Δυνατότητα ή μη χορήγησης μειωμένης σύνταξης από το 50ο έτος της ηλικίας στους ασφαλισμένους του ΤΑΠ-ΔΕΗ, που υπάγονται στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
Δεν υπάρχει δυνατότητα χορήγησης μειωμένης σύνταξης από το 50ο έτος της ηλικίας στους ασφαλισμένους του Ταμείου (ΤΑΠ-ΔΕΗ) που υπάγονται στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, όπως ακριβώς δικαιούνται οι ασφαλισμένοι της παρ.ε' του άρθρου 46 του Ν. 2084/1992. (ομοφ.)

Ασφαλισμένοι ΤΑΠ ΔΕΗ – Εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 35 του Ν. 1539/1985 περί προσαύξησης του χρόνου που έχει διανυθεί στα Β.Α.Ε. και της με αριθ. 866/51/7-12-2006 απόφασης του Δ.Σ. του ΟΑΠ ΔΕΗ.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
1.α) Η κατά 20% προσαύξηση του χρόνου που έχει διανύσει ασφαλισμένος του ΤΑΠ ΔΕΗ στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα με βάση τις διατάξεις του άρθρου 35 του Ν. 1539/1985, ναι μεν δύναται να χορηγηθεί σε όλες τις περιπτώσεις που το συνταξιοδοτικό δικαίωμα λόγω γήρατος, θεμελιώνεται με οιαδήποτε διάταξη της νομοθεσίας του ΤΑΠ ΔΕΗ του κλάδου συντάξεως του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ εκτός αυτής των βαρέων, πλην όμως η προσαύξηση αυτή δεν επιτρέπεται να χορηγείται στους ασφαλισμένους του ΤΑΠ ΔΕΗ, οι οποίοι αποχωρούν οικειοθελώς από την υπηρεσία τους, πριν από την συμπλήρωση του απαιτουμένου για την κατά τον Κ.Β.Α.Ε. συνταξιοδότησή τους χρόνου και επιλέγουν να θεμελιώσουν το συνταξιοδοτικό δικαίωμά τους σε άλλες -πλην Κ.Β.Α.Ε.- ευεργετικές νομοθετικές διατάξεις. β) Η εν λόγω προσαύξηση δεν επιτρέπεται κατά νόμον να χορηγείται σε ασφαλισμένους, οι οποίοι συνταξιοδοτούνται λόγω αναπηρίας ή λόγω θανάτου. 2. Η υπ’ αριθμ. 866/51/7-12-2006 απόφαση του Δ.Σ. του ΟΑΠ ΔΕΗ, δεν επιτρέπεται να εφαρμόζεται επί άλλων υποθέσεων συνταξιοδοτήσεως.

Ασφάλιση ιατρών εργασίας που απασχολούνται στην ΔΕΗ Α.Ε.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
α) Σύμφωνα με το άρθρο 18 παρ.3 του Ν 3232/2004, όλοι οι ιατροί εργασίας που απασχολούνται στην ΔΕΗ Α.Ε. με σχέση έμμισθης εργασίας, ανεξαρτήτως του χρόνου ασφάλισής τους, υπάγονται υποχρεωτικώς στην ασφάλιση του ΤΣΑΥ και καταβάλλουν προς το Ταμείο αυτό τις εισφορές των ελευθέρως ασκούντων το επάγγελμα υγειονομικών. β) Οι παλαιοί μέχρι την 31-12-1992 ιατροί εργασίας, οι οποίοι ήταν ασφαλισμένοι στον ΟΑΠ - ΔΕΗ, μεταφέρονται αυτοδικαίως στο ΤΣΑΥ, διακοπτομένης της ασφαλίσεώς τους στον ΟΑΠ - ΔΕΗ, στον οποίο μπορούν να ασφαλισθούν μόνον προαιρετικώς και σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 39 παρ.2 εδ.3 και 4 του Ν 2084/1992, καταβάλλοντας το σύνολο των εισφορών τους. (πλειοψ.)

