Ανάθεση στο ΚΕΑΟ της είσπραξης των απαιτήσεων του ΤΕΑΥΦΕ - ΝΠΙΔ από καθυστερούμενες εισφορές και αχρεώστητα καταβληθείσες παροχές συμπεριλαμβανομένων και των επιβαρύνσεων αυτών από προσαυξήσεις ή/και τόκους υπερημερίας, καθορισμός στοιχείων της Πράξης Βεβαίωσης Οφειλής και διαδικασία είσπραξης και ηλεκτρονικής διαχείρισης των απαιτήσεων αυτών εντός του ΚΕΑΟ.

Ανάθεση στο Κέντρο Είσπραξης Ασφαλιστικών Οφειλών (Κ.Ε.Α.Ο.) της είσπραξης των απαιτήσεων του Ενιαίου Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης (Ε.Τ.Ε.Α.) από καθυστερούμενες εισφορές μέχρι 30.11.2013 και αχρεωστήτως καταβληθείσες παροχές και ρύθμιση ειδικών με την είσπραξη τους θεμάτων.

Διαδικασία κοινοποίησης κατασχετηρίων για την επιβολή κατάσχεσης απαιτήσεων στα χέρια πιστωτικών ιδρυμάτων και δήλωσης αυτών με ηλεκτρονικά μέσα κατ’ εφαρμογή των άρθρων 30Α και επόμενα του Ν.Δ. 356/1974 (Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων).

Διαδικασία κοινοποίησης κατασχετηρίων για την επιβολή κατάσχεσης απαιτήσεων στα χέρια πιστωτικών ιδρυμάτων και δήλωσης αυτών με ηλεκτρονικά μέσα κατ’ εφαρμογή των άρθρων 30Α και επόμενα του Ν.Δ. 356/1974 (Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων).

Η Απόφαση 402/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ) απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή ενός νόμιμα υπόχρεου κληρονόμου κατά της πράξης διοικητικού προσδιορισμού φόρου κληρονομιάς της Δ.Ο.Υ. ΚΑΒΑΛΑΣ. Ο προσφεύγων αμφισβήτησε την αύξηση της αξίας της κληρονομιαίας περιουσίας σε 96.029,29€, η οποία οδήγησε σε διαφορά κύριου φόρου 2.126,49€. Η ΔΕΔ έκρινε ότι ο προσδιορισμός της αξίας και του φόρου ήταν ορθός, καθώς προέκυψε από το σύνολο των υποβληθεισών δηλώσεων. Ωστόσο, η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς του προσφεύγοντα που αφορούσαν την ταμειακή βεβαίωση του φόρου (τόκους, προσαυξήσεις, δόσεις και ημερομηνία 1ης δόσης), κρίνοντας ότι αυτά τα ζητήματα δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 72 του ΚΦΔ, καθώς αφορούν τη διαδικασία είσπραξης και όχι τον προσδιορισμό του φόρου, και αποτελούν αντικείμενο ανακοπής στα διοικητικά δικαστήρια.

Παραγραφή απαιτήσεων από έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Οι απαιτήσεις από έντοκα γραμμάτια του Δημοσίου ως προς το κεφάλαιο και τους τόκους υπόκεινται σε πενταετή παραγραφή η οποία αρχίζει από την ημερομηνία λήξεως αυτών μετά την αυτοδίκαιη (σιωπηρή) ανανέωσή τους για χρόνο ίσο με την αρχική τους διάρκεια. Η παρακατάθεση εντόκων γραμματίων στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων και ΤΣΜΕΔΕ, στο πλαίσιο εγγυοδοσίας, δεν παρεμποδίζει την έναρξη του ως άνω χρόνου παραγραφής.

