Σε περίπτωση διενέργειας φορολογικού ελέγχου και διαπιστώσεως παραβάσεως των διατάξεων του Κ.Β.Σ., πριν από την έκδοση πράξεως επιβολής προστίμου, η φορολογική αρχή έχει από το άρθρο 20 παρ. 2 του Συντάγματος την υποχρέωση να διασφαλίζει στο φερόμενο ως παραβάτη την ευχέρεια να εκθέτει σχετικά τις απόψεις του.

Ενέργειες της Διοικήσεως μετά την ακύρωση με τελεσίδικη δικαστική απόφαση πράξεως επιβολής προστίμου εις βάρος ανώνυμης εταιρείας, λόγω παραβάσεως των περί εξωτερικού εμπορίου διατάξεων (άρθρο 8 Ν 936/1979).(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
1) Η Διοίκηση δύναται νομίμως να προβεί, κατ αρχήν, σε ανάκληση της υπ αριθμ. 19667/5-3-1987 αποφάσεως της Ε.Ρ.Θ.Ε. που εκδόθηκε επί της από 12-6-1987 αιτήσεως θεραπείας της εταιρείας «.... Α.Ε.» και στην συνέχεια στην έκδοση νέας διοικητικής πράξεως επιβολής του προστίμου σε βάρος της άνω εταιρείας, με την αιτιολογία της αρχικής πράξεως επιβολής. (ομοφ.) 2) Αρμόδιο όργανο για την ανάκληση της παλαιάς, ως και για την έκδοση της νέας, ως άνω, διοικητικής πράξεως είναι ο Υπουργός Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, στον οποίο έχουν περιέλθει οι αρμοδιότητες του Υπουργού Εμπορίου που πηγάζουν από την διάταξη του άρθρου 8 του Ν 936/1979. (ομοφ.)

Διοίκηση. Εκταση εφαρμογής άρθρου 6 Ν 2690/1999.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Η Διοίκηση υποχρεούται, υπό τους όρους και εξαιρέσεις του άρθρου 6 του Ν 2690/1999, να καλεί σε ακρόαση τον ενδιαφερόμενο προ της εκδόσεως εις βάρος του οποιασδήποτε διοικητικής πράξεως ή μέτρου και στην προκείμενη περίπτωση: α) Πρωτοκόλλων Επιβολής Ειδικής Αποζημιώσεως Διατηρήσεως Αυθαιρέτου Κτίσματος (άρθρο 45 παρ.2 Ν 2145/1993), β) Πράξεων επιβολής προστίμου στους παραβάτες των περί απαγόρευσης βοσκής σε δάση διατάξεων (άρθρο 28 Ν 2040/1992), γ) Πράξεων επιβολής προστίμου εκχέρσωσης αναδασωτέας έκτασης (άρθρο 29 παρ.1 Ν 2081/1992) και δ) Πρωτοκόλλων Διοικητικής Αποβολής (άρθρο 61 ΝΔ 86/1969).