Ταμείο Νομικών (τέως). Νομιμότητα της υπ’ αριθμ. 4295/30-09-2008 απόφασης του Δ.Σ. του τέως Ταμείου Νομικών περί έντοκης επιστροφής καταβληθεισών εισφορών στους έμμισθους ασφαλισμένους μετά την 01-01-1993 του τέως Ταμείου Νομικών.(..)Κατάσταση : Εκκρεμεί αποδοχή 
Η ως άνω απόφαση του Δ.Σ. του τ. Ταμείου Νομικών περί επιστροφής των εισφορών είναι μη σύννομη ως αντικειμένη στις διατάξεις των άρθρων 17 παρ. 4, 39 παρ. 2 εδ. τελ. και 22 παρ. 1 εδ. α΄ του Ν 2084/1992. Επίσης και το σκέλος αυτής για την μη αναζήτηση της διαφοράς εισφορών είναι μη σύννομο ως ερχόμενο σε αντίθεση με την διάταξη του άρθρου 22 παρ. 1 του Ν 2084/1992. Τέλος και το σκέλος της απόφασης για έντοκη επιστροφή των εισφορών που έχουν οι μετά την 01-01-1993 έμμισθοι ασφαλισμένοι καταβάλει, είναι μη σύννομο ως ερχόμενο σε αντίθεση με την διάταξη του άρθρου 28 παρ. 1 του ΝΔ 4114/1960.

Ασφαλισμένοι – Συνταξιοδοτικές προϋποθέσεις – Αίτηση αναγνώρισης των (παλαιών) πλασματικών χρόνων του άρθρου 40 του Ν. 2084/1992, όπως ίσχυε πριν την αντικατάστασή του από το άρθρο 10 παρ.18 του Ν. 3863/2010 και του πλασματικού χρόνου του άρθρου 141 παρ.1 του Ν. 3655/2008 – Καταληκτική ημερομηνία εξαγοράς.(..)Κατάσταση : Εν μέρει αποδεκτή 
α) Οι ασφαλισμένοι που θεμελιώνουν δικαίωμα συνταξιοδότησης με βάση προϋποθέσεις που δεν τροποποιούνται με το άρθρο 10 του Ν. 3863/2010, μπορούν να υποβάλουν αίτηση αναγνώρισης των παλαιών πλασματικών χρόνων του άρθρου 40 του Ν. 2084/1992, οποτεδήποτε, και μόνο προς επαύξηση του ποσού της σύνταξης. β) Οι ασφαλισμένοι που συνταξιοδοτούνται με συνταξιοδοτικές προϋποθέσεις που τροποποιούνται από το άρθρο 10 του Ν. 3863/2010 και συμπληρώνουν μέχρι 31-12-2010 τον απαιτούμενο συντάξιμο χρόνο από πραγματική εργασία, είχαν τη δυνατότητα μέχρι 31-12-2013 να ζητήσουν την εξαγορά των παλαιών πλασματικών χρόνων του Ν. 2084/1992 κατά την παρ.5 του άρθρου 40 του Ν. 3996/2011. Μετά την ημερομηνία αυτή, εφόσον οι συνταξιοδοτικές τους προϋποθέσεις θίγονται από το Ν. 3863/2010 είναι υποχρεωμένοι να ακολουθήσουν τους νέους πλασματικούς χρόνους κατά την παρ.7 του άρθρου 40 του Ν. 3996/2011 και αυτό μόνο για την επαύξηση του ποσού της σύνταξης. Για τον πλασματικό χρόνο μητέρων /παιδιών εφαρμόζεται η αυτοτελής διάταξη του άρθρου 39 του Ν. 3996/2011 που περιέχει και μεταβατική διάταξη. (ομοφ.) ΕΝ ΜΕΡΕΙ ΑΠΟΔΕΚΤΗ- ΜΕΡΟΣ Β΄εδ. α΄

Δυνατότητα καταβολής του εφάπαξ βοηθήματος από τον Ειδικό Λογαριασμό Αλληλοβοηθείας Ναυτικού (Ε.ΛΟ.Α.Ν.) σε μετόχους – ασφαλισμένους, που προσκομίζουν απορριπτική πράξη συνταξιοδότησης του κύριου φορέα τους.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Κατά την ορθή ερμηνεία των διατάξεων των άρθρων 19 παρ. 7 του Ν. 2084/1992, όπως ίσχυε κατά το χρόνο της παραίτησης σε συνδυασμό με το άρθρο 20 παρ. 1 του Ν. 3865/2010, η πάροδος 15ετίας αποτελεί λόγο θεμελίωσης συντάξεως για τους προ της 1.1.1993 ασφαλισμένους, είναι δε αυτοί όροι και προϋποθέσεις που ο ίδιος ο ασφαλιστικός νομοθέτης εγγυάται με το Ν. 3865/2010 τη μη μεταβολή τους για όσο χρόνο οι ανωτέρω ασφαλισμένοι θα παραμείνουν στην υπηρεσία, οι δε διατάξεις του Ν. 4093/2012 ουδέν ορίζουν ρητά σχετικά με το εφάπαξ βοήθημα και δεν πρέπει να ληφθούν υπόψη. Επομένως στο ερώτημα αρμόζει η καταφατική απάντηση και μόνο για τους μετόχους – ασφαλισμένους που υπέβαλαν παραίτηση όπως ο αιτών πριν την ισχύ του Ν. 4284/2014 (10.09.2014) και αδιαφόρως αν η σχετική πράξη από τον κύριο φορέα τους χαρακτηρίζεται απορριπτική.(ομοφ.)

Εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 39 του Ν 2084/1992 περί επιλογής φορέων κύριας και επικουρικής ασφάλισης, ασφάλισης ασθένειας και εφάπαξ παροχών.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Όσον αφορά το πρώτο ερώτημα, από το συνδυασμό των διατάξεων του άρθρου 39 του Ν 2084/1992 στην παράγραφο 2, όπως αντικαταστάθηκε από τη διάταξη της παραγράφου 1 του άρθρου 16 του Ν 2556/1997 και του άρθρου 75 του Ν 2676/1999 όπου προστέθηκε το τελευταίο εδάφιο στην παράγραφο 2 του Ν 2084/1992, προκύπτει ότι στους ασφαλισμένους που λόγω ιδιότητας και μισθωτής απασχόλησης υπάγονται σε δύο φορείς κύριας ασφάλισης, δύνανται να επιλέξουν τον έναν από αυτούς φορέα ασφάλισης ως υποχρεωτική ασφάλιση, αλλά και να υπαχθούν και στον άλλο, προαιρετικά, καταβάλλοντας το σύνολο των ασφαλιστικών εισφορών του τελευταίου. Όσον αφορά το φορέα ασφάλισης που έχει επιλεγεί ως υποχρεωτική ασφάλιση, τα άτομα αυτά είναι υποχρεωμένα να υπαχθούν και «στους φορείς ασθένειας, επικουρικής ασφάλισης και πρόνοιας που αντιστοιχούν στο συνταξιοδοτικό φορέα κύριας ασφάλισης επιλογής τους», όπως ορίζεται ρητώς στη διάταξη του 4ου εδαφίου της παρ.2 του άρθρου 39 του Ν 2084/1992. Η προαναφερθείσα διάταξη αναφέρεται αποκλειστικά στον φορέα ασφάλισης που έχει επιλεγεί ως υποχρεωτική ασφάλιση. Από το γράμμα του νόμου δεν αποσαφηνίζεται όμως, αν οι ασφαλισμένοι που δύνανται να υπαχθούν και σε άλλο φορέα ασφάλισης προαιρετικά, αν είναι υποχρεωμένοι να ασφαλιστούν σωρευτικά και στο ταμείο κύριας ασφάλισης, και στο ταμείο επικουρικής, και στο ταμείο προνοίας, και στο ταμείο ασθένειας του επιλεγέντος ως προαιρετικού φορέα ασφάλισης. Εντάσσοντας τη διάταξη αυτή στο σύνολο του συστήματος της κοινωνικής ασφάλισης όπως διαμορφώθηκε με το Ν 2084/1992, αλλά και λαμβάνοντας υπόψη ότι πρόθεση του νομοθέτη να ανατρέψει την αρνητική εξέλιξη του συστήματος της κοινωνικής ασφάλισης (εισηγητική έκθεση στο σχέδιο νόμου «οργανωτική και λειτουργική αναδιάρθρωση των φορέων κοινωνικής ασφάλισης και άλλες διατάξεις», Ε.Δ.Κ.Α. 1999 σελ. 50) θεωρούμε ότι η βούληση του νομοθέτη, καθιερώνοντας το καθεστώς προαιρετικής ασφάλισης, ήταν να ενισχύσει μεν όσο το δυνατόν τους φορείς ασφάλισης, αλλά και να προσδώσει στους ασφαλισμένους πιο ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση του ασφαλιστικού καθεστώτος τους. Θεωρούμε λοιπόν ότι δεν είναι υποχρεωτική η υπαγωγή των ασφαλισμένων αυτών και στους φορείς ασθένειας, επικουρικής ασφάλισης και πρόνοιας που αντιστοιχούν στο