Παραγραφή απαιτήσεων από έντοκα γραμμάτια του Ελληνικού Δημοσίου.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Οι απαιτήσεις από έντοκα γραμμάτια του Ελληνικού Δημοσίου ως προς το κεφάλαιο και τους τόκους υπόκεινται σε πενταετή παραγραφή η οποία αρχίζει από την ημερομηνία λήξεως αυτών μετά την αυτοδίκαιη (σιωπηρή) ανανέωσή τους για χρόνο ίσο με την αρχική τους διάρκεια. Η παρακατάθεση εντόκων γραμματίων στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, στο πλαίσιο εγγυοδοσίας, δεν παρεμποδίζει την έναρξη του ως άνω χρόνου παραγραφής.

Ποιες οι έννομες συνέπειες της μετά την έναρξη ισχύος των διατάξεων του άρθρου 64 του ν. 4646/2019 άρσης αναγκαστικών κατασχέσεων που είχαν επιβληθεί εις χείρας τραπεζών ως τρίτων πριν από την έναρξη ισχύος των διατάξεων αυτών, σε βάρος προέδρων και διευθυνόντων συμβούλων εταιρειών - οφειλετών του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ.(...)1) Ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος εταιρείας ευθυνόταν προσωπικά λόγω ιδιότητας και για τις οφειλές της εταιρείας, που ανάγονται στην περίοδο από τον ημερολογιακό μήνα 8ο/2012 έως και τον ημερολογιακό μήνα 10ο/2012 και οι επιβληθείσες για την είσπραξή τους κατασχέσεις ήταν νόμιμες. Με την επίδοση των κατασχετηρίων στις τράπεζες ως τρίτες α) συντελέσθηκε αυτοδίκαια η αναγκαστική εκχώρηση της κατασχεθείσας απαίτησης [από τις τράπεζες στον κατασχόντα πιστωτή (ΕΦΚΑ)] και β) η κατασχεθείσα απαίτηση κατέστη αυτοδίκαια δημόσιο έσοδο με δικαιούχο τον ΕΦΚΑ εξ ειδικής διαδοχής και το αποτέλεσμα αυτό δεν θίγεται, γιατί η γενόμενη μετά την έναρξη ισχύος των διατάξεων του άρθρου 64 του ν. 4646/2019 άρση των κατασχέσεων, δεν ανατρέπει ex tunc τα έννομα αποτελέσματα που επήλθαν από την επιβολή των κατασχέσεων. Τα χρηματικά ποσά των οφειλών της εταιρείας που ανάγονται στην περίοδο από τον ημερολογιακό μήνα 8ο/2012 έως και τον ημερολογιακό μήνα 10ο/2012, τα οποία α) αναγκαστικά εκχωρήθηκαν στον ΕΦΚΑ με την επίδοση των κατασχετηρίων στις τράπεζες ως τρίτες και β) (ενώ παραμένουν δεσμευμένα) δεν έχουν αποδοθεί μέχρι τώρα στην κατασχούσα Υπηρεσία, δεν επιτρέπεται να αποδεσμευθούν, αλλά η τράπεζα υποχρεούται και μετά την έναρξη ισχύος του άρθρου 64 του ν. 4646/2019 να τα αποδώσει στην κατασχούσα Υπηρεσία ΚΕΑΟ (Κέντρο Είσπραξης Ασφαλιστικών Οφειλών). Μη νόμιμο και απορριπτέο είναι και το αίτημα «για επιστροφή χρηματικών ποσών τα οποία έχουν αποδοθεί στην (εισπραχθεί από την) κατασχούσα Υπηρεσία (ΚΕΑΟ), από επιβληθείσες κατασχέσεις εις χείρας τραπεζών κατά τις προϊσχύσασες διατάξεις, πριν την έναρξη ισχύος (δημοσίευση) του ν. 4646/2019», διότι τα χρηματικά αυτά ποσά έχουν εισπραχθεί νόμιμα από την Υπηρεσία (ΚΕΑΟ) ως δημόσια έσοδα, κατ’ ενάσκηση δέσμιας αρμοδιότητάς της. 2) Η μετά την έναρξη ισχύος των διατάξεων του άρθρου 64 του ν. 4646/2019 άρση των κατασχέσεων εις χείρας των τραπεζών ως τρίτων, οι οποίες είχαν επιβληθεί σε βάρος