Επειδή, προβάλλεται εν πρώτοις, ότι κατά την έκδοση της προσβαλλομένης πράξεως συνέτρεξε παράβαση του δικαιώματος προηγουμένης ακροάσεως του αιτούντος, το οποίο κατοχυρώνεται από το άρθρο 20 παρ. 2 του Συντάγματος και το άρθρο 6 του Κώδικος Διοικητικής Διαδικασίας. Ο λόγος είναι απορριπτέος ως νόμω αβάσιμος σύμφωνα με τα εκτεθέντα σε προηγουμένη σκέψη, διότι η ανάκληση εχώρησε κατά δεσμίαν αρμοδιότητα, με μόνη την συνδρομή της αντικειμενικής προϋποθέσεως του νόμου, να έχει παραμείνει, ως εν προκειμένω, κλειστό το φαρμακείο για χρόνο μείζονα του τριμήνου άνευ αδείας της Αρχής. Είναι, ομοίως, απορριπτέοι οι λόγοι ακυρώσεως ότι συνέτρεξε παράβαση της αρχής της αναλογικότητας και κακή χρήση της διακριτικής ευχέρειας υπό την έννοια ότι δεν ελήφθησαν υπ’ όψιν οι ισχυρισμοί του αιτούντος για έλλειψη υπαιτιότητάς του όσον αφορά την μη λειτουργία του φαρμακείου υπό τις προεκτεθείσες περιστάσεις. Τούτο δε, διότι στηρίζονται σ’ εσφαλμένη εκδοχή για την έννοια του νόμου, που προβλέπει ότι οι σχετικές διοικητικές πράξεις εκδίδονται μετά από άσκηση δεσμίας αρμοδιότητος και όχι διακριτικής ευχερείας.

Η απόφαση (Αριθμός 171/2025) της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής ανώνυμης εταιρίας κατά της απόφασης της Δ.Ο.Υ. που απέρριψε την επιφύλαξή της. Η επιφύλαξη αφορούσε την τροποποιητική δήλωση καταβολής τέλους εκμετάλλευσης ρυμουλκού πλοίου («..........») για το φορολογικό έτος 2022 (άρθρο 57 Ν. 4646/2019). Η εταιρεία υποστήριζε ότι το πλοίο βρισκόταν σε καθεστώς αργίας και δεν όφειλε το τέλος των 6.000 ΕΥΡΩ. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε την προσφυγή, κρίνοντας ότι η εταιρεία δεν τήρησε τις προϋποθέσεις που ορίζονται στην Α.1201/2020 για την αναγνώριση αργίας (έγκριση πριν την εμπρόθεσμη δήλωση και προσκόμιση σχετικών δικαιολογητικών που να λαμβάνουν υπόψη το ημερολόγιο του πλοίου), και απέρριψε τους ισχυρισμούς περί ακυρότητας της διοικητικής απόφασης και περί παραβίασης της αρχής της χρηστής διοίκησης.

Δικηγόροι. Εκπροσώπηση των πελατών τους ενώπιον διοικητικής αρχής. Απόδειξη της πληρεξουσιότητάς τους. Στάδιο της διαδικασίας χορήγησης-ανανέωσης άδειας διαμονής η συναλλαγή των δικηγόρων με τις υπηρεσίες του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ προς έκδοση ασφαλιστικών βεβαιώσεων.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
1) Δεν υποχρεούνται οι υπηρεσίες του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ να συναλλάσσωνται με δικηγόρους που εκπροσωπούν ασφαλισμένους, εργοδότες, συνταξιούχους κ.λπ. βασιζόμενες (μόνον) στην προφορική δήλωση των δικηγόρων ότι εκπροσωπούν τους συγκεκριμένους πελάτες. 2) Το υπ’ αριθμ. πρωτ. 13083/2009 από 22-05-2009 (γενικό) έγγραφο του Υπουργείου Εσωτερικών αφορά και στις υπηρεσίες του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, η με τις υπηρεσίες του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ «συναλλαγή» των δικηγόρων, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν υπηκόους τρίτων χωρών, θεωρείται ένα από τα στάδια της διαδικασίας εκδόσεως-ανανεώσεως αδείας διαμονής (π.χ. αναγνώριση του απαιτούμενου χρόνου ασφαλίσεως στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ για την ανανέωση της αδείας διαμονής).

ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗ:Λαμβάνοντας, περαιτέρω, υπ’ όψιν το μη ουσιώδες της διαπιστωθείσας παρατυπίας, ένεκα του τυπικού χαρακτήρα αυτής, αφού το έργο, όπως γίνεται δεκτό από την από ... τελική έκθεση πιστοποίησης, είναι πλήρως λειτουργικό και όλες οι άδειες για την νόμιμη λειτουργία του έχουν προσκομιστεί, καθώς και ότι δεν προκύπτει από τα στοιχεία του φακέλου ότι το ως άνω «τυπικό εύρημα» επέφερε ουσιώδη μεταβολή του φυσικού αντικειμένου του έργου ούτε ότι είχε επίπτωση επί του οικονομικού αντικειμένου αυτού, το Δικαστήριο κρίνει ότι η προσβαλλόμενη απόφαση δημοσιονομικής διόρθωσης εκδόθηκε κατά παράβαση της αρχής της αναλογικότητας και για το λόγο αυτό, κατά τα βασίμως προβαλλόμενα από την εκκαλούσα, είναι ακυρωτέα, ως αντιβαίνουσα στην εν λόγω αρχή. Το αίτημα όμως της έντοκης επιστροφής του ποσού των 105.413,26 ευρώ, είναι απορριπτέο προεχόντως ενόψει του διαπλαστικού χαρακτήρα του εν προκειμένω κρινομένου ενδίκου βοηθήματος, καθώς με την έφεση αμφισβητείται μόνο η νομιμότητα της προσβαλλόμενης πράξης και επιδιώκεται η ακύρωσή της ή η μεταρρύθμισή της, ενώ η αναγνώριση ή καταψήφιση χρηματικού ποσού και μάλιστα εντόκως, επιδιώκεται με το ένδικο βοήθημα της αγωγής.Δέχεται την έφεση.Απορρίπτει ό,τι κρίθηκε απορριπτέο.Ακυρώνει την 4513/1078/Β2/18.9.2017 απόφαση δημοσιονομικής διόρθωσης της Ειδικής Γραμματείας Διαχείρισης Τομεακών Επιχειρησιακών Προγραμμάτων του Ευρωπαϊκού Ταμείου Περιφερειακής Ανάπτυξης και του Ταμείου Συνοχής.

Μεταφράσεις αλλοδαπών εγγράφων:..Επειδή, κατά την έννοια της διατάξεως του άρθρου 1 π.δ/τος 169/2002, η οποία κάνει λόγο περί μεταφράσεων “για λογαριασμό οποιασδήποτε δημόσιας αρχής”, μεταφράσεις ξενογλώσσων κειμένων, προερχόμενες από πρόσωπα που έχουν αποδεδειγμένα την ιδιότητα του πτυχιούχου του ανωτέρω Τμήματος του ... Πανεπιστημίου (και, συνεπώς, έχουν τύχει εξειδικευμένης, από ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα παρεχομένης εκπαιδεύσεως στο αντικείμενο αυτό), είναι υποχρεωτικώς ληπτέες υπ’ όψιν από τον ... κατά την άσκηση των αρμοδιοτήτων του, ελλείψει σχετικής, ειδικής ρυθμίσεως σ’ επίπεδο νόμου ή κανονιστικής διοικητικής πράξεως. Και τούτο, διότι δεν μπορεί ερμηνευτικώς να συναχθεί αντίθετο συμπέρασμα, υπέρ του αποκλειστικού δηλαδή χαρακτήρα των ρυθμίσεων του αρ. 53 ν.δ/τος 3026/1954 ή της νομοθεσίας για την Μεταφραστική Υπηρεσία του Υπουργείου Εξωτερικών ως ρυθμίσεων περιοριστικών κατά τούτο της επαγγελματικής ελευθερίας αυτής της κατηγορίας προσώπων. Συγκεκριμένα, ο νομοθέτης του Κώδικα δικηγόρων, αλλά και του Οργανισμού του Υπουργείου Εξωτερικών (που επαναλαμβάνει ταυτόσημες ρυθμίσεις των προϊσχυσάντων σχετικών νομοθετημάτων) δεν είχε υπ’ όψιν του τις εν τω μεταξύ εξελίξεις και την παραγωγή σ’ επαρκή βαθμό εξειδικευμένων επιστημόνων οι οποίοι παρέχουν τα εχέγγυα για την αξιόπιστη άσκηση και αυτής της ειδικώτερης πτυχής της (αρρύθμιστης γενικώς) επαγγελματικής δραστηριότητας του μεταφραστή χωρίς το δημόσιο συμφέρον να διακυβεύεται. Αυτός δε ο ερμηνευτικός χειρισμός των εν λόγω διατάξεων σε σχέση με το άρ. 1 π.δ/τος 169/2002 συμπορεύεται και με την συνταγματικώς κατοχυρωμένη επαγγελματική ελευθερία (άρ. 5 παρ. 1), η οποία είναι δεκτική περιορισμών μόνον αν αυτοί είναι ρητώς εκπεφρασμένοι στον νόμο και – επί πλέον – έχουν τεθεί για την επιδίωξη σκοπού ενεστώτος δημοσίου συμφέροντος. (...)κατόπιν αυτών η αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή, ν’ ακυρωθεί η προσβαλλομένη πράξη, ν’ απορριφθούν οι λοιποί λόγοι ως αλυσιτελείς, η δε υπόθεση ν’ αναπεμφθεί στην Διοίκηση για νέα, νόμιμη κρίση.