συνταξιοδοτικό φορέα της προαιρετικής ασφάλισης, αλλά η υπαγωγή τους σε αυτούς εναπόκειται στη διακριτική τους ευχέρεια. Η ευχέρεια όμως αυτή των ασφαλισμένων δεν είναι απεριόριστη. Η ίδια διάταξη ορίζει ότι «τα πρόσωπα αυτά δύνανται να ασφαλιστούν προαιρετικά και σε περισσότερους του ενός φορείς, αν αυτό προβλέπεται από την ισχύουσα νομοθεσία…». Κατά συνέπεια η ευχέρεια των ασφαλισμένων οριοθετείται και συγκεκριμενοποιείται από τις κείμενες καταστατικές διατάξεις των εκάστοτε ασφαλιστικών οργανισμών. Από τη συρροή των διατάξεων της παραγράφου 2 του άρθρου 39 Ν 2084/1992 και της πρώτης παραγράφου του άρθρου 2 του α.ν. 580/1945 προκύπτει ότι η δυνατότητα στους ασφαλισμένους να επιλέξουν προαιρετική ασφάλιση στα ταμεία επικουρικής ασφάλισης αυτοτελώς, χωρίς να έχουν επιλέξει προαιρετική ασφάλιση στα αντίστοιχα ταμεία της κύριας. Ο νομοθέτης αναφέρεται περιοριστικά και ειδικότερα στα ταμεία επικουρικής ασφάλισης, όχι όμως και πρόνοιας. Κατά συνέπεια καθότι δεν υπάρχει ρητή πρόβλεψη, φρονούμε ότι δεν παρέχεται το δικαίωμα υπαγωγής στους ασφαλισμένους, στη προαιρετική ασφάλιση των ταμείων πρόνοιας αυτοτελώς.

Ρύθμιση θεμάτων διαδοχικής ασφάλισης μεταξύ φορέων Επικουρικής Ασφάλισης του άρθρου 2 παρ. 4 του ν. 2084/1992 και Ταμείων Επαγγελματικής Ασφάλισης του άρθρου 36 του ν. 4052/2012. (AΔΑ:7Λ8Ξ465Θ1Ω-ΛΚΚ)

Ερωτάται: Α. Εάν δεδομένης της από 22.12.2022, δήλωσης του Μ.Α., έμμισθου δικηγόρου της ΔΕΔΔΗΕ Α.Ε., περί αναδρομικής επιλογής του τ. ΤΑΠ-ΔΕΗ ως υποχρεωτικού φορέα ασφάλισής του (στο οποίο ΤΑΠ-ΔΕΗ ουδέποτε είχε προηγουμένως ασφαλισθεί), συντρέχει περίπτωση αναδρομικής ασφάλισής του στον ως άνω Φορέα, λαμβανομένου υπόψη και του γεγονότος ότι ο Μ.Α. προέβη στις 27.06.2013 σε υποβολή Υπεύθυνης Δήλωσης, διά της οποίας δήλωσε ότι δεν επιθυμούσε την υπαγωγή του στον ασφαλιστικό φορέα ΤΑΠ-ΔΕΗ. Β. Εάν εν προκειμένω πληρούνται οι προϋποθέσεις των διατάξεων του άρθρου 45 του ν. 4194/2013 (Κώδικα Δικηγόρων), περί αυτοδίκαιης λύσεως της συμβάσεως έμμισθης εντολής που συνδέει τον δικηγόρο Μ.Α. με τη ΔΕΔΔΗΕ Α.Ε.(...)1. Επί του πρώτου σκέλους: Η από 22.12.2022 δήλωση του Μ.Α. περί «επιλογής του ΤΑΠ-ΔΕΗ, ως υποχρεωτικού φορέα ασφάλισής του στον ΕΦΚΑ», είναι άκυρη και δεν δύναται να οδηγήσει σε αναδρομική ασφάλισή του στο τ. ΤΑΠ-ΔΕΗ, δεδομένου ότι: α. Μετά την υποβολή στη ΔΕΔΔΗΕ Α.Ε. της από 27.06.2013 δηλώσεως του Μ.