του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου εταιρείας πριν την έναρξη ισχύος των διατάξεων αυτών για τις οφειλές της εταιρείας που ανάγονται στον ημερολογιακό μήνα 12ο/2009, δεν ανατρέπει ex tunc τα έννομα αποτελέσματα που επήλθαν από την επιβολή των κατασχέσεων και τα χρηματικά ποσά των οφειλών της εταιρείας που ανάγονται στον ημερολογιακό μήνα 12ο/2009, τα οποία α) αναγκαστικά εκχωρήθηκαν στον ΕΦΚΑ με την επίδοση των κατασχετηρίων στις τράπεζες ως τρίτες και β) δεν έχουν αποδοθεί μέχρι τώρα στην κατασχούσα Υπηρεσία, δεν επιτρέπεται να αποδεσμευθούν, αλλά η τράπεζα υποχρεούται και μετά την έναρξη ισχύος του άρθρου 64 του ν. 4646/2019 να τα αποδώσει στην κατασχούσα Υπηρεσία (ΚΕΑΟ). Μη νόμιμο και απορριπτέο είναι και το αίτημα «για επιστροφή χρηματικών ποσών τα οποία έχουν αποδοθεί στην (εισπραχθεί από την) κατασχούσα Υπηρεσία (ΚΕΑΟ) από επιβληθείσες κατασχέσεις εις χείρας τραπεζών κατά τις προϊσχύσασες διατάξεις, πριν την έναρξη ισχύος (δημοσίευση) του ν. 4646/2019», διότι τα χρηματικά αυτά ποσά έχουν εισπραχθεί νόμιμα από την Υπηρεσία (ΚΕΑΟ) ως δημόσια έσοδα, κατ’ ενάσκηση δέσμιας αρμοδιότητάς της.

Εν προκειμένω, η αναιρεσείουσα Κοινοπραξία με το ασκηθέν, στις 30.12.2002, ένδικο βοήθημα, ζήτησε, μεταξύ άλλων, να υποχρεωθεί ο αναιρεσίβλητος Δήμος να της καταβάλει το συνολικό ποσό των 17.795.490 δραχμών, εκ των οποίων (α) ποσό 8.374.272 δραχμών αφορά τόκους οι οποίοι, κατά τους ισχυρισμούς της αναιρεσείουσας, έπρεπε να της καταβληθούν λόγω της μεταγενέστερης εξόφλησης της ιδίας συμμετοχής του Δήμου, συμπεριλαμβανομένου του εργολαβικού οφέλους ποσοστού 15% και του ΦΠΑ ποσοστού 18% και (β) ποσό 5.000.000 δραχμών για πρόσθετες εργασίες καθώς και ποσό 4.421.218 δραχμών για τόκους επί του ποσού των προσθέτων εργασιών. Ενόψει των ως άνω αξιώσεων της αναιρεσείουσας κοινοπραξίας, η ικανοποίηση των οποίων προϋποθέτουν την ερμηνεία και την εφαρμογή των σχετικών όρων της συμβάσεως, όφειλε αυτή να ασκήσει, μετά την τήρηση της προσήκουσας ενδικοφανούς διαδικασίας, προσφυγή διότι, σύμφωνα με όσα προαναφέρθηκαν, η δικαστική επίλυση όλων εν γένει των διαφορών από την εκτέλεση δημοσίων ή δημοτικών έργων, και αυτών ακόμη που έχουν ως αντικείμενο την ανόρθωση ζημίας που προκλήθηκε από ενέργειες ή παραλείψεις των δημοσίων ή δημοτικών αρχών κατά την εκτέλεση δημοσίου ή δημοτικού έργου, επιδιώκεται με άσκηση προσφυγής, μετά τήρηση της διαγραφομένης από το νόμο διοικητικής διαδικασίας. Με αυτά τα δεδομένα, ορθώς το δικάσαν εφετείο δέχθηκε ότι το ασκηθέν ένδικο βοήθημα είχε το χαρακτήρα προσφυγής, όπως άλλωστε επιγράφετο, δεδομένου ότι οι συγκεκριμένες απαιτήσεις της αναιρεσείουσας δεν ήταν βέβαιες και εκκαθαρισμένες αλλά, αντιθέτως, υπήρχε στάδιο ουσιαστικής κρίσεως τόσο ως προς την καταρχήν ύπαρξη των απαιτήσεων όσο και το ύψος αυτών, ο δε προαναφερθείς λόγος αναιρέσεως είναι απορριπτέος ως αβάσιμος...κατόπιν αυτών η υπό κρίση αίτηση αναιρέσεως είναι απορριπτέα στο σύνολό της.

