Δυνατότητα ολοκλήρωσης της διαδικασίας πρόσληψης υπαλλήλου στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, μετά την οριστική παύση της ποινικής του δίωξης, λόγω παραγραφής.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Προϋπόθεση για την ολοκλήρωση της διαδικασίας πρόσληψης υπαλλήλου στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (ΣΕΦ), κατά του οποίου είχε ασκηθεί ποινική δίωξη, είναι η αθώωσή του επί της ουσίας για τα αδικήματα που κατηγορείται με αμετάκλητη δικαστική απόφαση. Τέτοια περίπτωση δεν συντρέχει εν προκειμένω, δεδομένου ότι από την παραπομπή του υπαλλήλου, εκ μέρους του Συμβουλίου Εφετών, με αμετάκλητο βούλευμα, στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, προκύπτει ότι υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις για να υποστηριχτεί η κατηγορία. Συνεπώς το κώλυμα διορισμού του υποψήφιου υπαλλήλου στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (ΣΕΦ) εξακολουθεί να συντρέχει, παρά την οριστική παύση της ποινικής δίωξης, λόγω παραγραφής, για τα αδικήματα της ενεργητικής δωροδοκίας σε βαθμό πλημμελήματος και της άμεσης συνέργειας σ’ αυτήν καθώς και για το αδίκημα της παθητικής δωροδοκίας σε βαθμό πλημμελήματος. (ομόφ.)

Χορήγηση αδειών χρήσης μουσικών οργάνων, σε καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, εντός της ολυμπιακής εγκατάστασης του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας – Αρμόδιο όργανο.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
Ο Γενικός Γραμματέας της Περιφέρειας Αττικής είναι, κατά τις διατάξεις του Ν 3342/2005, το αρμόδιο όργανο για τη χορήγηση άδειας χρήσης μουσικών οργάνων σε καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος εντός της ολυμπιακής εγκατάστασης του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας, μετά από γνωμοδότηση της προβλεπόμενης στο άρθρο 3 του ιδίου Νόμου επιτροπής, σχετικά με τη συνδρομή των προϋποθέσεων που τάσσονται από το Νόμο αυτόν, και σύμφωνα με τους όρους που τίθενται από τις οικείες υγειονομικές διατάξεις. Τα παραπάνω τελούν υπό την προϋπόθεση ότι τα εν λόγω καταστήματα λειτουργούν σύμφωνα με τις διατάξεις του Ν 3342/2005 και ειδικότερα του άρθρου 12 τούτου, στο οποίο καθορίζονται οι επιτρεπόμενες στην εγκατάσταση αυτή λειτουργίες και χρήσεις, καθώς και σύμφωνα με τις διατάξεις της απόφασης των Υπουργών ΠΕΧΩΔΕ και Πολιτισμού με αριθμό 1387/2008, με την οποία χορηγήθηκε η άδεια λειτουργίας της.

Τίτλος σπουδών τριτοβάθμιου εκπαιδευτικού ιδρύματος της αλλοδαπής – Αναγνώριση ισοτιμίας του τίτλου – Διορισμός Διευθυντή Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης.(..)Κατάσταση : Αποδεκτή 
Ο τίτλος σπουδών, δυνάμει του οποίου διορίσθηκε ο Διευθυντής Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, συνιστά πτυχίο τριτοβάθμιου εκπαιδευτικού ιδρύματος της αλλοδαπής και πληροί τη διάταξη της υποπερ. ββ΄ Ι΄ της περ. γ της παρ. 2 του άρθρου 2 του Ν. 2557/97, η οποία δεν απαιτεί την αναγνώριση της ισοτιμίας του τίτλου αυτού. (ομοφ.) ΑΠΟΔΕΚΤΗ

Θητεία και τοποθέτηση Αναπληρωτών Διευθυντών εκπαιδευτικών μονάδων Ελληνόγλωσσης Εκπαίδευσης Εξωτερικού.(..)Κατάσταση :  Εκκρεμεί αποδοχή 
α) Ο συντονιστής εκπαίδευσης εξωτερικού δύναται να τοποθετήσει άλλον αναπληρωτή διευθυντή, όχι όμως λόγω λήξεως της θητείας του, αλλά λόγω απαλλαγής αυτού από τα καθήκοντά του, σύμφωνα με την παρ.14 του άρθρου 16 του Ν 2413/96, β) αν παραμείνει ο ίδιος ως αναπληρωτής διευθυντής δεν απαιτείται επανάκρισή του από το αρμόδιο συλλογικό όργανο, και γ) δεν δύναται να επιλεγούν διευθυντές εκπαίδευσης εξωτερικού εκπαιδευτικοί των οποίων η απόσπαση παρατάθηκε νομίμως και πέραν της πενταετίας.

ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ:Νόμιμη η καταβολή αποζημίωσης απόλυσης σε υπαλλήλους αστικής εταιρείας Δήμου μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, λόγω καταγγελίας των συμβάσεων εργασίας τους ι.δ.α.χ., καθόσον, ακόμα και αν θεωρηθεί αληθές ότι δεν τηρήθηκε η νόμιμη διαδικασία πρόσληψης αυτών, η εκ του λόγου αυτού ακυρότητα των συμβάσεων εργασίας αορίστου χρόνου, δεν επηρεάζει την υποχρέωση καταβολής σε αυτούς των αποζημιώσεων απόλυσης, τις οποίες αυτοί, δικαιούνται ευθέως εκ του νόμου ακόμα και στην περίπτωση ακυρότητας των οικείων συμβάσεων εργασίας (άρθρα 1, 3 παρ. 1 και 2 του ν. 2112/1920, όπως τροποποιήθηκαν με την υποπαρ. ΙΑ.12 της παρ. ΙΑ του άρθρου πρώτου του ν. 4093/2012, ΦΕΚ Α΄ 222/2012, και 5 παρ. 1 και 3 του       ν. 3198/1955, ΦΕΚ Α΄ 98/1955).

ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ:(…)Υπό τα ανωτέρω δεδομένα και σύμφωνα με τις νομικές σκέψεις που προηγήθηκαν, πρέπει να γίνουν δεκτά τα ακόλουθα: Α. Παρέλκει η έρευνα της βασιμότητας ή μη του λόγου διαφωνίας του Επιτρόπου, καθώς αυτός ερείδεται στην εσφαλμένη προϋπόθεση ότι με το επίμαχο χρηματικό ένταλμα εντέλλεται στον ανωτέρω υπάλληλο του ν.π.ι.δ. η προβλεπόμενη από το άρθρο 8 εδ. β΄ του ν. 3198/1955 αποζημίωση λόγω συνταξιοδότησης. Β. Ανεξαρτήτως του αν η προβλεπόμενη από την Ε.Σ.Σ.Ε. της Δ.Ε.Υ.Α.Ι. χρηματική παροχή συνιστά πρόσθετη αυτοτελή αποζημίωση, πέραν, δηλαδή, εκείνης του ν. 2112/1920 (αποζημίωση απόλυσης), και, συνεπώς δεν δύναται να υπερβαίνει, σύμφωνα με το άρθρο 3 παρ. 1 του α.ν. 173/1967, ποσοστό 15% του ανωτάτου ορίου αποζημίωσης λόγω απόλυσης του άρθρου 2 παρ. 2 του ίδιου ως άνω νόμου, όπως αυτό καθορίστηκε με το άρθρο 21 παρ. 13 του ν. 3144/2003 (15.000,00 ευρώ), ήτοι το ποσό των 2.250,00 ευρώ (βλ. Ε.Σ. πρακτ. 6ης Γεν.Συν./19.2.2014 Ολ., Θέμα Β΄, πράξ. VII Τμ. 13/2014, Κλιμ. Προλ. Ελ. Δαπ. στο VII Τμ. ad hoc 111/2014, 179/2013), ή αν συνιστά κίνητρο εθελούσιας εξόδου και, επομένως, δεν υπόκειται στον περιορισμό του άρθρου 3 του α.ν. 173/1967 ως προς το ύψος της (βλ. Ε.Σ. πράξ. VII Τμ. 39/2014), η εν λόγω παροχή μη νομίμως καταβλήθηκε στον οικειοθελώς αποχωρήσαντα Γενικό Διευθυντή της δημοτικής επιχείρησης βάσει του θεωρημένου από τον Επίτροπο 36Α/2016 χρηματικού εντάλματος πληρωμής της Δ.Ε.Υ.Α.Ι.. Τούτο διότι, όπως προαναφέρθηκε στη σκέψη III.α της παρούσας, ο όρος της Ε.Σ.Σ.Ε. της Δ.Ε.Υ.Α.Ι. περί καταβολής της παροχής αυτής είχε παύσει να ισχύει κατά το χρόνο αποχώρησης (20.4.2016) του υπαλλήλου από την υπηρεσία (πρβλ. Α.Π. 478/2007, 44/2006, 416/1994, 414/1991, Ε.Σ. πράξ. I Τμ. 51/2015, Δ. Ζερδελής, Εργατικό Δίκαιο, Ατομικές Εργασιακές Σχέσεις, εκδ. 2011, σελ. 1241-1242, 1245-1246).(...)