Α. περί εξαίρεσής του από την παράλληλη ασφάλιση στο τ. ΤΑΠ-ΔΕΗ και την πάροδο της προβλεπόμενης στο νόμο προθεσμίας των τριών μηνών από της προσλήψεώς του προς άσκηση του σχετικού δικαιώματος επιλογής, η οποία αποτελεί αποσβεστική προθεσμία κατά την έννοια του άρθρου 279 του Αστικού Κώδικα, τούτος δεν εδικαιούτο να επανέλθει και να υποβάλει στην εργοδότριά του νεότερη δήλωση με διαφορετικό περιεχόμενο, γιατί το σχετικό δικαίωμά του είχε ήδη αποσβεσθεί. β. Ακόμη και αν ήθελε θεωρηθεί ότι η προαναφερθείσα προθεσμία δεν είναι αποσβεστική και ότι κατ’ αρχήν ο Μ.Α. είχε δικαίωμα να επανέλθει και να υποβάλει νεότερη δήλωση με διαφορετικό περιεχόμενο από την πρώτη και πάλι η δήλωση αυτή δεν θα μπορούσε να επιφέρει την επιδιωκόμενη από αυτόν - αναδρομική - υπαγωγή του στην ασφάλιση του τ. ΤΑΠ-ΔΕΗ. Και τούτο, διότι η καθυστέρηση ενεργοποίησης του ασφαλιστικού δεσμού επί μακρό χρόνο (εν προκειμένω επί οκτώ και πλέον έτη), δεν είναι σύμφωνη προς τις αρχές οι οποίες πρέπει να διέπουν τις σχέσεις του ασφαλισμένου προς τον ασφαλιστικό φορέα και κατ’ επέκταση δεν επιτρέπεται παρά μόνο όταν προβλέπεται από ρητή διάταξη νόμου ή όταν δικαιολογείται από εξαιρετικά σοβαρό λόγο. Ωστόσο, οι προϋποθέσεις αυτές δεν συντρέχουν στην περίπτωση του Μ.Α., δεδομένου ότι δεν υφίσταται διάταξη νόμου που να επιτρέπει την αναδρομική του υπαγωγή στην ασφάλιση του τ. ΤΑΠ-ΔΕΗ και η απλή μεταστροφή της βούλησής του περί της υπαγωγής του στην παράλληλη αυτή ασφάλιση δεν δύναται από μόνη της και άνευ ετέρου σοβαρού επιχειρήματος να θεωρηθεί «εξαιρετικά σπουδαίος λόγος», ο οποίος θα μπορούσε να δικαιολογήσει την αναδρομική υπαγωγή του σε αυτή. γ. Η μη υπαγωγή του στην παράλληλη ασφάλιση του πρώην ΤΑΠ-ΔΕΗ, δεν οφείλεται σε τυχόν παραδρομή ή άρνηση του ασφαλιστικού οργανισμού να τον ασφαλίσει, αλλά οφείλεται σε συνειδητή επιλογή του ιδίου του Μ.Α. για εξαίρεσή του από αυτή, η οποία εκφράσθηκε διά γραπτής, αμετάκλητης, δηλώσεώς του, σύμφωνης προς τις επιταγές του νόμου και ως εκ τούτου δεσμευτικής, τόσο για τον ίδιο, όσο και για τον εργοδότη του. δ. Σε κάθε περίπτωση, δεν συνέτρεχε στο πρόσωπό του η προβλεπόμενη από την διάταξη του άρθρου 23 παράγραφος 3 του ν. 4892/2022 προϋπόθεση για τη νόμιμη υποβολή τοιαύτης δηλώσεως, η οποία προϋπόθεση συνίσταται στην ύπαρξη ενεργού ασφαλιστικού δεσμού του δηλούντα με δύο (ή περισσότερους) φορείς, ανάμεσα στους οποίους καλείται να επιλέξει διά της υποβαλλομένης στον e-ΕΦΚΑ δηλώσεώς του. Και τούτο διότι ο Μ.Α. ουδέποτε ενεγράφη στα μητρώα του πρώην ΤΑΠ-ΔΕΗ, ουδέποτε καταβλήθηκαν ασφαλιστικές εισφορές στο όνομά του, ούτε έλαβε χώρα οποιοσδήποτε σχετικός διακανονισμός για την καταβολή τους και ως εκ τούτου ουδέποτε τον συνέδεε ενεργός ασφαλιστικός δεσμός με το εν λόγω Ταμείο (ομόφωνα). 