Τελωνειακή Αρχή – Διασφαλιστικά μέτρα κατ’ άρθρο 153 του Ν. 2960/2001 κατά της διαφυγής δασμοφορολογικών επιβαρύνσεων – Λαθρεμπορία και απάτη εις βάρος του Δημοσίου και της Ε.Ε. – Χρονική διάρκεια της ισχύος των μέτρων – Έκδοση διοικητικής πράξης ή μη για την άρση αυτών.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Τα διασφαλιστικά μέτρα ισχύουν ενόσω παραμένουν αλώβητες οι πράξεις επιβολής των μέτρων και της κύριας κυρώσεως και επομένως, παύουν να ισχύουν στις εξής περιπτώσεις: α) από και δια της εκδόσεως της κατ’ άρθρο 153 παρ. 4 του Ν. 2960/2001 αποφάσεως του Υπουργού, β) από και δια της εκδόσεως προσωρινής διαταγής του δικαστηρίου ή δικαστικής αποφάσεως περί προσωρινής αναστολής της πράξεως επιβολής των μέτρων ή και της ρητής ή σιωπηρής απορρίψεως από τον Υπουργό της αιτήσεως για άρση των μέτρων, χωρίς ανάγκη εκδόσεως σχετικής διοικητικής πράξεως, γ) από και δια της εκδόσεως δικαστικής αποφάσεως με την οποία ακυρώνεται η πράξη επιβολής των μέτρων ή και κατ’ άρθρο 153 παρ. 4 του Ν. 2960/2001 ρητή ή σιωπηρή απόρριψη από τον Υπουργό της αιτήσεως για άρση των μέτρων, χωρίς να απαιτείται η έκδοση ρητής πράξεως οργάνου της διοικήσεως, δ) από και δια της εκδόσεως δικαστικής αποφάσεως με την οποία ακυρώνεται στο σύνολό της, για λόγους ουσιαστικούς, η καταλογιστική πράξη επιβολής της κύριας κυρώσεως, η δε διοίκηση οφείλει να προβεί στην άρση των μέτρων με την έκδοση σχετικής πράξεως, ε) όταν ο παραβάτης καταβάλει ποσόν μεγαλύτερο ή ίσο του 70% των διαφυγόντων δασμών και φόρων, αίρονται με σχετική αίτησή του προς τον Προϊστάμενο της αρμόδιας τελωνειακής υπηρεσίας, άλλως αίρονται αυτοδικαίως μετά την πάροδο δύο μηνών, στ) σε περίπτωση ολοσχερούς εξοφλήσεως του οφειλομένου ποσού, με την έκδοση σχετικής πράξεως της αρμόδιας αρχής περί άρσεως των μέτρων, ζ) από και δια της εκδόσεως πράξεως της αρμόδιας αρχής περί άρσεως των μέτρων, είτε διότι εκδόθηκε απαλλακτική πράξη, είτε διότι δεν κρίνονται πλέον αναγκαία. Περαιτέρω, τα διασφαλιστικά μέτρα είναι προφανές ότι έχουν ένα ακρότατο χρονικό σημείο ισχύος, το οποίο, εφόσον δεν προκύπτει από τις διατάξεις του άρθρου 153 του Ν. 2960/2001, αποτελεί η πάροδος ενός ευλόγου χρόνου, που εκτιμάται με βάση τις ειδικές συνθήκες της συγκεκριμένης περιπτώσεως. (πλειοψ.)

Δυνατότητα ή μη εξέτασης ιεραρχικής προσφυγής κατά πράξεως επιβολής προστίμου για παράβαση του άρθρου 29 του Ν 2971/2001, επιβληθέντος κατά το άρθρο 3 παρ.23 του Ν 2242/1994 – Ανάκληση ή μη της ως άνω πράξεως.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
α) Δεν είναι παραδεκτή η άσκηση της προβλεπομένης στο άρθρο 24 παρ.1 του Ν 2690/1999 αιτήσεως θεραπείας και ιεραρχικής προσφυγής κατά πράξεως επιβολής προστίμου, επιβληθέντος κατά το άρθρο 3 παρ.23 του Ν 2242/1994, για παράβαση των διατάξεων του άρθρου 29 παρ.1 του Ν 2971/2001. β) Δεν είναι επιτρεπτή η εκ μέρους της Διοικήσεως ανάκληση της προαναφερθείσης πράξεως επιβολής του προστίμου στο πλαίσιο του αυτοελέγχου της, πολύ περισσότερο μάλιστα όταν, στη συγκεκριμένη περίπτωση, έχει ήδη απορριφθεί η κατ’ αυτής ασκηθείσα δικαστική προσφυγή του ενδιαφερομένου. (πλειοψ.)