 Ερωτάται αν: 1) Kατ’ εφαρμογή της παραγράφου 3 του άρθρου 197 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (ν. 2717/1999. Α΄ 265), εκτείνεται το δεδικασμένο δικαστικής απόφασης, η οποία έκρινε ότι δεν στοιχειοθετείται συναφώς παράβαση του Εθνικού Τελωνειακού Κώδικα και ακύρωσε καταλογιστική πράξη επιβολής προστίμου της τελωνειακής αρχής κατόπιν απόδοσης διάπραξης τελωνειακών παραβάσεων, σε βάρος δύο συνυπαίτιων φυσικών προσώπων, κατά το μέρος που αφορά το ένα καταλογισθέν συνυπαίτιο φυσικό πρόσωπο, που προσέφυγε δικαστικά και δικαιώθηκε, και στο δεύτερο συνυπαίτιο φυσικό πρόσωπο, στο οποίο το σχετικό πρόστιμο είχε επιβληθεί αλληλεγγύως και εις ολόκληρον με το δικαστικά δικαιωθέν συνυπαίτιο φυσικό πρόσωπο για την εξόφληση της οφειλής, υπό τα δεδομένα ότι α) το δεύτερο συνυπαίτιο φυσικό πρόσωπο δεν υπήρξε διάδικος στη δίκη της συγκεκριμένης προσφυγής και β) η ασκηθείσα προσφυγή από το δεύτερο συνυπαίτιο φυσικό πρόσωπο και αλληλεγγύως ευθυνόμενο με το πρώτο, απορρίφθηκε για τυπικούς λόγους. 2) Σε περίπτωση θετικής απάντησης στο πρώτο ερώτημα, αν δύναται η τελωνειακή αρχή να ακυρώσει οίκοθεν τη σχετική καταλογιστική πράξη κατά το μέρος που αφορά το δεύτερο συνυπαίτιο φυσικό πρόσωπο ή απαιτείται η έκδοση δικαστικής απόφασης, κατόπιν άσκησης ανακοπής Κ.Ε.Δ.Ε. από τον συνυπαίτιο.(...) 1. Κατ’ εφαρμογή της παραγράφου 3 του άρθρου 197 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (ν. 2717/1999. Α΄ 265) το ουσιαστικό δεδικασμένο δικαστικής απόφασης, η οποία έκρινε ότι δεν στοιχειοθετείται συναφώς παράβαση του Εθνικού Τελωνειακού Κώδικα και ακύρωσε καταλογιστική πράξη επιβολής προστίμου της τελωνειακής αρχής, κατόπιν απόδοσης διάπραξης απλών τελωνειακών παραβάσεων, σε βάρος δύο συνυπαιτίων φυσικών προσώπων, κατά το μέρος που αφορά το ένα καταλογισθέν συνυπαίτιο φυσικό πρόσωπο, που προσέφυγε δικαστικά και δικαιώθηκε, εκτείνεται και στο δεύτερο συνυπαίτιο φυσικό πρόσωπο, στο οποίο το σχετικό πρόστιμο είχε επιβληθεί αλληλεγγύως και εις ολόκληρον με το δικαστικά δικαιωθέν συνυπαίτιο φυσικό πρόσωπο, ανεξαρτήτως του ότι το δεύτερο συνυπαίτιο φυσικό πρόσωπο δεν υπήρξε διάδικος στη δίκη της συγκεκριμένης προσφυγής και η ασκηθείσα από το συνυπαίτιο αυτό φυσικό πρόσωπο, προσφυγή απορρίφθηκε για τυπικούς λόγους. 2. Συνακόλουθα, ο Προϊστάμενος του Δ΄ Τελωνείου Πειραιά οφείλει να ακυρώσει οίκοθεν, κατά τη διαδικασία που ακολουθείται από τις τελωνειακές αρχές για τη διαγραφή οφειλής, σε πλήρη συμμόρφωση με την εκδοθείσα δικαστική απόφαση, τη με αριθμό 1083/03/20.06.2006 καταλογιστική πράξη του Προϊσταμένου του Ζ΄ Τελωνείου Ελευθέρων Τελωνειακών Συγκροτημάτων (Τ.