρος της εκδοθείσας 2829/6.9.2001 καταλογιστικής απόφασης, χωρίς το αρμόδιο διοικητικό όργανο να προβεί σε νέα κατ’ ουσία έρευνα της υπόθεσης και, ειδικότερα, χωρίς να ερευνήσει τα υποβληθέντα με την αίτηση αυτή στοιχεία. Συνακόλουθα, αβασίμως η εκκαλούσα προβάλλει με την κρινόμενη έφεση ότι η άρνηση της Οικονομικής Επιθεώρησης … να ανακαλέσει την εις βάρος της 2829/6.9.2001 απόφαση καταλογισμού της που εξέδωσε η ίδια ως άνω υπηρεσία, παρίσταται μη νόμιμη, αφού, σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά σε προηγούμενη σκέψη, η Διοίκηση κατά γενική αρχή του δικαίου δεν έχει υποχρέωση αλλά απλή ευχέρεια να ανακαλεί τις πράξεις της, έστω και παράνομες..

ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗ: Αίτηση ακύρωσης της  10288/Γ/1683/6.9.2007 απόφασης του Υπουργού Ανάπτυξης(...) Ενόψει των ανωτέρω, η δημοσιονομική διόρθωση, που επιβλήθηκε σε βάρος της εκκαλούσας, είναι νόμιμη κατά το μέρος που αφορά: α) ποσό 8.691,03 ευρώ, που αντιστοιχεί στην περικοπή της χρηματοδότησής της, ύψους 43.455,14 ευρώ, κατά ποσοστό 20%, λόγω μη επίτευξης του δεσμευτικού στόχου της απασχόλησης προσωπικού, και β) ποσό 3.678,49 ευρώ, που αντιστοιχεί στην χρηματοδότηση που έλαβε βάσει του 101/2002 τιμολογίου, το οποίο δεν αποδείχτηκε ότι εξοφλήθηκε νομίμως μέσω τραπέζης, μολονότι υπερβαίνει το ποσό των 5.869,41 ευρώ ή 2.000.000 δραχμών, ήτοι, η δημοσιονομική διόρθωση είναι νόμιμη κατά το μέρος που αφορά συνολικά το ποσό των 12.369,52 ευρώ. Κατ’ ακολουθία, η κρινόμενη έφεση πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή, να μεταρρυθμιστεί η προσβαλλόμενη απόφαση, να περιοριστεί το ποσό της επιβληθείσας σε βάρος της δημοσιονομικής διόρθωσης στο ποσό των 12.369,52 ευρώ, να διαταχθεί η επιστροφή του κατατεθέντος παραβόλου στην εκκαλούσα και να συμψηφιστούν τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των διαδίκων λόγω μερικής νίκης και ήττας αυτών (βλ. άρθρο 275 παρ. 1 του Κ.Διοικ.Δικ., σε συνδυασμό προς το άρθρο 123 του π.δ.1225/1981, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο 12 παρ. 2 του ν. 3472/2006).

Με την υπό κρίση έφεση, όπως αυτή αναπτύσσεται με τα από 21.4.2023 και 24.11.2023 υπομνήματα, ζητείται η ακύρωση του 9145/10.6.2019 εγγράφου της Προϊσταμένης της Ταμειακής Υπηρεσίας της Διεύθυνσης Οικονομικών Υπηρεσιών του Δήμου Μαρκόπουλου Μεσογαίας, με το οποίο η εκκαλούσα, υπάλληλος του εν λόγω Δήμου, κλήθηκε να επιστρέψει το ποσό των 7.544,65 ευρώ, το οποίο αντιστοιχεί στις αποδοχές που φέρεται ότι της καταβλήθηκαν αχρεωστήτως μετά την αναδρομική επανακατάταξή της από θέση ΠΕ Διοικητικού σε θέση ΔΕ Διοικητικού. Δεδομένου δε ότι από τα στοιχεία του φακέλου δεν προκύπτει ότι έχει εκδοθεί πράξη του ίδιου ή άλλου οργάνου, με την οποία να καταλογίζεται εις βάρος της εκκαλούσας το ανωτέρω ποσό ως αχρεωστήτως ληφθέν, αντιθέτως δε ο ίδιος ο Δήμος, στο από 24.4.2023 υπόμνημά του ενώπιον του Δικαστηρίου, αναφέρεται ρητά στο εν λόγω έγγραφο ως «πράξη καταλογισμού», και για λόγους πλήρους δικαστικής προστασίας της εκκαλούσας (άρθρα 20 παρ. 1 Συντ. και 6 παρ. 1 ΕΣΔΑ), το ως άνω έγγραφο πρέπει να εκτιμηθεί ότι επέχει, εν προκειμένω, θέση εκτελεστού νόμιμου τίτλου (βλ. άρθρα 3 και 4 παρ. 1γ του β.δ/τος της 17ης Μαΐου/15ης Ιουνίου 1959 «Περί οικονομικής διοικήσεως και λογιστικού των δήμων και κοινοτήτων», Α΄ 114), ήτοι πράξης καταλογισμού ελλείμματος και, ως εκ τούτου, συνιστά παραδεκτώς προσβαλλόμενη πράξη (πρβλ. ΕλΣυν Δευτ. Τμ. 1346/2023, 1721/2022).