Επιβολή του διοικητικού μέτρου της αργίας σε βάρος αιρετού.Α) Για την θέση αιρετού σε κατάσταση αυτοδίκαιης αργίας, κατά τις διατάξεις της παρ. 2 άρθρου 236 του ν. 3852/2010, όπως ήδη ισχύουν, απαιτείται σωρευτικά η συνδρομή α) της εκδόσεως αμετακλήτου παραπεμπτικού βουλεύματος για κακούργημα και β) της επιβολής ή ισχύος περιοριστικών όρων ή προσωρινής κρατήσεως. Β) Η ισχύς του διοικητικού μέτρου της αυτοδίκαιης αργίας, ανατρέχει σε χρόνο προγενέστερο της εκδόσεως της οικείας πράξεως, εφόσον, κατ’ αυτόν τον χρόνο, συνέπιπταν και ίσχυαν και οι δύο, ως άνω, προϋποθέσεις και εξακολουθούν να συντρέχουν κατά τον χρόνο εκδόσεως της πράξεως. Η ισχύς του διοικητικού μέτρου δεν επηρεάζεται από την τυχόν άρση της επιβολής ή ισχύος περιοριστικών μέτρων ή της προσωρινής κρατήσεως σε χρόνο μεταγενέστερο από αυτόν κατά τον οποίο συνέπεσαν οι δύο προϋποθέσεις ή τον χρόνο εκδόσεως της οικείας πράξεως. Γ) Στην ειδικότερη περίπτωση του παραπεμφθέντος τελεσιδίκως για κακούργημα Δημάρχου «Κ» Θ.Μ., δεν συντρέχει η μια εκ των ανωτέρω προϋποθέσεων και, συνεπώς, δεν δύναται αυτός να τεθεί σε κατάσταση αργίας (ομόφ.)

Ειδική Υπηρεσία Επιθεωρητών Περιβάλλοντος (ΕΥΕΠ). Πρόστιμο. Αναστολή.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Η άσκηση προσφυγής κατά πράξεως επιβολής προστίμου για παραβάσεις περιβαλλοντικής νομοθεσίας δεν αναστέλλουν την εκτέλεση της πράξεως και η αρμόδια Δ.Ο.Υ. πρέπει να βεβαιώσει όλο το ποσό του επιβληθέντος προστίμου βάσει των διατάξεων των άρθρων 9 του Ν 2947/2001, 69 του Ν 2717/1999 και 2 του ΝΔ 356/1974, εφ’ όσον το αρμόδιο Διοικητικό Εφετείο απορρίψει αίτηση αναστολής που ενδεχομένως θα ασκήσουν οι προσφεύγουσες εταιρείες. Αίτηση αναστολής εκτελέσεως κατά των αποφάσεων επιβολής προστίμου δεν υποβάλλεται νόμιμα ενώπιον του Υπουργείου ΠΕΧΩΔΕ.

Κληρονομητό οφειλών προς ΟΤΑ από πρόστιμα Κ.Ο.Κ. – Νομοθετικό πλαίσιο επιβολής και είσπραξης των προστίμων που προβλέπονται για παραβάσεις του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Ο θάνατος φυσικού προσώπου-παραβάτη του Κ.Ο.Κ., μετά την έκδοση σχετικής πράξεως βεβαιώσεως παραβάσεως στο όνομά του αλλά πριν την επίδοσή της σ’ αυτόν, δεν επιδρά επί του κύρους της πράξεως, ώστε επιτρεπτά η εν λόγω πράξη επιδίδεται στους κληρονόμους του παραβάτη. Σε περίπτωση θανάτου φυσικού προσώπου-παραβάτη του Κ.Ο.Κ. μετά την έκδοση και επίδοση σ’ αυτόν σχετικής πράξεως βεβαιώσεως παραβάσεως, αλλά πριν τη διενέργεια της ταμειακής βεβαιώσεως της οφειλής από το πρόστιμο του Κ.Ο.Κ., η ταμειακή βεβαίωση της οφειλής διενεργείται επ’ ονόματι των κληρονόμων του θανόντος, μετά τον επιμερισμό της κατά τα προβλεπόμενα στο κληρονομικό δίκαιο. Ο θάνατος φυσικού προσώπου-παραβάτη του Κ.Ο.Κ., μετά τη διενέργεια από το δικαιούχο Δήμο της ταμειακής βεβαιώσεως της οφειλής στο όνομά του, δεν θίγει το κύρος της βεβαιώσεως και, επομένως, δεν απαιτείται νέα ταμειακή βεβαίωση στο όνομα των κληρονόμων του, προκειμένου να διενεργηθεί σε βάρος τους διοικητική εκτέλεση. Εφόσον κάποιο πρόσωπο αποβιώσει μετά την έκδοση αποφάσεως ποινικού δικαστηρίου, με την οποία του επιβλήθηκε χρηματική ποινή, λόγω διαπράξεως παραβάσεως, η οποία χαρακτηρίζεται από τον Κ.Ο.Κ. ως ποινικό αδίκημα, η ποινή αυτή διαγράφεται.