Ε.Τ.Σ.) Πειραιά και κατά το μέρος που αφορά και στο δεύτερο συνυπαίτιο φυσικό πρόσωπο, στο οποίο το σχετικό πρόστιμο είχε επιβληθεί αλληλεγγύως και εις ολόκληρον και δεν απαιτείται, προκειμένου να ακυρωθεί η εν λόγω καταλογιστική πράξη στο σύνολό της, η αναγνώριση της επέκτασης του δεδικασμένου και στο δεύτερο συνυπαίτιο πρόσωπο μέσω δικαστικής απόφασης που θα εκδοθεί κατόπιν άσκησης ανακοπής κατά των μέτρων Κ.Ε.Δ.Ε. που θα επιβληθούν στο συνυπαίτιο αυτό πρόσωπο.

ΑΠΟΔΟΧΕΣ:Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα αναπτύχθηκαν στη νομική σκέψη που προηγήθηκε, το Κλιμάκιο κρίνει, κατά τα βασίμως προβαλλόμενα από τη διαφωνούσα Αναπληρώτρια Επίτροπο αν και με διαφορετική αιτιολογία, ότι η εντελλόμενη δαπάνη δεν είναι νόμιμη, καθόσον, μη προβλεπόμενης στη διάταξη του άρθρου 19 παρ. 3 περ. β΄ του ν. 4325/2015 της δυνατότητας μετάταξης σε ανώτερη κατηγορία, η φερόμενη ως δικαιούχος του ελεγχόμενου χρηματικού εντάλματος πληρωμής, μη νομίμως μετετάγη σε ανώτερη κατηγορία από αυτήν που κατείχε κατά το χρόνο θέσης της σε διαθεσιμότητα. Διαφορετικό δε είναι το ζήτημα της μετάταξης αυτής, στην περίπτωση που συντρέξουν οι όροι που διέπουν τις προβλεπόμενες από τις διατάξεις των άρθρων 76 και 79 του Κώδικα Κατάστασης Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων μετατάξεις. Εξ άλλου, απορριπτέος τυγχάνει και ο ισχυρισμός του Δήμου  στο 22691/15.9.2015 έγγραφο επανυποβολής του ελεγχόμενου χρηματικού εντάλματος πληρωμής περί συγγνωστής πλάνης των αρμοδίων οργάνων αυτού με επίκληση του 18087/9.6.2015 εγγράφου της Διευθύντριας Προσωπικού Τοπικής Αυτοδιοίκησης του Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, το οποίο εκδόθηκε κατόπιν σχετικού ερωτήματος του Δήμου με το 11741/25.5.2015 έγγραφό αυτού και αναφέρει ότι για την κατάταξη των πρώην δημοτικών αστυνομικών σε άλλους κλάδους του Δήμου, κατά την παράγραφο 3 περ. β΄ του άρθρου 19 του ν. 4325/2015, θα συνυπολογιστούν τα τυπικά τους προσόντα. Και τούτο, διότι η ως άνω επίκληση παρίσταται αλυσιτελής, δεδομένου ότι με το έγγραφο αυτό κατ’ ουσίαν επαναλαμβάνεται η ως άνω νομοθετική διάταξη, ως εκ τούτου αυτή δεν μπορεί να δικαιολογήσει πλάνη των αρμοδίων οργάνων του Δήμου, πολλώ δε μάλλον συγγνωστή. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η αναγνώριση συγγνωστής πλάνης δεν δύναται να εξικνείται μέχρι του σημείου να παραβιάζονται στο διηνεκές συνταγματικώς κατοχυρωμένες αρχές, όπως θα συνέβαινε και εν προκειμένω με την εφεξής κατάταξη της πρώην δημοτικού αστυνομικού σε ανώτερη κατηγορία, κατά παράβαση, σύμφωνα με όσα έχουν ήδη εκτεθεί, της αρχής της αξιοκρατίας.