Ανάκληση διαταγής απόλυσης εθελοντή πενταετούς υποχρεώσεως για λόγους υγείας, λόγω νεώτερης γνωματεύσεως ΑΑΥΕ με βάση το νέο ευμενέστερο νομικό καθεστώς.(..)Κατάσταση :  Αποδεκτή 
Είναι δυνατή η ανάκληση σχετικής διαταγής του Α/ΓΕΑ, που αφορά σε απόλυση (κριθείσα δικαστικώς ως νόμιμη), Υπαξιωματικού, εθελοντή πενταετούς υποχρεώσεως (Ε.Π.Υ.) κατόπιν γνωματεύσεως της Ανωτάτης Αεροπορίας Υγειονομικής Επιτροπής (ΑΑΥΕ), με την οποία είχε κριθεί σύμφωνα με το τότε ισχύον νομικό καθεστώς (ΠΔ 426/1984), ως Ικανός τετάρτης κατηγορίας (Ι4), λόγω της, μετά παρέλευση ικανού χρόνου –κατά τον οποίο παρέμεινε στην υπηρεσία με αναστολή εκτελέσεως της περί απολύσεως διαταγής και της σχετικής αποφάσεως του Δ.Ε.Α. – κρίσεώς του από την ίδια ως άνω ΑΑΥΕ ως Ικανού δεύτερης κατηγορίας (Ι2) κατά τον επανακαθορισμό της σωματικής του ικανότητας, με βάση το νέο ευμενέστερο νομικό καθεστώς (ΠΔ 133/2002). (ομοφ.)

Με την υπό κρίση έφεση ζητείται η ακύρωση της .... απόφασης του Διοικητή του Πεδίου Βολής Κρήτης (Π.Β.Κ.), με την οποία καταλογίστηκε υπέρ του Π.Β.Κ. ο εκκαλών, πρώην υπάλληλος του Π.Β.Κ. με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, με το ποσό των 20.000,00 ευρώ, με την αιτιολογία ότι αντιστοιχεί σε αποζημίωση απόλυσης που φέρεται ότι του καταβλήθηκε αχρεωστήτως. H αναφυόμενη με την άσκηση της ένδικης έφεσης διαφορά υπάγεται στην δικαιοδοσία του Ελεγκτικού Συνεδρίου (βλ. αποφ. 32, 154, 155/2002 V Τμ. Ελ. Συν.). Η έφεση αυτή, για την οποία έχει καταβληθεί παράβολο ύψους 200 ευρώ (βλ. ηλεκτρονικό παράβολο με κωδικό πληρωμής 323299779950 0410 0043), σύμφωνα με το 73 παρ. 3 περ. δ΄ του κυρωθέντος με το άρθρο πρώτο του ν. 4129/13 (Α΄52) Κώδικα Νόμων για το Ελεγκτικό Συνέδριο, απαραδέκτως στρέφεται κατά του Πεδίου Βολής Κρήτης, το οποίο αποτελεί στρατιωτική δημόσια υπηρεσία (βλ. κατ.σκ. 2) και δεν νομιμοποιείται παθητικώς στην παρούσα δίκη. 

ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟ ΠΑΡΑΠΤΩΜΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ-ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΘΗΤΕΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΟΡΓΑΝΟΥ: Επειδή, η καθ’ ης η προσφυγή, εκπαιδευτικός της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του κλάδου ΠΕ03, παραπέμφθηκε στο Περιφερειακό Υπηρεσιακό Συμβούλιο Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (Π.Υ.Σ.Δ.Ε.) Δ' Αθήνας με το ερώτημα της οριστικής παύσεως για το πειθαρχικό παράπτωμα της αδικαιολόγητης αποχής από την εκτέλεση των καθηκόντων της, για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των είκοσι δύο (22) εργασίμων ημερών συνεχώς ή μεγαλύτερο των τριάντα (30) εργασίμων ημερών σε διάστημα ενός (1) έτους (...) ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης είναι μετακλητός υπάλληλος και, επομένως, τελεί σε σχέση πολιτικής εμπιστοσύνης προς το πολιτικό πρόσωπο που τον διορίζει. Κατά την έννοια της ως άνω διατάξεως (άρθρο 1 παρ. 3 του ν. 3074/2002), με τη συμπλήρωση της πενταετούς θητείας του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης χωρίς προηγουμένως να έχει εκδοθεί το προεδρικό διάταγμα ανανεώσεως της θητείας του επέρχεται αυτοδίκαιη λύση της υπαλληλικής του σχέσης (...) Ούτε μπορεί να θεωρηθεί ότι, μετά τη λήξη της θητείας του και μέχρι τον διορισμό άλλου προσώπου στη θέση αυτή, ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης εξακολουθεί να ενεργεί νομίμως, έστω και επί «εύλογο», κατά περίπτωση, χρονικό διάστημα, ως de facto όργανο, προς τον σκοπό της εξασφάλισης της συνέχειας της δημόσιας υπηρεσίας. Και τούτο διότι η αρχή της συνεχούς και αδιατάρακτης λειτουργίας της δημόσιας υπηρεσίας επιτρέπει την, κατά παρέκκλιση από την αρχή της νομιμότητας (ιδιαίτερη έκφανση της οποίας αποτελεί η ανάθεση χρονικώς περιορισμένων αρμοδιοτήτων στα επί θητεία όργανα της Διοίκησης), υπό προϋποθέσεις άσκηση αρμοδιοτήτων μετά τη λήξη της θητείας του οργάνου όταν η συνταγματική τάξη δεν ανέχεται την διακοπή μιας διοικητικής δραστηριότητας, περίπτωση που δεν συντρέχει, όμως, προκειμένου περί του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης (μη συνταγματικά κατοχυρωμένης δημόσιας αρχής) εν όψει της φύσεως των καθηκόντων του. Κατά συνέπεια, μετά την αυτοδίκαιη λύση της υπαλληλικής του σχέσης με τη λήξη της θητείας του, δεν δύναται το συγκεκριμένο φυσικό πρόσωπο να εκφράσει εγκύρως τη βούληση του προαναφερόμενου διοικητικού οργάνου, αλλ’ ούτε να ασκήσει, κατά το νόμο, οποιαδήποτε από τις αρμοδιότητες του ιδίου οργάνου και, επομένως, ούτε προσφυγή ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας κατά των τελεσίδικων αποφάσεων των πειθαρχικών συμβουλίων.(...) Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, ο …, ο οποίος υπογράφει την κρινόμενη προσφυγή διορίσθηκε στη θέση του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης με το από 10-9-2004 Προεδρικό Διάταγμα (Γ΄ 239/14-9-2004) και η θητεία του έληξε στις 14-9-2009. Σύμφωνα όμως με τα γενόμενα κατά πλειοψηφία δεκτά στην προηγούμενη σκέψη, νομίμως και παρά τη λήξη της θητείας του άσκησε την κατατεθείσα στις 9.6.2010 προσφυγή κατά της ανωτέρω 179/28.1.2010 αποφάσεως του Δευτεροβαθμίου Πειθαρχικού Συμβουλίου, με την οποία επιβλήθηκε στην καθ’ ης η προσφυγή η προαναφερθείσα πειθαρχική ποινή. Κατόπιν δε επιλύσεως του ζητήματος αυτού, η υπόθεση πρέπει να αναπεμφθεί στο Γ΄ Τμήμα προς περαιτέρω κρίση επί της ανωτέρω προσφυγής.