Δημοσιονομική διόρθωση.Έργο-Διαρθρωτική Προσαρμογή Εργαζομένων και Επιχειρήσεων εντός της οικονομικής κρίσης.....ζητείται η ακύρωση της 95065/2.12.2016 απόφασης δημοσιονομικής διόρθωσης της Προϊσταμένης της Διεύθυνσης Επαγγελματικής Κατάρτισης Ενηλίκων (Α3).Με δεδομένα αυτά δεν προκύπτει σαφώς από τα στοιχεία του φακέλου η έλλειψη αιτιώδους σχέσης μεταξύ της εφαρμογής του Σχεδίου Διαρθρωτικής Προσαρμογής και του αποτελέσματος της εξαγωγικής δραστηριότητας της εκκαλούσας, δοθέντος ότι αφενός μεν κατά τη διάρκεια της κατάρτισης δόθηκε έμφαση στην εξοικείωση των εργαζομένων αυτής με τις μεθόδους και τις τεχνικές του διεθνούς εμπορίου και αφετέρου η πορεία των εξαγωγών της εκκαλούσας κατά τα έτη υλοποίησης του προγράμματος εμφάνισε ρυθμό αύξησης. Περαιτέρω, από τη διαλαμβανόμενη στο 80971/29.9.2014 έγγραφο της Αν. Προϊσταμένης της Γ.Δ.Α3 αιτιολογία περικοπής της αμοιβής του Συμβούλου, που κοινοποιήθηκε στην εκκαλούσα, δεν προκύπτουν ειδικότερα τα ελλείποντα παραδοτέα που δεν επέτρεψαν στον έλεγχο τη διαπίστωση της αιτιώδους σχέσης μεταξύ της εφαρμογής του Σχεδίου Διαρθρωτικής Προσαρμογής και του αυξητικού ρυθμού μεταβολής των εξαγωγών της εκκαλούσας κατά τα κρίσιμα για την εφαρμογή του προγράμματος έτη. Ως εκ της αντιφατικής, ασαφούς και ανεπαρκούς ως άνω αιτιολογίας, εκ της οποίας δεν δύνανται να ελεγχθούν ως βάσιμα τα συμπεράσματα του ελέγχου αναφορικά με την υλοποίηση του Σχεδίου Διαρθρωτικής Προσαρμογής σε ποσοστό 70%, το Δικαστήριο κρίνει ότι δεν παρίσταται νόμιμη  η αναλογική μείωση της αμοιβής του Συμβούλου κατά ποσοστό 30%, ήτοι κατά το ποσό των 3.690,00 ευρώ, και συνεπώς, η προσβαλλόμενη απόφαση τυγχάνει ακυρωτέα κατά το μέρος αυτό ως μη νομίμως αιτιολογημένη. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή η έφεση και να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη απόφαση δημοσιονομικής διόρθωσης κατά το ποσό των 3.690,00 ευρώ. Περαιτέρω, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 73 παρ. 4 του Κώδικα Νόμων για το Ελεγκτικό Συνέδριο - ν. 4129/2013 (Α΄ 52) πρέπει να αποδοθεί στην εκκαλούσα το παράβολο της έφεσης κατά το ποσό των 37,00 ευρώ λόγω μερικής νίκης, το δε Δημόσιο να απαλλαγεί, κατ’ εκτίμηση των περιστάσεων, από τα δικαστικά έξοδα, σύμφωνα με την αναλόγως εφαρμοστέα εν προκειμένω (βλ. το άρθρο 123 του π.δ/τος 1225/1981, όπως ισχύει μετά το ν. 3472/2006, Α΄ 135) διάταξη του άρθρου 275 παρ. 1 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας.

