Υπαγωγή ή όχι του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής (Ι.Ε.Π.) στις ρυθμίσεις των διατάξεων των άρθρων 2 παρ.2 του α.ν. 173/1967 και 1 παρ.1 του ν.δ/τος 618/1970.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (Ι.Ε.Π.) υπάγεται στο πεδίο εφαρμογής των ρυθμίσεων των άρθρων 2 παρ.2 του α.ν. 173/1967 και 1 παρ.1 του ν.δ/τος 618/1970, με τις οποίες θεσπίζεται ανώτατο όριο στην προβλεπόμενη από το ν. 2112/1920 αποζημίωση, προκειμένου για τον καθορισμό αποζημίωσης προσωπικού με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου, το οποίο αποχωρεί λόγω συνταξιοδότησης. (ομοφ.) ΑΠΟΔΕΚΤΗ

Περί εφαρμογής των διατάξεων του Α.Ν 173/1967 επί των αποζημιώσεων των χορηγουμένων υπό του Δημοσίου, Ν.Π.Δ.Δ. κλπ.

Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. Υπαγωγή στις ρυθμίσεις της διατάξεως του άρθρου 2 παρ.2 του α.ν.173/1967.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών υπάγεται στις ρυθμίσεις της διατάξεως του άρθρου 2 παρ.2 α.ν.173/1967, η οποία είναι δημοσίας τάξεως. Για τον λόγο αυτό, η επανειλημμένη παραβίασή της (εξ οιουδήποτε λόγου) δεν είναι δυνατόν να δημιουργήσει έθιμο αντίθετου περιεχομένου και να την καταργήσει. (ομόφ.)

Αναπροσαρμογή υπό έγκριση προϋπολογισμών των ΝΠΙΔ Ο.Α.Κ.Α και Σ.Ε.Φ., για τις δαπάνες μισθοδοσίας των εργαζομένων τους.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Εφόσον οι διμερείς συμφωνίες μεταξύ των διοικήσεων των ΝΠΙΔ «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΑΣ (Ο.Α.Κ.Α) ΣΠΥΡΟΣ ΛΟΥΗΣ» και «ΣΤΑΔΙΟ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΦΙΛΙΑΣ» (Σ.Ε.Φ.), τελούν υπό την έγκριση του αρμόδιου Υπουργού και με τις εγκριτικές αυτών Υπουργικές αποφάσεις γίνεται περιορισμός των καθοριζομένων με αυτές αποδοχών του προσωπικού τους μέχρι ορισμένου ορίου και οι προϋπολογισμοί τους κατά την έγκρισή τους από τον αυτό Υπουργό, εφόσον προβλέπουν μεγαλύτερες δαπάνες για την μισθοδοσία του προσωπικού τους, πρέπει να τύχουν αντίστοιχης αναπροσαρμογής.

Αποζημίωση δικηγόρου με έμμισθη εντολή.  Το ανώτατο όριο αποζημίωσης του άρθρου 2, παρ. 2 του α.ν. 173/1967, που ανέρχεται σήμερα στις δεκαπέντε χιλιάδες (15.000) ευρώ, δεν εφαρμόζεται στην περίπτωση του δικηγόρου Χ.Π., του οποίου η σύμβαση έμμισθης εντολής με το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ λύθηκε αυτοδίκαια (ομοφ.).

Αποζημίωση λόγω συνταξιοδοτήσεως εργαζομένων στην εταιρεία «Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα Ανώνυμη Βιομηχανική και Εμπορική Εταιρεία», που προέρχονται από την Ε.Β.Ο. Α.Ε.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Με τις αναγκαστικού δικαίου διατάξεις του άρθρου 2 παρ.2 ΑΝ 173/1967 και 1 παρ.1, 2 ΝΔ 618/1970 τέθηκε ανώτατο όριο αποζημιώσεως λόγω συνταξιοδοτήσεως στους εργαζομένους των επιχειρήσεων κοινής ωφελείας. Τέτοια επιχείρηση ήταν η Ε.Β.Ο. Α.Ε. αλλά και η εταιρεία «Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα Ανώνυμη Βιομηχανική και Εμπορική Εταιρεία», οπότε το αίτημα των εργαζομένων της, που προέρχονται από την Ε.Β.Ο. Α.Ε., να τους καταβάλλεται, όταν συνταξιοδοτούνται, η αποζημίωση του Ν 2112/1920 δεν είναι νόμιμο.