Παραβάσεις της νομοθεσίας περί αιγιαλού και παραλίας – Πράξη επιβολής προστίμου – Αίτηση θεραπείας – Επανάληψη ή μη της διοικητικής διαδικασίας.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
Παθητικώς νομιμοποιούμενοι για την επιβολή προστίμου κατά το άρθρο 3 παρ.23 του Ν 2242/1994, για παράβαση των διατάξεων του άρθρου 29 παρ.1 του Ν 2971/2001, είναι όλοι όσοι κατά παράβαση των διατάξεων του άρθρου 29 παρ.1 του Ν 2971/2001 επιφέρουν οποιαδήποτε μεταβολή επί του αιγιαλού και της παραλίας, με την κατασκευή έργων ή άλλων ανεπίτρεπτων ενεργειών, ανεξαρτήτως αν αυτοί υπέχουν ή μη ποινικές ευθύνες. Υπ’ αυτήν την έννοια το πρόστιμο είναι επιβλητέο και κατά του νομικού προσώπου για λογαριασμό του οποίου γίνονται τα έργα. Δεν είναι παραδεκτή η άσκηση της προβλεπόμενης στο άρθρο 24 παρ.1 του Ν 2690/1999 αιτήσεως θεραπείας και ιεραρχικής προσφυγής κατά πράξεως επιβολής προστίμου, επιβληθέντος κατά το άρθρο 3 παρ.23 του Ν 2242/1994, για παράβαση των διατάξεων του άρθρου 29 παρ.1 του Ν 2971/2001. Επομένως, είναι αλυσιτελής η απάντηση επί του ζητήματος της επιτρεπτής ή μη επαναλήψεως της διαδικασίας επιβολής του προστίμου και του χρόνου περατώσεώς της, σε περίπτωση ακυρώσεως του προστίμου κατόπιν αποδοχής αιτήσεως θεραπείας ή ιεραρχικής προσφυγής. (πλειοψ.)

Η απόφαση αφορά την αποδοχή ενδικοφανούς προσφυγής κατά πράξης επιβολής προστίμου 100,00€ από τον Προϊστάμενο του ΚΕ.ΦΟ.Κ. Θεσσαλονίκης, βάσει του άρθρου 53 του Ν. 5104/2024. Το πρόστιμο επιβλήθηκε λόγω εκπρόθεσμης υποβολής τροποποιητικής δήλωσης φόρου γονικής παροχής. Η Διεύθυνση Επίλυσης Διαφορών έκρινε ότι η τροποποιητική δήλωση αφορούσε αποκλειστικά διόρθωση πληροφοριακού στοιχείου, συγκεκριμένα την αλλαγή του αριθμού IBAN του τραπεζικού λογαριασμού του δωρεοδόχου, το οποίο δεν επηρέασε τον προσδιορισμό του φόρου (που ήταν μηδενικός). Συνεπώς, με βάση την παράγραφο 8 του άρθρου 53 του Ν. 5104/2024, η πράξη επιβολής προστίμου ακυρώθηκε πλήρως.