Σχετικά με την ευθύνη του μοναδικού εταίρου και εκ του νόμου διαχειριστή μονοπρόσωπης Ε.Π.Ε. και του κατ’ ουσίαν ιδιοκτήτη και διαχειριστή της εταιρίας για τα χρέη αυτής από παρακρατούμενους φόρους.

Αγροτικοί Συνεταιρισμοί, μορφές συλλογικής οργάνωσης του αγροτικού χώρου και άλλες διατάξεις

Διευκρινιστική εγκύκλιος του ν.4384/2016 (ΦΕΚ Α΄ 78) «Αγροτικοί Συνεταιρισμοί, μορφές συλλογικής οργάνωσης του αγροτικού χώρου και άλλες διατάξεις» (ΑΔΑ:6Σ1Ψ4653ΠΓ-Ψ07)

Ευθύνη διαχειριστή μονοπρόσωπης ΕΠΕ και πληρεξουσίου αυτού, κατ’ άρθρο 115 του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος – Προϋποθέσεις.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Η γνωμοδότηση αποφαίνεται, με βάση συγκεκριμένο πραγματικό, ότι, για τα προς το Δημόσιο χρέη μονοπρόσωπης ΕΠΕ, από παρακρατούμενους φόρους που γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια της λειτουργίας της μετά την 1-12-1998, ευθύνονται, κατ’ άρθρο 115 παρ.3 Κ.Φ.Ε., προσωπικώς και εις ολόκληρον με το νομικό πρόσωπο της εταιρείας ο νόμιμος διαχειριστής αυτής και ο πληρεξούσιος αυτού, ως πρόσωπο εντεταλμένο στη διοίκηση της εταιρείας, υπό την προϋπόθεση ότι ανέλαβε και άσκησε καθήκοντα. (ομοφ.)

Αγροτικοί Συνεταιρισμοί (Α.Σ.) – Συνευθύνη φυσικών προσώπων για χρέη των Α.Σ. προς το Δημόσιο – Εγγραφή και εξάλειψη υποθηκών και κατασχέσεων κατά το διάστημα αναστολής της ευθύνης τους.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Σύμφωνα με τη διάταξη της παρ.2 του άρθρου 19α του ν.4015/2011 οι υποθήκες, που έχει εγγράψει το Ελλ. Δημόσιο, για την εξασφάλιση των απαιτήσεών του, επί ακινήτων φυσικών προσώπων που ευθύνονται ατομικώς και αλληλεγγύως για χρέη από φόρους των Α.Σ. προς το Δημόσιο, δεν εξαλείφονται κατά το χρονικό διάστημα της αναστολής της ευθύνης για ένα έτος των παραπάνω φυσικών προσώπων. Για το διάστημα αυτό μπορεί μεν να εγγράφεται υποθήκη από το Δημόσιο για την εξασφάλιση των απαιτήσεών του, δεν είναι, όμως, δυνατό να ληφθούν αναγκαστικά μέσα εκτέλεσης (κατασχέσεις), ούτε να αρθούν τα επιβληθέντα. (ομοφ.)

Περί της ευθύνης μελών αστικής εταιρείας για υποχρεώσεις που γεννήθηκαν πριν την έναρξη ισχύος του ν. 4072/2012, μετά την προσθήκη της παραγράφου 4 στο άρθρο 294 του νόμου αυτού με το άρθρο 103 του ν. 4605/2019.Η διάταξη της παραγράφου 4 του άρθρου 294 τουν. 4072/2012, που προστέθηκε με το άρθρο 103 του ν. 4605/2019, εφαρμόζεται (και) σε οφειλές (κύριες και πρόσθετες) αστικής κερδοσκοπικής εταιρείας από φόρους, όπως εν προκειμένω Φ.Π.Α. και παρακρατούμενους φόρους, εφόσον βεβαίως συντρέχουν οι ειδικότερες προϋποθέσεις εφαρμογής της.