Καταβολή αποζημίωσης στο με σύμβαση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, καλλιτεχνικό και τεχνικό προσωπικό της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, σε περίπτωση συνταξιοδότησης ή καταγγελίας της σύμβασης εργασίας.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Στους καλλιτέχνες και τεχνικούς της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, των οποίων οι συμβάσεις εργασίας ιδιωτικού δικαίου ορισμένου χρόνου, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του ΠΔ 164/2004, μετατράπηκαν σε συμβάσεις εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, και αποχωρούν από την υπηρεσία λόγω συνταξιοδότησης ή καταγγελίας της σύμβασης από τον εργοδότη, δεν καταβάλλεται η προβλεπόμενη από το άρθρο 1 του Ν 966/1979 αποζημίωση, αλλά τους καταβάλλεται η αποζημίωση που προβλέπεται από το Ν 2112/1920 μέχρι του ανώτατου ορίου που καθορίζεται από τις διατάξεις των άρθρων 2 παρ.2 του ΑΝ 173/1967 και 1 του ΝΔ 618/1970.

ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ:(…)Υπό τα ανωτέρω δεδομένα και σύμφωνα με τις νομικές σκέψεις που προηγήθηκαν, πρέπει να γίνουν δεκτά τα ακόλουθα: Α. Παρέλκει η έρευνα της βασιμότητας ή μη του λόγου διαφωνίας του Επιτρόπου, καθώς αυτός ερείδεται στην εσφαλμένη προϋπόθεση ότι με το επίμαχο χρηματικό ένταλμα εντέλλεται στον ανωτέρω υπάλληλο του ν.π.ι.δ. η προβλεπόμενη από το άρθρο 8 εδ. β΄ του ν. 3198/1955 αποζημίωση λόγω συνταξιοδότησης. Β. Ανεξαρτήτως του αν η προβλεπόμενη από την Ε.Σ.Σ.Ε. της Δ.Ε.Υ.Α.Ι. χρηματική παροχή συνιστά πρόσθετη αυτοτελή αποζημίωση, πέραν, δηλαδή, εκείνης του ν. 2112/1920 (αποζημίωση απόλυσης), και, συνεπώς δεν δύναται να υπερβαίνει, σύμφωνα με το άρθρο 3 παρ. 1 του α.ν. 173/1967, ποσοστό 15% του ανωτάτου ορίου αποζημίωσης λόγω απόλυσης του άρθρου 2 παρ. 2 του ίδιου ως άνω νόμου, όπως αυτό καθορίστηκε με το άρθρο 21 παρ. 13 του ν. 3144/2003 (15.000,00 ευρώ), ήτοι το ποσό των 2.250,00 ευρώ (βλ. Ε.Σ. πρακτ. 6ης Γεν.Συν./19.2.2014 Ολ., Θέμα Β΄, πράξ. VII Τμ. 13/2014, Κλιμ. Προλ. Ελ. Δαπ. στο VII Τμ. ad hoc 111/2014, 179/2013), ή αν συνιστά κίνητρο εθελούσιας εξόδου και, επομένως, δεν υπόκειται στον περιορισμό του άρθρου 3 του α.ν. 173/1967 ως προς το ύψος της (βλ. Ε.Σ. πράξ. VII Τμ. 39/2014), η εν λόγω παροχή μη νομίμως καταβλήθηκε στον οικειοθελώς αποχωρήσαντα Γενικό Διευθυντή της δημοτικής επιχείρησης βάσει του θεωρημένου από τον Επίτροπο 36Α/2016 χρηματικού εντάλματος πληρωμής της Δ.Ε.Υ.Α.Ι.. Τούτο διότι, όπως προαναφέρθηκε στη σκέψη III.α της παρούσας, ο όρος της Ε.Σ.Σ.Ε. της Δ.Ε.Υ.Α.Ι. περί καταβολής της παροχής αυτής είχε παύσει να ισχύει κατά το χρόνο αποχώρησης (20.4.2016) του υπαλλήλου από την υπηρεσία (πρβλ. Α.Π. 478/2007, 44/2006, 416/1994, 414/1991, Ε.Σ. πράξ. I Τμ. 51/2015, Δ. Ζερδελής, Εργατικό Δίκαιο, Ατομικές Εργασιακές Σχέσεις, εκδ. 2011, σελ. 1241-1242, 1245-1246).(...)