Νομιμότητα διοικητικής πράξης:..Επειδή, κατά γενική αρχή του διοικητικού δικαίου, η νομιμότητα κάθε διοικητικής πράξης, εφόσον δεν ορίζεται στο νόμο διαφορετικά, κρίνεται σύμφωνα με το καθεστώς που ισχύει κατά το χρόνο έκδοσης της πράξης (ΣτΕ 532/2008, βλ. και ΣτΕ 2502/2004, 3573/2002 κά). Εν προκειμένω, κατά τον κρίσιμο χρόνο έκδοσης της προσβαλλόμενης πράξης (5.10.2005), ίσχυε το άρθρο 82 παρ.3 του ν. 2071/1992, όπως το άρθρο αυτό είχε πριν αντικατασταθεί με το άρθρο 41 του ν. 3418/2005, και σύμφωνα με το οποίο η αλλαγή ειδικότητας για λόγους υγείας επιτρέπεται με ειδικώς αιτιολογημένη απόφαση του Υπουργού Υγείας, κατόπιν γνωμοδοτήσεως της αρμόδιας υγειονομικής επιτροπής περί της συνδρομής λόγων υγείας. Ενόψει τούτου και σύμφωνα με όσα έγιναν δεκτά στην τέταρτη σκέψη, η αιτιολογία απόρριψης του ένδικου αιτήματος του αιτούντος δεν είναι νόμιμη. Και τούτο, διότι το αποφασίζον όργανο στηρίχθηκε στην εσφαλμένη αντίληψη ότι και οι ιατροί που εμπίπτουν στο άρθρο 82 παρ. 3 του ν. 2071/1992 (εκ προφανούς παραδρομής αναφέρεται στο πρακτικό της επιτροπής του ΚΕ.Σ.Υ. το άρθρο 23 παρ. 5 του νόμου αυτού, το οποίο αφορά την απαλλαγή, για λόγους υγείας, από την υπηρεσία υπαίθρου, περίπτωση που δεν ενδιαφέρει εν προκειμένω), δύνανται να συνεχίσουν την ειδίκευσή τους σε άλλη ειδικότητα, εφόσον πάσχουν από ασθένεια από τις περιοριστικά αναφερόμενες στο άρθρο 9 του ν. 2194/1994, όπως συμπληρώθηκε με το άρθρο 20 παρ. 11 του ν. 2519/1997, το οποίο, όμως, αφορά, κατά τα ήδη λεχθέντα, στην έναρξη ειδικεύσεως για λόγους υγείας και όχι τη συνέχιση της εκπαιδεύσεως σε άλλη ειδικότητα. Δεδομένου δε του ότι, όπως προεκτέθηκε, κατά το χρόνο εκδόσεως της προσβαλλόμενης πράξης, δεν ίσχυε ο ν. 3418/2005, ο οποίος ρητώς πλέον, ορίζει ότι οι ίδιες ασθένειες που συνιστούν λόγους έναρξης ειδίκευσης του ιατρού σε ειδικότητα της επιλογής του δικαιολογούν και την αλλαγή της ειδικότητας, το αποφασίζον όργανο ώφειλε, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 82 παρ. 3 του ν.2071/1992, λαμβάνοντας υπόψη τη σχετική γνωμοδότηση της αρμόδιας γνωμοδοτικής επιτροπής σχετικά με τη διαπίστωση λόγων υγείας, να διαλάβει ειδική αιτιολογία για το αν οι λόγοι αυτοί εμπόδιζαν τον ενδιαφερόμενο να συνεχίσει την ειδίκευσή του στην αρχικώς επιλεγείσα ειδικότητα. Εξάλλου, ως τέτοια ειδική αιτιολογία δεν μπορούν να ληφθούν υπόψη από το Δικαστήριο τα διαλαμβανόμενα στο μεταγενέστερο της ήδη προσβαλλόμενης πράξης εσωτερικό Υ10δ/οικ.147123/1.12.2006 έγγραφο, το οποίο ο Συντονιστής της Επιτροπής του ΚΕ.Σ.Υ απηύθυνε προς τη Διεύθυνση Προσωπικού και στο οποίο αναφέρει ότι, κατά την κρίση της Επιτροπής, η αναπηρία την οποία επικαλείται ο αιτών, δυσχεραίνει πολύ περισσότερο την άσκηση της Οφθαλμολογίας από την άσκηση της Γενικής Ιατρικής, διότι η Οφθαλμολογία, ως χειρουργική ειδικότητα απαιτεί άψογη δεξιότητα και κινητικότητα των οστών και αρθρώσεων των άνω άκρων. Ενόψει των ανωτέρω, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να γίνει δεκτή, να ακυρωθεί η προσβαλλόμενη Υ10δ/93063/5.10.2005 πράξη του Υφυπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, με την οποία απορρίφθηκε το αίτημα του αιτούντος για αλλαγή ειδικότητας για λόγους υγείας και να επιδικασθεί στο Δημόσιο η δικαστική δαπάνη του αιτούντος. Περαιτέρω δε, η υπόθεση πρέπει να αναπεμφθεί στη διοίκηση για νέα, νομίμως αιτιολογημένη κρίση, σύμφωνα με το ισχύον κατά το χρόνο έκδοσης της προσβαλλόμενης πράξης άρθρο 82 παρ. 3 του ν. 2071/1992.