Εφαρμογή της υπ’ αριθ. 7602/2004 απόφασης του Εφετείου Αθηνών, με την οποία επικυρώθηκε συμφωνία του άρθρου 44 του Ν. 1892/1990 της ΠΑΕ ΑΕΚ και πιστωτών της, σε ό,τι αφορά την υπαγωγή ή μη σε αυτήν των απαιτήσεων του Δημοσίου που προέρχονται από παρακρατούμενους φόρους.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
1) Οι απαιτήσεις του Δημοσίου, που προέρχονται από παρακρατούμενους φόρους και είχαν βεβαιωθεί μέχρι 30-6-2003 και εκείνες που βεβαιώθηκαν μεταγενέστερα, μετά από φορολογικό έλεγχο, αλλά ανάγονται σε χρόνο προγενέστερο της ανωτέρω ημερομηνίας, καταλαμβάνονται από την ισχύ της υπ’ αριθμ. 7602/2004 απόφασης του Εφετείου Αθηνών, με την οποία επικυρώθηκαν, κατ’ άρθρο 44 του Ν. 1892/1990, οι από 14.5.2004 και 29.6.2004 συμφωνίες μεταξύ της εταιρίας με ην επωνυμία «Αθλητική Ένωσις Κωνσταντινουπόλεως – Α.Ε.Κ. Ποδοσφαιρική Ανώνυμη Εταιρία» και των πιστωτών της, υπό την έννοια ότι εμπίπτουν και αυτές στον συμφωνηθέντα περιορισμό των απαιτήσεων, δεδομένου ότι η εν λόγω δικαστική απόφαση δεσμεύει κατά νόμο και το Ελληνικό Δημόσιο, το οποίο υποχρεούται σε συμμόρφωση προς αυτήν, ανεξαρτήτως του γεγονότος ότι ουχί ορθώς η δικαστική απόφαση επικύρωσε τις συμφωνίες και κατά το μέρος που περιελάμβαναν παρακρατούμενους φόρους, οι οποίοι, σύμφωνα με τη νομολογία (ΣτΕ 1841/2000, 2084/2000) και την υπ’ αριθμ. 477/2006 γνωμοδότηση του ΝΣΚ, που έγινε αρμοδίως αποδεκτή, δεν μπορούν να αποτελέσουν αντικείμενο και περιεχόμενο συμφωνίας του άρθρου 44 του Ν. 1892/1990. (ομοφ.) 2) Υπό την αυτονόητη προϋπόθεση ότι πράγματι η ΠΑΕ ΑΕΚ εξακολουθεί να μην έχει εξοφλήσει τις υποχρεώσεις της, όπως περιορίστηκαν και διακανονίστηκαν με την συμφωνία που επικύρωσε η υπ’ αριθμ. 7602/2004 απόφαση του Εφετείου Αθηνών, το Ελληνικό Δημόσιο, νομίμως εκπροσωπούμενο τόσο από τον Υπουργό των Οικονομικών, όσο και από τον Προϊστάμενο της αρμόδιας Δ.Ο.Υ., μπορεί να επιδιώξει την ανατροπή του συμβιβασμού, κατ’ εφαρμογή του προπαρατεθέντος όρου, χωρίς να παρίσταται αναγκαία προς τούτο η προηγουμένη άσκηση κάποιου ενδίκου βοηθήματος εκ μέρους του Δημοσίου. (πλειοψ.)

Έννοια άρθρου 4 παρ.10 Ν 1882/1990. Ποινική ευθύνη μελών κοινοπραξίας για χρέη προς το Δημόσιο.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Στην έννοια του άρθρου 4 παρ.10 Ν 1882/1990 περιλαμβάνονται μόνο οφειλές από φόρους, τέλη, εισφορές και πρόστιμα για φορολογικές παραβάσεις. Η ποινική ευθύνη, κατ’ άρθρο 23 παρ.2 Ν 1882/1990 βαρύνει τους εκπροσώπους και τα μέλη της κοινοπραξίας σωρευτικά ή μη. Ομοίως και το μέτρο της προσωπικής κράτησης.

Η απόφαση 152/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών (Δ.Ε.Δ.) αφορά την ενδικοφανή προσφυγή μιας εταιρείας κατά οκτώ (8) Πράξεων Επιβολής Προστίμου, ύψους 250,00 ευρώ εκάστη, που εκδόθηκαν από την Προϊσταμένη του ΚΕ.ΦΟ.Δ.Ε. ΑΤΤΙΚΗΣ για το φορολογικό έτος 2018. Τα πρόστιμα επιβλήθηκαν λόγω εκπρόθεσμης υποβολής προσωρινών δηλώσεων παρακρατούμενου φόρου από μισθωτή εργασία και από επιχειρηματική δραστηριότητα, δυνάμει του άρθρου 53 του Ν. 5104/2024. Η προσφεύγουσα ζήτησε την ακύρωσή τους, ισχυριζόμενη ότι τα πρόστιμα είναι δυσανάλογα μεγάλα σε σχέση με τους παρακρατούμενους φόρους. Η Δ.Ε.Δ. απέρριψε την προσφυγή, επικυρώνοντας όλα τα πρόστιμα, καθώς έκρινε ότι η εκπρόθεσμη υποβολή φορολογικών δηλώσεων, σύμφωνα με το άρθρο 53 παρ. 2 του Ν. 5104/2024, επισύρει πρόστιμο 250,00 ευρώ, και η φορολογική διοίκηση έχει δέσμια αρμοδιότητα να το επιβάλει.

Η απόφαση 519/2025 της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών αφορά την απόρριψη ενδικοφανούς προσφυγής εταιρείας η οποία τηρεί διπλογραφικά βιβλία, κατά της Πράξης Επιβολής Προστίμου ύψους 500,00€ που εκδόθηκε από την Προϊσταμένη του ΚΕΦΟΔΕ Αττικής, βάσει του άρθρου 53 του ν. 5104/24. Το πρόστιμο επιβλήθηκε λόγω εκπρόθεσμης υποβολής δήλωσης τελών χαρτοσήμου στις 14.05.24, για συναλλαγές που αφορούσαν τον Μάρτιο του 2024. Η προσφεύγουσα ισχυρίστηκε ότι η υποβολή ήταν εμπρόθεσμη, επικαλούμενη είτε την προθεσμία 50 ημερών (για τίτλους κτήσης) είτε τους 2 μήνες (για παρακρατούμενους φόρους). Η ΔΕΔ απέρριψε τους ισχυρισμούς, κρίνοντας ότι, σύμφωνα με το άρθρο 51 του ν. 4955/2022, η προθεσμία απόδοσης τελών χαρτοσήμου ήταν έως το τέλος του επόμενου μήνα από την ημερομηνία του εγγράφου (ήτοι 30.04.24), και ως εκ τούτου, η υποβολή ήταν εκπρόθεσμη και το πρόστιμο επιβλήθηκε ορθώς.