Τύχη κατάσχεσης εις χείρας τρίτου σε βάρος οφειλέτριας, επιβληθείσας πριν από την κατάθεση αίτησης περί υπαγωγής της επιχείρησης στη διαδικασία της ειδικής διαχείρισης του άρθρου 68 του ν. 4307/2014, μετά την έκδοση οριστικής απόφασης υπαγωγής.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
α) Η προβλεπόμενη στην παρ.1 του άρθρου 72 του ν. 4307/2014 αυτοδίκαιη, από τη δημοσίευση απόφασης περί υπαγωγής της επιχείρησης στην ειδική διαχείριση του άρθρου 68 του ν. 4307/2014, αναστολή μέτρων διοικητικής εκτέλεσης, δεν έχει ως έννομη συνέπεια την άρση της κατάσχεσης που επιβλήθηκε εις βάρος της εταιρείας, σε χρόνο πριν από τη δημοσίευση της παραπάνω απόφασης, και βέβαια ούτε σε χρόνο πριν από την κατάθεση της αίτησης περί υπαγωγής της επιχείρησης σε ειδική διαχείριση (ομόφ.). β) Η δημοσίευση της οριστικής απόφασης υπαγωγής δεν συνεπάγεται την αναστολή των κατασχέσεων εις χείρας τρίτου, που επιβλήθηκαν, κατ’ άρθρο 30 παρ.3 του ΚΕΔΕ, σε χρόνο πριν από τη δημοσίευση της απόφασης αυτής, ούτε και εκείνων που το αντικείμενό τους είναι μελλοντικές χρηματικές απαιτήσεις από την ίδια έννομη σχέση (πλειοψ.). Παραπέμφθηκε στην Α΄ Τακτική Ολομέλεια, κατόπιν της υπ’ αριθ. 206/2018 γνωμοδότησης του Β΄ Τμήματος ΝΣΚ.

Νέες δράσεις για την αντικατάσταση της χειρόγραφης διαδικασίας επίδοσης των άρσεων επί κατασχέσεων εις χείρας Πιστωτικών Ιδρυμάτων και για τον περιορισμό των υπερεισπράξεων. ΑΔΑ: ΩΚΓ1465ΧΠΙ-ΔΩΣ

Άρση κατασχέσεως Δημοσίου εις χείρας τρίτου, λόγω απαγορεύσεως αναγκαστικής εκτελέσεως. Το Δημόσιο οφείλει να προβεί σε άρση κατασχέσεων εις χείρας πιστωτικού ιδρύματος, ως τρίτου, χρηματικών απαιτήσεων προβληματικών επιχειρήσεων -υπαγομένων στο καθεστώς της ειδικής εκκαθαρίσεως των άρθρων 46 και 46α του ν. 1892/1990- για τις οποίες χρηματικές απαιτήσεις υπεβλήθησαν από το πιστωτικό ίδρυμα θετικές δηλώσεις και εν συνεχεία ανεκλήθησαν, διότι οι κατασχέσεις αυτές επεβλήθησαν κατά παράβαση της διατάξεως της παρ.4 του άρθρου 46 του ν. 1892/1990, η οποία απαγορεύει την αναγκαστική εκτέλεση. (ομοφ.)

Άρση κατασχέσεως Δημοσίου εις χείρας τρίτου, λόγω ανακλήσεως θετικής δηλώσεως. Το Δημόσιο οφείλει να προβεί σε άρση κατασχέσεων εις χείρας πιστωτικού Ιδρύματος, ως τρίτου, χρηματικών απαιτήσεων προβληματικών επιχειρήσεων -υπαγομένων στο καθεστώς της ειδικής εκκαθαρίσεως των άρθρων 46 και 46α του ν. 1892/1990- για τις οποίες χρηματικές απαιτήσεις υπεβλήθησαν από το πιστωτικό ίδρυμα θετικές δηλώσεις και εν συνεχεία ανεκλήθησαν, διότι οι κατασχέσεις αυτές επεβλήθησαν κατά παράβαση της διατάξεως της παρ.4 του άρθρου 46 του ν. 1892/1990, η οποία απαγορεύει την αναγκαστική εκτέλεση. (πλειοψ.)