Καταλογισμός ποσού..Ο υπό κρίση δε λόγος είναι αβάσιμος, κατά το μέρος που μ’ αυτόν προβάλλεται ότι για να κριθεί το δυσανάλογο του επίδικου καταλογισμού πρέπει να ληφθούν υπόψη οι πολύ μεγαλύτερες σε αξία σχετικές επενδύσεις της εκκαλούσας σε σχέση με τις ενταχθείσες στο επίμαχο καθεστώς ενίσχυσης, καθώς, σύμφωνα με όσα έγιναν σχετικώς δεκτά ανωτέρω, το γεγονός αυτό δεν σχετίζεται με την ιστορική και νομική αιτία του επίδικου καταλογισμού, καθώς και ότι αντί για τον επίδικο καταλογισμό θα μπορούσε να της επιβληθεί το καταλληλότερο μέτρο της υποχρέωσης επεξεργασίας πρώτων υλών προερχόμενων από κράτη μέλη της ΕΕ σε ποσοστό τουλάχιστον 50% του συνόλου τους για τα επόμενα έξι (6) χρόνια, δεδομένου ότι καμία τέτοια δυνατότητα δεν προβλέπεται από τις σχετικές προεκτιθέμενες στη σκέψη ΙΙΙ διατάξεις. Είναι όμως βάσιμος και πρέπει να γίνει δεκτός κατά τα λοιπά, καθώς πράγματι ο διά της προσβαλλόμενης πράξης, που αποτελεί απόφαση δημοσιονομικής διόρθωσης, καταλογισμός της εκκαλούσας με το σύνολο της επίμαχης ενίσχυσης είναι καταφανώς δυσανάλογος με την έκταση και τις δημοσιονομικές επιπτώσεις της εκ μέρους της εκκαλούσας επίμαχης παράβασης των προεκτιθέμενων διατάξεων και δεσμεύσεων της απόφασης ένταξής της στο επίμαχο καθεστώς ενίσχυσης. Τούτο δε, διότι η εκκαλούσα κατά τα τρία (3) επίμαχα έτη (2006, 2007, 2008) συμμορφώθηκε εν μέρει μ’ αυτές τις διατάξεις και δεσμεύσεις, καθώς δεν χρησιμοποίησε τις επίμαχες ενισχυθείσες επενδύσεις της για τη μεταποίηση και εμπορία αποκλειστικώς προερχόμενων από χώρες εκτός ΕΕ (τρίτες χώρες) πρώτων υλών (ξηρών καρπών) αλλά μόνο σε ποσοστό 51,61%, 50,58% και 43,07% επί του συνόλου των πρώτων υλών της κατά τα έτη 2006, 2007 και 2008, αντίστοιχα. Δεδομένης δε της νομοθετικής δυνατότητας που παρέχεται, σύμφωνα με όσα έγιναν σχετικώς δεκτά στη σκέψη ΙΙΙ και βασίμως η εκκαλούσα προβάλλει, για καταλογισμό μέρους του ποσού της επίμαχης ενίσχυσης, το ποσό του επίδικου καταλογισμού της εκκαλούσας πρέπει, κατ’ εφαρμογή της αρχής της αναλογικότητας, να περιοριστεί σε 1.855.442,29 ευρώ, που αντιστοιχούν στο 48,42% του συνολικού ποσού της επίμαχης ενίσχυσης (3.831.975,00 ευρώ), με δεδομένο ότι αυτή χρησιμοποίησε τις ενισχυθείσες επενδύσεις της για τη μεταποίηση και εμπορία πρώτων υλών προερχόμενων από χώρες εκτός ΕΕ (τρίτες χώρες) κατά τα τρία επίμαχα έτη (2006, 2007, 2008) μόνο σε ποσοστό 48,42% επί του συνόλου τους κατά μέσο όρο σε ετήσια βάση. Κατ’ ακολουθία αυτών που προηγουμένως κρίθηκαν, πρέπει να γίνει εν μέρει δεκτή η υπό κρίση έφεση, να μεταρρυθμισθεί η προσβαλλόμενη πράξη, περιοριζόμενου του καταλογισθέντος δι’ αυτής ποσού σε 1.855.442,29 ευρώ, να καταλογιστεί στην εκκαλούσα υπέρ του Δημοσίου (άρθρο 73 παρ. 3 του Κώδικα Νόμων για το Ελεγκτικό Συνέδριο, ν. 4129/2013, Α΄ 52) το οφειλόμενο επιπλέον νόμιμο παράβολο, ποσού 17.054,42 ευρώ (1.855.442,29 Χ 1% = 18.554,42 – 1.500,00 ευρώ), και να απαλλαγεί το Δημόσιο, εκτιμώμενων των περιστάσεων, από τη δικαστική δαπάνη της εκκαλούσας.