1) Διαδικαστικά - προκριματικά ζητήματα για την αρμοδιότητα του ΝΣΚ για έκδοση Γνωμοδότησης. 2) Συνδρομή -ή μη- ανωτέρας βίας (περιπτωσιολογία γεγονότων) και δυνατότητα -ή μη- απαλλαγής ληξιπρόθεσμης οφειλής από τόκους και προσαυξήσεις κατά τις διατάξεις των άρθρων 6 του ΚΕΔΕ, και από τους τόκους και πρόστιμα εκπρόθεσμης καταβολής κατά τις διατάξεις άρθρου 61 του ν.4174/2013 (ΚΦΔ). 3) Απόδοση στο Δημόσιο απαιτήσεών του από το Ταμείο Παρακαταθηκών & Δανείων μετά την έκδοση απόφασης ποινικού δικαστηρίου κατ’ εφαρμογή διατάξεων του ν. 4174/2013, σε ποινική δίκη κατηγορουμένων-οφειλετών (ν. 3691/2008). Περιπτώσεις εξόφλησης -ή μη- ...(..)
1) Εφόσον δεν υφίσταται ειδική διάταξη που αποκλείει την ανάκληση διοικητικών πράξεων καταλογισμού τόκων υπερημερίας και προστίμων εκπρόθεσμης καταβολής ληξιπρόθεσμων χρεών ή προσαυξήσεων εκπρόθεσμης καταβολής, ώστε να καμφθούν οι γενικές αρχές για την ανάκληση διοικητικών πράξεων για τις οποίες έχει παρέλθει η κατά νόμο προθεσμία προσβολής ή που έχουν προσβληθεί ανεπιτυχώς, ακόμη και όταν αυτές είναι παράνομες, και η Διοίκηση έχει a fortiori τη δυνατότητα επανόδου, εφόσον το επιθυμεί, να επανακρίνει τα επίμαχα ζητήματα, το ΝΣΚ, στο θεσμικό πλαίσιο συνδρομής του, έχει αρμοδιότητα να εξετάσει τα σχετιζόμενα με τη νομιμότητα των πράξεων αυτών ερωτήματα. Ανεξαρτήτως της άνω διαδικαστικής εξέλιξης, που αφορά αποκλειστικά και μόνο τις εκδοθείσες ατομικές πράξεις των Προϊσταμένων του Δ΄ Τελωνείου Επίβλεψης Συγκροτημάτων Πειραιά και του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. ΦΑΕ Αθηνών, το ερώτημα προς το ΝΣΚ υποβάλλεται, παραδεκτώς, κατ’ άρθρο 6 παρ.6 του ν.3086/2002, από την υπερκείμενη αρχή στην οποία υπάγονται οι άνω Υπηρεσίες οι οποίες επειδή ασκούν αποκλειστική αρμοδιότητα (ΣτΕ837/16) και, ως εκ τούτου, η κρίση τους δεν υπόκειται σε ιεραρχικό έλεγχο, δεν δεσμεύονται, στην περίπτωση που επιληφθούν εκ νέου των υποθέσεων αυτών από τη διατύπωση ερμηνευτικής γνώμης από το ΝΣΚ περί της συνδρομής ή μη ανωτέρας βίας (κατά πλειοψηφία). -Δεν συντρέχει περίπτωση απαραδέκτου των αιτημάτων απαλλαγής από τόκους και πρόστιμα εκπρόθεσμης καταβολής ή από προσαυξήσεις εκπρόθεσμης καταβολής. κατά το άρθρο 61 παρ. 1 εδ. 2 Κ.Φ.Δ., λόγω της μη προηγούμενης εξόφλησης της βασικής οφειλής (πριν από την υποβολή της αίτησης). Αίτηση υποβληθείσα πριν την, κατά τα ανωτέρω, εξόφληση μπορεί να εξεταστεί, αλλά η απαλλαγή θα χορηγηθεί, όταν και εφόσον εξοφληθεί η βασική οφειλή. Η μη καταβολή των φόρων δεν θεσπίζει μεν απαράδεκτο της αίτησης και ως εκ τούτου αδυναμίας εξέτασής της, όμως αίτηση υποβληθείσα πριν από την, κατά τα ανωτέρω, εξόφληση θα εξεταστεί και θα απορριφθεί μόνον εκ του λόγου ότι δεν προηγήθηκε η εξόφληση των φόρων, όπως σαφέστατα αξιώνει το άρθρο 61 του ΚΦΔ (κατά πλειοψηφία). 