ΜΕΤΑΤΑΤΑΞΗ:Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα αναπτύχθηκαν στη νομική σκέψη που προηγήθηκε, το Κλιμάκιο κρίνει, κατά τα βασίμως προβαλλόμενα από τη διαφωνούσα Αναπληρώτρια Επίτροπο αν και με διαφορετική αιτιολογία, ότι η εντελλόμενη δαπάνη δεν είναι νόμιμη, καθόσον, μη προβλεπόμενης στη διάταξη του άρθρου 19 παρ. 3 περ. β΄ του ν. 4325/2015 της δυνατότητας μετάταξης σε ανώτερη κατηγορία, η φερόμενη ως δικαιούχος του ελεγχόμενου χρηματικού εντάλματος πληρωμής, μη νομίμως μετετάγη σε ανώτερη κατηγορία από αυτήν που κατείχε κατά το χρόνο θέσης της σε διαθεσιμότητα. Διαφορετικό δε είναι το ζήτημα της μετάταξης αυτής, στην περίπτωση που συντρέξουν οι όροι που διέπουν τις προβλεπόμενες από τις διατάξεις των άρθρων 76 και 79 του Κώδικα Κατάστασης Δημοτικών και Κοινοτικών Υπαλλήλων μετατάξεις. Εξ άλλου, απορριπτέος τυγχάνει και ο ισχυρισμός του Δήμου ...... στο 22691/15.9.2015 έγγραφο επανυποβολής του ελεγχόμενου χρηματικού εντάλματος πληρωμής περί συγγνωστής πλάνης των αρμοδίων οργάνων αυτού με επίκληση του 18087/9.6.2015 εγγράφου της Διευθύντριας Προσωπικού Τοπικής Αυτοδιοίκησης του Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης, το οποίο εκδόθηκε κατόπιν σχετικού ερωτήματος του Δήμου με το 11741/25.5.2015 έγγραφό αυτού και αναφέρει ότι για την κατάταξη των πρώην δημοτικών αστυνομικών σε άλλους κλάδους του Δήμου, κατά την παράγραφο 3 περ. β΄ του άρθρου 19 του ν. 4325/2015, θα συνυπολογιστούν τα τυπικά τους προσόντα. Και τούτο, διότι η ως άνω επίκληση παρίσταται αλυσιτελής, δεδομένου ότι με το έγγραφο αυτό κατ’ ουσίαν επαναλαμβάνεται η ως άνω νομοθετική διάταξη, ως εκ τούτου αυτή δεν μπορεί να δικαιολογήσει πλάνη των αρμοδίων οργάνων του Δήμου, πολλώ δε μάλλον συγγνωστή. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η αναγνώριση συγγνωστής πλάνης δεν δύναται να εξικνείται μέχρι του σημείου να παραβιάζονται στο διηνεκές συνταγματικώς κατοχυρωμένες αρχές, όπως θα συνέβαινε και εν προκειμένω με την εφεξής κατάταξη της πρώην δημοτικού αστυνομικού σε ανώτερη κατηγορία, κατά παράβαση, σύμφωνα με όσα έχουν ήδη εκτεθεί, της αρχής της αξιοκρατίας.