2. Επί του δεύτερου σκέλους: Η περίπτωση του Μ.Α. εμπίπτει ευθέως στο ρυθμιστικό πεδίο της διάταξης του άρθ. 45 παρ. 1 του Κώδικα Δικηγόρων (ν. 4194/2013), διότι από την 31.12.2022 πληρούνται στο πρόσωπό του όλες οι προβλεπόμενες από αυτή προϋποθέσεις εφαρμογής της, δεδομένου ότι αυτός: α. είναι ασφαλισμένος μόνο στο τ. ΕΤΑΑ-ΤΑΝ (και ουδέποτε υπήρξε ασφαλισμένος στο τ. ΤΑΠ-ΔΕΗ), β. έχει θεμελιώσει δικαίωμα λήψης πλήρους σύνταξης από τον ανωτέρω ασφαλιστικό οργανισμό (τ. ΕΤΑΑ-ΤΑΝ), ο οποίος πλέον έχει ενταχθεί στον e-ΕΦΚΑ (ημερομηνία έναρξης ασφάλισης: 28.08.1981) και γ. έχει συμπληρώσει το όριο ηλικίας των 67 ετών την 31.12.2022 (έτος γέννησης: 1955). Ως εκ τούτου, η σύμβαση έμμισθης εντολής που τον συνέδεε με την εργοδότριά του ΔΕΔΔΗΕ Α.Ε., θα πρέπει να θεωρηθεί ως αυτοδικαίως λυθείσα την 31.12.2022 (ομόφωνα).

Ερωτάται εάν υφίσταται δυνατότητα αναγνώρισης χρόνου απασχόλησης φωτοειδησεογράφου, πριν την ασφάλισή του στον π. Κλάδο Κύριας Ασφάλισης Φωτοειδησεογράφων και Εικονοληπτών Επικαίρων Τηλεοράσεως στο π. Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης Προσωπικού Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (Ε.Τ.Α.Π. - Μ.Μ.Ε.) (π. Τ.Α.Ι.Σ.Υ.Τ.), βάσει των διατάξεων των άρθρων 13 και 14 του π.δ. 419/1980 (Α΄115).(...)Δεν υφίσταται εκ του νόμου δυνατότητα αναγνώρισης, από τον e-ΕΦΚΑ, χρόνου απασχόλησης, πριν την ασφάλιση στον π. Κλάδο Κύριας Ασφάλισης Φωτοειδησεογράφων και Εικονοληπτών Επικαίρων Τηλεοράσεως του π. Ε.Τ.Α.Π. - Μ.Μ.Ε. (π. ΤΑ.Ι.Σ.Υ.Τ.) του αιτούντα φωτοειδησεογράφου «Σ.Χ.», δεδομένου ότι με τις διατάξεις του άρθρου 40 του ν. 2084/1992, όπως αυτές αντικαταστάθηκαν από τις διατάξεις του άρθρου 5 του ν. 2355/1995 και αυτές του άρθρου 16 του ν. 2556/1997, καταργήθηκαν οι διατάξεις των άρθρων 13 και 14 του π.δ. 419/1980, που χορηγούσαν σχετικό δικαίωμα, ενώ ως χρόνος κατάργησης ορίσθηκε αρχικώς, η 1.1.1994 (άρθρο 47 παρ. 12 ν. 2084/1992), ακολούθως δε, η 1.1.1997 (άρθρο 5 παρ. 5 ν.2335/1995), η 1.6.1998 (άρθρο 16 ν. 2556/1997) και τέλος η 1.5.2001 (άρθρο 28 παρ. 1 ν. 2874/2000), ενώ δεν υφίσταται τέτοια δυνατότητα ούτε με τις διατάξεις του άρθρου 38 του ν. 3518/2006, με τις οποίες επαναχορηγήθηκε το δικαίωμα εξαγοράς και αναγνώρισης χρόνου προϋπηρεσίας στους ασφαλισμένους του Κλάδου Φωτοειδησεογράφων και Εικονοληπτών Επικαίρων Τηλεοράσεως, γιατί το σχετικό δικαίωμά του έχει ήδη αποσβεσθεί από 21-6-2007 (ομόφωνα).