2) Για τους σκοπούς εφαρμογής των διατάξεων αφενός μεν του άρθρου 61 ΚΦΔ αφετέρου δε του άρθρου 6 ΚΕΔΕ περί δυνατότητας απαλλαγής του οφειλέτη από τόκους και πρόστιμα σε περίπτωση που συντρέχει στο πρόσωπό του λόγος ανωτέρας βίας: -Δεν δύναται να θεωρηθεί ότι στοιχειοθετεί ανωτέρα βία η καθυστέρηση δημοσίευσης Απόφασης του Αναπληρωτή Υπουργού Οικονομικών για τον καθορισμό διαδικασίας είσπραξης και απόδοσης του Έκτακτου Ειδικού Τέλους Ηλεκτροδοτούμενων Δομημένων Επιφανειών (ΕΕΤΗΔΕ) το πρώτον στις 6 Φεβρουαρίου 2012, ημερομηνία κατά την οποία είχε παρέλθει η προθεσμία για την απόδοση ΕΕΤΗΔΕ των μηνών Νοεμβρίου 2011 και Δεκεμβρίου 2011 η οποία ασκεί επιρροή μόνο στην επιβολή του οφειλόμενου τόκου υπερημερίας και δεν απαλλάσσει την ΔΕΗ ή τους εναλλακτικούς παρόχους από την υποχρέωσή τους να αποδώσουν στο Δημόσιο τα χρηματικά ποσά του ΕΕΤΗΔΕ που έχουν εισπράξει. Σε κάθε περίπτωση, το γεγονός της καθυστέρησης της έκδοσης της ως άνω απόφασης δεν στοιχειοθετεί κατ’ αντικειμενική κρίση, αιτιωδώς και βασίμως, τον δικαιολογητικό λόγο της μη εμπρόθεσμης καταβολής του επίμαχου τέλους, αφού αυτή δεν αποστέρησε τις οφειλέτριες της δυνατότητας να καταβάλουν το επίμαχο τέλος αμέσως μετά τη δημοσίευσή της, όπως όφειλαν (ομόφωνα). Η καθυστέρηση της έκδοσης της παραπάνω απόφασης και η συνεπεία αυτής καθυστέρηση του Ταμείου Παρακαταθηκών & Δανείων να προβεί στις δικές του ενέργειες, δεν δύναται να θεωρηθεί ότι συνιστά ανωτέρα βία, υπό την προεκτεθείσα έννοια, στα πλαίσια εφαρμογής των άρθρων 61 του ΚΦΔ και 6 ΚΕΔΕ, ικανή να οδηγήσει στην πλήρη απαλλαγή των οφειλετριών από τις σχετικές νόμιμες προσαυξήσεις, αφού, κυρίως, από μόνη της, δεν στοιχειοθετεί κατ' αντικειμενική κρίση, αιτιωδώς και βασίμως, τον δικαιολογητικό λόγο της μη εμπρόθεσμης καταβολής των χρεών (κατά πλειοψηφία). -Δεν δύναται να θεωρηθεί ότι συνιστά ανωτέρα βία η δέσμευση / απαγόρευση κίνησης λογαριασμών που επιβλήθηκε κατ’ άρθρο 48 ν. 3691/2008 με Διατάξεις του Προέδρου της Αρχής Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες και της Χρηματοδότησης της Τρομοκρατίας και Ελέγχου των Δηλώσεων Περιουσιακής Κατάστασης η οποία επιβλήθηκε ακριβώς λόγω της ενδεχόμενης παράνομης συμπεριφοράς των οφειλέτιδων εταιρειών, διότι αποτελεί εξωγενή και αντικειμενικό παράγοντα, ο οποίος θα μπορούσε να προβλεφθεί ή