Αναστολή καταδιωκτικών μέτρων λόγω υποβολής αίτησης υπαγωγής των προς το Δημόσιο χρεών στο ν. 3869/2010 και χορήγησης προσωρινής διαταγής στο πλαίσιο των διατάξεων του ίδιου νόμου.(..)Η γνωμοδότηση πραγματεύεται τα εξής ζητήματα υπό το πρίσμα των διατάξεων του ν. 3869/2010 και του ν.δ. 356/1974 (ΚΕΔΕ): α) Γενικά, περί αναστολής των καταδιωκτικών μέτρων σε βάρος οφειλέτη του Δημοσίου λόγω υποβολής αίτησης υπαγωγής των προς το Δημόσιο χρεών του στο ν. 3869/2010 και χορήγησης προσωρινής διαταγής στο πλαίσιο των διατάξεων του ίδιου νόμου, β) Ειδικότερα, περί αναστολής, λόγω υποβολής αίτησης και χορήγησης προσωρινής διαταγής, των κατασχέσεων που επιβλήθηκαν από το Δημόσιο εις χείρας πιστωτικών ιδρυμάτων ως τρίτων, με βάση και το συγκεκριμένο περιεχόμενο της προσωρινής διαταγής, το χρόνο επιβολής των κατασχέσεων και την ύπαρξη ή μη μελλοντικών κατασχεθεισών απαιτήσεων και απαιτήσεων που εμπίπτουν στο ακατάσχετο του άρθρου 31 παρ. 2 του ΚΕΔΕ. γ) Τις περιπτώσεις μη νόμιμης λήψεως καταδιωκτικών μέτρων και, συνακόλουθα, τη συνδρομή λόγου άρσεως αυτών

Άρση κατασχέσεων λόγω υπαγωγής σε ρύθμιση οφειλών. Α) Η κατάσχεση της ακίνητης περιουσίας οφειλέτη, η οποία διενεργήθηκε μετά την υπαγωγή των χρεών του στη ρύθμιση του ν. 4305/2014, καταλαμβάνεται από την αναστολή του πρώτου εδαφίου της περ.γ’ της παρ.13 του άρθρου 51 του νόμου αυτού και συντρέχει νόμιμος λόγος άρσης της κατάσχεσης αυτής. (ομοφ.) Β) Η επιβολή της κατάσχεσης εις χείρας τρίτου, που συντελέσθηκε μετά την υπαγωγή του οφειλέτη στη ρύθμιση των χρεών του, αντίθετα προς την ισχύουσα αναστολή λήψεως αναγκαστικών μέτρων, δεν είναι νόμιμη, πλην, όμως, εφόσον δεν ακυρώθηκε δικαστικώς, παρήγαγε τις έννομες συνέπειες της κατάσχεσης εις χείρας τρίτου και για την ταυτότητα του νομικού λόγου, υπάγεται στις ρυθμίσεις των παραγράφων 13 και 16 του άρθρου 51 του ν. 4305/2014. Ως εκ τούτου τα αποδιδόμενα ποσά θα πιστώνονται σύμφωνα με την παρ.16 του άρθρου 51 του εν λόγω νόμου, ενώ η επιβληθείσα κατάσχεση αίρεται υποχρεωτικά σε ικανοποίηση αιτήματος του οφειλέτη που έχει εξοφλήσει το 50% της αρχικής βασικής ρυθμιζόμενης οφειλής, σύμφωνα με την περ.γ’ της παρ.13 του άρθρου 51 του νόμου αυτού. Όμως, η Διοίκηση, στα πλαίσια της αρχής της νομιμότητας της διοικητικής δράσης, μπορεί, μολονότι δεν ακυρώθηκε δικαστικώς η επιβληθείσα μετά τη ρύθμιση κατάσχεση, να άρει αυτήν κατόπιν αιτήματος του οφειλέτη. (πλειοψ.)