Δημοσιονομική διόρθωση ποσού...Με βάση τα παρατιθέμενα πραγματικά περιστατικά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στις νομικές σκέψεις που προηγήθηκαν, το Τμήμα κρίνει καταρχήν ότι νόμιμα η διαδικασία που ακολουθήθηκε για την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης δημοσιονομικής διόρθωσης στηρίχθηκε στις διατάξεις της 907/052/2.7.2003 κοινή υπουργικής απόφασης, η οποία, όπως αναφέρθηκε, εφαρμόζεται και στην περίπτωση χρηματοδοτήσεων που έχουν ήδη καταβληθεί μέχρι την έναρξη ισχύος της αλλά και στην περίπτωση που διαπιστωθεί αχρεώστητη ή παράνομη καταβολή χρηματοδότησης κατά τη διενέργεια ελέγχου από την Ειδική Υπηρεσία Διαχείρισης ενός Ε.Π., σύμφωνα με το άρθρο 6 του ν. 2860/2000, όπως πράγματι συνέβη στην υπό κρίση υπόθεση. Σε κάθε περίπτωση, η διαδικασία αυτή δε διαφέρει ουσιαστικά από την περιγραφόμενη στην 15954/(ππο)559/11.8.2006 απόφαση των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών και Ανάπτυξης (ΦΕΚ Β΄ 1266), που εκδόθηκε μεταγενέστερα και αφορά στην ανάκτηση των αχρεωστήτως ή παρανόμως καταβληθέντων ποσών για την υλοποίηση προγραμμάτων συγχρηματοδοτούμενων στο πλαίσιο του Ε.Τ.Π.Α. του Γ΄ Κ.Π.Σ., μεταξύ άλλων, και του Ε.Π. «Ανταγωνιστικότητα». Εξάλλου, ούτε η εκκαλούσα επικαλείται ούτε από τα στοιχεία του φακέλου προκύπτει η επέλευση οποιασδήποτε βλάβης στα δικαιώματα της, που να οφείλεται ειδικά στη διαδικασία που ακολουθήθηκε. Κατά συνέπεια, ο προβαλλόμενος από την εκκαλούσα λόγος, σύμφωνα με τον οποίο η προσβαλλόμενη απόφαση δημοσιονομικής διόρθωσης πρέπει να ακυρωθεί ως ερειδόμενη σε ανίσχυρη κοινή υπουργική απόφαση είναι αβάσιμος και πρέπει να απορριφθεί. Περαιτέρω, η εκκαλούσα, παρά το ότι στη συναφθείσα ως άνω από 25.11.2002 σύμβαση αλλά και στην από 23.8.2006 έκθεση ελέγχου φέρεται ως τελικός αποδέκτης, εντούτοις αποτελεί τον τελικό δικαιούχο της συγχρηματοδοτούμενης επένδυσης, κατά την έννοια των διατάξεων των άρθρων 9 (περίπτ. ιβ) του Κανονισμού (ΕΚ)1260/1999 και 1 (περίπτ. στ) του ν. 2860/2000, καθόσον αποτελεί το φορέα που είχε την ευθύνη υλοποίησης – με δική της οργάνωση και μέσα – της επένδυσης. Κατά συνέπεια, φέρει την ιδιότητα του δημοσίου υπολόγου, ευθυνόμενη για κάθε πταίσμα αναφορικά με τις παρατυπίες που διαπιστώνονται κατά την υλοποίηση της επένδυσης αυτής. (...)Ενόψει αυτών, κατά παραδοχή του αντίστοιχου λόγου με τον οποίο προβάλλεται έλλειψη υπαιτιότητας ως προς τη διαπιστωθείσα παρατυπία, πρέπει η ένδικη έφεση να γίνει δεκτή και να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη με αυτήν απόφαση δημοσιονομικής διόρθωσης, ενώ παρέλκει ως αλυσιτελής η εξέταση των λοιπών προβαλλόμενων με την έφεση λόγων. Ακολούθως, πρέπει να διαταχθεί η απόδοση στην εκκαλούσα του κατατεθέντος παραβόλου της έφεσης (άρθρα 56 παρ. 2 του π.δ/τος 774/1980 και 61 παρ. 5 του π.δ/τος 1225/1981), ενώ πρέπει να απαλλαγεί το Ελληνικό Δημόσιο από την δικαστική δαπάνη της εκκαλούσας (άρθρο 275 παρ. 1 του Κ.Διοικ.Δικ., σε συνδυασμό προς το άρθρο 123 του π.δ/τος 1225/1981, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή του με το άρθρο 12 παρ. 2 του ν. 3472/2006).