να αποτραπεί (ΝΣΚ 89/2015). Ο Υπουργός και ο Υφυπουργός Οικονομικών καθώς και ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου στερούνται αρμοδιότητας να αποφανθούν επί επιστολών – αναφορών - αιτήσεων φορολογουμένων με τις οποίες δηλώνεται ότι εκχωρούνται- παραχωρούνται προσφέρονται πραγματικά και άμεσα τα οφειλόμενα ποσά για πλήρη και ολοσχερή κάλυψη των απαιτήσεων του Δημοσίου για απόδοση του εισπραχθέντος ΕΕΤΗΔΕ και του καταλογισθέντος Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης (ομόφωνα). -Δεν υφίσταται έδαφος περαιτέρω κρίσης, εάν αποτελούν γεγονότα υπαγόμενα στην έννοια της ανωτέρας βίας, η υποβολή της Ανέκκλητης Έγγραφης Δήλωσης Τρίτου που προβλέπεται στη παράγραφο 2 του άρθρου 2 του ν. 4312/2014 προς το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών περί συναίνεσης σε οριστική και ολοσχερή απόδοση στο Δημόσιο και προς πλήρη ικανοποίηση αυτού για τις απαιτήσεις του Δημοσίου από τη συγκεκριμένη αιτία, όσο και η κατάθεση της ίδιας Δήλωσης ενώπιον του Α΄ Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών, διότι έγιναν στα πλαίσια διαδικασίας προβλεπόμενης στις διατάξεις του ν. 4312/2014 και για τους σκοπούς του νόμου, μόνη δε η υποβολή τους είναι άνευ σημασίας δεδομένου ότι δεν επήλθαν οι επιδιωκόμενες έννομες συνέπειες για τις σχετικές οφειλές. Η επίδοση της παραπάνω Ανέκκλητης Έγγραφης Δήλωσης Τρίτου μεταξύ άλλων στην Αναπληρώτρια Υπουργό Οικονομικών, στη Γενική Γραμματέα Δημοσίων Εσόδων, στον Προϊστάμενο της Δ.Ο.Υ Φ.Α.Ε. Αθηνών και στον Προϊστάμενο του Δ’ Τ.Ε.Σ. Πειραιά δεν προβλέπεται στις οικείες διατάξεις του ν. 4312/2014, ούτε άλλου νόμου, η όποια δε σχετική απόφαση αυτών θα συνιστούσε παρέμβαση της εκτελεστικής εξουσίας στην δικαστική εξουσία (ομόφωνα). -Ο χρόνος της διάρκειας της ποινικής διαδικασίας δεν εντάσσεται στα γεγονότα εκείνα τα οποία κατά τη νομολογία και θεωρία συνιστούν λόγο ανωτέρας βίας, το ζήτημα δε αυτό αφορά τη δικαστική λειτουργία και εκφεύγει της αρμοδιότητας της Διοίκησης και του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (ομόφωνα). 3) Η εκ του νόμου επερχόμενη, κατ’ άρθρο 30 παρ.3 ΚΕΔΕ, αναγκαστική εκχώρηση της κατασχεθείσας απαίτησης στο Δημόσιο δεν επάγεται τα αποτελέσματα της καταβολής, δηλαδή απόσβεση της ενοχής, δεδομένου ότι η δια της ως άνω εκχώρησης μεταβίβαση της απαίτησης δεν επιφέρει και απόσβεση της απαίτησης έναντι του καθ’ ού η κατάσχεση, αφού η εν λόγω εκχώρηση δεν γίνεται «αντί καταβολής» αλλά «χάριν» (επί σκοπώ) καταβολής», και συνεπώς δεν απαλλάσσει τον καθ’ ου η κατάσχεση οφειλέτη του