Κατασκευή κτιρίου γεωτεχνικών υπηρεσιών:..Με τα δεδομένα αυτά, το Τμήμα κρίνει ότι η διάταξη του άρθρου 2 παρ. 2 περ. γ΄ υποπερ. δδ΄ του ν. 4013/2011, όπως ισχύει, δεν αντιβαίνει κατά περιεχόμενο στο άρθρο 98 παρ. 1 εδ. β΄ του Συντάγματος, καθόσον η καθιέρωση ενός επιπλέον διοικητικού προσταδίου ελέγχου, όπως είναι ο έλεγχος από την ως άνω Ανεξάρτητη Αρχή, που απολήγει στην έκδοση της απόφασης που εγκρίνει τη συμπληρωματική σύμβαση, ουδόλως μεταβάλλει ή απομειώνει την ανατεθείσα από την ανωτέρω συνταγματική διάταξη αρμοδιότητα του Ελεγκτικού Συνεδρίου εφ’ όλης της διαδικασίας σύναψης των συμβάσεων αυτών, δεδομένου ότι κατατείνει αφ’ ενός στην ενίσχυση της διαφάνειας της προηγηθείσας διοικητικής διαδικασίας (βλ. άρθρο 1 του ν. 4013/2011 και την οικεία εισηγητική έκθεση), καθόσον αφορά σε ειδικές περιπτώσεις ανάθεσης δημόσιων συμβάσεων με προσφυγή στη διαδικασία της διαπραγμάτευσης, οι οποίες, λόγω του υψηλού κριτηρίου υποκειμενικότητας που ενέχουν, αποτελούν πεδίο αυξημένης επικινδυνότητας και εμφιλοχώρησης κρουσμάτων διαφθοράς, αφ’ ετέρου δύναται, ενόψει και των ειδικών χαρακτηριστικών των ως άνω υποβαλλόμενων συμβάσεων, να εξυπηρετεί το γενικότερο δημόσιο συμφέρον και να συμβάλει θετικά στην άσκηση του ελέγχου που θα διεξάγει μεταγενεστέρως, κατά συνταγματική επιταγή, το Ελεγκτικό Συνέδριο. Περαιτέρω, το Τμήμα κρίνει, κατά πλειοψηφία, ότι απορριπτέος τυγχάνει και ο ισχυρισμός της αιτούσας περί συγγνωστής πλάνης των οργάνων αυτής, όσον αφορά στον χρόνο υποβολής του φακέλου στην Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Συμβάσεων, δεδομένου ότι η υποβολή αυτή μετά την έκδοση της απόφασης για την έγκριση της συμπληρωματικής σύμβασης αποδεικνύει τη γνώση των οργάνων αυτών περί ισχύος της εν λόγω διαδικασίας, ο χρόνος δε της ως άνω υποχρέωσης υποβολής προκύπτει με σαφή τρόπο από τις προεκτεθείσες διατάξεις, ενώ, περαιτέρω, η αναγνώριση πλάνης στην περίπτωση που η εγκριτική της συμπληρωματικής σύμβασης απόφαση εκδίδεται σε χρόνο αρκετά μεταγενέστερο της έναρξης ισχύος της εξαιρετικής νομιμοποιητικής διάταξης του ν. 4146/2013, θα οδηγούσε κατ’ ουσίαν σε ανεπίτρεπτη επέκταση αυτής. Κατά τη γνώμη, όμως, του Συμβούλου Γεωργίου Βοΐλη, η μη τήρηση και μόνο του ως άνω τύπου της προηγούμενης σύμφωνης γνώμης της Ανεξάρτητης Αρχής και εφ’ όσον η υπό κρίση σύμβαση δεν πάσχει οποιασδήποτε άλλης πλημμέλειας σύμφωνα με τις διατάξεις που τη διέπουν, δεν αρκεί από μόνη της για να αποτελέσει διακωλυτικό λόγο για τη σύναψη της επίμαχης συμπληρωματικής σύμβασης. Πλην, όμως, η γνώμη αυτή δεν εκράτησε.Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, το Τμήμα αποφαίνεται, κατά πλειοψηφία, ότι η αίτηση της Περιφέρειας ... για αναθεώρηση της 3630/2013 απόφασης του VI Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου πρέπει να απορριφθεί.