Η απόφαση της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (ΔΕΔ), αριθμός 1165/2025, απορρίπτει την ενδικοφανή προσφυγή κατά της πράξης επιβολής προστίμου 100,00€ από τη ΔΟΥ Ιωαννίνων, για μη υποβολή κατάστασης φορολογικών στοιχείων εσόδων (ΜΥΦ) του φορολογικού έτους 2019. Ο ισχυρισμός του προσφεύγοντος περί παραγραφής του προστίμου απορρίφθηκε ως αβάσιμος, επειδή η κοινοποίηση της πράξης (11/02/2025) έγινε εντός της προβλεπόμενης πενταετούς προθεσμίας. Επιπλέον, τα αιτήματα για επανυπολογισμό φόρου εισοδήματος, συμψηφισμό οφειλών και άρση κατασχέσεων εις χείρας τρίτων απορρίφθηκαν ως απαράδεκτα και αόριστα, καθώς ζητήματα διοικητικής εκτέλεσης και οι κατασχέσεις δεν υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 72 του Ν.5104/2024 και στην αρμοδιότητα της ΔΕΔ.

«Νέα ηλεκτρονική υπηρεσία μέσω διαδικτύου για την υποβολή αίτησης χορήγησης άρσης κατάσχεσης εις χείρας Τρίτων/Πιστωτικών Ιδρυμάτων λόγω υπαγωγής των οφειλών σε καθεστώς ρύθμισης και καταβολής της α΄ δόσης.»  ΑΔΑ:ΩΘΣΙ46ΜΑΠΣ-67Χ

Δημόσια έσοδα – Εταιρείες ανώνυμες – Προσκόμιση ή μη εγγυητικής επιστολής για την είσπραξη χρηματικής απαίτησης επιδικασθείσας με τελεσίδικη δικαστική απόφαση σε βάρος του Ελλ. Δημοσίου, επί αγωγής – Εφαρμογή ή μη των διατάξεων του άρθρου 4 παρ.1 του ν. 3068/2002, όπως τροποποιημένο ισχύει – Άρση ή μη επιβληθεισών κατασχέσεων εις χείρας τρίτων. α) Για την καταβολή (από το Δημόσιο) του αμετακλήτως επιδικασθέντος ποσού κεφαλαίου του ιστορικού του ερωτήματος, δεν προκύπτει περίπτωση εφαρμογής των διατάξεων της παρ.1 του άρθρου 4 του ν. 3068/2002, όπως το άρθρο αυτό διαμορφώθηκε με την παρ.5 του άρθρου 326 του ν. 4072/2012. β) Δεν συντρέχει περίπτωση απάντησης στο β’ υποερώτημα, δεδομένου ότι δι’ αυτού και χωρίς επίκληση νεώτερων στοιχείων, ζητείται επανεξέταση, αρμοδίως γενομένης αποδεκτής και ως εκ τούτου δεσμευτικής για τη Διοίκηση, Γνωμοδότησης υπ’ αριθμ. 466/2012. γ) Δεν συντρέχει νόμιμη περίπτωση άρσης των επιβληθεισών σε βάρος των Π.Η. και Χ.Η. και εις χείρας τρίτων αναγκαστικών κατασχέσεων, οι οποίες δεν έχουν ακυρωθεί με δικαστική απόφαση. (ομοφ.)

Η απόφαση αφορά αίτηση αναστολής εκτέλεσης της υπ' αριθμ. 12/2017 καταλογιστικής Πράξης του Β' Κλιμακίου του Ελεγκτικού Συνεδρίου, με την οποία καταλογίστηκε στον αιτούντα ποσό 458.039,01 ευρώ, καθώς και συναφών πράξεων διοικητικής εκτέλεσης (ταμειακή βεβαίωση και αναγκαστικές κατασχέσεις εις χείρας τρίτου). Το Τμήμα απέρριψε το αίτημα αναστολής της καταλογιστικής πράξης (12/2017) διότι είχε ήδη εκτελεστεί μέσω των κατασχέσεων. Ωστόσο, δέχθηκε την αναστολή εκτέλεσης των πράξεων διοικητικής εκτέλεσης, κρίνοντας ότι η άμεση εκτέλεση θα επιφέρει στον αιτούντα δυσχερώς επανορθώσιμη οικονομική βλάβη. Η αναστολή ισχύει μέχρι τη δημοσίευση οριστικής απόφασης επί της εκκρεμούς ανακοπής, με τους τραπεζικούς λογαριασμούς να αποδεσμεύονται, ενώ τα ήδη κατασχεθέντα ποσά παραμένουν κατασχεμένα.