Δημοσίου από την υποχρέωση να καταβάλει προσαυξήσεις εκπρόθεσμης καταβολής (ομόφωνα). -Η κατ’ άρθρο 48 του ν. 3691/2008 απαγόρευση της κίνησης λογαριασμών, «επέχει θέση κατάσχεσης», με την έννοια, ότι ακριβώς όπως και η κατάσχεση, στοχεύει στην απαγόρευση οποιασδήποτε διάθεσης του εκάστοτε περιουσιακού στοιχείου, ισχύει δε μέχρι το πέρας της ποινικής δίκης, αποσκοπούσα στην μέχρι τότε διατήρηση των περιουσιακών στοιχείων του κατηγορουμένου (ομόφωνα). 4) Επί του ζητήματος ποιό είναι το χρονικό σημείο μέχρι το οποίο θα πρέπει να υπολογισθούν οι προσαυξήσεις εκπροθέσμου καταβολής ή άλλως ποιά είναι η ημερομηνία παύσεως των προσαυξήσεων διαμορφώθηκαν οι ακόλουθες 4 γνώμες: Η είσπραξη – απόδοση των χρημάτων που κατατέθηκαν στους λογαριασμούς του Δημοσίου ανατρέχει σύμφωνα με τις με τις ειδικές διατάξεις του ν.4312/2014, σε συνδυασμό με όσα διέταξε και η υπ.αριθμ.1115/2017 αμετάκλητη απόφαση του Α΄ Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών στον χρόνο που οι απαιτήσεις του έγιναν εισπρακτέες, από τον χρόνο δε αυτό δεν οφείλονται τόκοι ή προσαυξήσεις εκπρόθεσμης καταβολής (ψήφοι 4). Δεν δύναται να υποστηριχθεί βασίμως ότι η παύση των προσαυξήσεων ανατρέχει στο χρόνο κατά τον οποίο οι απαιτήσεις του Ελληνικού Δημοσίου έγιναν εισπρακτέες, σύμφωνα με τις ειδικές διατάξεις του ν. 4312/2014, καθόσον είναι προφανές πως το γεγονός ότι οι απαιτήσεις του Δημοσίου γίνονται εισπρακτέες (εισπράξιμες), κατά την έννοια του ν. 4312/2014, δεν μπορεί να σημάνει και παύση αυτών, αλλά, απεναντίας την περαιτέρω παραγωγή προσαυξήσεων και τόκων, η οποία παύει μόνο με την εξόφληση των χρεών (ή με τη συνδρομή ανωτέρας βίας) (ψήφοι 4). Η κατάθεση στο λογαριασμό εκάστης αρμόδιας υπηρεσίας επέχει θέση «καταβολής», συνιστά δηλαδή οιονεί εξόφληση και άρα αποτελεί τον κρίσιμο χρόνο είσπραξης των επίμαχων χρεών από το Δημόσιο, ώστε μέχρι την ημερομηνία αυτή λειτουργούν οι προσαυξήσεις/τόκοι εκπρόθεσμης καταβολής και εφαρμόζονται οι πάσης φύσεως διατάξεις που αφορούν σε ενεργό απαίτηση του Δημοσίου (πρβλ. ΝΣΚ 671/1993), καθόσον η εφαρμογή αυτών δεν δύναται να παρακαμφθεί, ελλείψει, σχετικής διάταξης νόμου (ψήφοι 2). Κατά το χρονικό διάστημα από την ημερομηνία δημοσίευσης της υπ’ αριθμόν 1115/2017 απόφασης του Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών, έως την ημερομηνία που αποδόθηκαν στο Δημόσιο τα ποσά που ορίζονται στην απόφαση αυτή, δεν οφείλονται τόκοι (1 ψήφος). Παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια του ΝΣΚ, κατόπιν της υπ’ αριθ. 94/2021 Γνωμοδότησης του Β΄ Τμήματος ΝΣΚ.