Αίτηση για ανάκλησης της 76/2013 Πράξεως του Ε΄ Κλιμακίου του Ελεγκτικού Συνεδρίου.(...)Με τα δεδομένα αυτά και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στη μείζονα σκέψη της παρούσας αποφάσεως, το Τμήμα άγεται στην κρίση ότι :  Α)  Ο όρος της διακηρύξεως σύμφωνα με τον οποίο, για να είναι παραδεκτή η συμμετοχή κοινοπραξιών στο διαγωνισμό απαιτείται κάθε μέλος αυτής να είναι εγγεγραμμένο στην 5η ή 6η τάξη του ΜΕΕΠ και στις δύο κατηγορίες εργασιών (οικοδομικά και ηλεκτρομηχανολογικά) αντίκειται στις διατάξεις των άρθρων 39, 42, 44 και 46 παρ.3 και 4 του Π.Δ/τος 60/2007, οι οποίες θεσπίζουν υποχρέωση (δεσμία αρμοδιότητα) της αναθέτουσας αρχής να αποδέχεται την καταρχήν συμμετοχή στο διαγωνισμό κοινοπραξιών οι οποίες καλύπτουν, μέσω των ικανοτήτων των μελών τους, τις απαιτήσεις της διακηρύξεως.  Άλλωστε ο σκοπός παροχής δικαιώματος συμμετοχής σε δημοπρασίες  και στις κοινοπραξίες, συνίσταται στην ένωση των ικανοτήτων (τεχνικών, οικονομικών κ.λπ.) των μετεχόντων σε αυτές κατά τρόπον ώστε να πληρούνται εκάστοτε οι απαιτήσεις της διακηρύξεως,   Β) Η επιλογή των κριτηρίων για την αξιολόγηση της τεχνικής καταλληλότητας των υποψηφίων ανάγεται κατ’ αρχάς στη διακριτική ευχέρεια της αναθέτουσας αρχής, πλην όμως αυτή κατά την επιλογή των πλέων πρόσφορων τοιούτων δεσμεύεται απολύτως να τηρεί τις αρχές του ελεύθερου ανταγωνισμού και της αναλογικότητας.  Ο όρος με τον οποίο απαιτείται κάθε μέλος συμμετέχουσας κοινοπραξίας να είναι εγγεγραμμένο στην απαιτούμενη τάξη πτυχίου και για τις δύο καλούμενες κατηγορίες εργασιών (οικοδομικά και ηλεκτρομηχανολογικά), ως ήδη αναφέρθηκε, παρεμποδίζει αδικαιολόγητα και υπέρμετρα τη συμμετοχή στο διαγωνισμό εργοληπτικών επιχειρήσεων που αν και οι ίδιες δεν ικανοποιούν την απαίτηση αυτή ως προς μία κατηγορία εργασιών, μπορούν να θέσουν υποψηφιότητα ως μέλη κοινοπρακτικού σχήματος συμπράττοντας με εταιρείες που ανταποκρίνονται στη ζητούμενη κατηγορία και τάξη, και κατά συνέπεια είναι αντίθετος προς την αρχή του υγιούς ανταγωνισμού, ο οποίος υποχρεώνει την αναθέτουσα αρχή να μην θέσει αυτόν ως κριτήριο καταλληλότητας στη συγκεκριμένη διαγωνιστική διαδικασία,  Γ)  Ο ως άνω περιορισμός παρεμποδίζει αδικαιολόγητα την ανάπτυξη ανταγωνισμού με τη συμμετοχή στο διαγωνισμό όσο το δυνατόν περισσοτέρων υποψηφίων, καθώς αναιρεί χωρίς επιτακτικό λόγο δημοσίου συμφέροντος και κατά παράβαση της αρχής της αναλογικότητας, την προαναφερόμενη δυνατότητα που παρέχει το σχήμα της κοινοπραξίας, η τεχνική ικανότητα του οποίου, συνολικά, ως ενιαίου φορέα, ενδιαφέρει την αναθέτουσα αρχή κατά τη διενέργεια του διαγωνισμού και όχι η ικανότητα ενός εκάστου των μελών που την απαρτίζουν.  Η επίκληση λόγων δημοσίου συμφέροντος ως η προστασία της υγείας ή λόγων αναγόμενων στην πολυπλοκότητα του έργου, δεν καθιστούν ανάλογο τον περιορισμό, καθόσον στη διακήρυξη προβλέπεται η δυνατότητα συμπράξεως με τη μορφή της δάνειας εμπειρίας και η σύσταση υπεργολαβίας, γεγονότα που, κατ’ ουσίαν, εμποδίζουν μόνον το κοινοπρακτικό σχήμα να συμμετάσχει στη διαγωνιστική διαδικασία χωρίς δικαιολογητικό προς τούτο λόγο,   Δ)  Είναι αληθές ότι η υπό σύσταση κοινοπραξία «…….» δεν κατέθεσε προσφορά με επιφύλαξη, πλην όμως ο ως άνω περιορισμός, συνιστά αφεαυτού παρεμπόδιση συμμετοχής στο διαγωνισμό, η δε επίκληση των παραγωγικών αιτίων της βουλήσεως των δύο εταιρειών, ως η εμπορική τους πολιτική, δεν ασκεί εν προκειμένω επιρροή, καθόσον ανάγεται στη στρατηγική των επιχειρήσεων η συμμετοχή τους σε κοινοπραξία, η οποία πρέπει σε κάθε περίπτωση να διασφαλίζεται καθώς εξασφαλίζει την ανάπτυξη υγιούς και πραγματικού ανταγωνισμού.  Εξάλλου ο ως άνω όρος, κατά την κοινή πείρα και λογική, παρεμπόδισε τη συμμετοχή στο διαγωνισμό όλων των εργοληπτικών επιχειρήσεων (και όχι μόνον του συγκεκριμένου κοινοπρακτικού σχήματος) που δεν πληρούσαν αυτοτελώς τα τιθέμενα κριτήρια, πλην όμως θα μπορούσαν να συμμετάσχουν στη δημοπρασία από κοινού με άλλους οικονομικούς φορείς κατά τρόπον ώστε η ενιαία υποψηφιότητα να πληροί τους όρους της διακηρύξεως,  Ε)  Ο όρος του συμβατικού κειμένου περί συστάσεως υπεργολαβίας κατά την εκτέλεση της συμβάσεως, ως προς το υπολοιπόμενο τμήμα του έργου (18,9%), μετά την αφαίρεση της υποχρεωτικής υπεργολαβίας της προμήθειας και εγκατάστασης του ιατρικού και ξενοδοχειακού εξοπλισμού που αντιστοιχεί στο 17,1% του συνολικού συμβατικού αντικειμένου, είναι νόμιμος, καίτοι δεν προβλέπεται στην οικεία διακήρυξη και δεν γνωστοποιήθηκε με την προσφορά το πρόσωπο του υπεργολάβου, καθόσον αναφέρεται στην περίπτωση δυνητικής υπεργολαβίας που μπορεί να προκύψει κατά την εκτέλεση της συμβάσεως, τελεί δε υπό την έγκριση της αναθέτουσας αρχής ως προς την τήρηση των νομίμων προϋποθέσεων συνάψεώς της,    ΣΤ) Σε ότι αφορά στη συγγνωστή πλάνη, το Τμήμα, λαμβάνοντας υπ’ όψιν του, αφενός μεν ότι ο όρος περί συνδρομής στο πρόσωπο κάθε κοινοπρακτούντος μέλους της ζητούμενης τάξης πτυχίου για όλες τις κατηγορίες εργασιών, είχε περιληφθεί σε διακηρύξεις έργων της ίδιας αναθέτουσας αρχής χωρίς να διαπιστωθούν πλημμέλειες κατά τον προσυμβατικό έλεγχο νομιμότητας, αφετέρου δε, ότι η 3698/2012 απόφαση του Τμήματος Μείζονος – Επταμελούς Σύνθεσης, με διάδικο την ήδη αιτούσα, η οποία έκρινε οριστικά επί της νομιμότητας αυτού, δημοσιεύθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2012 και ο ελεγχόμενος διαγωνισμός εγκρίθηκε το έτος 2011 και επαναπροκηρύχθηκε στις 2.5.2012, δηλαδή σε χρονικό σημείο προγενέστερο της δημοσίευσης αυτής, κρίνει κατά πλειοψηφία ότι δικαιολογείται στη συγκεκριμένη περίπτωση η αναγνώριση συγγνωστής πλάνης υπέρ των οργάνων της αναθέτουσας αρχής και η εκ του λόγου αυτού ανάκληση της προσβαλλομένης Πράξεως του Κλιμακίου.  Μειοψήφισε η Σύμβουλος …., η οποία διατύπωσε την άποψη, με την οποία συντάχθηκαν και οι έχουσες συμβουλευτική ψήφο Πάρεδροι, …..και ….., ότι στους περιοριστικά αναφερόμενους λόγους ανακλήσεως των Πράξεων του Κλιμακίου δεν